Καμία ποσότητα καλών έργων ή
ευσεβούς συμπεριφοράς δεν μπορεί να μας σώσει.
Η σωτηρία είναι ένα δώρο που
δίνει «ανάπαυση» στις ψυχές μας:
Εφεσ.β:8,9 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.
Οι Καλβινιστές, που αρνούνται ότι σωτηρία μπορεί να χαθεί, δικαιολογούν
την θέση τους με θαυμάσιο τρόπο. Μας
λένε:
Οι αληθινοί Χριστιανοί εξακολουθούν να αμαρτάνουν μετά τη
σωτηρία;
Ναι, οι Χριστιανοί εξακολουθούν να αμαρτάνουν αφού σωθούν. Πολλά εδάφια της Αγίας Γραφής δείχνουν ότι έτσι είναι τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο αγώνας αφού σωθούμε, απεικονίζεται σαν πόλεμος μέσα μας μεταξύ του νέου ανθρώπου και του παλαιού ή μεταξύ της σάρκας και του πνεύματος.
6. Θανάσιμη αμαρτία
Το επόμενο
εδάφιο είναι πολύ ενδιαφέρον.
Μιλάει για μια αμαρτία που θα
μπορούσε να οδηγήσει σε θάνατο και μια αμαρτία που δεν θα οδηγήσει σε θάνατο.
Πιστεύω ότι η λέξη «θάνατος» αναφέρεται στο θάνατο της ψυχής που πηγαίνει κατευθείαν στην κόλαση. Και πάλι, αυτό το εδάφιο αναφέρεται στους Χριστιανούς;
Σε αυτόν τον κόσμο, τίποτα δεν είναι βέβαιο, εκτός από το
θάνατο και τους φόρους. Ο θάνατος είναι μια βεβαιότητα που εκτυλίσσεται μπροστά
στα μάτια μας κάθε μέρα. Όλοι ξέρουμε ότι μια μέρα θα είναι η σειρά μας να
πεθάνουμε.
Αλλά είναι ο θάνατος το τέλος; Αν δεν είναι και όντως έχουμε αιώνιες ψυχές, τι γίνεται μ’ αυτές; Υπάρχει παράδεισος και κόλαση; Αν υπάρχει πως μπορούμε να σωθούμε από το να πάμε στην κόλαση;
ΔΕΝ μπορείς να αντέξεις το κόστος του λάθους σχετικά με τη
σωτηρία. Η ψυχή σου είναι πάρα πολύ πολύτιμη, η λίμνη της φωτιάς είναι πραγματικότητα
και η αιωνιότητα ατελείωτη, ώστε να κάνεις το λάθος.
Το κύριο σχέδιο του Σατανά είναι να κάνει τους ανθρώπους να
πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, όταν στην πραγματικότητα είναι χαμένοι.
Το σχέδιό του είναι πονηρό, πανούργο και παραπλανητικό. Το χρονοδιάγραμμα του είναι απλά τέλειο.
Είναι επιτακτική ανάγκη να «αγωνιζόμεθα δια την πίστιν,
ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους».
Αυτό είναι μια οδηγία που μας δόθηκε από τον μεγάλο υπηρέτη του Κυρίου μας, Ιούδα (α:3). Αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε, τόσο στα λόγια όσο και στην πράξη.
(Σας παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά)
Η
αναγέννηση συνεπάγεται τρία συγκεκριμένα βήματα:
1ο ΜΕΤΑΝΟΙΑ από την ΑΜΑΡΤΙΑ
Αυτό δεν έχει
να κάνει με το πολύ - ειπωμένο «δέξου
τον Χριστό στην καρδιά σου»!
Η μετάνοια από
την αμαρτία είναι κάτι παραπάνω από την ομολογία της αμαρτίας σου.
Μετάνοια από την αμαρτία σημαίνει πραγματικά να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ την αμαρτία σου. Αυτό είναι αληθινή μετάνοια.
