Φεμινισμός: Η μεταστροφή των Βιβλικών αρχών.

Ο Σατανάς νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση και το απολαμβάνει, όταν σπέρνει όλεθρο και καταστροφή μέσα στην εκκλησία. Μεταστρέφει την αλήθεια σε κάθε θέμα, δημιουργώντας έτσι δογματική σύγχυση, όπου μπορεί.

Αυτό το έχει καταφέρει ιδιαίτερα, στη στρέβλωση των ρόλων που ο Θεός έχει σχεδιάσει για τους άνδρες και τις γυναίκες. Όλα αυτά τα χρόνια, το πολιτιστικό ιδεώδες της ισότητας των φύλων έχει ενσταλαχτεί σε πολλές εκκλησίες — και οι χριστιανοί πέσανε σ’ αυτή την παγίδα. Σε πολλές συναθροίσεις, οι άντρες κάθονται πίσω και χαλαρώνουν ενώ οι γυναίκες κηρύττουν το λόγο και οδηγούν την εκκλησία. Στην πραγματικότητα, είναι ανησυχητικό να βλέπει κανείς πόσο άνετα αισθάνονται οι χριστιανοί με την υιοθέτηση των προτύπων του κόσμου.

Εν τω μεταξύ, η κοινωνία ενισχύει δυναμικά αυτή την τάση. Σε ένα κεφάλαιο με τίτλο "Στην κόλαση με το σεξισμό: γυναίκες στην θρησκεία" οι συγγραφείς Patricia Aburdene και John Naisbitt δείχνουν πόσο ο σύγχρονος πολιτισμός γιορτάζει το φεμινισμό:

Οι γυναίκες από τα τέλη του εικοστού αιώνα, επαναστατούν στον μεγαλύτερο σεξιστικό φορέα στην ιστορία — την οργανωμένη θρησκεία. Ανατρέποντας την παράδοση χιλιετιών, αμφισβητούν και προκαλούν αρχές, ερμηνεύοντας ξανά τη Βίβλο, δημιουργώντας τις δικές τους συναθροίσεις, συνωστίζονται σε σχετικά σεμινάρια, κέρδισαν το δικαίωμα για χειροτονία, αφαιρώντας τη σεξιστική γλώσσα από τα κηρύγματα με επανένταξη των γυναικείων αξιών και αναλαμβάνοντας ηγετικές θέσεις.

Είναι ασφαλές να πούμε, ότι αυτή η τάση στην εκκλησία — που διαφαίνεται πάνω από είκοσι χρόνια — έχει γίνει πάγια πραγματικότητα, και αυτό είναι επικίνδυνο σε πολλά επίπεδα. Η φεμινιστική θεολογία διδάσκει ότι ο Θεός δεν είναι αρσενικό, ο Ιησούς ήταν φεμινιστής, και η αληθινή ιστορία των γυναικών επεξεργάστηκε έξω από την Αγία Γραφή. Οι δύο συγγραφείς που αναφέραμε παραπάνω, υποστηρίζουν ότι έτσι και οι γυναικείες θέσεις «επιτύχουν μεγαλύτερη δύναμη, αυτό θα σηματοδοτήσει επαναστατικές αλλαγές στις εκκλησιαστικές λειτουργίες» και για χρόνια τώρα βλέπουμε μια απότομη αύξηση στις προσπάθειες να αποφεύγεται η αρσενική ορολογία από ομιλίες άβουλων κηρύκων (όχι άντρες, αλλά άντρες και γυναίκες).

Ωστόσο, όλα αυτά δεν περιορίζεται στις φιλελεύθερες εκκλησίες και δόγματα. Οι Aburdene και Naisbitt σημειώνουν ότι η οργάνωση «Χριστιανοί για Βιβλική ισότητα των πιστών», λένε ότι οι γυναίκες, ασκούν όλες τις εκκλησιαστικές λειτουργίες, καθώς και οι άνδρες. Οι ευαγγελικές εκκλησίες είναι εξίσου ευαίσθητες στην φεμινιστική επίθεση. Το γεγονός είναι, ότι ο φεμινισμός έχει ήδη κερδίσει στήριγμα μέσα στην Ευαγγελική Κοινότητα τα τελευταία χρόνια.

Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι το τέλειο σχέδιο του Θεού για την εκκλησία Του — ένα σχέδιο που αντικατοπτρίζει τις αρχές της εξουσίας και της υπακοής που επιτρέπουν τόσο στην κοινωνία, όσο και στην οικογένεια να λειτουργήσουν. Ενώ δεν υπάρχει καμία διαφωνία για την ισότητα ανδρών και γυναικών όσο αφορά στη σωτηρία (Γαλάτες γ:28), ο Θεός καλεί άντρες με συγκεκριμένα προσόντα να οδηγήσουν την εκκλησία Του.

Οι γυναίκες έχουν μοναδικές ευκαιρίες να υπηρετήσουν την εκκλησία με πολλούς τρόπους, αλλά το βασικό σχέδιο του Θεού για την ηγεσία στην εκκλησία είναι για τους άνδρες. Για να δούμε πώς Αυτός ξεκαθαρίζει το σχέδιό Του για τους άνδρες και τις γυναίκες στην εκκλησία, πρέπει να πάμε στην Καινή Διαθήκη.

Το δεύτερο και τρίτο κεφάλαιο της Α’ Τιμοθέου είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσει κανείς. Ολόκληρη η επιστολή εστιάζει στη θέσπιση του Βιβλικού πρότυπου, για τη σειρά εξουσίας στην εκκλησία.

Αλλά για να δούμε τώρα, έχεις ποτέ παρακολουθήσει εκκλησία που είχε γυναίκα σε ηγετικό ρόλο; Είχες ποτέ γυναίκα ποιμένα;

Παρακάτω έχουμε ένα δείγμα τέτοιας γυναίκας από τα Ελληνικά δεδομένα. Θαυμάστε το:

ΜΠΟΡΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΙΜΕΝΑΣ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ;

ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ……………………………………………………

ΔΙ’ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ

Ένα ερώτημα που ξεσηκώνει έντονες αντιδράσεις μέσα στις εκκλησίες και ιδιαίτερα στους αδελφούς, και που μπορεί να απαντηθεί πολύ εύκολα από τον ίδιο το Θεό, εάν όλοι αφήσουμε τις διαμάχες, και ζητήσουμε ταπεινά να μας αποκαλύψει την αλήθεια μέσα από το λόγο του. Διότι, σκοπός μας δεν είναι να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο σε κάτι, αλλά να κάνουμε το θέλημα Του. Για να το κάνουμε όμως, πρέπει να γνωρίζουμε ποιο είναι αυτό.

Είναι γνωστό από την ιστορία ότι η γυναίκα είχε υποβιβαστεί σε κατώτερο είδος ανθρώπου και είχε καταπιεστεί, σε σημείο που να θεωρείται ένα περιουσιακό στοιχείο, ένα αντικείμενο, κι όχι ένας άνθρωπος με δική του προσωπικότητα. Ω! πόσο ο διάβολος χαίρεται να περιορίζει να αλλοιώνει και να δεσμεύει τα πλάσματα που ο Θεός έπλασε. Ας δούμε όμως πώς ο Δημιουργός έπλασε την γυναίκα, κι αν πράγματι είναι ένα κατώτερο είδος ανθρώπου.

