Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (3)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, OTI Ο ΘΕΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ;

Δεν υπάρχει απολύτως καμία απόδειξη ότι άλλαξε ποτέ από τον Χριστό ή τους αποστόλους η ημέρα του Σαββάτου σε Κυριακή. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι πράγματι η Κυριακή είναι ειδική ημέρα ανάπαυσης και λατρείας, και ότι αποτελεί συνέχεια του Σαββάτου της Παλαιάς Διαθήκης. Τότε θα έπρεπε σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο πολλοί χριστιανοί να λιθοβοληθούν για ανυπακοή στους κανόνες περί Σαββάτου που έθεσε ο Θεός. Σύμφωνα με το Νόμο που έδωσε ο ίδιος ο Θεός, η τιμωρία για παράβαση της ημέρας του Σαββάτου, ήταν θάνατος δια λιθοβολισμού.

Καμία εργασία δεν έπρεπε να γίνει κατ’ αυτήν την ημέρα, διότι ήταν ημέρα αγία, ανάπαυση στον Κύριο. Πουθενά δεν μας λέει ο λόγος του Θεού ότι οι κανόνες του Σαββάτου άλλαξαν. Εάν δεν έχει εκπληρωθεί ο Νόμος του Σαββάτου, τότε ακόμα ισχύει και είναι δεσμευτικός.

Όμως ο Παύλος στην επιστολή προς Γαλάτας ε:1 λέει: «Εν τη ελευθερία λοιπόν με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός , μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας».

Και στο εδ.4 του ίδιου κεφαλαίου: «Απεχωρίσθητε από του Χριστού όσοι δικαιόνεσθε διά του Νόμου, εξεπέσατε από της χάριτος».

Στην Κολ.β:16,17 είδαμε ότι το Σάββατο έχει εκπληρωθεί στο πρόσωπο του Χριστού. Γιατί τότε μια μέρα που βρήκε την εκπλήρωσή της στον Κύριο Ιησού να αλλαχτεί σε μια άλλη που να λέγεται Κυριακή;

Πως όμως άρχισε να τηρείται η Κυριακή σαν ημέρα αναπαύσεως;

Θα ανατρέξουμε στην εκκλησιαστική ιστορία για να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.

Η Κυριακή αρχικά δεν ήταν μία ειδική ημέρα σωματικής ανάπαυσης, ούτε υπήρχε κάποια αναλογία μεταξύ του Ιουδαϊκού Σαββάτου και της Κυριακής που τηρείται από τους Χριστιανούς. Η τήρηση της Κυριακής σαν αγία ημέρα ανάπαυσης καθιερώθηκε από τα έθιμα των ανθρώπων και το καταστατικό της εκκλησίας.

Ο Τερτυλλιανός τον 3^ο αιώνα μ.X. είναι ο πρώτος που αναφέρεται στην παύση κάθε εγκόσμιας απασχόλησης την Κυριακή. Η σύνοδος της Λαοδίκειας τον 4^ο αιώνα μ.X. εξέδωσε πρώτη τους κανόνες σχετικά με την τήρηση της Κυριακής. Ο Μ. Κων/νος εξέδωσε τον πρώτο πολιτικό νόμο για την υποχρεωτική τήρηση της Κυριακής.

Η καθολική εκκλησία, 1.000 χρόνια πριν ακόμη υπάρξει η κίνηση της διαμαρτύρησης με τον Λούθηρο, δυνάμει της θείας αποστολής της, άλλαξε την ημέρα του Σαββάτου σε Κυριακή, και καθιέρωσε την ημέρα αυτή σαν ημέρα αναπαύσεως.

Οι διαμαρτυρόμενοι βρήκαν το χριστιανικό Σάββατο κατάφωρα καταπατημένο και παραβιασμένο. Κανείς δεν τηρούσε την ημέρα της Κυριακής σαν αγία ημέρα αναπαύσεως για τον Κύριο. Όμως υπέκυψαν και δεν άλλαξαν την ημέρα αυτή η οποία δεν υπήρχε στους 3 πρώτους αιώνες.

