Η UPCI διδάσκει ότι είναι αμαρτία για μια γυναίκα να κόβει τα μαλλιά της, να κόβει την ψαλίδα, ή με οποιοδήποτε τρόπο να τα κονταίνει. Παίρνουν αυτή τη διδασκαλία από την Α' Κορ.ια.1-16
«μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς καγὼ Χριστοῦ. Ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς ὅτι πάντα μου μέμνησθε καί, καθὼς παρέδωκα ὑμῖν, τὰς παραδόσεις κατέχετε. θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ θεός. πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἡ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἡ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς· ἓν γάρ ἐστιν καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ. εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνὴ καὶ κειράσθω· εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναικὶ τὸ κείρασθαι ἡ ξυρᾶσθαι κατακαλυπτέσθω. Ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλὴν εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ ὑπάρχων· ἡ γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν. οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναῖκος ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα. διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους. πλὴν οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναῖκος ἐν κυρίῳ· ὥσπερ γὰρ ὴ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρὸς, οὕτως καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆς γυναῖκος· τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ. Ἐν ὑμῖν αὐτοῖς κρίνατε· πρέπον ἐστὶν γυναῖκα ἀκατακάλυπτον τῷ θεῷ προσεύχεσθαι;. οὐδὲ ἡ φύσις αὐτὴ διδάσκει ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομᾷ ἀτιμία αὐτῷ ἐστιν, γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ δόξα αὐτῇ ἐστιν; ὅτι ἡ κόμη ἀντὶ περιβολαίου δέδοται αὐτῇ. Εἰ δὲ τις δοκεῖ φιλόνεικος εἶναι, ἡμεῖς τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ θεοῦ».
Το δόγμα της μη κοπής των μαλλιών θεωρείται στην UPCI σαν αποκάλυψη του Θεού προς αυτούς, και θεωρείται σαν στυλοβάτης προκειμένου ν' αναγνωρίσουν κάποιο σαν χριστιανό!!!
Πολλοί φτάνουν στο σημείο να νομίζουν, ότι αφού (υποθετικά) είναι οι μόνοι που πραγματικά καταλαβαίνουν, διδάσκουν και υπακούν την αποκάλυψη του Θεού στη Βίβλο, άρα πρέπει να είναι πνευματικά ανώτεροι από άλλους Χριστιανούς που δεν καταλαβαίνουν ή δεν υπακούνε αυτή την «αποκάλυψη», ή ακόμα ότι είναι οι μόνοι «αληθινοί χριστιανοί». Πολλοί με έντονη δόση υπερηφάνειας, θεωρούν ότι επειδή «οι κυρίες τους» είναι περισσότερο «θηλυκές» και περισσότερο «σεμνές», είναι απόδειξη ότι πολύ λίγοι έξω από τη UPCI θα σωθούν και επίσης είναι απόδειξη ότι αυτοί μόνο είναι η ελίτ του Θεού που θα χρησιμοποιηθεί για να οδηγήσει κι άλλους χριστιανούς στην αλήθεια που έχουν.
Ακολουθώντας αυτή τη διδασκαλία, έχουν αναπτύξει πάρα πολλούς εξωβιβλικούς κανόνες και οδηγίες, που είναι τόσο περίπλοκοι, όσο και «τα πλυσίματα των χεριών» που είχαν μπει στην καθημερινή ζωή των Εβραίων από κάποιους ζηλωτές την εποχή του Χριστού:
«και ιδόντες τινάς των μαθητών αυτού τρώγοντας άρτους με χείρας μεμολυσμένας, τουτέστιν ανίπτους, εμέμφθησαν αυτούς· διότι οι Φαρισαίοι και πάντες οι Ιουδαίοι, εάν δεν νίψωσι μέχρι του αγκώνος τας χείρας, δεν τρώγουσι, κρατούντες την παράδοσιν των πρεσβυτέρων» (Μάρκ.ζ:2-3)
«έπειτα ερωτώσιν αυτόν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς· Διατί οι μαθηταί σου δεν περιπατούσι κατά την παράδοσιν των πρεσβυτέρων, αλλά με χείρας ανίπτους τρώγουσι τον άρτον; Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· ότι καλώς προεφήτευσεν ο Ησαΐας περί υμών των υποκριτών, ως είναι γεγραμμένον· Ούτος ο λαός διά των χειλέων με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού. Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων. Διότι αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, πλύματα ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά κάμνετε» (Μάρκ.ζ:5-8) .
