Ποιος είσαι, άνθρωπε; Πώς ήρθες στην ύπαρξη; Γιατί ήρθες στη
ζωή; Που πηγαίνεις; Όλα τελειώνουν σε ελάχιστα χρόνια; Ποια είναι η σχέση σου
με το Δημιουργό σου; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα βασανιστικά ερωτήματα που
ανεβαίνουν στους λογισμούς μας και απαιτούν απάντηση.
Ποιος θα απαντήσει; Η φιλοσοφία ή η επιστήμη δεν μπόρεσαν
μέχρι σήμερα να φωτίσουν τον άνθρωπο. Έξω από την αποκάλυψη του Θεού ο άνθρωπος
δεν μπορεί να γνωρίσει ούτε τι είναι ζωή, ούτε τι είναι θάνατος. Δεν γνωρίζει
τον εαυτό του, και βολοδέρνει μέσα σ’ ένα λαβύρινθο.
Αλλά ο Θεός έχει μιλήσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους
στον κόσμο. Η Αγία Γραφή είναι η αποκάλυψη του Θεού προς τον κόσμο. Εκεί μιλάει
ο Θεός για τον Εαυτό Του, για τον άνθρωπο, για την πτώση του, για τη λύτρωση
του, για όλα τα μεγάλα θέματα.
Ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει την πτώση του ανθρώπου,
αλλά συνάμα μας φανερώνει ότι ο Θεός έχει κάνει θαυμαστή επανόρθωση δια του
Ιησού Χριστού. Ο Χριστός έχει ετοιμάσει μια μεγάλη και ένδοξη σωτηρία με τη
θυσία Του πάνω στο σταυρό. Κι' αυτή την αιώνια σωτηρία την προσφέρει ο Θεός
δωρεάν σε κάθε αμαρτωλό που με μετάνοια και πίστη ειλικρινή την αποδέχεται.
Αυτό το απειροδύναμο έργο της ΣΩΤΗΡΙΑΣ του Χριστού και τον τρόπο
της απόκτησης της από κάθε αμαρτωλό, πραγματεύεται αυτή η μελέτη.
Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πολλοί άνθρωποι καλλιέργησαν μια
παράξενη ελπίδα: Πίστεψαν, ότι μετά το τέλος αυτού του φρικιαστικού πολέμου
εκείνοι που θα επιζούσαν, θα έτρωγαν με «χρυσά κουτάλια». Κι ο πόλεμος
τελείωσε, αλλά κάθε άλλο συμβαίνει σήμερα, παρά η πραγματοποίηση αυτής της
ελπίδας. Το ένα τρίτο του πληθυσμού της γης υποσιτίζεται. Το φάσμα της πείνας
βασανίζει εκατομμύρια αθώα παιδάκια της Ασίας και της Αφρικής.
Όλοι οι άνθρωποι παραπονούνται: νέοι και γέροι, δυνατοί και
αδύνατοι, πλούσιοι και φτωχοί, σοφοί και αμαθείς, υγιείς και πάσχοντες, όλων
των εποχών. Πολλοί έστρεψαν τις ελπίδες τους στην επιστήμη. Νόμισαν ότι αυτή θα
έλυνε όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά και πάλι μάταια έλπισε ο κόσμος.
Ούτε η επιστήμη μα ούτε και η φιλοσοφία κατόρθωσαν να
εξαφανίσουν τον πόνο, την αγωνία, την αδικία και το άγχος. Δεν είναι
ικανοποιημένοι οι άνθρωποι. Κάτι λείπει από τη ζωή. Κάτι πολύ μεγάλο και ζωτικό
λείπει και γι’ αυτό το λόγο, η ζωή με τις αλλεπάλληλα διαψευδόμενες ελπίδες
έχει γίνει ένα αίνιγμα μπροστά στο οποίο ο κάθε άνθρωπος στέκεται με δέος,
προσπαθώντας κάτι να μαντέψει.
Το αδιέξοδο είναι πανανθρώπινο. Ποιος θα μας δείξει μια στενή
πόρτα διαφυγής μέσα από το λαβύρινθο, που ο ίδιος ο άνθρωπος σαν άλλος Δαίδαλος
έχει φτιάξει ;
Το όνειρο
Πολλά «πιστεύω» έχουν δοκιμαστεί σαν φάρμακο, για τη
θεραπεία του κακού που μαστίζει τον κόσμο μας. Ένας δημοσιογράφος ρώτησε
πολλούς ανθρώπους, νέους και νέες, επιστήμονες και εργάτες, που και πόσο
πιστεύουν. Μωσαϊκό τα «πιστεύω». Από τον Θεό μέχρι τον Ολυμπιακό. Κάποιος είπε ότι
πιστεύει στον εαυτό του. Ένας λογοτέχνης δήλωσε ότι πιστεύει σ’ ένα όνειρο! Και
το όνειρο του είναι ότι μια μέρα θ' αλλάξει ετούτη η αγχώδης ζωή μας.