Στη Γέν.α:27 μας λέει:

Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς·

Εδώ βλέπουμε ότι με την λέξη άνθρωπο εννοούσε και τον άνδρα και την γυναίκα, και δεν φαίνεται να ξεχωρίζει τον ένα από τον άλλο ως προς την ποιότητα. Αλλά αντίθετα, τους έδωσε την καλύτερη που μπορούσε να γίνει. Τους έπλασε κατ’ εικόνα Αυτού. Η γυναίκα λοιπόν, είναι πλασμένη κατ’ εικόνα Θεού. Τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Πόσο θλίβεται το πνεύμα του Θεού όταν τα μισά πλάσματα Του υποβιβάζουν τα άλλα μισά σέ κατώτερο είδος δημιουργίας. Και συνεχίζει: και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης

Εδώ μιλάει ο Κύριος και στους δύο, και ευλογεί και τους δύο, κι ακόμα, δίνει εξουσία και στους δύο πάνω στα ζώα, αλλά δεν δίνει στον άνδρα να έχει εξουσία πάνω στην γυναίκα. Στο δεύτερο κεφάλαιο, μας λέει ότι πριν φτιάξει την γυναίκα δεν υπήρχε βοηθός όμοιος με τον Αδάμ.

Γέν.β:18 Και είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.

Όμοιον. ούτε κατώτερο, ούτε ανώτερο, ούτε διαφορετικό, αλλά όμοιο. Κι ας σημειώσουμε εδώ ότι η λέξη ΒΟΗΘΟΣ που ο Θεός χρησιμοποιεί, είναι ίδια με την λέξη «Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ ΜΟΥ». Δεν εννοεί λοιπόν κάποιον υφιστάμενο, αλλά ένα σύντροφο και συνεργάτη, όμοιο με αυτόν»

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός δεν έπλασε την γυναίκα σε τίποτα κατώτερη, αλλά ίση και όμοια με τον άνδρα, σύντροφος και βοηθός, να μοιράζεται μαζί του την εξουσία πάνω σ’ όλα τα άλλα πλάσματα στην γη.

Λίγο παρακάτω όμως, όταν η Εύα και ο Αδάμ αμάρτησαν, τα πράγματα άλλαξαν. Πολλοί λένε ότι το αμάρτημα της Εύας βαραίνει περισσότερο. Αυτό βέβαια θα το κρίνει μόνο ο Θεός, αλλά μέσα στα πλαίσια της λογικής που ο Κύριος μας έδωσε, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι εκείνο που μετράει είναι η ίδια η πράξη, κι όχι ποια έγινε πρώτη χρονικά. Και ο Αδάμ και η Εύα, έκαναν ακριβώς το ίδιο λάθος. Έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Κι ενώ η Εύα ομολόγησε: ο όφις με ηπάτησε και έφαγον, ο Αδάμ κατηγόρησε τον Θεό και την σύντροφό του: Η γυνή την οποίαν έδωκας να ήναι μετ' εμού, αυτή μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον

Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να πάρουν και οι δύο τον μισθό της αμαρτίας τους. Ο μεν Αδάμ, έπρεπε να δουλεύει με κόπο και ιδρώτα μια καταραμένη εξ αιτίας της αμαρτίας γη, η δε Εύα, να γεννά με πόνο τα παιδιά της και.... να εξουσιάζεται από τον άνδρα της. Και ερχόμαστε στην αλλαγή της θέσης της γυναίκας δίπλα στον άνδρα.

Και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει»

Δεν ήταν επιθυμία του Θεού να γίνει έτσι. Ο ίδιος ο Θεός που είναι Η ΕΞΟΥΣΙΑ δεν επιβάλλεται στους ανθρώπους δια της βίας, αλλά σέβεται το ελεύθερο ΘΕΛΩ τους. Εδώ απλά τους ανακοινώνει το φυσικό αποτέλεσμα της πράξης τους. Κάνει μια διαπίστωση και μια προφητεία για τα δύσκολα χρόνια που περίμεναν το ανθρώπινο γένος.

Και πέρασαν 4.000 χρόνια μέχρι τον ερχομό του Χριστού, και την αποκατάσταση του ανθρώπου στην θέση που ο Θεός τον προόρισε.

Μέσα σ’ αυτήν την μακριά περίοδο, βλέπουμε την γυναίκα να υποβαθμίζεται και να αδικείται, όχι μόνο στα ειδωλολατρικά έθνη, αλλά και μέσα στον Ισραήλ. Και ο λόγος του Θεού μας αναφέρει συγκεκριμένα περιστατικά ασύλληπτης βαρβαρότητας εις βάρος της, που δεν τιμούν το ανδρικό φύλλο και δεν αντιπροσωπεύουν το θέλημα του Θεού.

Όμως, μέσα σ’ αυτή την περίοδο, αναφέρονται και μερικά άλλα περιστατικά που αφορούν την σχέση του Θεού με την γυναίκα, και πώς ο Θεός εννοούσε την νέα της θέση. Κατ’ αρχήν βλέπουμε τον Αβραάμ και την Σάρρα. Η Σάρρα τον αποκαλεί κύριο. Σέβεται την θέση εξουσίας του, αλλά την βλέπουμε να παίρνει αποφάσεις για τα προβλήματα τους, και μάλιστα αποφάσεις που τον αφορούν άμεσα.

Γέν.ις:2 Και είπεν η Σάρα προς τον Άβραμ, Ιδού, ο Κύριος με απέκλεισε της τεκνοποιΐας· είσελθε λοιπόν προς την δούλην μου, ίσως αποκτήσω τέκνον εξ αυτής. Υπήκουσε δε ο Άβραμ εις τον λόγον της Σάρας.

Αφού απέκτησε τον Ισμαήλ με την Άγαρ και τον Ισαάκ με την Σάρα ο Αβραάμ ήλθε αντιμέτωπος με ένα άλλο πρόβλημα. Η Σάρρα δεν θεωρούσε πιά τον Ισμαήλ γιό της. Λέει λοιπόν στον Αβραάμ: (Γέν.κα:10) Δίωξον την δούλην ταύτην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ.. Μια σκληρή πρόταση και άδικη θα έλεγε κανείς, και μάλιστα ειπωμένη από μια γυναίκα προς του άνδρα της σε μια εποχή που η κατάρα της αμαρτίας την είχε υποβαθμίσει. Αλλά ο Αβραάμ δεν την απέρριψε. Είχε την σοφία να ρωτήσει πρώτα το Θεό. Και ο Θεός απάντησε: κατά πάντα όσα είπη προς σε η Σάρρα, άκουε τους λόγους αυτής· Γέν.κα:12

Άνδρες αδελφοί, προσέξτε όταν μια αδελφή ή η γυναίκα σας σας προτείνει κάτι. Μην βιαστείτε να απορρίψετε την γνώμη της μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Ρωτήστε πρώτα τον Θεό.

Εδώ βλέπουμε καθαρά πώς εννοούσε ο Θεός την εξουσία του Αβραάμ πάνω στην Σάρρα.

