Έξοδ.κ:12 Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά να
γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος ο Θεός σου.
Τα πάτε καλά με τους γονείς σας; Για σκεφθείτε το. Είναι τα
πράγματα ειρηνικά και αρμονικά; Έχετε καλή επικοινωνία μεταξύ σας; Τους σέβεστε;
Ή μήπως διαφωνείτε σε πάρα πολλά πράγματα, λογομαχείτε και τα πράγματα είναι χειρότερα;
Έχει σημασία αυτό; Πολλοί θα πουν ότι η σχέση με τους γονείς δεν
έχει μεγάλη σημασία. Αλλά γνωρίζετε πως μια από τις μεγαλύτερες ευθύνες του
ανθρώπου - είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι - είναι οι σχέσεις με τους γονείς μας;
Πιο συγκεκριμένα, το να συμπεριφερόμαστε στους γονείς μας με την ανάλογη τιμή.
Ο Θεός έχει πολλά να πει γι’ αυτό το θέμα. Είναι περισσότερο σπουδαίο
απ’ όσο ίσως αναγνωρίζουμε!
Συχνά υποθέτουμε ότι η εντολή αυτή ισχύει μόνο για τα μικρά
παιδιά, τους εφήβους και τους νεαρούς που δεν έχουν ακόμα παντρευτεί.
Ωστόσο, η εντολή αυτή είναι τόσο σημαντική για τους γονείς όσο
και για τα παιδιά. Οι γονείς έχουν επίσης τους γονείς τους. Είμαστε ακόμα τα παιδιά
των γονιών μας, ακόμα και μετά που γίναμε γονείς.
Επειδή έχουμε τα δικά μας παιδιά, δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε
παιδιά των γονιών μας.
Οι νέοι γονείς, θα πρέπει να προσέχουν πολύ πως μιλάνε στους
δικούς τους γονείς, μπροστά στα παιδιά τους!
Οι νεώτεροι, μπορεί να κερδίζουν περισσότερα από τους γονείς
τους, να έχουν πάρει περισσότερη μόρφωση από τους γονείς τους, να ευδοκιμούν
περισσότερο από τους γονείς τους, αλλά να θυμάστε: εξακολουθούν να είναι οι
γονείς σας, αυτοί που σας γέννησαν, και πρέπει να τους τιμάτε. Ατιμάζοντας τους
είναι σαν να ατιμάζεις το Θεό, τον Πατέρα όλης της δημιουργίας.
Ακόμα και όταν οι γονείς μας κάνουν λάθη, είναι ευθύνη μας να
τους διορθώνουμε με σεβασμό, όχι να τους πειθαρχούμε σαν παιδιά.
Ακόμα, δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε άλλους μα τους μιλάνε
άσχημα, αλλά να υπερασπιζόμαστε την τιμή τους.
Στη μετάβασή μας από την
εξάρτηση στην ανεξαρτησία, ιδίως μετά από το γάμο και τα παιδιά, δεν είμαστε
απαλλαγμένοι από την υποχρέωση να τιμούμε τους γονείς μας.
Το γεγονός ότι «θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και
την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού» (Γεν.β:24),
δεν σημαίνει εγκατάλειψη, αλλά μετάβαση από τη στενή προσκόλληση στους γονείς
στη γυναίκα ή στον άντρα.
Δεν έχει σημασία πού
βρισκόμαστε και τι κάνουμε, πρέπει να διατηρούμε επαφή με τους γονείς μας. Το
ενδιαφέρον και η φροντίδα μας για την υγεία τους, την καθημερινότητά τους, την
ευημερία τους, είναι μια σημαντική πτυχή της τιμής προς αυτούς.
Στον πολυάσχολο κόσμο μας με
τις τόσες πολλές δραστηριότητες, οι γονείς συχνά αγνοούνται και μένουν μόνοι
χωρίς τη δέουσα προσοχή. Η μοναξιά είναι μια από τις πιο δύσκολες ώρες για τους
ηλικιωμένους γονείς. Δεν είναι μόνο ασέβεια, αλλά και παραμέληση.
Τι σημαίνει "Τιμή";
Ποια είναι η ειδική εντολή του
Θεού σε ό,τι αφορά τη σχέση μας με τους γονείς μας;
«Τίμα τον πατέρα σου και την
μητέρα σου, διά να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Κύριος
ο Θεός σου» (Έξοδ.κ:12).
