Ποιανού τα λόγια έχουν περισσότερη βαρύτητα; Τα λόγια του Ιησού Χριστού ή τα
λόγια του αποστόλου Παύλου; Αυτό είναι το ερώτημα που πολλές «χριστιανές»
φεμινίστριες μας θέτουν σαν χριστιανούς που πιστεύουμε στην Αγία Γραφή.
Παλαιότερα, ασχοληθήκαμε με τα γραφόμενα μιας τέτοιας
«αδελφής», που ούτε λίγο, ούτε πολύ, έλεγε ότι ο Παύλος ήταν φαλλοκράτης κι ότι
έκανε πολλά λάθη στα γραπτά του!!
Ακόμα, είναι γνωστή η άποψη πολλών, όσο αφορά στο βάπτισμα στο
νερό, στο όνομα του Ιησού Χριστού: Εμείς θα υπακούσουμε στα λόγια του Χριστού
(Ματθ.κη:19) λένε, και όχι στα λόγια του Πέτρου (Πράξ.β:38)!!!
Το Ευαγγέλιο είναι η σημαντικότερη διδασκαλία σε όλη τη
Βίβλο.
Το να πιστεύεις και να ακολουθείς τη διδασκαλία των
διαφορετικών (Βιβλικών) ρόλων των δύο φύλων δεν θα σε σώσει. Αυτό που σώζει τον άνθρωπο είναι η υπακοή στο
Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Η λέξη «Ευαγγέλιο» κυριολεκτικά σημαίνει «καλά νέα». Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην επιστολή του
Α’ Κορ.ιε:1-4 ποιο είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού:
Α’ Κορ.ιε:1-4 «Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το
ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το
οποίον και ίστασθε, διά του οποίου και
σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε
ματαίως. Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον,
ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και
ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς».
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουμε αμαρτήσει εναντίον του
Θεού (Α’ Ιωάν.α:9)
Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε για
να πληρώσει την ποινή των αμαρτιών μας (Ρωμ.ι:9 -10).
Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν η φανέρωση
του Θεού «εν σαρκί» (Α’ Τιμ.γ:16).
Πρέπει να βαπτιστούμε στο νερό, στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Πρέπει να λάβουμε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος με το σημείο
της γλωσσολαλιάς.
Πραγματικά, το Ευαγγέλιο είναι η σημαντικότερη διδασκαλία στη
Βίβλο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι
είναι η μόνη διδαχή που πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως και να πιστέψουμε πλήρως για
να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή. Αν δεν πιστέψουμε οποιοδήποτε μέρος του
Ευαγγελίου, μια μέρα θα βρεθούμε σε ένα μέρος που λέγεται κόλαση.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το Ευαγγέλιο
είναι η σημαντικότερη διδαχή στη Βίβλο είναι επειδή μόνο όταν έχουμε πιστέψει
και έχουμε βαπτιστεί με το Άγιο Πνεύμα του Θεού, μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή που
ο Θεός μας έχει καλέσει να ζήσουμε με την δύναμή Του. Δεν μπορούμε να μεταμορφωθούμε
και δεν μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή που μας κάλεσε να ζήσουμε, με δική μας δύναμη
– Τον χρειαζόμαστε κάθε μέρα της ζωής μας.
Ωστόσο, μόνο και μόνο επειδή το Ευαγγέλιο είναι η πιο
σημαντική διδασκαλία στη Βίβλο, δεν σημαίνει ότι είναι η μόνη σημαντική διδασκαλία
της Γραφής. Οι Γραφές μας λένε στην Β’
Κορ.ε:15:
«και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι'
εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών».
Δεν σωθήκαμε για να ζήσουμε για τον εαυτό μας και να κάνουμε
ό, τι μας αρέσει, σωθήκαμε για να ζήσουμε για τον Χριστό! Αυτό μας οδηγεί στην επόμενη ερώτησή μας.
Πώς ζούμε για τον Χριστό;
Στο ευαγγέλιο του Λουκά ο Χριστός μας λέει πώς να Τον
ζήσουμε:
Λουκ.δ:4 Και απεκρίθη ο Ιησούς προς αυτόν, λέγων·
είναι γεγραμμένον ότι με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον Θεού.
Ζώντας για τον Χριστό, σημαίνει να ζούμε «με πάντα λόγον
Θεού».
Αυτό μας οδηγεί στην επόμενη ερώτησή μας.
Τι είναι ο λόγος του Θεού;
Ο Ιησούς είπε για τον λόγο του Θεού:
Ματθ.ε:17-19 Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον
νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω. Διότι αληθώς
σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία δεν θέλει
παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα. Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των
εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει
ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών· όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας
θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών.