Ας δούμε τώρα ένα άλλο περιστατικό όπου οι άνθρωποι έδωσαν την ευκαιρία στον Θεό να επέμβει και να υποδείξει. Είναι η ιστορία των πέντε αδερφάδων οι οποίες δεν είχαν αδελφούς για να κληρονομήσουν τον πατέρα. (Τα κορίτσια αποκλείοντο από την κληρονομιά). Έτσι, λίγο πριν μπουν στη γη Χαναάν ο λαός Ισραήλ, οι πέντε κόρες αποφάσισαν να διεκδικήσουν μερίδιο από την γη της επαγγελίας. Είχαν λοιπόν το θάρρος να πάνε ως την σκηνή και να σταθούν μπροστά στον Ελεάζαρ και τον Μωυσή, και να ζητήσουν κάτι που θεωρούταν μόνο ανδρικό προνόμιο. Πόσο θα σκανδαλίστηκαν όσοι τις άκουσαν. Τόσο, που ο ίδιος ο Μωυσής δεν μπορούσε να δει αμέσως καθαρά τα δικαιώματα τους και αποφάσισε να ρωτήσει τον Θεό.

Αριθ.κζ:6-7 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν λέγων, Ορθώς λαλούσιν αι θυγατέρες του Σαλπαάδ· εξάπαντος θέλεις δώσει εις αυτάς κτήμα εις κληρονομίαν μεταξύ των αδελφών του πατρός αυτών· και θέλεις διαβιβάσει εις αυτάς την κληρονομίαν του πατρός αυτών.

Πόσο χαίρομαι για την δικαιοσύνη του Κυρίου μας. Πόσο εκείνος θέλει να δώσει στην γυναίκα την θέση που της ανήκει. Και πόσο λάθος μεταχειρίστηκαν οι άνδρες την θέση εξουσίας που τους έδωσε.

Παρόλο που οι άνδρες έδωσαν ελάχιστες ευκαιρίες στην γυναίκα να υπηρετήσει τον Θεό στο διάστημα των 4.000 χρόνων μέχρι τον ερχομό του Χριστού, βλέπουμε άτι ο Θεός δεν απέκλεισε γυναίκες από την διακονία. Ο Θεός ήταν αυστηρός με την αμαρτία στην παλαιά διαθήκη. Βλέπουμε πάσο ακριβά πληρώθηκε λίγο αργύριο και μια βαβυλωνιακή στολή. Βλέπουμε τον Κορέ να αμφισβητεί την αρχηγία που ο Θεός είχε δώσει στον Μωυσή με αποτέλεσμα να λάβει τρομερά κρίση. Οι γιοί του Ααρών έθεσαν ξένο πυρ, υπηρέτησαν τον Θεό λάθος, και το πλήρωσαν με θάνατο. Αλλά την ίδια εποχή, βλέπουμε τον Θεό να καλεί σε διακονία την Μαριάμ την αδελφή του Μωυσή και Ααρών, και να μην την εξαιρεί από τ' αδέλφια της επειδή είναι γυναίκα. Στον Μιχ.ς:3-4 ο Θεός αποκαλύπτει ποια ακριβώς ήταν η θέση της Μαριάμ. Μια θέση ηγεσίας στον λαό Ισραήλ.

Μιχ.ς:3-4 Λαέ μου, τι σοι έκαμα; και εις τι σε παρηνώχλησα; μαρτύρησον κατ' εμού. Διότι σε ανεβίβασα εκ γης Αιγύπτου και σε ελύτρωσα εξ οίκου δουλείας και εξαπέστειλα έμπροσθέν σου τον Μωϋσήν, τον Ααρών και την Μαριάμ.

Ο Κύριος λοιπόν έβαλε την Μαριάμ σ' αυτή την θέση, κι όχι άνθρωπος. Και η θέση αυτή ήταν έμπροσθεν του λαού Ισραήλ. Αν η Μαριάμ είχε πάρει αυτή την θέση χωρίς το θέλημα του Θεού θα είχε την ίδια μοίρα με τον Αχάβ τον Κορέ και τους άλλους.

Το ίδιο θα πάθαινε και η Δεβόρρα την εποχή που ο Θεός σήκωνε Κριτές στον Ισραήλ, αν δεν ήταν το θέλημα Του. Αλλά ο Θεός σήκωσε την γυναίκα αυτή να κρίνει τον λαό επί σαράντα χρόνια, και να τον οδηγήσει σε μεγάλη νίκη κατά των εχθρών του. Οδήγησε τον λαό Ισραήλ πνευματικά αλλά και κυριολεκτικά συνοδεύοντάς τον στην μάχη.

Στο βιβλίο των κριτών της αφιερώνονται δύο ολόκληρα κεφάλαια, θα αναφέρω εδώ μερικά μόνο εδάφια.

Κριτ.δ:4-5 Και η Δεβόρρα, γυνή προφήτις, γυνή του Λαφιδώθ, αύτη έκρινε τον Ισραήλ κατά τον καιρόν εκείνον. Και αυτή κατώκει υπό τον φοίνικα της Δεβόρρας, μεταξύ Ραμά και Βαιθήλ, εν τω όρει Εφραΐμ· και ανέβαινον προς αυτήν οι υιοί Ισραήλ διά να κρίνωνται.

Η Δεβόρρα έστειλε και κάλεσε τον Βαράκ και του είπε να μαζέψει στρατό διότι ο Θεός της είχε πει έτι θα νικούσαν τον εχθρό. Ο Βαράκ είχε να αντιμετωπίσει τον Σισάρα και το στράτευμα του. Όμως της είπε ότι θα το κάνει υπό έναν όρο: Να πάει και η Δεβόρρα μαζί του στην μάχη. Ο Βαράκ δεν ήταν δειλός. Ήταν σοφός. Ήξερε ότι η Δεβόρρα ήταν ο άνθρωπος του Θεού, και ότι αν ήθελε να συμβουλευτεί τον Θεό, έπρεπε να έχει την Δεβόρρα κάπου κοντά του.

Κριτ.δ:8-9 Και είπε προς αυτήν ο Βαράκ, Εάν συ έλθης μετ' εμού, θέλω υπάγει· αλλ' εάν δεν έλθης μετ' εμού, δεν θέλω υπάγει. Η δε είπε, Θέλω ελθεί εξάπαντος μετά σού·

Κριτ.δ:15 Και κατετρόπωσεν ο Κύριος τον Σισάρα και πάσας τας αμάξας και παν το στράτευμα, εν στόματι μαχαίρας, έμπροσθεν του Βαράκ

Κι όταν όλα τέλειωσαν, βλέπουμε την Δεβόρρα να ψάλει με τον Βαράκ και να ευλογεί τον Κύριον. Ποιος είπε πως η γυναίκα δεν μπορεί να διευθύνει την μουσική δοξολογία στην εκκλησία;

Κριτ.ε:1-2 Και έψαλαν η Δεβόρρα και ο Βαράκ ο υιός του Αβινεέμ εν τη ημέρα εκείνη, λέγοντες, Επειδή προεπορεύθησαν αρχηγοί εν τω Ισραήλ, Επειδή ο λαός προσέφερεν εαυτόν εκουσίως, Ευλογείτε τον Κύριον.

