ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Όταν λοιπόν ένας αμαρτωλός, οποιοσδήποτε αμαρτωλός, αφυπνισθεί
από το λήθαργο της αμαρτωλής του κατάστασης και καταδικάσει την κατάστασή του
αυτή, δηλαδή μετανοήσει ειλικρινά και πιστέψει με την καρδιά του στον Χριστό,
όταν δηλαδή εκπληρώσει τους δύο όρους που έχει θέσει ο Θεός στον κάθε αμαρτωλό,
τότε ο Θεός διά του Χριστού τον σώζει δωρεάν, κατά χάριν και εις το παντελές.
Δεν είναι ατελής η σωτηρία που έχει ετοιμάσει ο Χριστός για σένα και για κάθε αμαρτωλό,
αλλά είναι τέλεια.
Τώρα θα δούμε ποια είναι τα αποτελέσματα μέσα στην καρδιά
του αμαρτωλού εκείνου που έχει εκπληρώσει τους δυο όρους. Είναι αφάνταστο το τι
θαύμα κάνει ο Θεός μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που μετανοεί και υπακούει στο
ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Πρώτα του σβήνει όλο το μαύρο κι αμαρτωλό παρελθόν. Δεύτερον
τον διακηρύττει δίκαιο, αθώο. Του χαρίζει δύναμη, βεβαιότητα σωτηρίας και
λύτρωση από την εξουσία και τυραννική δύναμη της αμαρτίας. Του δίνει το Πνεύμα
της υιοθεσίας με τον όποιο κράζει Αββά, ο πατήρ. Τον κάνει κληρονόμο του Θεού
και συγκληρονόμο Ιησού Χριστού. Τον κάνει εν Χριστώ Ιησού κοινωνό της δόξας Του
ο Πατέρας και μέτοχο της μακαριότητάς Του και της αγιότητάς Του.
Άφεση αμαρτιών
Μια μέρα ο Ιησούς ήταν στην Καπερναούμ σε κάποιο σπίτι, και
μαζεύτηκε κόσμος πολύς για να Τον ακούσει. Ο κόσμος γέμισε το σπίτι, έξω από
την πόρτα, στα παράθυρα παντού. Τέσσερεις άνδρες έφεραν ένα παραλυτικό για να
παρακαλέσουν τον Χριστό να τον θεραπεύσει. Επειδή δεν μπορούσαν να τον μπάσουν
από την πόρτα, η πίστη τους τους ενέπνευσε να ανοίξουν τη στέγη και τον
κατέβασαν μπροστά στον Ιησού. Ο Μάρκος που μας διηγείται αυτό το περιστατικό
μας λέει ότι, όταν ο Ιησούς είδε την πίστη αυτών των τεσσάρων, είπε στον
παραλυτικό: τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου.
Ήταν εκεί στο σπίτι μερικοί γραμματείς οι οποίοι αγανάκτησαν
μ’ αυτά τα λόγια του Ιησού.
Και έλεγαν μέσα τους: «Ποιος είναι αυτός που λέει τέτοιες
βλασφημίες; Ποιος μπορεί να συγχωρά αμαρτίες παρά μονάχα ο Θεός».
Μάρκ.β:8-12 Και ευθύς νοήσας ο Ιησούς διά του
πνεύματος αυτού ότι ούτω διαλογίζονται καθ' εαυτούς, είπε προς αυτούς· Διά τι
διαλογίζεσθε ταύτα εν ταις καρδίαις σας; τι είναι ευκολώτερον, να είπω προς τον
παραλυτικόν, Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου, ή να είπω, Σηκώθητι και
έπαρε τον κράββατόν σου και περιπάτει; αλλά διά να γνωρίσητε ότι έξουσίαν έχει
ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας λέγει προς τον παραλυτικόν·
Προς σε λέγω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου.
Και ηγέρθη ευθύς και σηκώσας τον κράββατον, εξήλθεν ενώπιον πάντων, ώστε
εξεπλήττοντο πάντες και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες ότι ουδέποτε είδομεν
τοιαύτα.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που έχει την εξουσία να συγχωράει
αμαρτίες. Αν ο Χριστός δεν έχυνε το πολύτιμο αίμα Του γι’ αυτό το σκοπό, δεν θα
μπορούσε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας. Ο μισθός της αμαρτίας είναι
θάνατος Ο Χριστός πέθανε για τις παραβάσεις μας.
Οι γραμματείς είχαν δίκιο που αγανάκτησαν με αυτά που άκουσαν
από το στόμα του Ιησού, εφόσον τον έβλεπαν σαν άνθρωπο. Είχαν δίκιο ότι μόνο ο
Θεός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες. Ο Ιησούς τους απέδειξε ότι είχε και έχει την εξουσία,
ο μόνος που έχει την εξουσία, να συγχωρεί αμαρτίες εκείνων που Τον ικετεύουν,
αφού είναι ο Θεός!
