Η ΚΟΡΩΝΙΔΑ ΤΗΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Δυο ερμηνείες για την προέλευση της ζωής επικρατούν. Η μια
είναι η φιλοσοφική, φανταστική θα έλεγα, της αυτόματης γέννησης. H άλλη είναι η Βιβλική αποκάλυψη,
της ειδικής δημιουργίας.
H θεωρία της αυτόματης γέννησης της ζωής μένει μέχρι σήμερα,
άλλα και θα μένει για πάντα επιστημονικά αναπόδεικτη. Αρκείται η θεωρία της εξέλιξης
να κάνει υποθέσεις.
H νεότερη βιοχημική επιστημονική έρευνα, έχει συμβάλλει πάρα
πολύ στο να αποκαλύψει πολλά από τα μυστήρια της χημικής σύστασης της ζωής και έχει
φανερώσει την απιθανότητα της αυτόματης γέννησης, που ισούται με αδυνατότητα.
Που, πότε και πώς άρχισε λοιπόν η ζωή; Σ’ αυτό το αγωνιώδες
ερώτημα, η επιστήμη έχει μια μόνο ειλικρινή απάντηση: «Δεν γνωρίζω». H επιστήμη
λοιπόν σήκωσε ψηλά τα χέρια.
H φιλοσοφία αρέσκεται να κάνει εικασίες. Γιατί δεν έχει
βεβαιωμένα επιστημονικά γεγονότα και συνεπώς μας καλεί να πιστέψουμε σε
θεωρίες. Αλλά, αν πρόκειται να πιστέψω σε απίθανες θεωρίες, είμαι πολύ πιο
σίγουρος να πιστέψω στη θεία αποκάλυψη, για την ειδική δημιουργία της ζωής και
του ανθρώπου.
Τι λοιπόν είναι ο άνθρωπος; Προϊόν τυφλών συμπτώσεων η είναι
το νοήμον ον, πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού; H Αγία Γραφή
αφιερώνει λίγες μόνο γραμμές σχετικά με τον τρόπο δημιουργίας του ανθρώπου.
Γέν.β:7 Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από
χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.
Ο συνδυασμός των δύο στοιχείων, του υλικού και του
πνευματικού, μας περιγράφεται με τη μεγαλειώδη φράση: «και έγεινεν ο
άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».
Κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού
Ο θεόπνευστος λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μας πληροφορεί στο
(Γεν.α:27), ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του.
Αλλά τι να σημαίνει άραγε εικόνα και ομοίωση του Θεού; H Βιβλική αυτή έκφραση
φανερώνει ότι ο άνθρωπος έχει πνευματική ομοιότητα (όχι σωματική) με τον Θεό. Κι
αυτό σημαίνει προσωπικότητα. Με τον όρο προσωπικότητα εννοούμε ότι ο Θεός
δημιούργησε τον άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά της αυτοσυνειδησίας, της ηθικής ελευθερίας
και της βούλησης. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητας...
Αυτό, δεν σημαίνει βέβαια, ότι η ομοιότητα του ανθρώπου με τον Θεό είναι απόλυτη,
αλλά σχετική.
Ένας στοχαστής είπε: «Στη γη δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο από
τον άνθρωπο, και στον άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτα μεγαλύτερο από το πνεύμα του».
Τι έξοχο δημιούργημα που είναι ο άνθρωπος!
Ψαλ.ριθ:14 Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και
θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα
γνωρίζει τούτο.
Ο Πασκάλ είπε: «Ο άνθρωπος είναι μεγαλύτερος από το σύμπαν».
Τούτο λοιπόν το έξοχο ον προόρισε ο Θεός κοινωνό της δόξας
Του. Στην επιστολή προς Εφεσίους το Άγιο Πνεύμα μας αποκαλύπτει το σκοπό του Θεού
για τον άνθρωπο:
Εφεσ.α:4,5 καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ
καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης,
προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν
του θελήματος αυτού,
Ο άνθρωπος πλάστηκε αθώος, με σκοπό να τελειοποιηθεί ηθικά
με την υπακοή του στο θέλημα του Θεού. H απώλεια αυτής της δυνατότητας τελειοποίησης
του αθώου ανθρώπου, λόγω της παρακοής του, είναι το δράμα της πτώσης του.