Η Δεβόρρα και ο Βαράκ ήταν αρχηγοί του Ισραήλ στην μάχη. Κι αν αυτά είναι σκιές των μελλόντων, γιατί μια γυναίκα δεν μπορεί, να οδηγήσει σε πνευματικές μάχες τον Ισραήλ; Αλλά πρέπει ο λαός να προσφερθεί εκουσίως.     

Εδώ η Δεβόρρα κάνει το θέλημα του Θεού, υπηρετεί τον Κύριο, και δεν στερεί τον Λαφιδώθ από τον σεβασμό που του οφείλει. Ούτε ο Βαράκ φαίνεται προσβεβλημένος που μοιράζεται την αρχηγία μαζί της.

Εκτός όμως από ηγετικούς ρόλους, ο Θεός δίνει στην γυναίκα την ευκαιρία να παίζει κι άλλους ρόλους εξίσου σημαντικούς, μέσα στον λαό του. Στην Α’ Σαμ.κε, ο Κύριος μας λέει για τον Νάβαλ, άνθρωπο δύστροπο, ο οποίος είχε πολλά χωράφια και ζώα, και μπορούσε με αυτά να υπηρετήσει τον Θεό, αλλά όταν ο Δαβίδ του ζήτησε τροφή γι’ αυτόν και τους άνδρες του, εκείνος αρνήθηκε. Ο Δαβίδ ετοιμάστηκε να τιμωρήσει τον Νάβαλ κι ίσως χυνόταν πολύ αίμα, αλλά η Αβιγαία η γυναίκα του Νάβαλ, πρόλαβε την καταστροφή παίρνοντας πρωτοβουλία και χωρίς να ρωτήσει τον άνδρα της, έδωσε διαταγή στους δούλους να σφάξουν ζώα, να ψήσουν ψωμί, κι έτρεξε να προλάβει τον Δαβίδ και να του τα προσφέρει, ικετεύοντας να κάνει έλεος για τον άνδρα της.

Ο Δαβίδ δέχεται την προσφορά και το κακό σταματάει εκεί. Η Αβιγαία λέει στον άνδρα της τα γεγονότα, όταν αυτός ξεμέθυσε και μπορούσε να καταλάβει, αλλά αντί να χαρεί για την σωτήρια επέμβαση της γυναίκας του, στενοχωρήθηκε τόσο που έπεσε νεκρός.

Α’ Σαμ.κε:39 Και ότε ήκουσεν ο Δαβίδ ότι απέθανεν ο Νάβαλ, είπεν, Ευλογητός Κύριος, όστις έκρινε την κρίσιν μο περί του ονειδισμού μου του γενομένου παρά του Νάβαλ, και ημπόδισε τον δούλον αυτού από κακού· και την κακίαν του Νάβαλ έστρεψεν ο Κύριος κατά της κεφαλής αυτού. Και απέστειλεν ο Δαβίδ και ελάλησε προς την Αβιγαίαν, διά να λάβη αυτήν γυναίκα εις εαυτόν.

Στο Β’ Χρον.λδ, μας λέει ο λόγος του Θεού για μια άλλη γυναίκα, την Όλδαν την προφήτιν, την γυναίκα του Σαλλούμ. Σε μια εποχή που όλος ο λαός Ισραήλ είχε ξεχάσει τον Θεό και τον λόγο του. Όταν ο Χαλκίας ο ιερέας βρήκε το βιβλίο κατά τύχη, όταν ο βασιλιάς δεν είχε ιδέα ότι ο Θεός είχε γράψει τον νόμο του σ’ ένα βιβλίο, κι όταν το έμαθε διέσχιζε τα ιμάτια του, ναι εκείνη την εποχή υπήρχε μια γυναίκα που ήξερε το θέλημα του Θεού. Μια γυναίκα που επικοινωνούσε με τον Θεό, και αυτό το γυναικείο στόμα ο Θεός το χρησιμοποίησε για να συνετίσει τον λαό Ισραήλ.

Β’ Χρον.λδ4:23-27 Η δε είπε προς αυτούς· Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· Είπατε προς τον άνθρωπον όστις σας απέστειλε προς εμέ, Ούτω λέγει Κύριος· Ιδού, εγώ επιφέρω κακά επί τον τόπον τούτον και επί τους κατοίκους αυτού, πάσας τας κατάρας τας γεγραμμένας εν τω βιβλίω, το οποίον ανέγνωσαν ενώπιον του βασιλέως του Ιούδα· επειδή με εγκατέλιπον και εθυμίασαν εις άλλους θεούς, διά να με παροργίσωσι διά πάντα τα έργα των χειρών αυτών· διά τούτο θέλει εκχυθή ο θυμός μου επί τον τόπον τούτον και δεν θέλει σβεσθή. Προς δε τον βασιλέα του Ιούδα, όστις σας απέστειλε διά να ερωτήσητε τον Κύριον, ούτω θέλετε ειπεί προς αυτόν· Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, περί των λόγων τους οποίους ήκουσας· επειδή η καρδία σου ηπαλύνθη, και εταπεινώθης ενώπιον του Θεού, ότε ήκουσας τους λόγους αυτού εναντίον του τόπου τούτου και εναντίον των κατοίκων αυτού, και εταπεινώθης ενώπιόν μου και διέσχισας τα ιμάτιά σου και έκλαυσας ενώπιόν μου, διά τούτο και εγώ επήκουσα, λέγει Κύριος·

Τι θαυμάσιο παράδειγμα μετάνοιας και ταπείνωσης. Κι ο Θεός υπάκουσε τον Ιωσία. Υπάρχουν άραγε τέτοιες καρδιές στις μέρες μας; Καρδιές ταπεινές που ν ’ακούν την φωνή του Θεού, μέσα από μια γυναίκα και να υπακούν και να διορθώνουν τα βήματα τους ενώπιον Toυ; Καρδιές που να έχουν το κουράγιο να παραδεχτούν άτι έχουν λάθος και να είναι πρόθυμες να επανορθώσουν;

Στο βιβλίο της Εσθήρ, ο Θεός διαλέγει μια γυναίκα για να σώσει τον λαό Ισραήλ. Ο Μαραδοχαίος κάποια στιγμή της λέει: και τις εξεύρει εάν συ ήλθες εις την βασιλείαν διά τοιούτον καιρόν οποίος ούτος; (δ:14).

Γιατί άραγε ο Θεός έβαλε δίπλα στον βασιλιά την Εσθήρ; Γιατί όχι κάποιον άνδρα, κάποιον αξιωματικό ή μέλος της φρουράς του; Και για τί άραγε φρόντισε να βάλει αυτό το βιβλίο μέσα στον λόγο του; Ουχί για να μας διδάξει;

Άνδρες αδελφοί, διδαχτείτε από το βιβλίο της Εσθήρ. Ο Θεός χρησιμοποιεί την γυναίκα σε θέσεις που εκείνος διαλέγει, και τις δύναται να υποδείξει στον Θεό ποιες θα είναι αυτές οι θέσεις;

Ας πάμε τώρα στην Β’ Σαμ.κ:16. Ο Ιωάβ κυνηγάει τον Σεβά, άνδρα διεστραμμένο ο οποίος έκανε ζημιά στον στρατό του Δαβίδ. Ο Σεβά καταλήγει στην πόλη Αβέλ, και ο Ιωάβ ετοιμάζεται να γκρεμίσει τα τείχη της πόλης και να την καταστρέψει για να πιάσει τον Σεβά.