Έχεις σωθεί; Πώς ξέρεις ότι
έχεις σωθεί;
«Ξέρω ότι έχω σωθεί επειδή το
νιώθω στην καρδιά μου», λένε πολλοί, συχνά.
Αλλά τα συναισθήματα της
καρδιάς σου είναι το κατάλληλο πρότυπο για να καθορίσεις τη σωτηρία σου;
Δεν χρησιμοποιούμε αυτό το
πρότυπο σε άλλα θέματα. Κανείς, όταν πάρει την κίνηση του τραπεζικού
λογαριασμού του, δεν λέει «Ξέρω ότι είναι σωστό γιατί το νιώθω στην καρδιά
μου».
Μάλλον ελέγχεις τις κινήσεις για να σιγουρευτείς ότι είναι σωστό το υπόλοιπο σου.
Άπαξ
σωθείς, αιώνια σωσμένος;
Μπορεί ένας
Χριστιανός να χάσει την σωτηρία του, αφού πραγματικά έχει δεχτεί τον Ιησού σαν
προσωπικό του Κύριο και Σωτήρα;
Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία στο Σώμα του Χριστού αυτή τη
στιγμή, σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορείς να χάσεις την σωτηρία σου, ανεξάρτητα από το πόσα κακά πράγματα μπορεί να καταλήξεις να κάνεις σ’ αυτή την ζωή.
Το Φιλιπ.β:12-13 φαίνεται να είναι μια αντίφαση:
«Ώστε, αγαπητοί
μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ
περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών
σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν
κατά την ευδοκίαν αυτού».
Ποιος κάνει τη δουλειά – εγώ ή ο Θεός;
Άπαξ σωθείς, αιώνια σωσμένος;
Μπορεί ένας Χριστιανός να χάσει την σωτηρία του, αφού
πραγματικά έχει δεχτεί τον Ιησού σαν προσωπικό του Κύριο και Σωτήρα;
Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία στο Σώμα του Χριστού αυτή τη στιγμή, σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Ας ξεκινήσουμε σωστά.
Στην Β΄ Πέτρ.β:17 λέει πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό
ανεμοστροβίλου ελαυνόμεναι.
Η πηγή έχει νερό, πολύ νερό, φρέσκο, γάργαρο. Όταν δεις τα
σύννεφα κατάφορτα, σκούρα, περιμένεις και τη βροχή που ζυγώνει. Έτσι τα βλέπεις
εσύ και εγώ.
Ο Θεός όμως, βλέπει βαθιά και διαπεραστικά. Ο Θεός δεν βλέπει σταγόνα νερό σε αυτές τις άνυδρες πηγές, αλλά μόνο ταξίδια, μόνο δρομολόγια χωρίς νόημα, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, είναι χωρίς αποτέλεσμα η παρουσία τους.
Ο Χριστιανός επιθυμεί να υπηρετεί το Θεό. Αυτή είναι η αρχή
της σωτηρίας. Αλλά μπορεί αυτή η σωτηρία να χαθεί;
Η σωτηρία είναι μόνο κατά χάριν, ένα δώρο από το Θεό. Ένα δώρο που δίνεται μία φορά και συνήθως δεν παίρνεται πίσω. Είναι λοιπόν δυνατόν να χάσει κανείς τη σωτηρία του σαν Χριστιανός;
Υπάρχει μια παραπλανητική
διδασκαλία που έχει εξαπλωθεί στο Χριστιανισμό σαν καρκίνος και πιστεύω ότι θα
είναι αυτή που θα στείλει περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση, από οποιαδήποτε
άλλη ψευδοδιδασκαλία που δημιουργήθηκε ποτέ!
Βασικά διδάσκει: «Αφού
σώθηκες, δεν μπορείς να χαθείς».
Αυτή η ψευδοδιδασκαλία είναι ένα από τα πιο διαστρεβλωμένα και επικίνδυνα δόγματα στους χριστιανικούς κύκλους σήμερα!