Αλλά πρέπει να προσευχηθείς στο Χριστό κατευθείαν. Μη
φοβάσαι να πλησιάσεις τον Χριστό με συντριβή καρδιάς. Θα σε ακούσει
και θα σε συγχωρήσει αμέσως.
Ιωάν.ς:37 Παν ό,τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ
θέλει ελθεί, και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω·
Ματθ.ια:28 Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.
Βλέπεις, φίλε μου, ότι σε καλεί ο Χριστός στον εαυτό Του;
Αφού έχεις πρόσκληση, δεν πρέπει να διστάζεις ούτε να φοβάσαι να πας στο
Χριστό.
Θα με δεχθεί ο Χριστός; Αφού σε καλεί, πώς φαντάζεσαι το
Χριστό;
Μα είμαι αμαρτωλός, μεγάλος αμαρτωλός. Δεν είμαι άξιος.
Είμαι βρώμικος. Ο Χριστός πέθανε για ανάξιους και βρώμικους αμαρτωλούς, για
σένα. Συ καλείσαι να πας στο Χριστό για να σε γιατρέψει. Για να σε καθαρίσει. Να
σε σώσει παντελώς!
Άκουσε τώρα τι λέει ο Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης:
Α’ Ιωάν.α:8 Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν,
εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.
Α’ Ιωάν.α:9 Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών,
είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση
ημάς από πάσης αδικίας.
Η Αναγέννησή σου
Η αναγέννηση είναι ένα θαύμα που ενεργεί ο Θεός μέσα στην
καρδιά του μετανοημένου αμαρτωλού.
Α’ Πέτρ.α:3 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα
ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών,
Β’ Κορ.α:21,22 Ο δε βεβαιών ημάς μεθ' υμών εις
Χριστόν και ο χρίσας ημάς είναι ο Θεός, όστις και εσφράγισεν ημάς και έδωκε τον
αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.
Εκείνος λοιπόν που ενεργεί αυτό το θαύμα μέσα στην καρδιά
του αμαρτωλού, που αφιερώνεται στον Χριστό, είναι ο Θεός. Κανένας άνθρωπος δεν
μπορεί να αναγεννήσει τον εαυτό του όπως και κανένα δέντρο δεν μπορεί να
μπολιάσει τον εαυτό του.
Το τι γίνεται τη στιγμή, που ο Θεός δίνει το Άγιο Πνεύμα
μέσα στην καρδιά του αμαρτωλού που έχει μετανοήσει και αφιερώνεται στο Χριστό
τελείως, δεν περιγράφεται. Είναι μια εμπειρία που δεν υπάρχουν λόγια ικανά να
την περιγράψουν. Γι’ αυτό μη περιμένεις να το καταλάβεις αυτό το θαύμα θεωρητικά.
Μόνο εμπειρικά μπορείς να το καταλάβεις.
Η αναγκαιότητα της αναγέννησης
Ο Ιησούς Χριστός ανέπτυξε πολύ καθαρά στον Νικόδημο, που
ήταν θρησκευτικός ηγέτης τον καιρό εκείνο, την απόλυτη αναγκαιότητα της αναγέννησης
του με τα εξής λόγια:
«Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν».
Γιατί, αν κάποιος
είναι θρησκόληπτος, χωρίς Πνεύμα Θεού στην καρδιά του, αυτός είναι νεκρός στις αμαρτίες
του και τις παραβάσεις του. Μοιάζει μ’ ένα ωραίο βιολί, αλλά χωρίς χορδές. Ποια
μελωδία μπορεί να δώσει ένα εκλεκτό βιολί χωρίς χορδές; Καμιά, λες. Το ίδιο κι’
ένας κατ’ όνομα χριστιανός χωρίς το Πνεύμα του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν
μπορεί να ζήσει την άγια ζωή του Πνεύματος, αφού δεν το έχει.
Ο μη αναγεννημένος είναι σαρκικός. Και η σάρκα ξέρουμε ότι
επιθυμεί την αμαρτία και δεν παράγει αγιότητα. Το φρόνημα της σαρκός είναι
έχθρα στο Θεό, επειδή στο νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται, άλλα ούτε και μπορεί
να υποταχθεί η σάρκα στο θέλημα του Θεού (Ρωμ.η:7-9).