Η διδασκαλία της UPCΙ είναι πολύ μπερδεμένη στην «ερμηνεία» του τι είναι τοπική κουλτούρα (όχι για μας σήμερα) και τι είναι καθολικό (για όλους τους ανθρώπους, παντού), σ' αυτά τα εδάφια.
Αυτό είναι λογικό, αφού δεν μπορούν να δουν τα εδάφια χωρίς προκατάληψη ώστε να καταλάβουν τι διδάσκουν.
Οι Κορίνθιοι είχαν γράψει στον Παύλο (Α΄Κορ.ζ:1) και τον ρωτούσαν για διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων και σχετικά με το κατακάλυμμα. Η ερώτησή τους δεν είχε καμία σχέση με το μήκος των μαλλιών της γυναίκας ή εάν πρέπει να κόβονται ή όχι. Το θέμα του λοιπόν ήταν η εμφάνιση της γυναίκας, παίρνοντας σαν σημείο αναφοράς, το τοπικό έθιμο σχετικά με την εμφάνιση της γυναίκας στη λατρεία της εκκλησίας.
Αν προσέξουμε τα εδάφια στην Α΄Κορ.ια, θα δούμε ότι στην αρχή αυτού του κεφαλαίου ο απόστολος Παύλος ασχολείται κυριολεκτικά με το κάλυμμα της κεφαλής ή ακριβέστερα με το κατακάλυμμα. Αργότερα στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρει ότι τα μακριά μαλλιά σε μια γυναίκα θεωρούνται κάλυμμα κι ότι υπάρχει δύναμη σ' αυτά τα μακριά μαλλιά. Όμως, πουθενά σ' αυτά τα εδάφια δεν μπορούμε να βρούμε τον απόστολο Παύλο να προσδιορίζει το μήκος των μαλλιών, πόσο μακριά πρέπει να είναι τα μαλλιά.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε στο ζήτημα της μη κοπής των γυναικείων μαλλιών είναι το γεγονός ότι το Α΄Κορ.ια πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με τα μαλλιά. Αντίθετα, είναι ένα κείμενο που εξετάζει το κάλυμμα που οι ενάρετες γυναίκες φορούσαν την εποχή εκείνη σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της Κορίνθου.
Κατά κύριο λόγο, αυτό που απασχολεί τον απόστολο Παύλο είναι οι θέσεις εξουσίας ανάμεσα στο Θεό, τον άνθρωπο Ιησού Χριστό, τον άντρα και τη γυναίκα, και πως αυτές εφαρμόζονται την ώρα της δημόσιας λατρείας. Αυτό που θέλει να πει είναι ότι το σωστό είναι να υπάρχει σεβασμός της γυναίκας προς την κεφαλή της, πριν ξεκινήσει να προσεύχεται ή να προφητεύει.
Λέει ότι «κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ» και μετά λέει ότι «Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής», δηλαδή ντροπιάζει τον άντρα της, όχι γενικά τους άντρες, ούτε την ίδια. Τα μακριά μαλλιά λοιπόν είναι ένα εξωτερικό σημείο ότι μια γυναίκα είναι παντρεμένη και σέβεται τον άντρα της.
Τα μακριά μαλλιά στη γυναίκα συμβολίζουν σεβασμό προς τον άντρα της. Τι να το κάνει ο Θεός να βλέπει μια γυναίκα με άκοπα ή μακριά μαλλιά, η οποία όμως κυβερνά, καθοδηγεί, δεν υπακούει, αντιτάσσεται, επαναστατεί ενάντια στον άντρα της; 'Ακοπα μαλλιά μεν (αν είναι άκοπα!) αλλά δασκάλα του λόγου του Θεού από την άλλη, κάτι που καθαρά δεν επιτρέπεται και διδάσκεται σε πολλά σημεία μέσα στο λόγο του Θεού.
Το κάλυμμα ήταν ένα σημαντικό ζήτημα στον Κορινθιακό πολιτισμό, και η πλειοψηφία των γεγονότων δείχνει αυτήν την αλήθεια. Αυτό ήταν το θέμα, και ο στόχος του Α΄Κορ.ια, και όχι τα μαλλιά μιας γυναίκας.
