Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (2)

Ρωμ.η:2 «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου».

Δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο, αφότου η Καινή Διαθήκη άρχισε να ισχύει, που να δείχνει ότι οι Χριστιανοί, οπουδήποτε, κρατούσαν την 7^η ή την 1^η μέρα σαν Σάββατο, ή ακόμα ότι διατάσσεται κάτι τέτοιο.

Ρωμ.ι:4 Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.

Εφεσ.α:13 εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας,

Ησ.κη:11,12 διότι με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι.

Ο απόστολος Παύλος λέει ότι αυτό το εδάφιο του προφήτη Ησαΐα εφαρμόζεται στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και στο λάλημα των ξένων γλωσσών:

Α’ Κορ.ιδ:21,22 Εν τω νόμω είναι γεγραμμένον ότι δι' ετερογλώσσων και διά ξένων χειλέων θέλω λαλήσει προς τον λαόν τούτον, και ουδέ ούτω θέλουσι με εισακούσει, λέγει Κύριος. Ώστε αι γλώσσαι είναι διά σημείον ουχί προς τους πιστεύοντας, αλλά προς τους απίστους· η προφητεία όμως είναι ουχί προς τους απίστους, αλλά προς τους πιστεύοντας.

Σήμερα αναπαυόμαστε από τα έργα της σάρκας όταν ο Θεός μας βαπτίζει με το Πνεύμα Του. Επομένως δεν αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη ημέρα αναπαύσεως, αλλά στην ανάπαυση που έχει ο πιστός όταν λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα.

Ο Παύλος όταν μιλούσε για φαγητά και για το Σάββατο, πράγματα της Παλαιάς Διαθήκης, έλεγε:

Κολ.β:16,17 «Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού».

Σ’ αυτά τα εδάφια είναι ολοφάνερο ότι το Σάββατο ήταν σκιά της μελλοντικής αληθινής ανάπαυσης εν Πνεύματι Αγίω, η οποία επρόκειτο να έλθει αργότερα. Το Σάββατο δεν ίσχυε πλέον τον καιρό που ο Παύλος έγραψε αυτά, αλλιώς ποτέ δεν θα τα έγραφε. Οι Πρεσβύτεροι και οι Ραβίνοι έκριναν κάθε παραβίαση τήρησης της ημέρα του Σαββάτου. Τώρα όμως ήταν σκιά των μελλόντων και αντικαταστάθηκε από την ουσία, τον Ιησού Χριστό. Συνεπώς εμείς είμαστε απαλλαγμένοι από το να κρατάμε Σάββατα ή Κυριακές. Δεν υπάρχουν στοιχεία μέσα στην Αγία Γραφή που να μας λένε να κρατάμε το Ιουδαϊκό Σάββατο.

Με άλλα λόγια, ο Παύλος λέει ότι το Σάββατο ήταν σκιά κάποιου που επρόκειτο να έρθει κι ότι το σώμα ή η υπόσταση που δημιούργησε τη σκιά, είναι ο Χριστός! Πίσω από κάθε σκιά βρίσκεται απαραίτητα το σώμα που την δημιουργεί. Η εντολή της τήρησης του Σαββάτου ήταν μια σκιά ή τύπος της ανάπαυσης. Πίσω απ’ αυτή τη σκιά βρίσκεται η πραγματική υπόσταση που θα μας δώσει ανάπαυση. Αυτή η υπόσταση, ή αυτό το σώμα είναι ο Χριστός.

Ο Ιησούς είπε στο Ματθ.ια:28 «Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει».

Ακόμα, «Διότι εάν ο Ιησούς του Ναυή είχε δώσει εις αυτούς κατάπαυσιν, δεν ήθελε μετά ταύτα λαλεί περί άλλης ημέρας (Εβρ.δ:8).

Ο λαός Ισραήλ κρατούσε το Σάββατο όταν ζούσε στη γη Χαναάν, αλλά και τότε, κάτω απ’ τον Ιησού του Ναυή, δεν είχαν την ανάπαυση του Θεού μέσα στις ψυχές τους. Γι’ αυτό, τους είχε ειπωθεί για «μια άλλη μέρα», την ημέρα της χάρης, την οικονομία του ευαγγελίου, τότε που η ανάπαυση του Θεού θα γέμιζε τις ψυχές των πιστών.

Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού. Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού» (Εβρ.δ:9,10).

Μια όμορφη ερμηνεία του ανθρώπου που «καταπαύει εκ των έργων αυτού» βρίσκεται στον Τίτ.γ:5 «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος».

Αυτοί που «καταπαύουν» από τα έργα τους, ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, και απολαμβάνουν αυτή την ανάπαυση στην ανακαίνιση του Αγίου Πνεύματος.

Ρωμ.ιδ:5 «Αλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας είναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νούν».

Καταλαβαίνουμε ότι αν πρέπει να κρατήσουμε ένα 24^ωρο σαν ημέρα Σαββάτου, δεν έχουμε άλλες οδηγίες για το πώς πρέπει να το κρατήσουμε, παρά μόνο τους κανόνες που βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη για την 7^η ημέρα.

Δυστυχώς, κάποιοι που κρατάνε ακόμα σήμερα την Κυριακή σαν Σάββατο, ζουν κάτω από αυτούς τους κανόνες. Ωστόσο, αν σήμερα τιμούμε την πρώτη μέρα της εβδομάδος, δεν το κάνουμε σαν μέρα ανάπαυσης, αλλά σαν μέρα λατρείας, γιατί η ανάπαυσή μας είναι στο Χριστό επειδή έχουμε βαπτιστεί στο Χριστό κι έχουμε ενδυθεί Αυτόν. Έχοντας «καταπαύσει» να εμπιστευόμαστε τα δικά μας καλά έργα, αναπαυόμαστε σ’ Αυτόν.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν ηθικοί νόμοι στις δέκα εντολές, αλλά απλά ν’ αποφεύγω να δουλέψω μια μέρα της βδομάδας, αυτό δεν είναι ηθική πράξη και δεν έχει να κάνει τίποτα με το χαρακτήρα του ανθρώπου.

Ακόμα, είναι γεγονός, ότι ανάμεσα στους τόσους ηθικούς νόμους της Καινής Διαθήκης που υπάρχουν στις Πράξεις και τις Επιστολές, δεν υπάρχει καμία αναφορά να κρατάμε ένα 24^ωρο Σάββατο.

Ρωμ.ιγ:9 Επειδή το, Μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, μη επιθυμήσης, και πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω λόγω συμπεριλαμβάνεται, εν τώ· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν υπήρχε σκοπός να διαταχθεί κάτι τέτοιο, το παραπάνω εδάφιο θα ήταν το ιδανικό μέρος να γίνει αυτό.

Θ’ αναφερθούμε πάλι στο συνέδριο των αποστόλων στην Ιερουσαλήμ, σχετικά με το ποιες διατάξεις του νόμου έπρεπε να κρατάνε οι Εθνικοί που επιστρέφανε στο Χριστό.

«Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες σας ετάραξαν με λόγους, και διαστρέφουσι τας ψυχάς σας, λέγοντες να περιτέμνησθε και να φυλάττητε τον νόμον, εις τους οποίους ημείς δεν παραγγείλαμεν τούτο» (Πραξ.ιε:24).

Άλλο ένα μέρος που προσφερόταν να πληροφορήσουν τους Εθνικούς, που ποτέ δεν ήταν κάτω απ’ το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά τώρα είχαν έρθει στη χριστιανική πίστη, ότι πρέπει να κρατάνε ένα 24ωρο Σάββατο, αποφεύγοντας να κάνουν δουλειές. Όμως δεν το έκαναν. Έτσι λοιπόν, κλείνοντας, μένουμε σ’ αυτό που ο απόστολος Παύλος ξεκαθάρισε, ότι το Σάββατο ήταν σκιά του Χριστού.