H παραμόρφωση της εικόνας
Κάποτε ένας ζωγράφος συνάντησε ένα αγοράκι στο δρόμο και ζήτησε
την άδεια από τη μαμά του να το ζωγραφίσει. Όταν τελείωσε ο πίνακας, ήταν εξαιρετικής
επιτυχίας. Έγραψε κάτω από το πορτραίτο του αγοριού ο ζωγράφος τα εξής λόγια: «H
ωραιότητα του ουρανού». Μετά από αρκετά χρόνια του ήρθε η ιδέα να βάλει μια αντίθεση
πλάι, για να φαίνεται πιο ωραίο το αγοράκι. Σκέφτηκε να ζωγραφίσει μια εγκληματική
μορφή. Που θα έψαχνε να βρει μια τέτοια μορφή; Που αλλού από τις φυλακές; Πήγε λοιπόν
στις εγκληματικές φυλακές και παρακάλεσε το διευθυντή να του δείξει μερικές εγκληματικές μορφές, γιατί ήθελε να ζωγραφίσει ένα τέτοιο. Ο διευθυντής των
φυλακών του έδειξε μερικούς, και όταν είδε ένα που είχε τα άγρια χαρακτηριστικά
του αδίστακτου εγκληματία, του ζήτησε να σταθεί για να τον ζωγραφίσει δίνοντας
του ένα καλό χαρτζιλίκι. Σαν τελείωσε το πορτραίτο το κρέμασε πλάι από το άλλο
του αγοριού και έγραψε κάτω τα έξης λόγια: «H ασχήμια της κόλασης». Ύστερα όμως
από λίγο καιρό του ήρθε η ιδέα να μάθει την ιστορία αυτού του εγκληματία.
Ψάχνοντας έφθασε να μάθει με έκπληξη του, ότι αυτός ο φοβερός εγκληματίας ήταν
κάποτε το χαριέστατο αγοράκι!!
Ιδού, λοιπόν το παραμορφωτικό έργο της αμαρτίας πάνω στον
άνθρωπο. H είσοδος αυτού του αριστοκράτη ληστή μέσα στην ψυχή του αθώου ανθρώπου,
τον έφθειρε, του διέστρεψε την ψυχή και τον έκανε ένοχο. Πνευματικά ο άνθρωπος
πέθανε, ψυχικά αρρώστησε. H βούληση του αιχμαλωτίστηκε από τη δύναμη της αμαρτίας.
Τα συναισθήματά του διαστράφηκαν. H συνείδηση του πορώθηκε και η νόηση του
σκοτίστηκε. Ολόκληρη η ανθρώπινη φύση διαφθάρηκε και όλοι οι άνθρωποι έγιναν θνητοί
σωματικά, άρρωστοι ψυχικά και νεκροί πνευματικά.
Το ηθικό μικρόβιο
Αν είχαμε ένα ειδικό τηλεσκόπιο και ένα υπερευαίσθητο ακουστικό,
τι θα βλέπαμε και τι θα ακούγαμε μόνο σ’ ένα εικοσιτετράωρο πάνω στη γη;
Θα βλέπαμε μια οικτρή τραγωδία να παίζεται πάνω στον
ταλαίπωρο πλανήτη μας. Θα βλέπαμε τα εκατομμύρια των πεινασμένων αθώων παιδιών
να προσπαθούν να κοιμηθούν με άδεια τα στομαχάκια τους. Θα τα βλέπαμε
σκελετωμένα, αδιάψευστοι κατήγοροι του σκληρού πολιτισμού του αιώνα μας. Θα
βλέπαμε τα εργοστάσια να κατασκευάζουν τα τρομερά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα
βλέπαμε τους ανθρώπους του πολέμου να ετοιμάζουν τα σχέδια αλληλοεξόντωσης των ανθρώπων.
Θα βλέπαμε την αισχρή εκμετάλλευση λαών και εθνών, από τους ισχυρότερους.
Όλες οι αδικίες, όλα τα εγκλήματα, όλη η ατιμία και η
προστυχιά θα πέρναγαν μπροστά από τα μάτια μας.
Θα ακούγαμε τις γοερές κραυγές των καταπιεζόμενων ατόμων και
λαών. Θ’ ακούγαμε τις εκπυρσοκροτήσεις των πιστολιών εκείνων που αυτοκτονούν.
Θα βλέπαμε τους ανθρώπους να βασανίζονται από έντονα
καταθλιπτικά συναισθήματα απογοήτευσης και απελπισίας. Θα βλέπαμε τα πορνό, το απέραντο
αυτό διαφθορείο, ντυμένο με το αθώο όνομα της τέχνης. Ατιμάζονται τα σώματα
τους μεταξύ τους, σοδομίτες. Θα βλέπαμε τα αμέτρητα διαφθορεία με τα ψυχοφθόρα
και σωματοφθόρα ναρκωτικά.
Θα βλέπαμε στα πεδία των μαχών να πέφτουν τα παλληκάρια,
θύματα της ανθρώπινης κακίας και απληστίας.
Θα βλέπαμε εκατομμύρια ανθρώπους να περιφρονούν τον Δημιουργό τους και θα τους ακούγαμε
να Τον προκαλούν.