Ιστορικά, ξέρουμε ότι στην Κόρινθο, οι γυναίκες πόρνες του ναού της Αφροδίτης, έκοβαν τα μαλλιά τους τόσο κοντά όσο και οι Έλληνες και Ρωμαίοι άντρες. Κάποιες έφταναν ακόμα στο σημείο να ξυρίζουν το κεφάλι τους. Αντίθετα, οι άντρες πόρνες του ναού, άφηναν μακριά μαλλιά.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Θεός θέλει ο άντρας να ξεχωρίζει από τη γυναίκα εμφανισιακά. Οι γυναίκες να μην κόβουν τα μαλλιά τους τόσο κοντά όσο οι άντρες και οι άντρες να μην αφήνουν τα μαλλιά τους τόσο μακριά όσο οι γυναίκες.
Είναι προφανές, ότι ο Παύλος γράφοντας στους χριστιανούς της Κορίνθου, χρησιμοποίησε το περιβάλλον τους για το μήνυμά του κι έγραψε ότι αν μια γυναίκα δεν φοράει κατακάλυμμα, τότε ας ξυρίσει το κεφάλι της. Ξεκαθάρισε ότι είναι ντροπή για μια γυναίκα να έχει κόψει κοντά τα μαλλιά της, αλλά πουθενά δεν λέει ότι δεν πρέπει να τα κόψει καθόλου.
Μπορεί στην Κόρινθο να ήταν ντροπή για μια γυναίκα να ξυρίζει το κεφάλι της, αλλά αυτό δεν ίσχυε πάντα στο Ισραήλ.
«Όταν εξέλθης να πολεμήσης τους εχθρούς σου, και Κύριος ο Θεός σου παραδώση αυτούς εις τας χείρας σου, και λάβης εξ αυτών αιχμαλώτους, και ίδης μεταξύ των αιχμαλώτων γυναίκα ευειδή και επιθυμήσης αυτήν, διά να λάβης αυτήν εις σεαυτόν γυναίκα, τότε θέλεις φέρει αυτήν εις την οικίαν σου, και θέλει ξυρίσει την κεφαλήν αυτής και περιονυχίσει τους όνυχας αυτής· και θέλει εκδυθή τα ενδύματα της αιχμαλωσίας αυτής επάνωθεν αυτής και θέλει καθήσει εν τη οικία σου και κλαύσει τον πατέρα αυτής και την μητέρα αυτής ολόκληρον μήνα· και μετά ταύτα θέλεις εισέλθει προς αυτήν, και θέλεις είσθαι ανήρ αυτής και εκείνη θέλει είσθαι γυνή σου..» (Δευτ.κα:12.)
Επίσης, καθώς μελετάμε την Εβραϊκή ιστορία, βρίσκουμε ότι σε κάποιες φυλές ήταν έθιμο όταν μια γυναίκα αρραβωνιαζόταν τον καλό της, έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της και να φορέσει κάτι σαν περούκα μέχρι να μεγαλώσουν τα μαλλιά της όταν πλέον ήταν παντρεμένη.
Ο λόγος που γινόταν αυτό ήταν ότι τα μαλλιά εθεωρούντο μέρος της γοητείας της γυναίκας προς τους άντρες κι ότι η αρραβωνιασμένη δεν ήθελε να είναι ελκυστική προς άλλους άντρες εκτός από τον αρραβωνιαστικό της. Αν κάποιος άλλος άντρας προσπαθούσε να την αποπλανήσει, αυτή έπρεπε να βγάλει την περούκα της και να δείξει το ξυρισμένο κεφάλι της για να τον απωθήσει και να του δώσει να καταλάβει ότι είναι αρραβωνιασμένη.
Εάν μια γυναίκα εμφανιζόταν δημόσια ακάλυπτη, θα εθεωρείτο άσεμνη και ξεδιάντροπη. Αντίθετα, αν φορούσε ένα κατακάλυμμα, αυτό ήταν σημάδι γυναικείας λεπτότητας. Όταν ο Παύλος γράφει «ας κουρεύση και τα μαλλιά αυτής» εννοεί ότι έτσι γίνεται σαν μια κακόφημη γυναίκα, αφού οι πόρνες στην Κόρινθο κούρευαν τα μαλλιά τους αντρικά.