Έξοδ.λα:13 Και συ λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Προσέχετε να φυλάττητε τα σάββατά μου· διότι τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και υμών εις τας γενεάς υμών, διά να γνωρίζητε ότι εγώ είμαι Κύριος, ο αγιάζων υμάς·

Το Σάββατο ήταν ένα σημείο, ή μια σφραγίδα, ανάμεσα στο Θεό και τους υιούς Ισραήλ διαμέσου όλων των γενεών τους, δια να γνωρίζουν ότι Αυτός είναι ο Κύριος, ο αγιάζων αυτούς.

Έξοδ.λα:14,15 και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς· όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή· διότι πας όστις κάμη εργασίαν εν αυτώ, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής. Εξ ημέρας θέλει γίνεσθαι εργασία· εν δε τη εβδόμη ημέρα σάββατον θέλει είσθαι, ανάπαυσις αγία εις τον Κύριον· και όστις κάμη εργασίαν εν τη ημέρα του σαββάτου θέλει εξάπαντος θανατωθή.

Έτσι ακριβώς, η ανάπαυση της Καινής Διαθήκης είναι μια σφραγίδα, ή ένα σημείο για να γνωρίσουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος ο αγιάζων εμάς.

Εφεσ.δ:30 «Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον εσφραγίσθητε διά την ημέραν της απολυτρώσεως».

Όταν αυτή η ανάπαυση έρθει μέσα μας δια Πνεύματος Αγίου, τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς είναι Κύριος της ζωής μας. Ακόμα, στην Εξ.λα:14,15 βρίσκουμε ότι η ποινή γι’ αυτόν που θα βεβήλωνε το Σάββατο ήταν θάνατος.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΡΟΥΣΕ ΤΟ ΙΟΥΔΑΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟ;

·        Στην Παλαιά Διαθήκη, το Σάββατο αναφέρεται 115 φορές.

Δεν υπάρχει καμία απορία σχετικά με το τι κανόνες υπήρχαν για το Σάββατο που τηρούσαν, αλλά το πρόβλημα ήταν πως εφαρμόζονταν αυτοί οι κανόνες. Όλοι συμφωνούν σχετικά με το ποια ημέρα είχε δώσει ο Θεός εντολή στο Μωυσή να φυλάσσουν οι Ισραηλίτες σαν ημέρα αναπαύσεως στην Π.Δ.

Στην Κ.Δ. η λέξη Σάββατο αναφέρεται μόνο μία φορά με την έννοια της ανάπαυσης, εκτός των ιστορικών περιπτώσεων στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις.

Στις επιστολές, οι οποίες διδάσκουν τα μεγαλύτερα χριστιανικά δόγματα, αναφέρεται μόνο μία φορά η λέξη Σάββατο.

Ο Παύλος συχνά δίδαξε στις συναγωγές των Ιουδαίων, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι τηρούσε το Σάββατο.

Αν πράγματι ήταν υποχρεωτικό να τηρείται το Σάββατο στις ημέρες του Παύλου, θα το ανέφερε και θα το τηρούσε και ο ίδιος. Αν ήταν ο Νόμος του Θεού και στην Κ.Δ. έπρεπε να τηρηθεί. Όμως ο νόμος του Σαββάτου εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, όπως ακριβώς και η περιτομή, και οι προσφορές και οι θυσίες περί αμαρτιών που προέβλεπε ο Μωσαϊκός Νόμος. Συνεπώς το Σάββατο δεν ίσχυε πλέον.

Αν πράγματι ίσχυε ακόμη το Σάββατο, ο Παύλος δεν θα έγραφε:

Ρωμ.ιδ:5,6 «Άλλος μεν κρίνει μιαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας είναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νούν. Ο παρατηρών την ημέραν, παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν, διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν. Ο τρώγων διά τον Κύριον τρώγει, και ο μη τρώγων, διά τον Κύριον δεν τρώγει και ευχαριστεί ει τον Θεόν».

Γαλ.δ:10,11 «Ημέρας παρατηρείτε, και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς. Φοβούμαι διά σας, μήπως ματαίως εκοπίασα εις εσάς».

Κολ.β:16,17 «Ας μη σας κρίνει πλέον μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν, ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή Σαββάτων τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού».