Ήταν μια σαφής εντολή που ο Θεός έγραψε με το ίδιο Του το χέρι
και παρέδωσε στον Ισραήλ μέσω του Μωυσή. Ήταν ηθικής φύσης, και αιώνιας
υποχρέωσης: δεν περιλάμβανε μόνο τη βαθιά εκτίμηση που τα παιδιά έπρεπε να
δείχνουν στους γονείς τους μέσω της γεμάτης σεβασμό γλώσσας, των ευγενικών
χειρονομιών και της υπακοής προς αυτούς, αλλά επίσης και την τιμή που τους
άρμοζε μέσα από την κάλυψη, όταν το χρειάζονταν, ουσιαστικών αναγκών τους, όπως
της σίτισης, της ενδυμασίας, και της παροχής των αναγκαίων της ζωής. Αυτά
είναι άλλωστε και η λογική υπηρεσία των παιδιών, για όλο τον κόπο των γονιών να
τους φέρουν στον κόσμο και να τους μεγαλώσουν.
Η τιμή προς τους γονείς περιλαμβάνει
βαθιά εκτίμηση, σεβασμό και βοήθεια. Σημαίνει ότι είμαστε εκεί γι’ αυτούς όταν
μας χρειάζονται και ότι φροντίζουμε γι’ αυτούς.
Ο απόστολος Παύλος
επαναλαμβάνει την ίδια εντολή στην Εφες.ς:2-3:
«Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν,
διά να γείνη εις σε καλόν και να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης».
Ο Παύλος μας λέει ότι είναι «πρώτη
εντολή με υπόσχεση». Η πρώτη εντολή που ο Θεός έδωσε και που περιείχε υπόσχεση
ήταν η εντολή του να τιμάμε τους γονείς μας! Και πραγματικά τι υπόσχεση! Θα
ζήσεις πολύ και θα γίνει καλό σε σένα! Θέλεις να ζήσεις πολύ; Θέλεις να γίνει καλό
σε σένα; Τίμα τους γονείς σου και αυτό είναι που θα συμβεί.
Η έννοια της μακροημέρευσης εδώ, μάλλον
σημαίνει την προστασία από περιττούς κινδύνους που εκδηλώνονται στη ζωή εκείνων
που δεν ζουν μια σωστή ζωή και μπορούν να οδηγήσουν σε κακή υγεία και ατυχήματα,
και συνεπώς σε πρόωρο θάνατο.
Ο Θεός θέλει οι οικογένειες να είναι ευτυχισμένες, ενωμένες και
να προσφέρουν στα μέλη τους ικανοποίηση. Όταν τα παιδιά τιμούν τους γονείς
τους, αυτό είναι πολύ σπουδαίο για την ύπαρξη ισχυρών οικογενειών που με τη
σειρά τους τιμούν το Θεό. Γι’ αυτό ο Κύριος καταχώρησε αυτή την εντολή πέμπτη
στη σειρά μέσα στο Δεκάλογο - μάλιστα πιο μπροστά από το "Μη
φονεύσης" (Έξοδ.κ:13).
Όμως σήμερα πολλοί αντιμετωπίζουν αυτή την εντολή πολύ πρόχειρα.
Ίσως ποτέ δε θα σκεφτούν να σκοτώσουν κάποιον, αλλά δεν σκέφτονται σοβαρά πως
πρέπει να τιμούν τους γονείς τους. «Τιμώ» κάποιον σημαίνει ότι του
δείχνω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό. Η έννοια περιέχει αγάπη και αφοσίωση.
Δίκαια, λοιπόν, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτή την εντολή σαν « Η Ξεχασμένη Εντολή»!
Ο Θεός ξέρει ότι δεν ζούμε όλοι σε ιδανικές οικογένειες. Όμως
και πάλι πρέπει να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτή την εντολή. Άσχετα του αν
συμφωνούμε ότι οι γονείς μας αξίζουν να τους τιμούμε, ο Θεός θα
ευλογήσει καθέναν που προσπαθεί να υπακούσει την πέμπτη εντολή.
Σε αντίθεση με τις άλλες
εντολές, όπου καμία συγκεκριμένη υπόσχεση δεν είναι συνδεμένη άμεσα μαζί τους,
ο Θεός, δίνοντας αυτή την εντολή πρόσθεσε και μια συγκεκριμένη υπόσχεση. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, για
να γίνεις μακροχρόνιος πάνω στη γη, την οποία σου δίνει Κύριος ο Θεός σου».