Εργάτες του Θεού, προσέξτε μήπως στην προσπάθεια σας να εξολοθρεύσετε τον εχθρό, γκρεμίσετε τα τείχη μιας πόλης του Θεού, ίσως ο Θεός χρησιμοποιήσει μια γυναίκα για να διορθώσει την ζημιά, όπως έκανε και τότε. «Τότε γυνή τις σοφή εβόησεν εκ της πόλεως, Ακούσατε, ακούσατε· …εγώ είμαι εκ των ειρηνικών και πιστών του Ισραήλ· συ ζητείς να καταστρέψης πόλιν, μάλιστα μητρόπολιν μεταξύ του Ισραήλ· διά τι θέλεις να αφανίσης την κληρονομίαν του Κυρίου; …Και ήλθεν η γυνή προς πάντα τον λαόν λαλούσα εν τη σοφία αυτής»

Και ο λαός υπάκουσε και εξολόθρευσαν τον εχθρό χωρίς να γίνει ζημιά στην πόλη, θαυμάσια παραδείγματα ταπείνωσης και σωστής συνεργασίας.

Ω, πόσα μας διδάσκει ο λόγος σου Κύριε φτάνει να σκύψουμε προσεκτικά και χωρίς προκατάληψη πάνω σ' αυτόν.

Μα ο λαός Ισραήλ έπεσε πάλι στην αμαρτία. Τις τελευταίες εκατονταετηρίδες πριν από τον ερχομό του Χριστού, οι άνδρες περιφρόνησαν και πάλι τις γυναίκες κι ο Θεός για ένα μεγάλο διάστημα σιωπά. Πως να μιλήσει σε καρδιές τόσο σκληρές; Ας δούμε ποια ήταν η θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή σύμφωνα με το Ταλμούδ:

Εάν ένας πατέρας δίδασκε στην κόρη του τον νόμο, ήταν σαν να της δίδασκε κάτι έκφυλο. Η γυναίκα δεν ήταν απαραίτητο να προσεύχεται. Έπρεπε όμως να παντρεύεται στα δώδεκα της χρόνια. Απαγορευόταν να μιλήσει σε άνδρα σε δημόσιο χώρο, ούτε καν στον ίδιο της τον σύζυγο. Ο άνδρας είχε δικαίωμα να την χωρίσει ακόμα και για ασήμαντες αίτιες, και μια τέτοια ήταν εάν δεν φορούσε κατακάλυμμα ημέρα και νύχτα. Η γυναίκα αποκλειόταν από τις συναγωγές για 21 μέρες κάθε μήνα, διότι εθεωρείτο ακάθαρτη. Και πολλά άλλα άδικα και σκληρά είχαν πέσει επάνω στην γυναίκα, διότι όπου το πνεύμα του Θεού λείπει, ο διάβολος βάζει τους δικούς του νόμους, τους ζωώδης που βασίζονται στην μυϊκή υπεροχή.

Σε μια τέτοια κοινωνία ήλθε ο Χριστός, και μίλησε στην Σαμαρείτισα, ξαφνιάζοντας κι εκείνη και τους μαθητές του. Επέτρεψε στην Μαρία να καθίσει στα πόδια του και να διδαχθεί απ' αυτόν, μαθήτρια Του κι αυτή όπως κι’ άλλοι. Μάλιστα συμβουλεύει την Μάρθα να κάνει κι αυτή το ίδιο. Βγάζει την γυναίκα απ’ τα στενά της πλαίσια. Της δίνει την ελευθερία της και την θέση της. Πόσο αργά όμως η κοινωνία δέχεται αυτές τις αλλαγές!

Ο απόστολος Παύλος αναγνωρίζει στην γυναίκα το δικαίωμα να μην παντρεύεται και το δικαίωμα να δίνει εκείνη διαζύγιο στον σύζυγο της, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει την θέση της γυναίκας όπως ο Θεός την εννοεί.

Προσαρμόζεται στα στάνταρ της εποχής του, και γράφει: Α’ Κορ.ια:5-7  Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής· διότι εν και το αυτό είναι με την εξυρισμένην. Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· αλλ' εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται. Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός.

Πόσο λάθος κάνει εδώ ο μεγάλος αυτός εργάτης του Θεού, και δεν είναι ο μόνος όπως θα δούμε παρακάτω. Όμως ο Θεός δεν μας έδειξε ανθρώπους τέλειους πουθενά μέσα στον λόγο του, αλλά μας είπε να μελετάμε την Γραφή σε βάθος, να ορθοτομούμε και να μην παίρνομε τα εδάφια αυθαίρετα και αβασάνιστα, να λέμε αυτό λέει, άρα αυτό πρέπει να κάνουμε, αλλά να εξετάζουμε κάτω από ποιο πνεύμα γράφτηκαν, κι αν είναι προς αποφυγήν ή προς υιοθεσία.

Για τα παραπάνω εδάφια, συγκεκριμένα, φαίνεται καθαρά πως το κάλυμμα που ο Παύλος θεωρεί πνευματικό νόμο, είναι μόνο μια συνήθεια της εποχής του, διότι τότε η γυναίκα θεωρείτο ασεβής αν δεν είχε κάλυμμα, όμως αν διαβάσομε στην Γέν.λη 15, 18, 26, θα δούμε ότι σε μια άλλη εποχή, το κάλυμμα συμβόλιζε κάτι εντελώς αντίθετο. Ήταν σύμβολο πορνείας.

Γέν.λη:15 Και ότε είδεν αυτήν ο Ιούδας, ενόμισεν αυτήν πόρνην· διότι είχε κεκαλυμμένον το πρόσωπον αυτής. Και λίγο πιο κάτω λέει Γέν.λη:19 Μετά ταύτα σηκωθείσα, ανεχώρησε και απεκδυθείσα το κάλυμμα αυτής, ενεδύθη τα ενδύματα της χηρείας αυτής. Βγάζοντας λοιπόν το κάλυμμα η Θάμαρ έγινε πάλι η τίμια χήρα. Πόσο ανθρώπινος ήταν λοιπόν ο νόμος που ο Παύλος μας λέει εδώ.

Κι ας δούμε τώρα το άλλο εδάφιο Α’ Κορ.ια:7 Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού·

Ξεχνάει εδώ ο αδελφός ότι: Γέν.α:27 Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς·

Δεν είναι μόνο ο άνδρας φτιαγμένος κατ’ εικόνα Θεού, αλλά και η γυναίκα. Ποιος λοιπόν έχει δίκιο; ο Παύλος, ή ο Θεός; Ας αφήσουμε πάλι τον Θεό να απαντήσει, θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Αν λοιπόν ο Αδάμ είναι πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού, και όμοιος με την γυναίκα, τότε κι αυτή είναι πλασμένη κατ' εικόνα Θεού.

Εδώ λοιπόν ο Παύλος υποβαθμίζει την γυναίκα εντελώς άδικα κι αυθαίρετα. Με τον ίδιο τρόπο η γνώμη του Παύλου για την γυναίκα είναι υποκειμενική και έξω από το πνεύμα του Θεού, σε όλα τα εδάφια που αναφέρεται σ’ αυτήν. Ας δούμε ακόμα μερικά.

