Τα πτυχία στους τοίχους δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Δεν
σου μαθαίνουν τρόπους και ευγένεια, δεν σου εξασφαλίζουν ανθρωπιά. Δεν σε
κάνουν ευαίσθητο, δεν σου διδάσκουν πώς να έχεις ενσυναίσθηση και σίγουρα δεν
σου μεταγγίζουν παιδεία, χαρακτήρα και αγωγή. Δεν είναι υπεύθυνα για τις αξίες
σου, για τα ιδανικά σου, για τον τρόπο που βλέπεις και προσεγγίζεις τα
πράγματα.
Τα πτυχία στον τοίχο δεν σου διώχνουν τα κόμπλεξ, τις
ανασφάλειες και κάθε λογής συναισθηματικό σύμπλεγμα που κουβαλάς. Δεν μπορούν
με μαγικό τρόπο να σε κάνουν προοδευτικό, να σε απαλλάξουν από προκαταλήψεις
και να σου δώσουν το χρησμό του φιλελεύθερου.
Τα πτυχία από μόνα τους δεν είναι απόδειξη, ότι η ψυχή σου
είναι καθαρή, τα μάτια σου ανοικτά και η μυαλό σου έχει ταξιδέψει. Κανένα χαρτί
δεν μπορεί να σε κάνει κάτι που δεν είσαι, κάτι που δεν έχεις πάρει από την
οικογένειά σου ή από το περιβάλλον σου. Κάτι που δεν επιδίωξες εσύ να γίνεις,
δουλεύοντας σημεία του χαρακτήρα σου. Καμία ψυχική ανάταση δεν έρχεται μέσα από
πέντε χρόνια στα θρανία, μέσα από ξενύχτια πάνω από ανοικτά βιβλία ή λόγω
επαγγελματικής ή κοινωνικής θέσης.
Τα πτυχία στον τοίχο είναι η ειδίκευση σου πάνω σε ένα θέμα.
Είναι η επαγγελματική σου κατάρτιση. Είναι οι κόποι από την μελέτη σου και οι
ατελείωτες ώρες που έχεις αφιερώσει, για να εξασφαλίσεις επαγγελματική
επάρκεια. Πρέπει να είσαι περήφανος γι’ αυτά!
Η μόρφωση είναι δύναμη και έχει ισχύ από μόνη της. Η
κοινωνική μόρφωση, όμως, είναι κάτι άλλο. Ο κοινωνικά μορφωμένος άνθρωπος δεν
είναι απαραίτητο να έχει περάσει από πανεπιστήμια και να έχει στο βιογραφικό
του διδακτορικά .
Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος μπορεί να είναι ο
άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Είναι αυτός που έχει στην ψυχή του ήλιους και
λουλούδια. Είναι αυτός που είναι κύριος με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Είναι ο
άνθρωπος, που ξέρει ν’ αγαπά και ν’ αγαπιέται. Είναι ο άνθρωπος, που δεν
προσβάλλει, δεν εκμεταλλεύεται, δεν φέρνει σε δύσκολη θέση τους υπόλοιπους.
Είναι ο άνθρωπος που με την συμπεριφορά του ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος.
Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
