Γενικές σκέψεις για την πίστη
Η πίστη είναι μια ικανότητα που όλοι οι άνθρωποι έχουν και
την εξασκούν καθημερινά στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους. Ο επιστήμονας
πιστεύει στους φυσικούς νόμους ότι θα λειτουργούν κατά τον ίδιο τρόπο. Οι
καταθέτες πιστεύουν ότι η Τράπεζα που έχουν καταθέσει τις οικονομίες τους είναι
άξια της εμπιστοσύνης τους. Ο άρρωστος εμπιστεύεται στο χειρουργό και ξαπλώνει
επάνω στο χειρουργικό τραπέζι και τον αφήνει να τον ανοίξει, να κόψει, να κάνει
ό,τι νομίζει. Μπαίνεις στο λεωφορείο, στο αεροπλάνο με πίστη ότι ο οδηγός ή ο
πιλότος θα σε πάει ασφαλώς στον προορισμό σου. Αμέτρητες είναι οι πράξεις πίστης
που κάνεις από το πρωί που θα ξυπνήσεις μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθείς.
Και ενώ ο άνθρωπος είναι ατελής, και πολλές φορές
κακόπιστος, εντούτοις εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο, γιατί χωρίς πίστη η ζωή
μας σαν κοινωνία θα ήταν αδύνατη.
Εκεί που ο άνθρωπος κλωτσάει είναι στις σχέσεις του με τον
Θεό. Πολύ δύσκολα εμπιστεύεται στον τέλειο Θεό. Στον γεμάτο αγάπη και καλοσύνη
Θεό. Η απιστία στις περισσότερες περιπτώσεις πηγάζει από ηθικές αιτίες Η ψυχή δεν
τα πάει καλά με το Θεό και δικαιολογείται ότι αμφιβάλλει, αν υπάρχει Θεός.
Η απιστία πηγάζει από ηθικές αιτίες και όχι διανοητικές. Ο
χριστιανός ξεκινάει με πίστη στο Θεό. Ο μη χριστιανός, ξεκινάει κι αυτός με
πίστη, αλλά πίστη στον εαυτό του, στη φύση, πράγμα που μοιάζει με τυφλή πίστη.
Η πίστη αρχίζει με τη διαπίστωση ότι μια ύψιστη διάνοια έφερε
το σύμπαν στην ύπαρξη και δημιούργησε τον άνθρωπο.
Ο εικοστός πρώτος αιώνας θεωρεί ανάξιο λόγου να έχει μια
φωτισμένη πίστη στον αληθινό Θεό. Το θεωρεί σαν κάτι αντιεπιστημονικό και
ξεπερασμένο. Άλλα η επιστήμη δεν μπόρεσε να λύση τα ψυχολογικά προβλήματα του
ανθρώπου. Δεν μπόρεσε να λυτρώσει τον κόσμο από το φόβο, από τις αγωνίες. Δεν
μπόρεσε να δώσει τη χαρά και την ειρήνη στους ανθρώπους για να πούμε ότι δεν
μας χρειάζεται η πίστη στο Θεό.
Η πίστη στο Χριστό, δεν είναι ιδέες άσχετες με την
καθημερινή ζωή μας. Παρέχει εσωτερική ηρεμία και ηθική ισορροπία. Ναι, η πίστη
στον Χριστό είναι η δύναμη που διώχνει μακριά κάθε ανησυχία της καρδιάς.
Φυγαδεύει την αβεβαιότητα, λύνει όλα τα προβλήματα, παραμερίζει όλα τα αγκάθια
από τη συνείδηση και πλημμυρίζει με φως και θερμότητα το πνεύμα και την καρδιά
του πιστού.
Η φωτισμένη πίστη δεν είναι εθελοτυφλία μα ούτε και ανθρώπινη
αυταπάτη, αλλά είναι μια αδιάψευστη εμπειρία.
Πίστη στον Χριστό
Η πίστη έχει άξια αν στηρίζεται σε αληθινό αντικείμενο και
έχει αληθινό περιεχόμενο. Η πίστη στον Χριστό έχει ένα αληθινό και αιώνιο αντικείμενο.
