Γιατί ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου;

Σήμερα θα εξετάσουμε τον Ψαλμό κγ. Αυτός είναι ένας πολύ αγαπημένος ψαλμός.

Αμέτρητοι άνθρωποι κατά τη διάρκεια πολλών γενεών έχουν βρει ελπίδα σε αυτόν, σε περιόδους μεγάλου φόβου και πανικού.

Στον 23ο Ψαλμό, ο Δαβίδ μιλάει πολύ προσωπικά για τον Θεό. Ισχυρίζεται ότι ο Κύριος είναι ο Ποιμένας του.

Σήμερα το πρωί πιστεύω ότι αξίζει να μάθουμε γιατί ο Δαβίδ είπε ότι ο Θεός είναι ο ποιμένας του και γιατί μπορούμε να πούμε το ίδιο κι εμείς.

Μια ζωή που αξίζει να ζεις

Ένας ποιμένας, αφηγείται την ιστορία ενός φίλου που ήρθε να τον δει μια μέρα. Ο φίλος του ήταν νευρικός, τσιτωμένος και κυριολεκτικά ανησυχούσε για τον εαυτό του επειδή ήταν άρρωστος.

Ο γιατρός του είχε προτείνει να δει τον ιερέα του. Μίλησαν για λίγο, και στη συνέχεια ο ποιμένας πήρε ένα κομμάτι χαρτί από το συρτάρι του γραφείου του.

Ποιος είναι ο ρόλος της συζύγου του ποιμένα;

Η Βίβλος αντιμετωπίζει το ρόλο της συζύγου ενός ποιμένα; Όχι συγκεκριμένα, αλλά μια ματιά στα προσόντα των πρεσβύτερων ή των ποιμένων στην Α’ Τιμ.γ και Τίτ.α προσφέρει κάποια γνώση σ’ αυτό το σημαντικό θέμα.

  1. Στην Α’ Τιμ.γ:2 διαβάζουμε ότι ένας πρεσβύτερος θα πρέπει κυριολεκτικά να είναι «μιας γυναικός ανήρ» (επίσης Τίτ.α:6). Αυτό αναφέρεται σ’ έναν άντρα που είναι γνωστός για μια πιστή σχέση γάμου με την σύζυγό του. Αυτό φυσικά σημαίνει επίσης, ότι η γυναίκα του είναι γνωστή για την πιστή σχέση της με τον σύζυγό της.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 30 - Να τιμάς τους εργάτες και να δίνεις τα δέκατά σου.

Ξέρουμε ότι ο Κύριος απαιτεί από τους εργάτες Του ορισμένα προσόντα, και τους δίνει οδηγίες για το έργο και τη συμπεριφορά τους. Τώρα θα δούμε τη Βιβλική διδασκαλία για το πώς η διακονία πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εκκλησία.

Α’ Θεσ.ε:12,13 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.

Αυτό είναι ένα νικηφόρο κεφάλαιο, και διακρίνουμε ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να είσαι εξ ολοκλήρου αγιασμένος, είναι να τιμάς πολύ ιδιαίτερα (υπερεκπερισσού) αυτούς που είναι από πάνω σου, για χάρη του έργου τους.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ. - Ο ποιμένας προσβάλλει

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Στην εκκλησία μας μερικές φορές, ο ποιμένας λέει κάτι που προσβάλλει τους νέους, και ορισμένοι από αυτούς θυμώνουν. Είπε κάτι σε μια κοπέλα που ενοχλήθηκε τόσο πολύ και ήθελε να φύγει από την εκκλησία, αλλά με τη βοήθεια του Θεού της μίλησα και έμεινε. Ορισμένοι λένε ότι είναι πάρα πολύ αδιάκριτος — ανακατεύεται σε πράγματα που δεν τον αφορούν. Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι νέοι; Πρέπει να του μιλήσουν οι ίδιοι, ή να μιλήσω εγώ με τον ποιμένα γι’ αυτούς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (7)

ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ

Άσχετα με το πόση εμπιστοσύνη έχεις στο άτομο που αναθέτεις μια δουλειά, πρέπει πάντα να υπάρχει έλεγχος και απόδοση λογαριασμού.