Ονειρεύεται μια κοινωνία ειρηνική, χαρούμενη, δίκαιη, ευλογημένη και χορτάτη.
«Αλλά για να γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα», λέει ο συγγραφέας του
«Λάθους», «πρέπει να δουλέψουμε όλοι οι άνθρωποι σκληρά και ειλικρινά. Έτσι
σιγά, σιγά κάποτε θα έρθει ο καιρός, που το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα».
Φύση πονηρή
Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αλλάξει τη φύση του. Σκέψου τούτο
μόνο. Εδώ που έχει φτάσει ο κόσμος μας, δηλαδή στο χάος και τον εφιάλτη της ατομικής
καταστροφής, ποιος είναι υπεύθυνος; Ο άνθρωπος ασφαλώς. Ποιος έχει φτιάξει τα
τρομερά ατομικά και χημικά όπλα, με τα οποία απειλούν ότι μπορούν να κάνουν στάχτη
τον κόσμο εφτά φορές; Ο άνθρωπος ασφαλώς. Ποιος είναι υπεύθυνος για τις βιαιότητες,
για την εκμετάλλευση, για τις αδικίες; Ο άνθρωπος ασφαλώς.
Ποιος μπορεί να σταματήσει αυτό το ξέφρενο όχημα που τρέχει
με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το χάος; Ο άνθρωπος είναι ο δημιουργός του χάους. Αν
μπορούσε να σκεφτεί σωστά και να ενεργεί σωστά θα το έκανε από καιρό τώρα. Το όνειρο
σου, άνθρωπε, δεν μπορείς να το κάνεις πραγματικότητα. Τότε, τι θα γίνει; Είναι
καταδικασμένος σε αποτυχία, σε καταστροφή ο πολιτισμός μας; Ναι! Το λένε όλοι που
έχουν κοινό νου.
Όμως αυτό το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα, αλλ’ όχι από
τον άνθρωπο. Θα το κάνει ο Ιησούς Χριστός!
Ποιος είσαι άνθρωπε;
Κάποτε ένας φοιτητής σε μια συζήτηση έθεσε το εναγώνιο ερώτημα:
«Ποιος είμαι ;» Όλοι, που τον άκουσαν, γέλασαν. Αλλ’ ο φοιτητής εκείνος είχε
δίκιο. Ποιος είσαι, άνθρωπε; «Μακάρι να ήξερα» απάντησε ο μεγάλος πεσιμιστής φιλόσοφος.
Αλλά τι ειρωνεία! Να πιστεύει ο άνθρωπος στον εαυτό του και να μη ξέρει ποιος
είναι. Να μη ξέρει από που ήρθε στην ύπαρξη, γιατί ήρθε, και που πηγαίνει.
Παίρνουμε σαν βέβαιο ότι έχεις κι’ εσύ κάποιο «πιστεύω». Ας
το συζητήσουμε λοιπόν. Πρώτα είσαι βέβαιος ότι το «πιστεύω» σου είναι μεγάλο
και αληθινό; Το έχεις ελέγξει; Έχει ένα μεγάλο περιεχόμενο; Τι επίδραση έχει
κάνει στη ζωή σου; Σ' έχει ικανοποιήσει τέλεια; Έχει αγγίξει τα βάθη σου; Έχει μεταμορφώσει
ολόκληρο τον ψυχικό και πνευματικό σου κόσμο; Αν όχι, δυο πράγματα συμβαίνουν: η
το «πιστεύω» σου είναι μικρό, φτωχό κι’ ανήμπορο για να ενεργήσει, η δεν το
πιστεύεις μ’ όλη σου την καρδιά.
Πολλοί λένε: «πίστευε ο,τι σε συγκινεί κι’ αν αύριο δε σε συγκινεί
το σημερινό σου «πιστεύω», άλλαξε το». Οι πεποιθήσεις όμως δεν είναι πουκάμισο
για να τις αλλάζει κανείς συχνά. Εντούτοις όμως, αν το ιδανικό σου είναι ρηχό η
ψεύτικο και δε σε ικανοποιεί, δεν μπορεί να δώσει νόημα και αληθινό περιεχόμενο
στη ζωή σου, γιατί να το κρατάς με πείσμα;
Συνεχίζεται