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Το Δευτ.ε:16
μας δίνει την ίδια εντολή, προσθέτοντας όμως μια ακόμα υπόσχεση:
«Τίμα τον πατέρα σου και
την μητέρα σου, καθώς προσέταξεν εις σε Κύριος ο Θεός σου· διά να γείνης
μακροχρόνιος [1η υπόσχεση] και διά να
ευημερής επί της γης, την οποίαν δίδει εις σε Κύριος ο Θεός σου» [2η υπόσχεση].
Όταν τιμούμε τους γονείς μας, δείχνουμε μια διάθεση τιμής και
προς τον "Πατέρα μας τον ουράνιο". Εφόσον Εκείνος είναι ο
πνευματικός μας Πατέρας, πρέπει πάντοτε να Τον τιμούμε. Και όπως ακριβώς το να
τιμούμε τους φυσικούς μας γονείς, μας εξασφαλίζει μακρόχρονη φυσική ζωή,
έτσι και το να τιμούμε το Θεό σαν Πατέρα μας, μας εξασφαλίζει ΑΙΩΝΙΑ ζωή!
Ο Κύριος Ιησούς τιμούσε τον Ουράνιο Πατέρα Του (Ιωάν.η:28-29,49) και τίμησε τη μητέρα
Του εξασφαλίζοντας ότι κάποιος θα την φρόντιζε μετά το θάνατό Του (Ιωάν.ιθ:26-27).
Ας δούμε τώρα την κατάσταση από τη μεριά
των γονέων.
Ο Θεός δεν έδωσε υποχρεώσεις μόνο στα παιδιά αλλά και στους γονείς,
όπως: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού και δεν θέλει απομακρυνθή
απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση» (Παρ.κβ:6),
και «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία
και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ.ς:4).
Σ’ αυτό το έργο περιλαμβάνεται πειθαρχία και διόρθωση (Παρ.ιγ:24, Παρ.κγ:13,
Παρ.κθ:15,17).
Όταν γεννηθήκαμε, δεν γνωρίζαμε τίποτα. Ο Θεός ανέθεσε στους γονείς
την ευθύνη να διδάξουν και να οδηγήσουν τα παιδιά τους καθώς εκείνα μεγαλώνουν
κι αυτό είναι τεράστιο έργο!
Ο Θεός θέλει να φοβόμαστε τους γονείς μας. «Θέλετε φοβείσθαι
έκαστος την μητέρα αυτού, και τον πατέρα αυτού και τα σάββατά μου θέλετε
φυλάττει. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας» (Λευιτ.ιθ:3) πρόσταξε το λαό
Του.
Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι η λέξη φόβος εδώ δεν αφορά τον
τρόμο, αλλά το βαθύ εκείνο σεβασμό που παράγει μέσα μας τη διάθεση να τους
υπακούσουμε.
Γεννιέται όμως το ερώτημα: Οφείλουμε να υπακούμε τους γονείς μας
σε όλα τα θέματα που απαιτούν από εμάς; Ο λόγος του Θεού θα απαντήσει: «Τα
τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον
Κύριον» και «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω
διότι τούτο είναι δίκαιον» (Κολ.γ:20,
Εφεσ.ς:1).
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να καταλάβουμε ότι η υπακοή
είναι ο πρωταρχικός τρόπος με τον οποίο τιμούμε τους γονείς μας. Όμως το εδάφιο
από την Επιστολή προς Εφεσίους διδάσκει να τους υπακούμε «εν Κυρίω».
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους υπακούμε οτιδήποτε μας ζητήσουν εφόσον αυτό
δεν αντιβαίνει στους άλλους νόμους του Θεού. Όταν όμως υπάρχει σύγκρουση, «πρέπει
να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους» (Πράξ.ε:29).
Αλλά δεν φτάνει να υπακούμε με απροθυμία. Πρέπει να υπακούμε με
όλη μας την καρδιά. Τιμούμε τους γονείς μας όταν ανταποκρινόμαστε άμεσα
και με χαρά. Αυτό σημαίνει ότι σεβόμαστε τις επιθυμίες τους ακόμη και
όταν νομίζουμε ότι η δική μας γνώμη είναι καλύτερη.
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο Θεός έδωσε τόση προτεραιότητα στην
Πέμπτη Εντολή! Κάνοντας ό,τι μπορούμε ώστε το σπίτι μας να είναι ένας
ευχάριστος τόπος για τον καθένα, ειδικά για τους γονείς μας, αποδεικνύουμε ότι
ετοιμάζουμε τον εαυτό μας για μεγαλύτερες επιτυχίες σε κάθε τι που θα κάνουμε
και έξω από το σπίτι.