Σαν ποιμένας αν για κάθε απόφαση πρέπει να πάω στον Θεό, και αισθανόμουνα ότι ο Θεός δεν με εμπιστεύεται, θα έλεγα: Κύριε, εσύ ποιμαίνεις την εκκλησία Σου! Και όντως έτσι είναι, αλλά ο Θεός έχει αναθέσει και έχει επίσης δώσει την εξουσία στους ποιμένες να παίρνουν αποφάσεις. Κι όταν ο ποιμένας δεν κάνει την δουλειά του σωστά, τότε ο Θεός έρχεται περιοδικά με διάφορους τρόπους να διορθώσει τον ποιμένα.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (5)

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Η διοίκηση πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους για να εκπαιδεύουν άγρια άλογα. Είχαν καταλάβει ότι μπορούν να καταφέρουν πολύ περισσότερα με τα άλογα παρά με τους ανθρώπους γιατί ήταν δυνατότερα (ΗP). Έτσι, ένας καλός ορισμός για την διοίκηση είναι: «Να χρησιμοποιείς την ανθρώπινη δύναμη για την επίτευξη κάποιου έργου». Υπάρχουν 5 βασικά βήματα:

1. Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνος σου. Όσο πιο μεγάλη είναι η εκκλησία, τόσο πιο πολύ βοήθεια χρειάζεσαι. Είναι απαραίτητο. Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνος σου, αλλά γίνε καλός διοικητής στο να οδηγείς τους άλλους να κάνουν την δουλειά σου. Δώσε τους κατευθύνσεις, προγράμματα και θα σε βοηθήσουν ώστε να γίνει το θέλημα του Θεού στην εκκλησία που ο Θεός σου εμπιστεύθηκε.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (4)

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Ο ποιμένας είναι υπεύθυνος για ότι συμβαίνει στην εκκλησία. Και για τα πνευματικά-κήρυγμα, διδασκαλία, συναθροίσεις, νουθεσία-αλλά και για την εν γένει λειτουργία της εκκλησίας. Ένας πετυχημένος ποιμένας που προοδεύει πρέπει να είναι συγχρόνως ηγέτης και διευθυντής. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία στο ρόλο του ποιμένα σαν ηγέτης  και διευθυντής.  Και τα δύο πρέπει να λειτουργούν, γιατί και τα δύο είναι βασικά για το έργο του Θεού μέσα στην εκκλησία. Το πιο σημαντικό πρόσωπο μέσα στην εκκλησία είναι ο ποιμένας. Είναι το άτομο κλειδί. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, ο Θεός είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο μέσα στην εκκλησία, γιατί Αυτός είναι στην πραγματικότητα που οδηγεί την εκκλησία, αλλά χρησιμοποιεί εμάς για να κάνει το θέλημά Του.

Το Πρεσβυτέριο σαν διακονία αγάπης & συνεργασίας

Α' Κορ.ιγ:1-8,    Πράξ.ιδ:21-23

Οι πρεσβύτεροι σαν βοσκοί φροντίζουν και για τις πρακτικές και φυσικές ανάγκες των ανθρώπων τους. Διαβάζουμε στην επιστολή Ιακ.ε:13-14

Κακοπαθεί τις μεταξύ σας; ας προσεύχηται· ευθυμεί τις; ας ψάλλη. Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου.

Η αρρώστια είναι μια φυσική ανάγκη και ο πρεσβύτερος που ποιμαίνει νοιάζεται και για αυτές. Όταν ο Παύλος μιλούσε στους πρεσβύτερους στην Έφεσο πριν να τους αφήσει και να φύγει, ανάμεσα στα όσα τους είπε, ήταν και τα εξής:

Πράξ.κ:35, Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.

Όποια ανάγκη και αν έχουν οι ασθενείς, οι βοσκοί του κοπαδιού πρέπει να είναι διαθέσιμοι. Να επισκέπτονται τους αρρώστους, να παρηγορούν αυτούς που πενθούν, να δυναμώνουν τα αδύναμα, να προσεύχονται για όλους ακόμη και για τους δύσκολους, να επισκέπτονται τους νέους πιστούς, να συμβουλεύουν τα νέα ζευγάρια.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Ο ποιμένας (συνέχεια).

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Υπάρχουν δύο στοιχεία για το κήρυγμα: Η αλήθεια και η προσωπικότητα. Το ευαγγέλιο είναι προσωπικό, ο Ιησούς είναι η αλήθεια. Έτσι, η αλήθεια πρέπει να μεταβιβάζεται μέσα από την προσωπικότητα. Το μήνυμα διαβιβάζεται μέσα από την ίδια την ζωή του αγγελιοφόρου. Ένας κήρυκας δεν μπορεί ποτέ να κηρύξει ένα δυνατό μήνυμα, εάν δεν το ζει ο ίδιος. Ο ίδιος ο χαρακτήρας και η ψυχή του μεταδίδουν στο ποίμνιο του κάθε μήνυμα που διαβιβάζουν. Η ζωή που ζει μπροστά στο ποίμνιο του και το παράδειγμα που δίνει, κηρύττει το πιο πειστικό κήρυγμα προς την εκκλησία απ’ ότι όλες οι λέξεις που θα πει. Ο ποιμένας δεν μπορεί να οδηγήσει το ποίμνιο του πέρα από το σημείο που έχει φτάσει ο ίδιος. Δεν μπορεί να ανυψώσει το ποίμνιο του ψηλότερα από την κορυφή στην οποία ο ίδιος έχει ανεβεί.