Είναι ο Χριστός, ο Βράχος των αιώνων που σκίστηκε για μας. Το δε περιεχόμενο
της πίστης μας καλείται να είναι το έργο του σταυρού. Η θυσία του Χριστού η οποία
είναι το μέσον της τακτοποίησης του αμαρτωλού με το Θεό.
Πολλοί νομίζουν ότι καλό είναι οτιδήποτε να πιστεύει κανείς,
αρκεί κάτι να πιστεύει. Όχι, λάθος, χίλιες φορές λάθος.
Η πίστη πρέπει να ασκηθεί στην αλήθεια και όχι στην πλάνη. Ο
Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η αλήθεια». Κι όταν είναι αληθινή η πίστη της καρδιάς
φέρνει ένα λαμπρό αποτέλεσμα, τη βεβαιότητα της σωτηρίας του πιστού.
Πίστη της διάνοιας και πίστη της καρδιάς
Όταν ρωτάμε τους ανθρώπους, αν πιστεύουν στο Χριστό σπεύδουν
να μας βεβαιώσουν (έκτος από τους υλιστές) ότι πιστεύουν. Αλλά ποτέ δεν κάθισαν
να ελέγξουν, αν αυτό που λένε πίστη, μήπως είναι απλά ιδέες που έχουν στο νου
και δεν είναι πίστη της καρδιάς πραγματική.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια διανοητική, εγκεφαλική παραδοχή
του Χρίστου. Ο απόστολος Ιάκωβος την ονομάζει αυτή «νεκρή πίστη». Μια τέτοια ιστορική
γνώση δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Σύ, φίλε μου, τι πίστη έχεις ;
Πίστη και έργα
Η Αγία Γραφή τονίζει καθαρά και θετικά, ότι η σωτηρία του
αμαρτωλού γίνεται με την πίστη μόνο. Η πίστη είναι το χέρι που απλώνει ο μετανοημένος
αμαρτωλός και πιάνει την σωτηρία. Ποτέ όμως το νόμισμα που την αγοράζει.
Ο αμαρτωλός μοιάζει μ’ ένα άγριο δένδρο το όποιο παράγει
πικρούς καρπούς. Δεν μπορεί λοιπόν να αλλάξει μόνο του και να αρχίσει να
παράγει γλυκούς καρπούς. Πρέπει πρώτα να μπολιαστεί με το ήμερο βλαστάρι και
τότε η νέα φύση θα παράγει γλυκούς καρπούς.
Από ποια φύση ο μη αναγεννημένος δια Πνεύματος Αγίου
αμαρτωλός μπορεί να παράγει καλά έργα; Την παλιά, την πονηρή και διεφθαρμένη;
Όχι λες, η διεφθαρμένη φύση δεν μπορεί να παράγει
καθαρότητα, αγάπη, έργα άγια. Πώς όμως νομίζουν μερικοί ότι ο αμαρτωλός σώζεται
με την πίστη και τα έργα του; Απλούστατα πρόκειται περί πλάνης. Μα το λέει ο
Ιάκωβος, ισχυρίζονται. Ας δούμε λοιπόν τι λέει ο Ιάκωβος:
Ιακ.β:14 Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις
ότι έχει πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν;
Εδώ ο Ιάκωβος καυτηριάζει τον απατηλό ισχυρισμό εκείνων, που
ισχυρίζονταν ότι είχαν πίστη, αλλά δεν είχαν όμως την απόδειξη του ισχυρισμού
τους, δηλαδή τα έργα της πίστης. Όχι της σάρκας. Όχι τα έργα της διεφθαρμένης
καρδιάς. Και στο εδ.17 λέει ο Ιάκωβος «Ούτω και η πίστις, εάν δεν έχη
έργα, νεκρά είναι καθ' εαυτήν».
Μήπως μια νεκρή πίστη, δηλαδή η διανοητική παραδοχή του
Χριστού, μπορεί να σώσει τον αμαρτωλό; Όχι. Χίλιες φορές, όχι ! Τα έργα λοιπόν,
που λέει ο Ιάκωβος, είναι προϊόντα της δικαίωσης του αμαρτωλού διά της ζωντανής
πίστης και όχι αιτία ή μέσον για τη δικαίωση. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Και ο Ιάκωβος καταλήγει στο έξης συμπέρασμα στο εδ.24.