Είναι πολλές οι ευλογίες που θα δοθούν από το Θεό σ’ εκείνους
που αληθινά ακολουθούν τις συμβουλές των γονέων τους.
«Άκουε υιέ μου, την διδασκαλίαν του πατρός
σου, και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου. Διότι ταύτα θέλουσιν είσθαι
στέφανος χαρίτων εις την κορυφήν σου, και περιδέρραιον περί τον τράχηλον σου» (Παρ.α:8-9).
Ο λόγος του Θεού ονομάζει σοφό εκείνον που ακούει τις πατρικές
συμβουλές: «Ο σοφός υιός δέχεται την διδασκαλίαν του πατρός ο δε χλευαστής
δεν ακούει έλεγχον» (Παρ.ιγ:1).
Αντίθετα ονομάζει άφρονα εκείνον που δεν τις υπολογίζει: «Ο
άφρων καταφρονεί την διδασκαλίαν του πατρός αυτού ο δε φυλάττων έλεγχον είναι
φρόνιμος» (Παρ.ιε:5).
Όταν ακολουθούμε τις συμβουλές τους και εκτελούμε τις παραγγελίες
τους, οι πρώτοι που θα επηρεαστούν είναι οι γονείς μας: «Υιός σοφός
ευφραίνει πατέρα υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού» (Παρ.ι:1).
Πράγματι, οι γονείς παίρνουν μεγάλη χαρά όταν τα παιδιά ακολουθούν
τις συμβουλές τους και εργάζονται για την επιτυχία τους. Χαίρονται όταν τα
βλέπουν να εφαρμόζουν τις οδηγίες τους και έχουν επιτυχία σε ό,τι κάνουν! Μέσα
σε τέτοιας μορφής σχέσεις είναι ευκολότερο να δει κανείς πόσο αληθινές ευλογίες
είναι τέτοια παιδιά για την οικογένειά τους (Ψαλμ.ρκζ:3-5).
Αξίζει να καταλάβουμε ότι ο ίδιος Θεός που έκανε το νόμο της
βαρύτητας, έκανε και τους νόμους της Βίβλου. Οι νόμοι αυτοί είναι το ίδιο υποχρεωτικοί
για τη ζωή μας, όπως το ίδιο οδυνηρές είναι και οι συνέπειες κάθε φορά που τους
παραβαίνουμε!
Αν εφαρμόζουμε την Πέμπτη Εντολή, θα δούμε ευλογίες σ’ εμάς και
στην οικογένειά μας, όπως και στις σχέσεις με τους γονείς. Αυτό είναι εγγυημένο
- ακόμη και αν κάποιος δεν πιστεύει ότι μπορεί να εφαρμοστεί στην οικογένειά
του! Αν δώσουμε προσοχή με ειλικρίνεια στο νόμο του Θεού, θα δουλέψει!
Παράβαση της Εντολής
Τώρα που έχουμε καλύτερη ιδέα για το πώς πρέπει να τιμούμε τους
γονείς μας, ας δούμε με λίγα λόγια και κάποια πράγματα που πρέπει να
αποφεύγουμε επειδή δεν τους δίνουν τιμή.
1. Ασφαλώς όταν περιφρονούμε τους
γονείς μας είναι ατιμωτικό γι’ αυτούς. «Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα ο δε
μωρός άνθρωπος καταφρονεί την μητέρα αυτού» (Παρ.ιε:20).
Όπως υπάρχει και το άλλο εδάφιο, που αναφέρει: «Όστις
ατιμάζει τον πατέρα, και αποθεί την μητέρα, είναι υιός προξενών αισχύνην και
όνειδος» (Παρ.ιθ:26), όπου η λέξη «απωθεί» υπονοεί
βίαια συμπεριφορά εναντίον τους.
Όπως η σκληρή δουλειά και η σωστή ζωή μας, κάνει τους γονείς περήφανους
και τους δίνει τιμή, το αντίθετο συμβαίνει όταν οι πράξεις μας δεν είναι
σωστές. Η ζωή μας πρέπει να παράγει όσο το δυνατό περισσότερη τιμή γι’ αυτούς.
Ο Θεός καταριέται εκείνους που ατιμάζουν τους γονείς τους: «Επικατάρατος
όστις κακολογήση τον πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού» (Δευτ.κζ:16).