Ήταν λοιπόν η καθολική εκκλησία που άλλαξε και μετέφερε την ημέρα του Σαββάτου την Κυριακή, και την καθιέρωσε σαν ημέρα αναπαύσεως σε ανάμνηση της ανάστασης του Κυρίου μας. Η τήρηση της Κυριακής από τους διαμαρτυρόμενους είναι σαν φόρος υποτελείας που πρέπει να πληρώνουν στην καθολική εκκλησία.

ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ;

Μέχρι τώρα έχουμε δει μέσα από το λόγο του Θεού κάθε εδάφιο σχετικά με την τήρηση της Κυριακής, και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη, βάσει της οποίας πρέπει να τηρούμαι την Κυριακή σαν άγια ημέρα ανάπαυσης. Όμως μερικοί θα ρωτούσαν: «Δεν νομίζετε ότι είναι καλό, να τηρούμε την ημέρα της ανάστασης του Κυρίου μας;

Η απάντηση είναι απλή: ό,τι νομίζουμε καλό δεν σημαίνει ότι είναι και θεμελιώδης εδραιωμένη διδασκαλία.

Ο Ιησούς δεν θεώρησε σημαντικό να καθιερώσει ειδικές ημέρες για την τήρηση της θριαμβευτικής εισόδου Του στα Ιεροσόλυμα, του θανάτου Του και της ανάστασής Του. Ούτε ο ίδιος ο Ιησούς, ούτε οι απόστολοι έδωσαν ποτέ μία τέτοια εντολή. Και οι χριστιανοί δεν πρέπει να εγκαθιδρύουν νέες υποχρεώσεις, ενώ ήδη υπάρχουν αρκετές βασικές εντολές οι οποίες δεν τηρούνται. Δεν πρέπει να θεσπίζουμε δικούς μας κανόνες, γιατί τότε θα είμαστε υποκριτές όπως τους Φαρισαίους που αθετούσαν το λόγο του Θεού χάριν της παραδόσεώς τους.

Αν πραγματικά ο Θεός ήθελε να τηρούμε μια ορισμένη μέρα κάθε βδομάδα σαν ειδική μέρα ανάπαυσης και λατρείας, είτε το Σάββατο είτε την Κυριακή ή οποιαδήποτε άλλη μέρα, ο Παύλος δεν θα έγραφε στην Ρωμ.ιδ:5,6 «Άλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας είναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νούν. Ο παρατηρών την ημέρα παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν, διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν».

Γιατί δεν λέει ο Παύλος ότι πρέπει να τηρούμε το Σάββατο ή την Κυριακή ή κάποια άλλη ημέρα; Μήπως είπε ότι αυτή η εντολή του Θεού δεν είναι και τόσο σπουδαία, ώστε ο καθένας να επινοήσει τους δικούς του κανόνες; Ο Θεός δεν απαίτησε να τηρούμε κάποια ειδική ημέρα.

Ήταν πολύ δύσκολο για τους προσήλυτους Ιουδαίους να παρατήσουν τον τελετουργικό νόμο, όταν ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Ορισμένοι προσπάθησαν να κρατήσουν την περιτομή, την ημέρα του Σαββάτου, και να μην τρώγουν τα ειδωλόθυτα (Πραξ.ιε:1, Α’ Κορ.η:1,4, Κολ.β:17, Γαλ.δ:10,11).

Στη Ρωμ.ιδ:19 ο Παύλος λέει: «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνη, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.»

Δηλαδή αν δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ή να πειστούν ως προς την τήρηση της ημέρας του Σαββάτου ή να τρώγουν κρέας, ώστε να μην καταστρέφεται το έργο του Θεού, τότε εκείνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ζουν ειρηνικά και να οικοδομούν ο ένας τον άλλον.

Δεν πρέπει να αφήσουν τη συμπεριφορά τους και την επιθυμία τους να υπηρετήσουν το Θεό να γίνει αξιόμεμπτη, γι’ αυτό και ο Παύλος τους λέει: ας μην βλασφημείται λοιπόν το αγαθόν σας (Ρωμ.ιδ:16).

Οι χριστιανοί δεν πρέπει να μάχονται και να κατακρίνουν ο ένας τον άλλον, να μην γίνονται κριτές ο ένας του άλλου και καταφρονούν ο ένας τον άλλον (Ρωμ.ιδ:13).