Σε καμία άλλη κλήση ή επάγγελμα η εργασία ενός ανθρώπου δεν ασκεί τόσο σημαντική επιρροή με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Για παράδειγμα ένας γιατρός μπορεί να είναι μέθυσος, όμως συνεχίζουν να τον αναγνωρίζουν ως ικανό γιατρό. Ένας δικηγόρος μπορεί να μην είναι τίμιος, όμως συνεχίζει να αναγνωρίζεται ως ικανότατος και εξυπνότατος δικηγόρος. Πρέπει να ζει πρακτικά αυτά που κηρύττει. Στην διακονία το “να ζεις” είναι πιο σημαντικό και θα ασκήσει μεγαλύτερη επίδραση από το “να κάνεις”.

Στην μελέτη αυτή αναφέρουμε έναν μερικό κατάλογο ιδιοτήτων που πρέπει να προσιδιάζουν στο χαρακτήρα του ποιμένα.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Ο ποιμένας (συνέχεια).

Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Η σημασία της λέξης «ποιμένας» είναι «βοσκός» και «τροφοδότης». Ο προφήτης Ιερεμίας μίλησε γι’ αυτή τη διακονία: 

Ιερ.γ:15 και θέλω σας δώσει ποιμένας επ’ αυτά κατά την καρδίαν μου, και θέλουσι σας ποιμάνει εν γνώσει και συνέσει. 

Ιερ.κγ:4 και θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει, λέγει Κύριος.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Ο ποιμένας

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΕΙ ΑΠ’ ΤΟ ΘΕΟ

Α’ Κορ.ιβ:28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών.

Μερικές φορές γίνεται άσοφη κριτική και επίκριση στα θέματα οργάνωσης. Αυτή η άσοφη και άδικη κριτική προέρχεται κυρίως από τις παρακάτω δύο πηγές.

1.   Από ένα άτομο που έχει βγει από κάποιο προβληματικό χώρο όπου πληγώθηκε, θέλει να αισθανθεί ελεύθερο απ’ όλα αυτά, κι έτσι πετιέται στο άλλο άκρο, του να απορρίπτει κάθε εκκλησιαστική κυβέρνηση.

2.   Από ένα άτομο που αρνείται να υποταχθεί, να πειθαρχήσει, κι έτσι υιοθετεί μια ανεξάρτητη θέση και στάση, κι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, κι έτσι προάγει την αποκαλούμενη «ελεύθερη» εκκλησία.

Απλά, έγινε πάλι — άλλος ένας ποιμένας εξέπεσε από τη χάρη.

Πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό;

Μία από τις άμεσες αντιδράσεις όταν μαθευτεί η πτώση κάποιου σεβαστού ποιμένα, είναι μια αίσθηση προδοσίας. Εκείνοι που ωφελήθηκαν από την διακονία του ποιμένα, αισθάνονται σαν να έχουν εξαπατηθεί προσωπικά. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται για το δικό σου ποιμένα — αυτόν που σε βάπτισε ή που σε συμβούλευσε πριν από το γάμο σου ή ήταν εκεί μαζί σου στο νοσοκομείο, όταν έχασαν τη ζωή τους οι γονείς σου. Όταν ακούμε τέτοια πράγματα, αισθανόμαστε σαν να μας είπαν προσωπικά ψέματα.

5 δώρα που μπορείς να κάνεις στον ποιμένα σου!

«Να είσαι ποιμένας σε μια τοπική εκκλησία είναι προνόμιο και ύψιστη τιμή. Αλλά είναι η πιο δύσκολη δουλειά που έχω κάνει ποτέ».

Σ’ αυτή την ανάρτηση, θέλω να μοιραστώ κάποια δώρα που μπορείς να κάνεις στον ποιμένα σου.

Οι περισσότεροι αδελφοί θέλουν να βοηθήσουν τον ποιμένα τους, αλλά δεν ξέρουν πώς.