Τι συμβαίνει όταν κάποιος κοροϊδεύει τους γονείς του ή μιλάει
υποτιμητικά πίσω από την πλάτη τους; «Ο λύχνος του κακολογούντος τον πατέρα
αυτού, ή την μητέρα αυτού, θέλει σβεσθή εν βαθεί σκότει» (Παρ.κ:20, Παρ.λ:17).
Όπως στην περίπτωση άλλων
εντολών, έτσι κι εδώ, ο Θεός μας λέει τι θα συνέβαινε αν κάποιος δεν κρατούσε
αυτή την εντολή. Ο Ιησούς συνόψισε και τα δυο στο Μάρκ.ζ:10
«Διότι ο Μωυσής είπε· Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. καί· Ο κακολογών
πατέρα ή μητέρα εξάπαντος να θανατόνηται».
Για να δούμε ένα παράδειγμα μη
απόδοσης τιμής τους γονείς, ας συνεχίσουμε στο παραπάνω απόσπασμα του Μάρκου,
(ζ:11-13)
«σεις όμως λέγετε· Εάν άνθρωπος είπη προς τον πατέρα ή προς την μητέρα,
Κορβάν, τουτέστι δώρον, είναι ό,τι ήθελες ωφεληθή εξ εμού, αρκεί, και δεν αφίνετε
πλέον αυτόν να κάμη ουδέν εις τον πατέρα αυτού ή εις την μητέρα αυτού,
ακυρούντες τον λόγον του Θεού χάριν της παραδόσεώς σας, την οποίαν παρεδώκατε·
και κάμνετε παρόμοια τοιαύτα πολλά..»
Η λέξη "Κορβάν" είναι
εβραϊκή που σημαίνει «δώρο που προσφέρεται στο Θεό». Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται
στο Λευιτ.α:2.
Η λέξη «δώρο» εδώ είναι η λέξη
Κορβάν που ο Κύριος χρησιμοποίησε μιλώντας για εκείνους τους Εβραίους που
δεν τιμούσαν τους γονείς τους. Στην ουσία αυτό που έλεγαν αυτοί οι Εβραίοι
στους γονείς τους ήταν: «οτιδήποτε θα μπορούσατε να ωφεληθείτε από μένα, η
ιδιοκτησία μου, το εισόδημά μου, είναι Κορβάν δηλ. δώρο αφιερωμένο στο Θεό και
δεν μπορώ να το δώσω σε σας».
Αυτή ήταν μια ευχή κάτι σαν
όρκος, που χρησιμοποιούσαν για να αποφύγουν να δώσουν στους γονείς τους. Έκαναν
μια ευχή ή όρκο αφιερώνοντας όλη τους την περιούσια στο Θεό, υποστηρίζοντας
έτσι ότι δεν είχαν τίποτα πλέον για να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν τους
γονείς τους.
Εάν [ο γιος] είχε κάποτε
αφιερώσει την ιδιοκτησία του, αν κάποια φορά είπε «Κορβάν» ή δώρο στο Θεό
- δεν μπορούσε να την ιδιοποιηθεί έπειτα ακόμη και αν ήταν για την υποστήριξη
των γονιών του. Εάν οι γονείς ήταν φτωχοί, και απευθύνονταν στο γιο τους για βοήθεια,
και αν ο γιος, έστω και σε θυμό απαντούσε, "είναι αφιερωμένη στο Θεό αυτή
η ιδιοκτησία που χρειάζεστε, είναι "Κορβάν" - το έχω δώσει στο
Θεό", οι Εβραίοι έλεγαν ότι η ιδιοκτησία δεν μπορούσε να ανακληθεί
και ο γιος δεν ήταν υποχρεωμένος πλέον να βοηθήσει τους γονείς του. Είχε κάνει
κάτι σημαντικότερο: έδωσε την περιούσια του στο Θεό. Ήταν λοιπόν ελεύθερος από
τις υποχρεώσεις του προς στους γονείς του. Μετά απ΄ αυτό δεν υπήρχε πλέον καμιά
απαίτηση να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Έτσι μέσα σε μια στιγμή ελευθέρωνε τον
εαυτό του από την υποχρέωση της υπακοής και της φροντίδας προς τους γονείς του».
Ο Κύριος Ιησούς καταδίκασε τη
χρήση του «Κορβάν» - του δώρου προς το Θεό – αν κάποιος το χρησιμοποιούσε για
να αποφύγει να βοηθήσει τους γονείς του και
άφησε να εννοηθεί ότι τιμή προς τους γονείς σημαίνει φυσική υποστήριξη.