 Δεν πρέπει να βάζουν πρόσκομμα ή σκάνδαλο ο ένας στον άλλον. Εκείνος που θέλει να αφιερώσει την Κυριακή ή οποιαδήποτε άλλη μέρα στον Κύριο για να Τον λατρέψει και δεν κάνει καμία εργασία, δεν κάνει κανένα κακό. Το κάνει για τον Κύριο, και προσπαθεί να λατρέψει το Θεό απερίσπαστα.

Το ίδιο ισχύει και για εκείνον που πιστεύει ότι μπορεί να τρώει λάχανα με εκείνον που τρώει κρέας. Δεν πρέπει να καταφρονούμε εκείνον που δεν τρώει. Εκείνος που είναι ισχυρός στην πίστη τρώει κρέας, γιατί πιστεύει ότι το να φάει κρέας δεν είναι αντίθετο με το νόμο του Θεού.

Εκείνος που δεν τηρεί καμία ημέρα, γιατί θεωρεί κάθε μέρα ίση, επειδή γνωρίζει ότι ο νόμος του Σαββάτου έχει εκπληρωθεί, το κάνει με σκοπό να ευαρεστήσει στο Θεό. Ο Θεός είναι Εκείνος που μας κρίνει. Θα πρέπει να ζούμε με ειρήνη και να οικοδομούμε ο ένας τον άλλον, και όχι να κρίνουμε και να εξουθενώνουμε τον αδελφό μας. Πρέπει να περπατούμε με αγάπη.

Ρωμ.ιδ:17 «Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις αλλά δικαιοσύνη και χαρά και ειρήνη εν Πνεύματι Αγίω.»

Ο Παύλος είχε αποκάμει να εργάζεται σκληρά για να βγάλει τους προσήλυτους Ιουδαίους από τα δεσμά του Ιουδαϊκού νόμου και να τους φέρει στη χάρη του Ιησού Χριστού, και τώρα τους έβλεπε να τηρούν διάφορες μέρες και εορτές. Γι’ αυτό στη Γαλάτ.δ:10,11 τους λέει: «Ημέρας παρατηρείτε, και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς. Φοβούμαι διά σας, μήπως ματαίως εκοπίασα διά σας.»

Υπάρχουν ορισμένοι που παραδέχονται ότι δεν υπάρχει καμία γραφική απόδειξη για την τήρηση της Κυριακής, αλλά ο άνθρωπος χρειάζεται μια ημέρα τη βδομάδα για ανάπαυση. Βέβαια, και φυσικά είναι καλό για τον άνθρωπο να αναπαύεται μια μέρα την βδομάδα, όμως αυτό δεν έχει καμία σχέση και δεν εγκαθιδρύει καμιά διδασκαλία σχετικά με την τήρηση της Κυριακής. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη μέσα στο λόγο του Θεού ώστε να τηρούμε μια ορισμένη ημέρα ανάπαυσης, και γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει κανείς να κρίνει τον άλλο, αν δεν τηρεί την ημέρα της Κυριακής (Κολ.β:16,17).

Αν αποφασίσουμε να αναπαυόμαστε κάθε Κυριακή, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι η ημέρα που ο Κύριος καθιέρωσε σαν ημέρα αγία αναπαύσεως και η οποία πρέπει να τηρείται, ούτε μπορούμε να επιβάλουμε και σε άλλους να αναπαύονται την ίδια ημέρα, την πρώτη ημέρα της εβδομάδος. Είναι απλώς ατομική υπόθεση του καθενός χωρίς καμία Γραφική απόδειξη. Και δεν πρέπει να κατηγορούμε αυτούς που δεν τηρούν την Κυριακή γιατί είναι μόνο μια παράδοση που δεν στηρίζεται πουθενά μέσα στο λόγο του Θεού.

Από την άλλη πλευρά όμως δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τη χάρη του Θεού και την ελευθερία από τα δεσμά του Νόμου σαν δικαιολογία για να μην πηγαίνουμε στον οίκο του Θεού για να Τον λατρέψουμε την Κυριακή. Αυτό είναι αντίθετο με το πνεύμα του λόγου του Θεού.

