Ρωμ.ιβ:3 Διότι λέγω διά της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ' ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον.
Το παραπάνω εδάφιο μας λέει να έχουμε μια λογική άποψη για τον
εαυτό μας. Αυτή η λογική, ειλικρινής, ταπεινή άποψη του εαυτού μας οδηγεί
φυσικά στο Ρωμ.ιβ:10:
«γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες
να τιμάτε αλλήλους»
Ο πολιτισμός μας, μας λέει ότι πρέπει να τιμούμε συνεχώς τους εαυτούς μας ώστε να μπορούμε να αναπτύξουμε μια υψηλή αυτοεκτίμηση, αλλά σαν Χριστιανοί καταλαβαίνουμε ότι μια πραγματικά υγιής εικόνα του εαυτού προέρχεται από την εκτίμηση του Θεού, όχι από εμάς.