Δεν είναι το κόψιμο των μαλλιών που είναι αμαρτία. Αμαρτία είναι όταν ο άντρας και η γυναίκα θέλουν να μιμηθούν ο ένας τον άλλο και να μοιάσουν ο ένας στον άλλο, σε σημείο που να μη μπορείς να ξεχωρίσεις τον άντρα από τη γυναίκα. Ο Θεός μισεί το unisex.
Θα πρέπει να υποθέσουμε (στα πλαίσια κι άλλων προβλημάτων που είχαν δημιουργήσει οι γυναίκες στην Κόρινθο) ότι μερικές αδελφές στη συνάθροιση, ακολουθώντας τη συνήθεια των αντρών, προσευχόταν και προφήτευαν ακάλυπτες. Όμως, έτσι, ήταν σα να αγνοούσαν το φύλο τους και ντρόπιαζαν την κεφαλή τους, δηλαδή τον άντρα τους, κάτι που ο Θεός δεν θέλει.
Το κατακάλυμμα ήταν αναγνωριστικό σημάδι υποταγής και ένδειξη σεμνότητας. Με το να βγάζει μια γυναίκα το κάλυμμα της κεφαλής αμέσως μεταπηδούσε στην κατηγορία της κακόφημης. Εξωτερίκευε το λόγο που μια γυναίκα ξύριζε το κεφάλι της (εδ.5,6) κάτι που έκαναν οι γυναίκες που είχαν χάσει την τιμή τους.
Μερικές χριστιανές, επωφελούμενες από την καινούρια ελευθερία που βρήκαν στο Χριστό, τολμούσαν να βγάζουν τα καλύμματα τους στις συναθροίσεις της εκκλησίας, κάτι που τρόμαξε τους πιο σεμνότυφους.
Αυτή η διδασκαλία, που ακολουθείται ακραία, οδηγεί τις αδελφές σ' ένα βαρύ φορτίο ενοχής, ιδιαίτερα όταν κάποιοι φτάνουν στο σημείο να διδάσκουν ότι η γυναίκα που δεν κόβει τα μαλλιά της προστατεύεται από το κακό, την πλάνη και την επαναστατικότητα κι ότι αν μπει αμαρτία στο σπίτι της, αυτό σημαίνει ότι έχει κόψει τα μαλλιά της. Χρησιμοποιείται ακόμα σαν λόγος να συμβούν τραγωδίες, αρρώστιες και καταστροφές στη ζωή των ανθρώπων.
Αυτή η εξωβιβλική διδασκαλία των άκοπων μαλλιών δημιουργεί αρκετά προβλήματα, ακατανόητους κανόνες και διπλοερμηνείες:
Αν η λέξη «κόμη» στην Α΄Κορ.ια πραγματικά σημαίνει μαλλιά που δεν έχουν κοπεί, αλλά αφήνονται να μεγαλώνουν ελεύθερα, τότε αν μια γυναίκα έχει μαλλιά μέχρι τη μέση της, αλλά «περιποιείται» τις άκρες, τότε είναι ασκεπής και τα μαλλιά της δεν είναι μακριά.
Αν το εφαρμόσουμε όμως αυτό στους άντρες, σημαίνει ότι εφ' όσον ψαλιδίζουν τις άκρες, μπορούν να τα έχουν όσο μακριά θέλουν. Αυτό είναι μια ανόητη ιδέα, και οι ίδιοι που το λένε ομολογούν ότι αυτό δεν είναι σωστό, καταρρίπτοντας έτσι το ίδιο τους το επιχείρημα.
Οι Φαρισαίοι της εποχής του Ιησού είχαν παρόμοιες διπλοερμηνείες και ήταν εξπέρ στο θέμα αυτό, γεμίζοντας βιβλία με πολύπλοκους κανόνες. Τι επιτρέπεται, τι δεν επιτρέπεται, τι σημαίνει το εδάφιο και τι δε σημαίνει, κτλ.
Ο Ιησούς σύγκρινε την προσευχή του υπερήφανου Φαρισαίου που στηρίχθηκε στα έργα του και έφυγε μέσα στις αμαρτίες του, με την προσευχή του ταπεινού αμαρτωλού που στηρίχθηκε ταπεινά στο έλεος του Θεού και έφυγε δικαιωμένος.
Φίλε μου, πόση σημασία πιστεύεις ότι δίνει ο Θεός στο μήκος των μαλλιών της γυναίκας; Εάν αυτός που έκραζε για έλεος ήταν μια γυναίκα που είχε κομμένα τα μαλλιά της, ο Θεός θα είχε αρνηθεί να την δικαιώσει επειδή έκοψε τα μαλλιά της; Νομίζω όχι.