Α’ Κορ.ιδ:34-35 Αι γυναίκές σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις· διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

Τώρα ας δούμε ποιος νόμος το λέει κι αν ισχύει αυτός ο νόμος μετά την σταύρωση και την ανάσταση του Κυρίου μας. Πράγματι ο Θεός είπε στην Εύα, μετά το αμάρτημά της: και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν μετά την θυσία. Έχουμε πλέον δικαιωθεί με το αίμα του Αρνίου. Ο Κύριος ήλθε και κήρυξε ελευθερία στους δέσμιους. Η γυναίκα που έχει φέρει την ζωή της στον Κύριο δεν είναι πλέον υπό κατάρα, αλλά ζει μέσα στην ελευθερία του πνεύματος του Αγίου, έχει πάρει την πρώτη της θέση δίπλα στον άνδρα, την θέση του συντρόφου Στην προς Ρωμ.η:1 διαβάζουμε: Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.

Αλληλούια! Με ελευθέρωσε!!!

Και στο Ρωμ.η:15 λέει: Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ.

Στην Ρωμ.ε:14-16 αλλ' εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ, όστις είναι τύπος του μέλλοντος. Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς. Και η δωρεά δεν είναι καθώς η δι' ενός αμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι η κρίσις εκ του ενός έγεινεν εις κατάκρισιν των πολλών, το δε χάρισμα εκ πολλών αμαρτημάτων έγεινεν εις δικαίωσιν.

Δεν ισχύει λοιπόν πλέον η κατάρα από το αμάρτημα του Aδάμ και της Εύας. Έχουμε δικαιωθεί.

Ρωμ.δ:14-15 Διότι εάν ήναι κληρονόμοι οι εκ του νόμου, η πίστις εματαιώθη και κατηργήθη η επαγγελία· επειδή ο νόμος επιφέρει οργήν· διότι όπου δεν υπάρχει νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει.

Ρωμ.ς:14 δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν.

Ρωμ.ζ:4 Λοιπόν, αδελφοί μου, και σεις εθανατώθητε ως προς τον νόμον διά του σώματος του Χριστού, διά να συζευχθήτε με άλλον, τον αναστάντα εκ νεκρών, διά να καρποφορήσωμεν εις τον Θεόν.

Γαλ.ε:1 Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.

Ιωάν.η:32 και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.

Γαλ.ε:13 Διότι σεις, αδελφοί, προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους.

Μήπως όλα αυτά τα εδάφια ισχύουν μόνο για τον μισό πληθυσμό της γης; Μήπως ο Κύριος πέθανε πάνω στον σταυρό και πήρε την αμαρτία του Αδάμ, κι όχι της Εύας; Δηλαδή η κατάρα δεν ισχύει για τον άνδρα αλλά ισχύει ακόμα για την γυναίκα; θα αφήσω» και πάλι τον λόγο του Θεού να απαντήσει.

Γαλ.γ:28-29 Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού· εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.

Ο Παύλος δεν συγχωράει στην γυναίκα να μιλάει στην εκκλησία.

Ο Θεός όμως; Όχι μόνο συγχωράει αλλά διαψεύδει τον Παύλο, μιλώντας ο ίδιος μέσα από το στόμα της, δίνοντας της προφητεία. Και δεν γνώρισα ακόμα κανένα που να κατάφερε να προφητεύσει με το στόμα κλειστό!

Πώς λοιπόν εργάτες του Θεού βάζετε την γυναίκα πάλι υπό νόμου; Πως της αφαιρείτε το δικαίωμα να κηρύξει το λόγο του Θεού όταν ο ίδιος ο Θεός βάζει στο στόμα της τα λόγια τα δικά του; Θα στηριχτούμε λοιπόν στην γνώμη του Παύλου για τις γυναίκες;

Θα αγνοήσουμε όλα τα άλλα εδάφια που φωνάζουν για την ελευθερία της; Ο ίδιος ο Παύλος αργότερα αναγνωρίζει τις διακονίες των γυναικών και την συμβολή τους στο έργο. Τι έγινε λοιπόν; Έκανε λάθος ο Παύλος; Ναι. Και το αναγνώρισε. Όπως έκανε λάθος και με την δουλεία, την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Και ξέρουμε πόσο ενάντια στο θέλημα του Θεού είναι αυτό. Σήμερα η δουλεία έχει καταργηθεί. Ή μήπως πρέπει να την επαναφέρουμε γιατί δεν την καταδικάζει ο Παύλος;

Όμως ο Παύλος δεν είναι ο μόνος που κάνει τέτοια λάθη. Όλοι οι μαθητές του Κυρίου, πλην του Πέτρου, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ο Κύριος θα καλούσε τα έθνη προς σωτηρία. Κι αν ο Πέτρος δεν ήταν ανοιχτός στις αποκαλύψεις του Κυρίου, δεν θα είχε πάει στο σπίτι του Κορνήλιου. Αν όλοι οι μαθητές ήταν κλειστοί στις αποκαλύψεις του Κυρίου κανένας μας δεν θα τον γνώριζε τώρα.

Μα ο Πέτρος υπάκουσε, ταπεινώθηκε, και μπήκε στο σπίτι ενός εθνικού. Κι ο Κύριος έσωσε και τον Κορνήλιο και όλους τους συγγενείς του. Όταν όμως ο Πέτρος επίστρεψε, οι αδελφοί του εν Χριστώ (Πράξ.ια:2-3) εφιλονείκουν μετ' αυτού λέγοντες ότι Εισήλθες προς ανθρώπους απεριτμήτους και συνέφαγες μετ' αυτών.

Τώρα ξέρουμε πόσο λάθος έκαναν. Τότε όμως;

Ο Πέτρος πολύ σοφά τους απάντησε. (Πράξ.ια:17) Εάν λοιπόν ο Θεός έδωκεν εις αυτούς την ίσην δωρεάν ως και εις ημάς, διότι επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τις ήμην ώστε να δυνηθώ να εμποδίσω τον Θεόν;

Αλήθεια, τις δύναται να εμποδίσει τον Θεό να σηκώσει και το άλλο μισό της εκκλησίας του και να το χρησιμοποιήσει στο έργο Του; Κανείς βέβαια. Αν ο Κύριος έδωσε διακονίες και ηγετικούς ρόλους στη γυναίκα της Παλαιάς Διαθήκης που βρισκόταν υπό κατάρα, πόσο μάλλον τώρα που βρίσκεται υπό χάρι;

Και σαν αποτέλεσμα,, βλέπουμε στα πρώτα βήματα της εκκλησίας, και παρά τις κοινωνικές πιέσεις, να σηκώνονται γυναίκες απόστολοι, ποιμένες, προφήτες, και διάκονοι.