Θα βλέπαμε τους ανθρώπους να βασανίζονται από τους πολλούς φόβους
τους. Φόβος του καρκίνου, φόβος του θανάτου και μύριοι άλλοι φόβοι να τον τυραννούν.
Ακόμη θα βλέπαμε τους ανθρώπους γεμάτους από κακίες και φθόνους. Θα βλέπαμε την
υποκρισία ντυμένη με βασιλική εσθήτα της διπλωματίας και της θρησκοληψίας.
Τι φανερώνει αυτή η αμυδρή εικόνα που είδαμε; Φανερώνει τη βαθιά
επίδραση της αμαρτίας στη ζωή των ατόμων, λαών, εθνών και ολόκληρου του κόσμου.
Μια τρομερή διαστροφή ζωής. H αμαρτία λοιπόν δεν είναι μια
λέξη κούφια, ένας μπαμπούλας αλλά είναι μια τρομερή κατάσταση διαστροφής.
H αμαρτία
Η αμαρτία είδαμε ότι είναι η φρικιαστική τραγωδία του
σύμπαντος. Φαίνεται η καταστρεπτική της δύναμη, στο έγκλημα και στους πολέμους,
στα βάσανα και στις αρρώστιες, στη σκληρότητα και την αδικία. Από τα βάθη της
ανθρώπινης φύσης αναδύονται ελώδεις αναθυμιάσεις. Ιδού τι λέει ο λόγος του Θεού
σχετικά με την παγκοσμιότητα της αμαρτίας:
Ρωμ.γ:12 Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν
υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις (Ρωμ.γ:17, 23).
Ρωμ.γ:10 καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει
δίκαιος ουδέ εις,
Ρωμ.γ:23 επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της
δόξης του Θεού
Ησ.ξδ:6 Πάντες τωόντι εγείναμεν ως ακάθαρτον
πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον· διά τούτο επέσαμεν
πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν ημάς ως ο άνεμος.
Το ηθικό κακό αποδίδεται όχι μόνο στις πράξεις η στις
σκέψεις, αλλά κυρίως στην καρδιά από την οποία εκπηγάζουν όλες οι εκδηλώσεις.
Ματθ.ιε:19 Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται
διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι,
βλασφημίαι.
Ιερ.ιζ:9 Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα και
σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;
Γέν.η:21 ….ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου
είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού·…
Η αμαρτία είναι ο γονέας κάθε αθλιότητας. Είναι ο τάφος της
χαράς και της ευτυχίας του ανθρώπου.
Τι είναι λοιπόν η αμαρτία; Είναι ανταρσία κατά του Θεού. Ο
άνθρωπος έκανε άξονα της ζωής και της συμπεριφοράς του τον εαυτό του, και όχι
το θέλημα του Θεού. Συνεπώς η ουσία της αμαρτίας είναι ο εγωισμός.
Σαν συνέπεια, η αμαρτία σκλάβωσε τον άνθρωπο. Τον έκανε
δούλο της, με όλες τις τρομερές επιπτώσεις στη ζωή του. Απέναντι δε του Θεού ο
άνθρωπος, έγινε εχθρός κατά τη διάνοια με τα έργα του τα πονηρά. Έγινε τέκνο οργής
και κατάρας. Νεκρός μέσα στις παραβάσεις του και τις αμαρτίες του.
Ιδού τα αποτελέσματα της αμαρτίας μέσα στην ψυχή σου,
άνθρωπε. Σε κατέστρεψε η αμαρτία. Σε έκανε εχθρό του Θεού. Σε έκανε ένοχο απέναντι
του Θεού και άξιο καταδίκης. Μπορείς λοιπόν να αγαπάς τον καταστροφέα σου;
Αυτόν τον θανατηφόρο καρκίνο; Μπορείς να είσαι ερωτευμένος με τον τύραννο σου;
Θα μου πεις, «θέλω να λυτρωθώ αλλά δεν μπορώ. Δεν έχω δύναμη να σπάσω τις
αλυσίδες και να ελευθερωθώ από την τυραννική εξουσία της αμαρτίας».
H διεφθαρμένη μας φύση είναι πολύ ισχυρή. Επιχείρησαν να την
αναχαιτίσουν και βρήκαν πως παρ όλη την αγωνία τους να γίνουν καλύτεροι, κάτι
μέσα τους γινόταν χειρότερο από πριν. H καρδιά είναι τόσο σκληρή, τα πάθη είναι
τόσο άγρια, οι σκέψεις τόσο ανήμερες, που ο άνθρωπος νοιώθει ότι έχει μέσα του,
ένα σπήλαιο από άγρια θηρία, τα οποία θα μπορούσαν να τον κατασπαράξουν μάλλον
παρά να κυβερνηθούν απ’ αυτόν.
Ιωάν.η:36 Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως
ελεύθεροι θέλετε είσθαι.
Συνεχίζεται