Να, 5 δώρα που μπορείς να δώσεις στον ποιμένα σου:

Ο ΠΟΙΜΗΝ О ΚΑΛΟΣ

Από τα εφτά «εγώ ειμί» του Χριστού, που το Ευαγγέλιο του Ιωάννη μας δίνει (ο άρτος ς:25-63, το φως α:4-13, η θύρα ι:1-4, ο ποιμήν ο καλός ι:11,η ανάσταση ια:23-44, η οδός η αλήθεια και η ζωή ιδ:1-24 κι η άμπελος η αληθινή ιε:1-17), ίσως το πιο ευλογημένο και οπωσδήποτε το πιο κοντά στον άνθρωπο και τις ανάγκες του, είναι ο «Καλός Ποιμένας». 

Ας το πλησιάσουμε, χωρίς ν' αφήσουμε την οικειότητά μας μ’ αυτό, να μας κλέψει κάτι από την ομορφιά του, τη γλυκύτητά του και τις πολύτιμες αλήθειες του.

5 άτομα, που δεν χρειάζεται να προσπαθείς να τα ευχαριστήσεις πια.

Έχω προσπαθήσει, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, να είμαι ευχάριστος στους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Νομίζω ότι σαν παιδί, είχα την τάση να θέλω να υπακούω αυτούς που ήταν ανώτεροι μου (γονείς, δάσκαλοι). Όταν μεγάλωσα, κατάφερα να προσθέσω σ’ αυτή τη στάση, την τάση να αποφεύγω οποιαδήποτε διόρθωση ή σύγκρουση. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι να κάνω χαρούμενους όλους γύρω μου ενώ εγώ καταπιέζω τα συναισθήματά μου, τις απογοητεύσεις μου και διαφωνίες μου. Και ό, τι κατακρατάμε μέσα μας... τελικά διαρρέει, ή εκρήγνυται, και αισθάνομαι τόσο ένοχος.

Καθήκοντα διακονίας

ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΧΟΥΝ ΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Τα χαρίσματα του πνεύματος δεν έχουν δοθεί στην εκκλησία για επίδειξη ή έκθεση. Έχουν δοθεί για να πληρώσουν ορισμένες ανάγκες να εκπληρώσουν έναν ορισμένο σκοπό, να εκτελέσουν μια αναγκαία διακονία στην εκκλησία. Με άλλα λόγια, πάντα θα εκδηλώνονται όταν υπάρχει ανάγκη και όχι για επίδειξη.

Αυτό είναι σωστό και για τα χαρίσματα και για τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.

Καθήκοντα διακονίας

Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤ’ EΥΘΕΙΑΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Μέσα σε μια εκκλησία υπάρχουν διαφορετικά  αξιώματα, διακονίες και χαρίσματα, τα οποία όλα τα μέλη ξεχωριστά καλούνται να εκπληρώσουν. Αυτά τα αξιώματα και διακονίες δεν είναι «έργο ανθρώπου», ούτε «κλήση από άνθρωπο», αλλά λαμβάνονται κατευθείαν από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι η κεφαλή του σώματος και ο οποίος έχει θέσει κάθε μέλος ξεχωριστά στην εκκλησία, όπως Τον ευαρεστεί.

“Αλλά τώρα ο Θεός έθεσε τα μέλη εν έκαστον αυτών εις το σώμα, καθώς ηθέλησεν”(Α’ Κορ.ιβ:18)

“Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους” (Εφεσ.δ:11).

Καθήκοντα διακονίας

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Η καλύτερη πηγή εκπαίδευσης στην διακονία είναι η προσωπική εμπειρία. Αυτός είναι ο καλύτερος δάσκαλος, για ό,τι μαθαίνεται με την εμπειρία είναι βέβαια αυτό που θυμόμαστε. Η γνώση και η σοφία αποκτώνται είτε από την προσωπική εμπειρία, είτε από την εμπειρία των άλλων. Αρκετή γνώση πρέπει να αποκτηθεί στο σχολείο, αλλά η σοφία η οποία είναι να μάθουμε πως να χρησιμοποιούμε την γνώση, αποκτάται κυρίως είτε κατ‘ ευθείαν απ’ το Θεό κατόπιν εμπνεύσεως ή μέσω προσωπικής εμπειρίας.

Καθήκοντα διακονίας

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας (Β’ Τιμ.β :15)

Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος προς την επιτυχία. Αν ο νέος ποιμένας επιθυμεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για τον Ιησού και να έχει επιτυχίες στο να κερδίζει ψυχές, πρέπει να ετοιμαστεί να εργαστεί σκληρά και να μελετήσει πάρα πολύ, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί σε ότι το έργο της διακονίας απαιτεί απ αυτόν.