Αν πράγματι το Σάββατο δεν ίσχυε τον καιρό του Παύλου, όπως φαίνεται καθαρά από τις παραπάνω Γραφές, τότε πρέπει να έχει εκπληρωθεί με κάποιο τρόπο.

Που βλέπουμε την εκπλήρωση του Σαββάτου μέσα στο λόγο του Θεού;

Εβρ.δ:3α,9,10 «Διότι εισερχόμεθα εις την κατάπαυσιν ημείς οι πιστεύσαντες... Άρα μένει κατάπαυσις εις τον λαόν του Θεού. Διότι εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς και ο Θεός από των εαυτού».

Το κριτικό κείμενο αναφέρει για την κατάπαυση τη λέξη «σαββατισμός» που θα πει: σάββατο αναπαύσεως. Και ο Παύλος λέει ότι πρέπει να εργαζόμαστε, να αγωνιζόμαστε, να σπουδάζουμε για να εισέλθουμε σ’ αυτή την κατάπαυση. Δεν θα ήταν αναγκαίο αυτό, αν ήταν για να εισέλθουμε στην ημέρα του Σαββάτου όπως στην Π.Δ. Ούτε θα χρειαζόταν να καταβληθεί καμία σπουδή αν η κατάπαυση αυτή ήταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδας, γιατί οι μέρες κυλούν μόνες τους μέσα στον χρόνο, είτε κοπιάσουμε είτε όχι.

Άρα πρέπει να αναφέρεται σε πνευματική σπουδή, σε πνευματική ανάπαυση. Η λέξη Σάββατο σημαίνει ανάπαυση και παύση εργασίας.

Στη Γεν.β:1-3 λέει: «.....Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη πάντα τα έργα αυτού τα οποία έκαμε και ανεπαύθει την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού τα οποία έκαμε. Και ευλόγησε ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν διότι εν αυτή ανεπαύθει από πάντων των έργων αυτού τα οποία έκτισε και έκαμε.»

Αυτή η ημέρα της αναπαύσεως έμεινε ανεκπλήρωτη, γιατί ο Θεός από τότε που έκανε τον άνθρωπο δεν αναπαύτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Θα εκπληρωθεί όμως η ημέρα αυτή της αναπαύσεως, την 7^η χιλιετηρίδα που αρχίζει μετά τη δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη. Κι έτσι το σάββατο (ανάπαυση) θα εκπληρωθεί την ημέρα του Θεού, την ημέρα του Κυρίου.

Είπαμε ότι στην προς Εβρ.δ:3-11 αναφέρει ο Παύλος την πνευματική ανάπαυση της 7^ης ημέρας της πνευματικής δημιουργίας, η οποία δεν εκπληρώνεται, μέχρι ο Νέος Αδάμ εν Χριστώ Ιησού καταλάβει την πλήρη θέση του στην πνευματική δημιουργία, ώστε να αναπαυτεί με τον Πατέρα του στην ουράνια 7^η ημέρα. Έτσι υπάρχει ακόμα μια 7^η μέρα πνευματικής ανάπαυσης που αναμένεται για τον λαό του Θεού, ο οποίος πιστεύει ότι όταν σαν σώμα Χριστού φθάσει στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, θα αρπαγεί από τη γη στα επουράνια.

Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι τον Χριστό, σύμφωνα με τη χρονολογία της Βίβλου, είναι περίπου 4.000 χρόνια, και από τον Χριστό μέχρι σήμερα είναι περίπου 2.000 χρόνια, συνολικά 6.000 χρόνια ή 6 μέρες. Υπάρχει άλλη μια χιλιετηρίδα η 7^η κατά την οποία ο Θεός πλέον θα αναπαυτεί. Αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου για την οποία γίνεται λόγος, κατά την οποία όχι μόνο ο Θεός, αλλά και ο κόσμος της γης θα βρει ανάπαυση και ειρήνη με τον Θεό, γιατί η βασιλεία του Θεού θα εγκατασταθεί στη γη.

Συνεχίζεται