Φανταστείτε στη θέση του Φαρισαίου της εποχής του Χριστού, μια σύγχρονη γυναίκα της UPCI που προσεύχεται κάπως έτσι: «Σ' ευχαριστώ Θεέ μου για την αποκάλυψη της Α΄Κορ.ια. Σ' ευχαριστώ που δεν έχω κόψει ποτέ τα μαλλιά μου, όπως αυτή η αμαρτωλή κυρία».
«πασα δε γυνη προσευχομενη η προφητευουσα ακατακαλυπτω τη κεφαλη καταισχυνει την κεφαλην αυτης εν γαρ εστιν και το αυτο τη εξυρημενη ει γαρ ου κατακαλυπτεται γυνη και κειρασθω ει δε αισχρον γυναικι το κειρασθαι η ξυρασθαι κατακαλυπτεσθω......... η ουδε αυτη η φυσις αυτη διδασκει υμας οτι ανηρ μεν εαν κομα ατιμια αυτω εστιν γυνη δε εαν κομα δοξα αυτη εστιν οτι η κομη αντι περιβολαιου δεδοται [αυτη] αυτη». (Α' Κορ.ια:5-6, 14-15)
Ο απόστολος εξηγεί ότι τα μαλλιά της γυναίκας πρέπει να είναι μακριά προκειμένου να λειτουργήσουν σαν «κάλυμμα». Κυριολεκτικά, αυτή η λέξη σημαίνει «μανδύα» ή «επενδύτη», αναφερόμενη σε οποιοδήποτε ένδυμα που καλύπτει όλο το σώμα. Η χρήση αυτής της λέξης δηλώνει ότι τα μαλλιά της γυναίκας πρέπει να είναι αρκετά μακριά για να χρησιμεύσουν σαν ένα είδος επενδύτη, που καλύπτει όχι μόνο το κεφάλι, αλλά και τους ώμους της.
Αυτό το σημείο ενισχύεται από τη λέξη «Κατακαλύπτω» που χρησιμοποιεί ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο 5 και συγκεκριμένα με τη λέξη «ακατακαλύπτω» που σημαίνει ασκεπής, και στα εδάφια 6 και 7, ερμηνεύεται καλύπτηται.
Αυτή η λέξη σημαίνει κάτι περισσότερο από απλό κάλυμμα, όπως είναι ένα καπέλο πάνω στο κεφάλι. Η χρήση της πρόθεσης «κατά» σημαίνει την πλήρη κάλυψη και ιδιαίτερα στο φως που ο Παύλος τη χρησιμοποιεί στο εδάφιο 4 σημαίνει μήκος, σαν να πέφτει κάτι από το κεφάλι προς τα κάτω.
Έτσι έχει ορίσει η φύση το μήκος των μαλλιών της γυναίκας, να είναι αρκετά μακριά, ώστε να εξυπηρετούν σαν ένα είδος «ενδύματος», που σεμνά πέφτει από το κεφάλι της, συμβολίζοντας την υποταγή στον άντρα της (εδ.5&7) και στο Θεό (εδ.10).
Τι έχει κάνει η UPCI με τις ανθρώπινες διατάξεις της, αυτή την απλή αλήθεια; Αγνοώντας τη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου πάνω σ' αυτό το θέμα, έχει επωφεληθεί της ευκαιρίας να κάνει τεράστιο θέμα το κόψιμο των μαλλιών και να το θεωρήσει επικατάρατη αμαρτία. Σε ποια βάση;
Σίγουρα όχι πάνω στο λόγο του Θεού. Απλά προσπαθούν να γίνουν αποστολικότεροι των αποστόλων. Ο Παύλος σε κανένα σημείο της διδασκαλίας του δεν θεωρεί αμαρτία το κόψιμο των μαλλιών, εφόσον και ο Νόμος δεν αναφέρει τίποτα πάνω στο θέμα.
Ερμηνεύοντας το κόψιμο των μαλλιών μιας γυναίκας σαν αμαρτία, δημιουργούν ένα στάνταρ αγιασμού, υποτίθεται Θεόδοτου, που το έχουν κατά αποκλειστικότητα, επειδή οι άλλες εκκλησίες είναι τόσο αμαρτωλές που δεν μπορούν να το κρατήσουν.