Στο παραπάνω απόσπασμα, ο Ιησούς υπαινίσσεται τον ηθικό νόμο
του Θεού που βρίσκεται σε όλη την Παλαιά Διαθήκη.
Εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να πετάξουν
την Παλαιά Διαθήκη, θα ονομαστούν ελάχιστοι στη Βασιλεία του Θεού, αυτό είπε ο
Χριστός.
Ο Ιησούς έδωσε εξουσία και υπερφυσική δύναμη στους
αποστόλους Του να μιλήσουν και να γράψουν τον λόγο του Θεού.
Ματθ.κη:18,19 Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς
αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός
και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
Και προειδοποίησε εκείνους που δεν θα ακούσουν τα λόγια των αποστόλων
του:
Ματθ.ι:14,15 Και όστις δεν σας δεχθή μηδέ ακούση
τους λόγους σας, εξερχόμενοι της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον
κονιορτόν των ποδών σας. Αληθώς σας λέγω, Ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν
ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων παρά εις την πόλιν εκείνην.
Τα λόγια των προφητών, του Χριστού και των αποστόλων Του,
έχουν όλα την ίδια εξουσία.
Στην Εβρ.γ:3 η Γραφή μας λέει σχετικά με τον Χριστό
ότι «Επειδή ούτος ηξιώθη πλειοτέρας δόξης παρά τον Μωϋσήν, καθ' όσον έχει
τιμήν πλειοτέραν παρά τον οίκον ο κατασκευάσας αυτόν».
Ο απόστολος Παύλος μιλώντας για τον Χριστό στην Φιλίπ.β:9
έγραψε «Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα
το υπέρ παν όνομα».
Πιστεύοντας ότι τα λόγια του προφήτη Μωυσή και του αποστόλου
Παύλου έχουν την ίδια εξουσία με τα λόγια του Ιησού, δεν είναι ότι «θεοποιούμε»
τον Μωυσή ή τον Παύλο ή ότι τους βάζουμε πάνω από τον Χριστό. Είναι απλά μια αναγνώριση της αλήθειας ότι «Όλη
η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς
επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης» (Β΄Τιμ.γ:16).
Για όλες τις «χριστιανές» φεμινίστριες, ενώ είναι αλήθεια
ότι «ο Παύλος και ο Ιησούς – δεν είναι ίσοι» είναι αλήθεια ότι τα λόγια του
Χριστού και τα λόγια του Παύλου ΕΙΝΑΙ ίσα. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς δήλωσε για τον
εαυτό Του «Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν.ι:30) που σημαίνει
ότι ήταν ο Θεός εν σαρκί.
Ο λόγος του Θεού, από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη, είναι
λόγια του Ιησού. Αυτό σημαίνει ότι τα
λόγια του Μωυσή όπως καταγράφονται στις Γραφές, είναι λόγια του Χριστού. Αυτό
σημαίνει ότι τα λόγια του αποστόλου Παύλου, όπως καταγράφονται στις Γραφές,
είναι λόγια του Χριστού. Έτσι, για το
λόγο αυτό, κάθε γράμμα στη Βίβλο πρέπει να θεωρείται «ιδιαίτερης σημασίας».
Τα μωρά εν Χριστώ, που δεν γνωρίζουν τα λόγια του Παύλου.
Η Βίβλος μας ενθαρρύνει να αυξηθούμε στην πίστη μας και να
προχωρήσουμε πέρα από την απλή κατανόηση του Ευαγγελίου και της μετάνοιας:
A’
Πέτρ.β:2 επιποθήσατε ως νεογέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα, διά να
αυξηθήτε δι' αυτού,
Εβρ.ς:1,2 Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν
διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα,
χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων και πίστεως εις
Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών και της επιθέσεως των χειρών, και της
αναστάσεως των νεκρών και της κρίσεως της αιωνίου.
Καλούμαστε να «φερώμεθα προς την τελειότητα» που
σημαίνει «πληρότητα». Με άλλα λόγια, χρειάζεται
να έχουμε πλήρη κατανόηση της βουλής του Θεού και του σχεδίου Του για τη ζωή μας,
και στη συνέχεια, με τη δύναμή Του, να ζήσουμε αυτό το σχέδιο.
Μερικοί άνθρωποι δεν απορρίπτουν τη διδασκαλία των
διαφορετικών ρόλων των δύο φύλων. Απλά
δεν την γνωρίζουν, επειδή οι εκκλησίες απέτυχαν στο καθήκον τους να διδάξουν «πάσαν
την βουλήν του Θεού» (Πράξ.κ:27).