Εφεσ.δ:10-12 Ο καταβάς αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, διά να πληρώση τα πάντα. Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού,

Ο λόγος του Θεού εδώ μας μιλάει για διακονίες σε αρσενικό γένος κι αυτό κάνει μερικούς να νομίζουν ότι οι γυναίκες αποκλείονται από αυτό. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος. Οι γυναίκες εμποδίστηκαν απ' τους ανθρώπους σε μερικές απ’ αυτές, μα εκεί που ο Θεός είχε την πρωτοβουλία, έχρισε χωρίς διάκριση γυναίκες κι άνδρες, προφήτες, και προφήτισσες. Με ποιο δικαίωμα εμείς εξαιρούμε τις γυναίκες από τις υπόλοιπες διακονίες; Μήπως ο λόγος του Θεού δεν αναφέρει γυναίκες διακόνους και αποστόλους;

Ρωμ.ις:1 Συνιστώ δε εις εσάς Φοίβην την αδελφήν ημών, ήτις είναι διάκονος της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς,

Ρωμ.ις:3 Ασπάσθητε την Πρίσκιλλαν και τον Ακύλαν, τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού,

Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας ήταν διδάσκαλοι καθώς βλέπουμε ότι οι δύο αυτοί δίδαξαν τον Απολλώ Πράξ.ιη:26.

Η Πρίσκιλλα ήταν ποιμένας στην κατ’ οίκον της εκκλησία. Καταγόταν από τον Πόντο, εκεί παντρεύτηκε τον Ακύλα, και αργότερα μετακόμισαν στην Κόρινθο κι έπειτα στην Έφεσο. Ο ιστορικός Τερτυλλιανός το 160 μ.Χ. την αναφέρει με τις λέξεις: Η αγία Πρίσκιλλα που κήρυττε το ευαγγέλιο. Το όνομα της βρέθηκε χαραγμένο στις κατακόμβες στην Ρώμη, και πολλοί εκκλησιαστικοί κύκλοι αποδίδουν σ’ αυτήν την προς Εβραίους επιστολή, η οποία είναι ανώνυμη, και τελικά αποδόθηκε στον Παύλο. Μόνο ο Θεός ξέρει ποιος είναι ο συγγραφέας.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραψε για την Πρίσκιλλα, ότι ήταν ποιμένας κι ότι ο άνδρας της την στήριζε στο έργο.

Και συνεχίζει: (Ρωμ.ις:7) Ασπάσθητε τον Ανδρόνικον και Ιουνίαν, τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες είναι επίσημοι μεταξύ των αποστόλων, οίτινες και προ εμού ήσαν εις τον Χριστόν.

Η Ιουνία, μια γυναίκα απόστολος. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε γι’ αυτήν: Ω, πόσο μεγάλη είναι η αφιέρωση αυτής της γυναίκας, που φέρει επάξια την διακονίαν του αποστόλου. Η Ιουνία ρίχτηκε στην φυλακή και βασανίστηκε.

Μερικοί λένε ότι το όνομα Ιουνία είναι ανδρικό. Όμως ο Ωριγένης ο Αλεξανδρεύς λέει ότι τα ονόματα Ιουνία και Ιουλία ήταν πάντα γυναικεία. Και ο σύγχρονος ιστορικός DR. SWIDLER ειδικός στην Ρωμαϊκή εποχή δήλωσε: Πουθενά δεν συνάντησα τα ονόματα Ιουνία και Ιουλία σαν ανδρικά.

Η Ιουνία ήταν λοιπόν μια απόστολος τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της εκκλησίας. Υπήρξαν κι άλλες πολλές, στην πορεία, και πριν το σκοτάδι της αμαρτίας σκεπάσει πάλι την αλήθεια. Πολλές απ’ αυτές ονομάστηκαν Αγίες από την Ορθόδοξη και Καθολική εκκλησία. Όμως τα χρόνια της αναζωπύρωσης ήλθαν, και μαζί μ’ αυτά, ο Θεός σήκωσε πάλι γυναίκες να τον υπηρετήσουν, θα αναφέρω μερικές από τις σύγχρονες ποιμένες, αποστόλισσες, και ευαγγελιστές.

Η Κάρυ Λι Ίστρμπριγκ, γεννήθηκε το 1893 στην Αμερική. Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τον Κύριο και άρχισε να τον υπηρετεί στηρίζοντας μια ομάδα γυναικών που μαζεύονταν για συμπροσευχή στα σπίτια.

Ο Θεός την έχρισε και την χρησιμοποίησε θαυμαστά στο, έργο Του, βάζοντας της βάρος για χαμένες ψυχές, ίδρυσε πολλές εκκλησίες, σε διάφορα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών. Η καρδιά της πονούσε από λαχτάρα να μαζέψει τα χαμένα πρόβατα και να τα φέρει στον Κύριο της. Δεν δίστασε να πάει να μείνει μέσα σε καταυλισμούς Ινδιάνων και με πολλή αγάπη και κόπο, κέρδισε τις ψυχές τους στον Κύριο. Πολλές εκκλησίες από Ινδιάνους χριστιανούς σχηματίστηκαν. Στην ηλικία των 71 χρόνων, πήγε στην Αφρική. Εργάστηκε σε νέγρικα χωριά, αρχίζοντας από το μηδέν και καταλήγοντας να οδηγεί στον Κύριο πλήθη ανθρώπων.

Εννέα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 80 χρόνων επιστρέφει στην Αμερική, πολύ κουρασμένη, αλλά και γεμάτη λαχτάρα να ξαναδεί εκείνους που αγάπησε. Κάνει το τελευταίο της κήρυγμα στο Γκρίντλυ της Καλιφόρνιας στις 13 Δεκεμβρίου του 1981, σε ηλικία 88 ετών. Η Κάρυ παρακαλεί: Ακόμα μια εκκλησία Κύριε. Άφησε με να φτιάξω άλλη μια για σένα Κύριε. Μα ο Κύριος διαλέγει να ξεκουράσει το αγαπημένο του παιδί. Η Κάρυ έχει δώσει τα πάντα σ’ Εκείνον που την κάλεσε. Τον χρόνο της, τον κόπο της, τον νου της, το στόμα της όλη της την ζωή. Κι ο Κύριος δέχτηκε αυτό το θυμίαμα, θυσία ζώσα. Μήπως τώρα που θα σταθεί μπροστά του, μπροστά σ’ Εκείνον που την ευλόγησε και την στήριξε όλα αυτά τα χρόνια, θα χρειαστεί να του πει: Συγνώμη που παράκουσα την εντολή σου και μίλησα στις εκκλησίες, και πρότρεψα και παρηγόρησα, και ύψωσα το όνομα σου; Μήπως γι’ αυτά ο Θεός θα την καταδικάσει σε αιώνιο θάνατο; Κι αν ακόμα ήταν έτσι, ξέρω πως η Κάρυ, πάλι θα διάλεγε να βάλλει την ψυχή της υπέρ των προβάτων. Μήπως αυτό δεν έκανε ο Κύριος μας; Ω! αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην ψυχή μου και στην ψυχή όλων αυτών που χάνονται γύρω μου. Χίλιες φορές να χαθώ για ν’ αποκτήσει ο Κύριος μου τους αγαπημένους Του. Όμως η Κάρυ δεν θα κριθεί με το εδάφιο: (Α’ Τιμ.β:12) εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη, γιατί, στην Ιακώβου β:12-13 λέει: Ούτω λαλείτε και ούτω πράττετε, ως μέλλοντες να κριθήτε διά του νόμου της ελευθερίας· διότι η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμεν έλεος· και το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως.