Ωστόσο, έχουν καταστρέψει οι ίδιοι τον ύψιστο σκοπό των μακριών (άκοπων) μαλλιών με επιπλέον απαιτήσεις: τουλάχιστον στις συναθροίσεις της εκκλησίας, οι γυναίκες πρέπει να μαζέψουν σφικτά τα άκοπα μαλλιά τους στην κορυφή του κεφαλιού τους. Τι λέει ο Παύλος πάνω σ' αυτό; «πασα δε γυνη προσευχομενη η προφητευουσα ακατακαλυπτω τη κεφαλη καταισχυνει την κεφαλην αυτης εν γαρ εστιν και το αυτο τη εξυρημενη».
Αυτό που ο Παύλος λέει καθαρά εδώ είναι ότι: αν η γυναίκα δεν αφήνει τα μαλλιά της να πέφτουν και να καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι της είναι το ίδιο σαν την ξυρισμένη. Η UPCI λοιπόν, προφασιζόμενη αυστηρή προσκόλληση στο λόγο του Θεού, έχει εξομοιωθεί με τους Φαρισαίους που κατά τη διδασκαλία της Γραφής ο Ιησούς επίπληξε:
και ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού διά την παράδοσίν σας. Υποκριταί, καλώς προεφήτευσε περί υμών ο Ησαΐας, λέγων· Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού. Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων (Ματθ.ιε:6-9).
Η Βίβλος δεν απαγορεύει πουθενά την καλαίσθητη κοπή, το κατσάρωμα, το στυλιζάρισμα, ή τη μιζανπλί των γυναικείων μαλλιών. Οποιοδήποτε μήκος είναι κατάλληλο αρκεί τα μαλλιά να είναι αρκετά μακριά ώστε να φαίνονται γυναικεία και να λειτουργούν σαν κάλυμμα. Οποιοδήποτε στυλ είναι κατάλληλο εφ' όσον είναι σεμνό και δείχνει θηλυκό.
Ίσως το πιο δυνατό επιχείρημα είναι ότι: Η Βίβλος δεν λέει πουθενά ότι η γυναίκα πρέπει να έχει άκοπα τα μαλλιά της. Επομένως πώς μπορεί κάποιος να υπαγορεύσει έναν τέτοιο νόμο;
Αν ο Θεός ήθελε να διδάξει κάτι τέτοιο, θα το είχε κάνει σαφές, θα υπήρχαν τουλάχιστον άλλες 2-3 μαρτυρίες μέσα στη Βίβλο γι' αυτό το θέμα (Δευτ.ιθ:15), όπως συμβαίνει με τόσες άλλες περιπτώσεις. Και δεν υπάρχει πρόβλημα, αν μια γυναίκα, από μόνη της, θέλει να αφήσει τα μαλλιά της άκοπα. Αλλά είναι Φαρισαϊσμός και αυστηρή προσκόλληση στο γράμμα του νόμου να βάζει κανείς τις παραδώσεις και τις ανθρώπινες διδασκαλίες στο ίδιο επίπεδο με τη διδασκαλία του λόγου του Θεού.
Αν είχαμε κι άλλες γραφές, που να έλεγαν παρόμοια πράγματα, πιο σαφείς οδηγίες, τότε θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε το θέμα. Αλλά δεν έχουμε!
Απευθύνομαι σε σένα αδελφέ μου και αδελφή μου, που ακόμα και τώρα διαφωνείς μαζί μου για το τι διδάσκει το Α΄Κορ.ια. Πιστεύω όμως ότι συμφωνείς ότι το θέμα αυτό δεν έχει να κάνει με το δώρο της σωτηρίας, κι ότι επίσης συμφωνείς ότι ο Θεός μπορεί και θέλει και θα συγχωρήσει τις «άσωτες», άσχετα από το μήκος των μαλλιών τους!
Μας δέχεται όλους άνευ όρων σαν παιδιά Του μέσω της πίστης μας ότι ο θάνατος του Ιησού Χριστού στο σταυρό ήταν αντικαταστατικός και ότι το αίμα του πλήρωσε πλήρως τις αμαρτίες μας, όχι εξαιτίας των έργων «υπακοής μας», και ειδικά όχι μέσω οποιασδήποτε «υπακοής» σε κάτι που δεν διδάσκεται καθαρά στη Βίβλο ούτε εφαρμόστηκε ποτέ στην εβραϊκή ή χριστιανική ιστορία.