Και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό, εμείς, σαν Χριστιανοί, να
εκπαιδεύσουμε και να διδάξουμε άλλους πιστούς, σ’ αυτές τις τόσο σημαντικές
διδασκαλίες. Ναι, μπορείς να σωθείς
χωρίς να ξέρεις ή να πιστεύεις στη διδασκαλία των Βιβλικών ρόλων των δύο φύλων,
αλλά δεν μπορείς να ζήσεις μια άγια ζωή ή τη ζωή που ο Θεός σε έχει καλέσει να
ζήσεις χωρίς να ξέρεις και να ενσωματώσεις αυτές τις διδαχές στις αποφάσεις της
ζωής σου.
Οι βλάσφημοι που ξέρουν τι είπε ο Θεός μέσω του αποστόλου
Παύλου.
Μερικοί άνθρωποι δεν είναι μωρά εν Χριστώ που απλά δεν ξέρουν
τη διδαχή των Βιβλικών ρόλων των δύο φύλων που δόθηκε δια Πνεύματος Αγίου στον Παύλο.
Μερικοί είναι ανίδεοι σχετικά με την έννοια ότι η Γραφή είναι αλάνθαστη, ότι
όλη η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού. Άλλοι τον βλασφημούν και τον
διαστρεβλώνουν επειδή αρνούνται να ζήσουν σύμφωνα με αυτά που λέει.
Ο απόστολος Πέτρος μας προειδοποίησε για τέτοιους αδαείς και
βλάσφημους, στα παρακάτω εδάφια:
Β’ Πέτρ.γ:15,16 και νομίζετε σωτηρίαν την
μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε
προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού,
λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι
αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν
αυτών απώλειαν.
Και ο απόστολος Παύλος δήλωσε επίσης ότι όσοι απορρίπτουν
τον ρόλο που ο Θεός έχει ορίσει για τις γυναίκες, βλασφημούν τον λόγο του Θεού:
Τίτ.β:4,5 διά να νουθετώσι τας νέας να ήναι
φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις
τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.
Έτσι λοιπόν, βάσει του λόγου του Θεού, πρέπει να δούμε τις
διάφορες «χριστιανές» φεμινίστριες σαν αδαείς και βλάσφημες όταν λένε ότι ο
Παύλος έγραψε πολλά πράγματα από την προσωπική του θέση σαν φαλλοκράτης.
Εμείς όμως ξέρουμε πώς ένιωθε ο Παύλος γι’ αυτό, επειδή μας
το είπε στην Α’ Θες.β:13:
«Διά τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τον Θεόν αδιαλείπτως,
ότι παραλαβόντες τον λόγον του Θεού, τον οποίον ηκούσατε παρ' ημών, εδέχθητε αυτόν
ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς είναι αληθώς, λόγον Θεού, όστις και
ενεργείται μεταξύ υμών των πιστευόντων».
Χωρίς αμφιβολία όμως, ο Παύλος θα τρόμαζε αν έβλεπε την
σημερινή κατάσταση των «χριστιανών» όταν έγραφε:
Α’ Κορ.ιδ:34,35 Αι γυναίκές σας ας σιωπώσιν εν
ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να
υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας
ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να
λαλώσιν εν εκκλησία.
Θα τρόμαζε και θα ντρεπόταν να βλέπει γυναίκες στους άμβωνες
να διδάσκουν και να κηρύττουν σε άντρες.
Θα ντρεπόταν αν άκουγε αυτά που σήμερα διδάσκονται, ότι οι
γυναίκες δεν χρειάζεται να υποτάσσονται και να υπακούν στους συζύγους τους,
είτε στο σπίτι, είτε στην εκκλησία.
Αν δεν ακολουθείς τον Παύλο, τότε δεν ακολουθείς τον Ιησού.
Ο Ιησούς δεν είναι «διακοσμητική
εξουσία» του Χριστιανισμού, όπως και ο σύζυγος δεν είναι «διακοσμητική
εξουσία» της συζύγου του. Είναι «η κεφαλή
της Εκκλησίας» και ο σύζυγος είναι «η κεφαλή της συζύγου» σύμφωνα με το Εφες.ε:23:
«διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο
Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος».
Λένε, φανερώνοντας για άλλη μια φορά την άγνοιά τους, ότι ο
Παύλος ήταν «κάποιος που ποτέ δεν συνάντησε προσωπικά τον Ιησού». Δεν έχουν διαβάσει
το Πράξ.θ:1-6;
Μερικές φεμινίστριες επισημαίνουν την ιστορία της Μαρίας και
της Μάρθας, για να πουν ψευδώς ότι ο Χριστός ήταν φεμινιστής:
Λουκ.ι:38-42 Ενώ δε απήρχοντο, αυτός εισήλθεν εις
κώμην τινά· και γυνή τις ονομαζομένη Μάρθα υπεδέχθη αυτόν εις τον οίκον αυτής.