Βλέπετε λοιπόν ότι εξ έργων δικαιούται ο άνθρωπος και ουχί εκ πίστεως μόνον.
Δικαιώνεται όταν η πίστη δεν είναι άκαρπη αλλά έχει απόδειξη
της ύπαρξής της τα έργα. Αυτά τα έργα είναι του Αγίου Πνεύματος καρπός και όχι
της σάρκας. Δεν είναι αιτία ή συναιτία της σωτηρίας, αλλά είναι το αποτέλεσμα. Το
«ουχί εκ πίστεως μόνον», δεν εννοεί ότι δύο μέσα διαθέτει ο άνθρωπος για
τη δικαίωσή του ενώπιον του Θεού, αλλά ένα: την αληθινή, ζωντανή πίστη. Το «μόνον»,
ελέγχει τη νεκρή πίστη σαν ακατάλληλη να σώσει. Δεν είναι λογικό να ζητάς καρπό
πριν από τις ρίζες και το δέντρο. Προηγείται η αιτία του αποτελέσματος. Η
σωτηρία είναι κατά χάριν και όχι κατ’ αξίαν. Είναι δώρο του Θεού σε ανάξιους αμαρτωλούς
που μετανοούν και πιστεύουν με την καρδιά τους στο Χριστό.
Να τώρα πολλά εδάφια απ’ ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, που
μιλάνε ξεκάθαρα ότι η σωτηρία δίδεται δωρεάν διά της πίστεως και μόνον.
Εφεσ.β:8,9 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά
της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να
μη καυχηθή τις.
Για δες τε πόσο ξεκάθαρο είναι αυτό που γράφει το Πνεύμα το
Άγιο μέσω του Παύλου. Τονίζει ότι κατά χάριν είναι η σωτηρία κι αυτή είναι
παρούσα, είσθε λέει, όχι θα είσθε στο μέλλον. Δια της πίστεως όχι από τα
έργα σας. Όχι! Ο Θεός δεν θέτει τέτοιον όρο δικαίωσης του αμαρτωλού. Δεν μπορεί
κανείς να καυχηθεί στον εαυτό του. Στις καλοσύνες του. Αποκλείεται λοιπόν η καύχηση.
Και μετά έρχονται τα έργα σαν καρπός της πίστης. Σαν αποτέλεσμα της δικαίωσης
του αμαρτωλού κατά χάριν. Διότι είμαστε, λέει, πνευματικά νέα κτίσματα με σκοπό
να ζήσουμε μια νέα και πνευματική ζωή, «προς έργα καλά» τα όποια ο Θεός
μας έχει ετοιμάσει. Είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος αυτά τα καλά έργα και όχι
της σάρκας. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού, το ένδοξο και λαμπρό.
«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ; Αυτό το αγωνιώδες ερώτημα
έθεσε ο διευθυντής των φυλακών των αρχαίων Φιλίππων στον Παύλο και Σίλα.
Ακούστε τώρα την ευλογημένη απάντηση που έδωσε ο απόστολος Παύλος και η οποία
αποτελεί ένα θεμέλιο ασάλευτο και αντηχεί μέσ’ απ’ τους αιώνες στις καρδιές
εκείνων που λαχταρούν τη σωτηρία.
Πράξ.ις:30,31 και εκβαλών αυτούς έξω, είπε·
Κύριοι, τι πρέπει να κάμω διά να σωθώ; Οι δε είπον· Πίστευσον εις τον Κύριον
Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκός σου.
Ιωάν.γ:36 Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν
αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του
Θεού μένει επάνω αυτού.
Ιωάν.γ:16 Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον,
ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις
αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.
Ιωάν.ς:28,29 Είπον λοιπόν προς αυτόν· Τι να
κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς
αυτούς· Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον
εκείνος απέστειλε.
Ιωάν.ε:24 Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον
λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν
δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.
Ρωμ.γ:28 Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος
δικαιούται διά της πίστεως χωρίς των έργων του νόμου.
Παντού διαβάζουμε τη φράση του Ιησού: «Η πίστις σου σέσωκέ
σε» πουθενά δεν θα βρούμε στην Καινή Διαθήκη, τα έργα σου σε έσωσαν πολλές
φορές όμως ο Κύριος επαίνεσε την πίστη.