Ο σαρκικός άνθρωπος, έστω κι αν είναι θρησκευόμενος δεν
μπορεί να αρέσει στον Θεό. Η σάρκα είναι η διεφθαρμένη φύση του ανθρώπου. Αυτή
λοιπόν η διεφθαρμένη φύση δεν αλλάζει. Γι’ αυτό ο Θεός για να ικανώσει τον επιστραφέντα
στον Χριστό να ζήσει με υπακοή στο θέλημα του Θεού και να τελειοποιηθεί ηθικά
και πνευματικά, του δίνει μέσα στην ταπεινωμένη του καρδιά το Άγιο Πνεύμα. Έτσι
ο επιστραφείς μπολιάζεται με το θείο σπέρμα της ζωής του Πνεύματος. Αυτό λοιπόν
το σπέρμα είναι η ζωή του Πνεύματος η οποία θα αναπτυχθεί και θα καρποφορεί στην
καθημερινή ζωή του πιστού.
Γαλ.ε:22,23 Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη,
χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια·
κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος.
Εάν θέλουμε ένα άγριο δένδρο να φέρει γλυκούς καρπούς,
πρέπει να το μπολιάσουμε. Δεν ωφελεί να το ποτίζουμε, να το λιπαίνουμε, να το
κλαδεύουμε κλπ. Όλα αυτά δεν αλλάζουν τη φύση του δένδρου. Χρειάζεται
μπόλιασμα.
Τα αποτελέσματα της αναγέννησης
Κάποτε μια γυναίκα, που διατηρούσε ένα παντοπωλείο, πήγε σ’
ένα κήρυγμα Ευαγγελίου. Όταν γύρισε στο μαγαζί της, την ρώτησαν μερικοί: «Τι κήρυγμα
είχε σήμερα;». «Δεν θυμάμαι το θέμα, δεν θυμάμαι ούτε και κανένα σημείο, άλλα
ένα πράγμα ξέρω, ότι το κήρυγμα είχε τέτοια επίδραση στην καρδιά μου, ώστε το
πρώτο πράγμα που έκανα όταν επέστρεψα, ήταν να πετάξω όλα τα κάλπικα ζύγια».
Ο Ιησούς είπε τα έξης λόγια για το θαύμα της αναγέννησης:
«όστις όμως πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει
εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει
εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον»
(Ιωάν.δ:14, ς:35, ζ:38).
Β’ Κορ.ε:17 Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον
κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.
Εάν συ, φίλε μου αναγνώστη, επιστρέψεις στο Θεό με ειλικρινή
καρδιά, τότε ολόκληρη η ζωή σου θα φωτιστεί. Θα εξαφανιστούν από την ψυχή σου όλα
τα καταθλιπτικά συναισθήματα. Ό,τι σκοτεινό και θολωμένο, ό,τι οδυνηρό και
ένοχο θα σαρωθεί. Τη θλίψη και την αγωνία, την οδύνη και το φόβο θα διαδεχθεί η
χαρά και η ειρήνη, η αισιοδοξία και το θάρρος, η αγάπη και η αγιότητα.
Με την αναγέννηση δίνεται καινούργια κατεύθυνση στις
δυνάμεις της ψυχής. Το νεκρό πνεύμα του ανθρώπου ζωοποιείται και αρχίζει να
βρίσκεται σε επικοινωνία με τον Θεό. Τα συναισθήματά του αγνίζονται και ελευθερώνεται
από τα πάθη. Η βούληση τονώνεται και εκλέγει το αγαθό. Η συνείδηση αποκτά νέο
ηθικό περιεχόμενο και αρχές. Η νόηση φωτίζεται. Διαλύονται τα σκοτάδια κι οι
πλάνες και κρίνει φωτεινά. Ολόκληρη η ύπαρξη του αναγεννημένου υφίσταται μια βαθιά,
ευεργετική επίδραση του Αγίου Πνεύματος. Έτσι γίνεται νέο δημιούργημα.
Η αναγέννηση δεν είναι μπάλωμα της παλιάς μας φύση αλλά
είναι η θεία ζωή που μεταδίδεται μέσα στην καρδιά του πιστού. Αυτή η δωρεά του
Θεού δημιουργεί μια μακάρια βεβαιότητα σωτηρίας στον πιστό. Ο αναγεννημένος
πιστός απολαμβάνει καθημερινά και σταθερά την αγαλλίαση της σωτηρίας του και
είναι παντοτινά ασφαλής εν Κυρίω. Αυτό είναι ένα καταπληκτικό θαύμα. Είναι μια
μόνιμη εμπειρία μέσα στην καρδιά που απολαμβάνει ο πιστός.
Ποιος δεν ποθεί αυτή τη λυτρωμένη ζωή, αυτή την αληθινή
λύτρωση της ψυχής του από τώρα;
Θέλεις συ, ψυχή, που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές, να
κατέχεις το μυστικό της χαρούμενης και νικηφόρας ζωής; Αν ναι, είναι ο Χριστός
το μυστικό. Αφιερώσου μ’ όλη σου την καρδιά στον Χριστό.
Συνεχίζεται