Και αύτη είχεν αδελφήν καλουμένην Μαρίαν, ήτις και καθήσασα παρά τους πόδας του
Ιησού, ήκουε τον λόγον αυτού. Η δε Μάρθα ενησχολείτο εις πολλήν υπηρεσίαν· και
ελθούσα έμπροσθεν αυτού είπε· Κύριε, δεν σε μέλει ότι η αδελφή μου με αφήκε
μόνην να υπηρετώ; είπε λοιπόν προς αυτήν να μοι βοηθήση. Αποκριθείς δε ο
Ιησούς, είπε προς αυτήν· Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι περί πολλά· πλην
ενός είναι χρεία· η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει
αφαιρεθή απ' αυτής.
Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς έσπασε πολλά κοινωνικά ταμπού των
Εβραίων μιλώντας με φοροεισπράκτορες και άλλες κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Η ενθάρρυνσή του στις γυναίκες να κάθονται
και να ακούν τα λόγια Του μαζί με τους άνδρες, πιθανότατα θα είχε σπάσει κάποια
ταμπού των Εβραίων.
Αλλά το ερώτημα είναι: Έκανε κάτι που ήταν «κάθετα
διαφορετικό» από τον Παύλο; Δίδαξε κάτι που θα αντέκρουσε αυτό που θα έγραφε
αργότερα ο Παύλος κάτω από την έμπνευση του Θεού; Η απάντηση είναι όχι.
Ζήτησε από τη Μαρία να διδάξει; Όχι. Αλλά μάλλον οι γραφές
μας λένε ότι αυτή απλά άκουγε τον λόγο Του.
Ο Ιησούς ποτέ δεν ενθάρρυνε τις γυναίκες να διδάξουν. Μάλλον
ήταν ο απόστολος Παύλος, που τις ενθάρρυνε να διδάξουν άλλες γυναίκες:
Τίτ.β:3-5 Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον
ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι
διδάσκαλοι των καλών, διά να νουθετώσι τας νέας να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι,
σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας,
διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.
Ο Παύλος ξεχώρισε μια γυναίκα και τον άντρα της που είχαν
μια κατ’ οίκον εκκλησία:
Ρωμ.ις:3-5 Ασπάσθητε την Πρίσκιλλαν και τον
Ακύλαν, τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού, οίτινες υπέρ της ζωής μου υπέβαλον
υπό την μάχαιραν τον τράχηλον αυτών, τους οποίους ουχί εγώ μόνος ευχαριστώ,
αλλά και πάσαι αι εκκλησίαι των εθνών. Ασπάσθητε και την κατ' οίκον αυτών
εκκλησίαν. Ασπάσθητε Επαίνετον τον αγαπητόν μου, όστις είναι απαρχή της Αχαΐας
εις τον Χριστόν.
Μοιάζει ο απόστολος Παύλος σαν κάποιος που μισεί τις
γυναίκες και προσεγγίζει αυτό το θέμα ριζικά διαφορετικά από τον Χριστό; Η
απάντηση που βασίζεται στη Βίβλο είναι όχι.
Συμπέρασμα
Ο απόστολος Παύλος έγραψε σχεδόν τα μισά βιβλία της Καινής Διαθήκης
με τις 14 επιστολές του. Αγνοώντας κανείς τις διδασκαλίες του, με το σκεπτικό
ότι δεν είναι θεόπνευστες όπως αυτά που διαβάζουμε στα ευαγγέλια, απλά
φανερώνει ότι έχει ατελή άποψη και άγνοια του Θεού.
Είναι προφανώς παράλογο να πούμε ότι επειδή ο Χριστός δεν μίλησε
για ένα θέμα, ότι μπορούμε να αγνοήσουμε καθαρές διδασκαλίες σχετικά με αυτό το
θέμα, που βρίσκονται σε άλλα μέρη της Γραφής. Κάνοντας κάτι τέτοιο είναι σαν να
γκρεμίζουμε το αλάθητο των Γραφών. Δεν φανερώνει συνέπεια, για όσους το υποστηρίζουν.
Δεν μπορείς να πεις ότι ζεις μόνο με τα λόγια του Χριστού
κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, αγνοώντας τα λόγια των προφητών
πριν από Αυτόν ή τους αποστόλους Του μετά από Αυτόν. Στα Ευαγγέλια ο Χριστός
είπε ότι πρέπει να ζήσουμε με τον λόγο του Θεού που δίνεται μέσω των προφητών
και των αποστόλων Του, που μαζί με το δικό Του λόγο, στη συνέχεια σχηματίζουν
τον πλήρη λόγο του Θεού.
Όπως είπε ο απόστολος Παύλος,
Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού (Α’ Κορ.ια:1).