Δεν λατρεύουμε το Θεό επειδή πρέπει να το κάνουμε αλλά γιατί είναι ωφέλιμο για την ψυχή μας, οικοδομητικό και προκαλεί απέραντη αγαλλίαση. Αισθανόμαστε ευφροσύνη στο πνεύμα μας όταν λατρεύουμε τον Κύριο. Και Τον λατρεύουμε γιατί το θέλουμε με όλη μας την καρδιά, όχι αναγκαστικά. Στην επιστολή προς Εβρ.ι:25 μας λέει: «Μη αμελείτε να συνέρχεσθε ομού καθώς είναι συνήθεια εις τινάς αλλά προτρέπετε αλλήλους, τοσούτω μάλλον καθόσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»

Επειδή η Κυριακή για τους περισσότερους είναι η ημέρα που δεν εργάζονται, είναι η καλύτερη ημέρα για συνάθροιση. Όλες οι ημέρες είναι ίδιας αξίας και σπουδαιότητας στα μάτια του Θεού.

Ο απόστολος Παύλος στην Α’ Κορ.ιβ δίδαξε για το έργο του σώματος της εκκλησίας. Όλα τα μέλη της εκκλησίας είναι αναγκαία για τη σωστή λειτουργία του σώματος του Χριστού. Πρέπει και να παίρνουμε και να συνεισφέρουμε στη λατρεία της εκκλησίας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν απουσιάζουμε. Ο πιστός που απουσιάζει για αρκετό χρονικό διάστημα από την εκκλησία, σύντομα θα παγώσει πνευματικά.

Όπως οποιαδήποτε άλλη αλήθεια μέσα στο λόγο του Θεού, έτσι και η κατανόηση της πραγματικής εκπλήρωσης του Σαββάτου, είναι πνευματικά ωφέλιμη σ’ εμάς με πολλούς τρόπους.

Υπάρχουν τουλάχιστον 10 τρόποι που αυτή η αλήθεια της εκπλήρωσης του Σαββάτου μας ωφελεί πνευματικά:

1.   Δεν κρίνουμε αυτούς που τηρούν ορισμένες ημέρες άγιες, ούτε τους κατηγορούμε όπως κάνουν άλλοι.

2.   Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα για αντίκρουση της θεωρίας των Αντβεντιστών ή της εβδόμης ημέρας ως προς την τήρηση του Σαββάτου σαν ημέρα ανάπαυσης.

3.   Δεν εξαρτόμαστε από την τήρηση της Κυριακής σαν ημέρα ανάπαυσης, η οποία δεν έχει καμία Γραφική απόδειξη.

4.   Αποφεύγουμε να κατηγορούμε άδικα άλλους για παράβαση των εντολών του Θεού.

5.   Υπάρχει Γραφική απάντηση γι’ αυτούς που άδικα μας κατηγορούν και μας κατακρίνουν.

6.   Δεχόμαστε ότι η ανάπαυση είναι πνευματική και αναφέρεται στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Τότε παύει η σύγκρουση ανάμεσα στο Πνεύμα του Θεού και την πεσμένη μας φύση.

7.   Αντιλαμβανόμαστε ότι το Σάββατο είναι σκιά των μελλόντων και σημείο διαθήκης, και ότι το αντίτυπο του Σαββάτου είναι όταν το Πνεύμα το Άγιο αναπαύεται εντός μας. Και βλέπουμε ότι η εκπλήρωση του Σαββάτου είναι πολύ πιο ένδοξη από το ίδιο το Σάββατο, το οποίο ήταν μόνο σκιά και τύπος.

8.   Αν είναι ανάγκη από τη φύση της εργασίας μας να εργαζόμαστε την Κυριακή, δεν έχουμε ενοχή στη συνείδησή μας, γιατί είμαστε ελεύθεροι εν Χριστώ Ιησού και τηρούμε το Σάββατο καθημερινά με την ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.

9.   Βρισκόμαστε πιο κοντά στην αλήθεια του λόγου του Θεού.

10.Βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η εκπλήρωση του τελετουργικού νόμου.

«τα πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε»   (Α’ Θεσ.ε:21).