Χάνεται η σωτηρία;

Οι Καλβινιστές, που αρνούνται ότι σωτηρία μπορεί να χαθεί, δικαιολογούν την θέση τους με θαυμάσιο τρόπο. Μας λένε:

•    κανένα λυχνάρι παρθένας δεν μπορεί να σβήσει
•    καμία πολλά υποσχόμενη σοδειά δεν θα καταπνιγεί από αγκάθια
•    κανένας κλάδος Χριστού δεν μπορεί να αποκοπεί λόγω ακαρπίας
•    καμία συγχώρεση δεν μπορεί ποτέ να χαθεί
•    κανένα όνομα δεν θα σβήσει από το βιβλίο του Θεού!

Επιμένουν ότι:

•      το αλάτι δεν μπορεί ποτέ να χάσει τη γεύση του
•      κανείς δεν μπορεί ποτέ να λάβει μάταια τη χάρη του Θεού
•      να κρύψει τα ταλέντα του στη γη
•      να παραμελήσει μια τόσο μεγάλη σωτηρία
•      να βάλει την χείρα του επί άροτρον και να βλέπει εις τα οπίσω
•      κανείς δεν μπορεί να λυπήσει το Πνεύμα μέχρι και να το σβήσει
•      να αρνηθεί τον Κύριο που τον αγόρασε
•      να επισύρει εις εαυτόν ταχείαν απώλειαν

Κανείς, ή κανένα σώμα πιστών, δεν μπορεί ποτέ να γίνει τόσο χλιαρό ώστε ο Ιησούς να το εξεμέσει.

Χρησιμοποιούν τόμους χαρτιού για να υποστηρίξουν ότι αν κάποιος χαθεί ποτέ δεν σώθηκε (Ιωάν.ιζ:12).

Ότι αν πέσει κάποιος, ποτέ δεν στεκόταν (Ρωμ.ια:16-22 και Εβρ.ς:4-6).

Ότι αν κάποιος ριφθεί έξω, δεν ήταν ποτέ μέσα.

αν κάποιος ξεραθεί, δεν ήταν ποτέ πράσινος (Ιωάν.ιε:1-6).

Ότι αν κάποιος συρθεί  οπίσω, αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είχε κάτι από το οποίο μπορεί να συρθεί πίσω (Εβρ.ι:38,39).

Ότι αν κάποιος παραπέσει σε πνευματικό σκοτάδι, ποτέ δεν φωτίστηκε (Εβρ.ς:4-6).

Ότι αν «μπλεχτεί ξανά στα μολύσματα του κόσμου, δείχνει ότι δεν δραπέτευσε ποτέ (Β’ Πέτρ.β:20).

Ότι αν δεν διαφύλαξε κάποιος τη σωτηρία, δεν την είχε ποτέ για να την διαφυλάξει, και αν κάποιος ναυαγήσει στην πίστη, δεν υπήρχε πλοίο πίστης εκεί!!

Εν ολίγοις, λένε: Αν το πάρεις, δεν μπορείς να το χάσεις και αν το χάσεις δεν το είχες ποτέ.

Ο Θεός να μας φυλάξει από την αποδοχή μιας διδασκαλίας, που πρέπει να υπερασπιστούμε με τέτοιους λανθασμένους συλλογισμούς!

Ενώ αυτό μπορεί να είναι ένα δύσκολο θεολογικό θέμα, ο λόγος του Θεού έχει δεκάδες εδάφια που υποστηρίζουν την ικανότητα του πιστού να χάσει τη σωτηρία του.

Επιτρέψτε μου όμως να το απλοποιήσω ακόμη περισσότερο. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε δύο σωστές διδασκαλίες:

1.     Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Χριστό, η σωτηρία σου είναι ασφαλής σ’ Αυτόν.
2.     Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Χριστό, αργότερα μπορείς να απορρίψεις τη σωτηρία επαναστατώντας.

Για εμάς, αυτά μπορεί να φαίνονται αντικρουόμενα και ότι το ένα αποκλείει το άλλο.

Είτε ισχύει το #1 ή είναι αλήθεια το #2, αλλά και τα δύο δεν μπορούν να είναι αληθινά. Αλλά η γραφή τα διδάσκει και τα δύο.

Η ένταση μεταξύ τους είναι η ένταση μεταξύ δύο λόγων του Θεού σε μας: προειδοποίηση και επαγγελία.

Οπότε ναι, έτσι όπως καταλαβαίνω το λόγο του Θεού, μπορείς να χάσεις τη σωτηρία σου.