Αυτό και τα σχετικά εδάφια, τόσο δυνατά σε έκφραση, βοηθούν να καταλάβουμε
πόσο σοβαρά ενδιαφέρεται ο Θεός να τιμούμε τους γονείς μας.
Εάν οι γονείς δεν είναι σε θέση
να αυτοσυντηρηθούν, είναι ευθύνη των παιδιών να συμβάλουν στην προσπάθεια τους.
Αυτό δεν είναι βάρος, αλλά ευλογία. Ο Θεός είναι ικανοποιημένος με αυτή την
τιμή. Φυσικά, και έχουμε τις δικές μας πιέσεις και ευθύνες, αλλά πρέπει να
καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσουμε τους γονείς μας – στο κάτω
- κάτω, κι αυτοί δεν στερήθηκαν για να μας μεγαλώσουν;
Σήμερα είναι συνηθισμένο ανάμεσα στους νέους να μιλούν με αυθάδεια
και να κακολογούν τους γονείς τους. Το κάνουν χωρίς να το σκεφτούν, όμως θα
έπρεπε να σκέφτονται πολύ σοβαρά!
Αν τα εδάφια αυτά φαίνονται υπερβολικά, κοιτάξτε γύρω σας! Πόσοι
νέοι που δεν προσέχουν τις συμβουλές τους ή με άλλους τρόπους ατιμάζουν τους
γονείς τους, καταλήγουν σε περιπέτειες, βία και καταστροφικούς τρόπους ζωής,
που μπορεί να τους οδηγήσουν σε πολλά και σοβαρά προβλήματα - μερικές φορές και
σε πρόωρο θάνατο;
Υπάρχουν πάντοτε συνέπειες, όταν παραβαίνουμε τους νόμους του
Θεού, όπως, από την άλλη πλευρά, δεχόμαστε πάντοτε φυσικές ευλογίες όταν τους τηρούμε!
Αν αισθάνεσαι ένοχος επειδή δεν τιμάς όπως πρέπει τους γονείς
σου, λυπάσαι γι’ αυτό και είσαι έτοιμος να κάνεις ειλικρινείς προσπάθειες για
ν' αλλάξεις, ο Θεός ΘΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ.
Ο σκοπός αυτής της μελέτης δεν είναι να σε εξαναγκάσει να υπακούς,
αλλά να κάνει σαφές πόσο πολύ ενδιαφέρεται ο Θεός να τιμούμε τους γονείς μας.
Και μην ξεχνάς επίσης, ότι ο
Θεός δεν αλλάζει. Εκείνος έχει πει: «Εγώ είμαι ο Κύριος δεν αλλοιούμαι διά
τούτο σεις, οι υιοί του Ιακώβ, δεν απωλέσθητε» (Μαλ.γ:6).
Επίσης
η Καινή Διαθήκη γράφει: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθες και σήμερον,
και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8).
Το μέρος μας στην Οικογένεια
Πριν τελειώσουμε, χρειάζεται να υπογραμμίσουμε πόσο σπουδαία είναι
η ευθύνη μας απέναντι στην οικογένειά μας.
1. Είναι σημαντικό για τις
οικογένειες να ζουν μαζί με ενότητα και αρμονία. Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε ότι «Πάσα
βασιλεία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής, ερημούται και πάσα πόλις ή οικία διαιρεθείσα
καθ’ εαυτής, δεν θέλει σταθή» (Ματθ.ιβ:25). Η οικογένεια λειτουργεί
ομαδικά, γεγονός που απαιτεί ολοκληρωτική συνεργασία από κάθε μέλος της.
2. Οι αποστολικές συμβουλές για
τις σχέσεις πρέπει πρώτιστα να εφαρμόζονται στα πλαίσια της χριστιανικής
οικογένειας. Ποιες είναι αυτές; «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι
άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς διότι ούτος είναι ο νόμος και οι προφήται» (Ματθ.ζ:12).
Αυτά δεν είναι εύκολα,
ιδιαίτερα σε μερικές περιπτώσεις. Το «μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού»
σημαίνει να είμαστε ευγενείς ακόμη και όταν κάποιο μέλος της οικογένειας
φέρεται σ’ εμάς άσχημα.
Να θυμάστε, είναι δύσκολο έργο να είσαι γονέας. Κανένας δεν το
κάνει τέλεια. Καθένας κουράζεται και εξαντλείται κάποιες φορές. Οι γονείς μας
θα κάνουν και λάθη. Όμως πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να παραβλέψουμε τις
ατέλειες και να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον.
