ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΡΟΣ
ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Ο Χριστός έχει ετοιμάσει με τη θυσία του τη μεγάλη σωτηρία
σου. Του στοίχισε πολύ μα πάρα πολύ ακριβά. Εντούτοις σε μας δίδεται δωρεάν.
Φαίνεται απίστευτο κι’ όμως είναι αληθινό. Καλά, θα πεις, κι ο αμαρτωλός δεν
πρέπει να αγωνιστεί καθόλου για να σωθεί; Όχι, η σωτηρία του Χρίστου είναι
τέλεια, αγωνίστηκε ο Χριστός για να μας την ετοιμάσει, τι χρειάζεται ο δικός
σου αγώνας;
Τότε τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος για να σωθεί; Ποιο είναι
το ανθρώπινο μέρος της σωτηρίας του; Δύο ενέργειες καλείται ο αμαρτωλός να
κάνει και μπορεί να τις κάνει για να σωθεί: Μετάνοια και πίστη φωτισμένη μέσα
απ’ την καρδιά του. Αυτά τα δύο βήματα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, και ο Θεός
αυτά έχει θέσει σαν όρο. Δεν γυρεύει από τον άνθρωπο να κάνει τα αδύνατα. Αυτά
τα δύο βήματα, δηλαδή η μετάνοια και η πίστη είναι αχώριστα. Πρέπει να γίνουν
και τα δύο μαζί, δε χωρίζουν.
Μετάνοια
Τι σημαίνει μετάνοια; Δεν σημαίνει γονάτισμα του σώματος,
αλλά ταπείνωση της καρδιάς. Σημαίνει καταδίκη της αμαρτίας σου και της
αμαρτωλής σου συμπεριφοράς απέναντι του Θεού. Γιατί ενώ μέχρι τώρα συγχωρούσες
στον εαυτό σου την αμαρτία, σαν δήθεν φυσική συνέπεια η ανάγκη κλπ. τώρα
καλείσαι από τον Θεό να καταδικάσεις και να σιχαθείς την αμαρτία σου, σ’ όλο το
βάθος και πλάτος και σ’ οποιαδήποτε εκδήλωσή της και να κατακρίνεις τον εαυτό
σου που πράττει αυτήν. Ποτέ ο Θεός δεν σβήνει τις αμαρτίες μας αν εμείς αρνιόμαστε
να μετανοήσουμε. Η πίκρα της μετάνοιας και η γλύκα της συγχώρησης δημιουργούν μια
ασύγκριτη ευτυχία στην καρδιά του επιστραφέντος αμαρτωλού. Αλλά μετάνοια χωρίς αφιέρωση
στο Χριστό είναι τύψεις χωρίς ελπίδα συγχώρησης και χωρίς χαρά στην καρδιά. Με
τη μετάνοια γκρεμίζεται το ολέθριο οικοδόμημα της αμαρτίας και με την πίστη
χτίζεται το νέο οικοδόμημα του Αγίου Πνεύματος.
Πάρα πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι δεν είναι αμαρτωλοί.
Κι όταν τους ρωτάμε πώς το ξέρετε αυτό, μας απαντούν: Δεν σκότωσα, δεν έβλαψα
κανένα, δεν αδίκησα, δεν ατίμασα, λοιπόν ιδού. Ποια όμως είναι η ετυμηγορία του
Θεού; Συμφωνεί ο Κριτής με τον ισχυρισμό τους αυτό;
Όχι! Ο κατηγορούμενος, κάθε κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι
είναι αθώος στο δικαστήριο. Κι όταν υπάρχουν συντριπτικές αποδείξεις ενοχής
του, τότε προσπαθεί να παρουσιάσει αγνές προθέσεις, όχι προμελέτη κλπ. Την ίδια
συμπεριφορά δείχνει ο άνθρωπος και απέναντι στο Θεό. Αλλά να η συντριπτική απόδειξη
του Θεού για την ενοχή σου.
Πάντες ήμαρτον ! ! (Ρωμ.γ:23)
Μπορείς να ισχυριστείς ότι εσύ δεν είσαι μέσα στο πάντες;
Δεν φαντάζομαι να λες ότι συ αποτελείς την μοναδική εξαίρεση. Όχι, βέβαια!
Ποιος είναι αναμάρτητος; Ουδείς! Ωραία, παραδέχεσαι, αναγνωρίζεις λοιπόν, ότι
είσαι κι εσύ αμαρτωλός. Αναγνωρίζεις ότι είσαι κάτω από την αποδοκιμασία του
Θεού λόγω της αμαρτωλότητάς σου. Ότι είσαι τέκνο οργής και κατάρας. Ότι είσαι
ένας επαναστάτης κατά του Θεού. Ότι είσαι νεκρός στις παραβάσεις σου και στις αμαρτίες
σου. Ιδού λοιπόν οι σοβαροί λόγοι, που πρέπει να μετανοήσεις βαθιά και ειλικρινά
για να σε συγχωρήσει ο Θεός.
Αν πάλι αναγνωρίζεις τη βρωμιά της αμαρτίας σου, πρόσεξε μη απελπιστείς.
Ο Χριστός σε προσκαλεί. Έχει έτοιμη μια μεγάλη σωτηρία. Έχυσε το αίμα Του για
να σε καθαρίσει. Κι αν είσαι σαν το κοράκι βρώμικος από την αμαρτία, ο Χριστός
θα σε κάνει λευκό σαν περιστέρι.