Επιπλέον, από την εμπειρία μου, εκείνοι οι χριστιανοί που αναζητούν την αμετάκλητη θεολογία της σωτηρίας είναι συχνά οι ίδιοι που ενδιαφέρονται συνέχεια να παρηγορούνται στις περιπλανήσεις τους μακριά από τον Κύριο.

Δηλαδή, αν είσαι ένας από τους πολλούς χλιαρούς και απρόθυμους Χριστιανούς που ελπίζουν ότι η προσευχή του αμαρτωλού που προσευχήθηκαν κάποτε δεν θα λήξει, τότε ίσως πρέπει να επανεκτιμήσεις τη σχέση σου με τον Ιησού.

Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω:

Ρωμ.ι:9 Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή·

Τώρα, μήπως η λέξη «ομολογώ» σημαίνει απλώς να πεις: «Ο Ιησούς είναι αληθινός!» δυνατά, σε ένα δωμάτιο γεμάτο με ανθρώπους;

Είναι αυτό το μόνο που ζητά για να εξασφαλίσεις την αιωνιότητα; Φυσικά και όχι.

Τελικά, η σωτηρία δεν εξαρτάται απλά από την πίστη στον Ιησού.

Ο ίδιος ο αδελφός του Ιησού, ο απόστολος Ιάκωβος, έγραψε:

Ιακ.β:19 Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι.

Δηλαδή, η σωτηρία εξαρτάται από την πίστη σε συνδυασμό με την αποδοχή της κυριότητας του Ιησού! Της αυθεντικής αναγνώρισης της εξουσίας του Ιησού σε ολόκληρη τη ζωή σου, σε συνδυασμό με την απόλυτη πεποίθησή σου ότι ο Ιησούς γεννήθηκε, πέθανε και ότι ο Θεός Τον ανέστησε από τους νεκρούς.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει η θεολογική συζήτηση και κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε και εσένα.

Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι: Να περπατάμε εν Πνεύματι (Γαλ.ε:16), να παραχωρούμε την εξουσία της ζωής μας στον Ιησού (Α ́ Κορ.ς:19-20), και να τηρούμε τις εντολές Του (Ιωάν.ιδ:15).

Το θέμα είναι, περπατάς κάτω από την εξουσία του Ιησού ή απλά πιστεύεις στην ύπαρξη του Ιησού;

Παίρνεις όλες τις αποφάσεις σου με βάση την αλήθεια του λόγου του Θεού ή φτιάχνεις δικούς σου δρόμους;

Βλέπεις, πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Ιησού σαν Σωτήρα ή σαν Παράκλητο. Όπως αγαπώ τη γυναίκα μου σαν «μαγείρισα» ή σαν αυτή που «κρατάει το σπίτι καθαρό»!

Αλλά η γυναίκα μου δεν είναι η μαγείρισσα μου ή η καθαρίστρια του σπιτιού μου, είναι η γυναίκα μου.

Αυτά, είναι πράγματα που όντως κάνει για μένα, αλλά δεν είναι μόνο αυτά.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιησούς είναι για εμάς «Σωτήρας» ή «Παράκλητος» αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι ο Κύριος και μέχρι να απαρνηθούμε πλήρως τη δική μας εξουσία και να Τον τοποθετήσουμε στο θρόνο της ζωής μας, η σωτηρία κάθεται σε σαθρό έδαφος.

Επομένως, μην αναρωτιέσαι αν είσαι σωσμένος. Αναρωτήσου, αν περπατάς εν Πνεύματι. Μην ρωτάς μέχρι που μπορείς να πας πριν χάσεις τη σωτηρία σου. Αναρωτήσου αν αναζητάς το θέλημα του Θεού, μετανοείς όταν αμαρτάνεις και έχεις τον Ιησού σαν Κύριο της ζωής σου.

Εφεσ.β:8,9 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.

Ιακ.β:18-20 Αλλά θέλει τις ειπεί· Συ έχεις πίστιν, και εγώ έχω έργα· δείξόν μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, και εγώ θέλω σοι δείξει εκ των έργων μου την πίστιν μου. Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι. Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;

Εδώ είναι το θέμα και δεν μας αρέσει. Χριστιανέ, ξέχνα τις θεολογικές συζητήσεις. Περπάτησε με δικαιοσύνη, εμπιστεύσου τη χάρη του Θεού, τη δικαιοσύνη και το έλεος, και νιώσε άνετα με την ένταση αυτών των δύσκολων Βιβλικών διδασκαλιών.