Είσαι αμαρτωλός. Ο Θεός σε καλεί να μετανοήσεις. Αλλά για να
μετανοήσεις ειλικρινά πρέπει να έχεις νοιώσει, ότι η αμαρτία είναι ο βασανιστής
σου. Καταδίκασε λοιπόν την αμαρτία σου, αναγνώρισε την ενοχή σου και πες στο
Θεό «ήμαρτον». Μήπως είναι κόπος; Μήπως ταλαιπωρία; Μήπως θλίψη; Μήπως
στενοχώρια, να πεις με την καρδιά σου ειλικρινά στο Θεό: Θεέ μου, είμαι ένοχος
ενώπιον σου; Κι αν προσπαθείς να κρύψεις τις αμαρτίες σου, δεν τις ξέρει ο
Παντογνώστης; Η αμαρτία είναι δηλητήριο, ενώ η μετάνοια είναι φάρμακο. Μη
ντρέπεσαι και κοκκινίζεις να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου ενώπιον του Θεού.
Γιατί ντροπή είναι να αμαρτάνεις και όχι να μετανοήσεις. Ο Θεός δεν είναι
άνθρωπος για να σε διαπομπεύσει. Θα σε συγχωρήσει τελείως. Ο σατανάς έχει δώσει
την τιμή στην αμαρτία σήμερα και τη ντροπή στη μετάνοια.
Αν αναγνωρίσεις την ενοχή σου και καταδικάσεις την αμαρτία
σου, έτσι αφοπλίζεις τη δικαιοσύνη του Θεού και η αγάπη αφήνεται ελεύθερη να
σκορπίσει μέσα στην ταπεινωμένη καρδιά σου τους ωκεανούς της συγγνώμης Του.
Αλλά ποτέ ο Θεός δεν εξαλείφει τις αμαρτίες μας, αν εμείς αρνιόμαστε να τις
καταδικάσουμε με ειλικρινή μετάνοια.
Λουκ.ιη:13 Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος, δεν
ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ' έτυπτεν εις το στήθος
αυτού, λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.
Να λοιπόν ένα ωραίο παράδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας. Και δεν
είναι βέβαια το μοναδικό. Άκουσε τώρα τον Δαβίδ πώς, με συντριβή καρδιάς, ζητεί
το έλεος του Θεού.
Ψαλ.να:1-4 «Ελέησόν με, ω Θεέ, κατά το έλεός σου·
κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά μου. Πλύνόν με μάλλον
και μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Διότι τα
ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός. Εις
σε, εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα· διά να δικαιωθής εν
τοις λόγοις σου και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου».
Ο άσωτος γιος, όταν συνήλθε από την τρέλα της αμαρτίας του,
είπε: «Σηκωθείς θέλω υπάγει προς τον πατέρα μου και θέλω ειπεί προς αυτόν
…. Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και δεν είμαι πλέον άξιος
να ονομασθώ υιός σου» (Λουκ.ιε:18,21).
Ο ένας από τους δύο ληστές που σταυρώθηκε μαζί με το Χριστό,
μετανόησε ειλικρινά με το να πει στο Χριστό:
«Μνήσθητί μου,
Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23: 42).
Και ο Χριστός τον διαβεβαίωσε ότι θα είναι μαζί Του στον
Παράδεισο.
Όταν την ημέρα της Πεντηκοστής άκουσαν στην Ιερουσαλήμ το
κήρυγμα της μετάνοιας από τους αποστόλους, η Καινή Διαθήκη μας λέει:
Πράξ.β:37,38 Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις
κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς
αποστόλους· Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε προς
αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού
εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.
Ο απόστολος Παύλος κάλεσε τους Αθηναίους να μετανοήσουν μ’
αυτά τα λόγια:
Πράξ.ιζ:30,31 Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας
παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να
μετανοώσι, διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν
δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί
τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.
Ο Θεός λοιπόν σου λέει, φίλε μου, ότι δεν θέλει το θάνατό
σου, αλλά να επιστρέψεις για να σε σώσει.
Ιωήλ β:12,13 Και τώρα διά τούτο, λέγει Κύριος,
επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και
εν πένθει. Και διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε
προς Κύριον τον Θεόν σας· διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και
πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν.
Ο Θεός χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους για να αφυπνίσει κάθε
αμαρτωλό. Πίκρες και χαρές, δοκιμασίες και ανέσεις, επιτυχίες και αποτυχίες,
ελπίδες και απελπισίες.
Ησ.νε:7 Ας εγκαταλίπη ο ασεβής την οδόν αυτού και
ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει
αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.
Ρωμ.β:5 διά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον
καρδίαν θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως
της δικαιοκρισίας του Θεού,
Άραγε, εσένα που διαβάζεις αυτά τα λόγια, ήρθε σε κατάνυξη η
καρδιά σου; Αν ήρθε, αν το Πνεύμα το Άγιο σε ελέγχει αυτή τη στιγμή περί αμαρτίας,
πρόσεξε μη σκληρύνεις την καρδιά σου.
Βέβαια, η συνεχής μετάνοια είναι αναγκαία για την πρόοδο, αλλά
είναι και η χαρά των αφιερωμένων παιδιών του Θεού.
Το δεύτερο βήμα μαζί με την μετάνοια είναι η πίστη.
Συνεχίζεται