Αλληλούια Ο Κύριος έχει κάνει χάρη κι έλεος και δεν θα κριθούμε με τον νόμο της κατάκρισης, αλλά με τον νόμο της ελευθερίας. Σ’ ευχαριστώ Κύριε Ιησού! Τι διαστάσεις παίρνει η θυσία σου μέσα μου.

Την χρονιά της αναζωπύρωσης στην Αγγλία γεννήθηκε ο Σμίθ Γουίκλ- σγουερθ. Ένας άνθρωπος, που όπως λέει ο ίδιος δεν θυμάται ούτε μια στιγμή στην ζωή του που να μην ζητάει τον Θεό. Μεγάλωσε σε μεγάλη φτώχια, κι έγινε υδραυλικός. Αργότερα, σταμάτησε την δουλειά του για να αφιερώσει όλο τον χρόνο του στην διακονία του για τον Κύριο. Ήταν άνθρωπος ταπεινός και γεμάτος αγιασμό. Ο Κύριος του έδωσε χάρισμα θεραπείας. Χιλιάδες άνθρωποι θεραπεύτηκαν και τρείς αναστάσεις αναφέρονται ανάμεσα σ' αυτές τις θεραπείες. Ο ίδιος έλεγε άτι προτιμούσε να δει μια ψυχή να σώζεται, παρά 10.000 να θεραπεύονται. Παρόλα αυτά, σπλαχνιζόταν τα πλήθη και έχυνε ποταμούς δακρύων καθώς προσευχόταν για την ανακούφιση τους. Πολλές φορές, μετά τα κηρύγματα, είχε να προσευχηθεί για 500-800 άτομα. Αλλά εκείνος δεν κουραζόταν και πήγαινε στον καθένα ρωτώντας τον από τι έπασχε. Μα πρώτα απ’ όλα ρωτούσε: Είσαι σωσμένος;

Και ποιος δεν θα ζήλευε την τόση ευλογία πάνω σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Θα έλεγε κανείς ότι οι προσευχές του δεν εμποδίζονταν. Αυτός ο άνθρωπος είχε μια γυναίκα. Η γυναίκα του κήρυττε. Σ’ όλη τους την ζωή, εκείνη ήταν ποιμένας κι ευαγγελιστής. Ο ίδιος λέει γι’ αυτήν. Είχε την ικανότητα να κερδίζει ψυχές. Την ενθάρρυνα να συνεχίσει την διακονία της στον ευαγγελισμό, κι εγώ συνέχιζα την δουλειά μου ως υδραυλικός. Είχα βάρος για τα μέρη του Μπράτφορντ, όπου δεν υπήρχαν εκκλησίες, κι έτσι ξεκινήσαμε ένα μικρό έργο, σ’ ένα μικρό κτίριο εκεί. Συνήθιζα να πηγαίνω με τα παιδιά στις συναθροίσεις και να τα προσέχω ενώ αυτή κήρυττε. Εγώ δεν κήρυττα, αλλά βρισκόμουν πάντα εκεί να βοηθήσω αυτούς που έρχονταν μετανοιωμένοι και να οδηγήσω ψυχές στον Χριστό. Η αποστολή της ήταν να ρίχνει τα δίχτυα, η δική μου να ανεβάζω τα ψάρια. Το τελευταίο αυτό είναι το ίδιο σημαντικό με το πρώτο.

Ο Στάνλεη Χάουαρντ Φρόυτσαμ γράφει γι’ αυτήν. Η φήμη της Πόλυ Γουίκλσγουερθ στο να κερδίζει ψυχές έφτασε μακριά και συχνά έστελναν να την φωνάξουν για να αποκαταστήσει ένα έργο που είχε κλονιστεί και να συνεχίσει ευαγγελιστικές συναθροίσεις όπου άλλοι είχαν αποτύχει. Και συνεχίζει: Η Πόλυ Γουίκλσγουερθ αγαπούσε τόσο τον άνδρα της, ώστε να αποδοκιμάζει όταν έκανε κάποιο λάθος - κι αυτό συυέβαινε πολύ συχνά. Οι περισσότεροι σύζυγοι δυσανασχετούν έντονα με κάθε κριτική από τις γυναίκες τους, αλλά ο Γουίκλσγουερθ αντιμετώπιζε τις επιπλήξεις της γυναίκας του πάντα με χαμόγελο. Η στάση του ήταν αυτή του Δαβίδ που είπε: (Ψαλμ.ρμα:5) Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου· διότι μάλιστα και θέλω προσεύχεσθαι υπέρ αυτών εν ταις συμφοραίς αυτών.

Ακόμα κι όταν, κατά στιγμές, δεν έδινε σημασία στις συμβουλές της γυναίκας του, ωστόσο οι νουθεσίες της, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι επέδρασσαν κατά πολύ στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του συζύγου της.

Σοφός άνδρας ο Σμίθ Γουίκλσγουερθ. Εφάρμοσε όλο τον λόγο στην ζωή του. Όχι την εύκολη πλευρά, αυτήν που θα έτρεφε το ΕΓΩ του, μα την δύσκολη, που θα τον οδηγούσε στον πραγματικό αγιασμό. Και ο Θεός τον ευλόγησε! 

Επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα περιστατικό από την ζωή της Πόλυ, που δείχνει το βάθος και το πλάτος της αγάπης της για τους ανθρώπους.

Ο Φρόυτσαμ λέει: Ενώ βρισκόταν στό Ληθ, η Πόλυ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για μια γυναίκα που είχε πρόσφατα πιστέψει, η οποία ζούσε στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Ο άνδρας της ήταν αγριάνθρωπος και αντιδρούσε στο να πηγαίνει η γυναίκα του στις συναθροίσεις. Μια μέρα, γυρίζοντας από την δουλειά, βρήκε την Πόλυ να προσεύχεται με την γυναίκα του και την απείλησε ότι αν δεν σταματούσε την προσευχή θα την έβγαζε έξω με την βία. Αυτή συνέχισε να προσεύχεται κι έτσι την σήκωσε στα χέρια και κρατώντας την άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες πέντε ορόφων. Σε κάθε βήμα η Πόλυ προσευχόταν: κύριε, σώσε αυτόν τον άνθρωπο. Σώσε την ψυχή του Κύριε. Ο άνδρας έβριζε και ξεφυσούσε από τον θυμό του, αλλά όταν έφτασαν στο τελευταίο σκαλί η Πόλυ τον άκουσε να φωνάζει έλεος. Γονάτισαν μαζί, εκεί στό τελευταίο σκαλί και η Πόλυ του φανέρωσε το αμνό του Θεού, του οποίου το αίμα καθαρίζει από κάθε αμαρτία.

Ω! πώς μπορούν ολόκληρες εκκλησίες να αρνούνται σε τέτοιες γυναίκες το δικαίωμα του ευαγγελιστή; Πώς τέτοιες εκκλησίες περιμένουν και ονειρεύονται αναζωπύρωση; Πώς ο Θεός να ενεργήσει μέσα σε τόση στενότητα, κι έλλειψη ελευθερίας; Με ποιο δικαίωμα οι άνθρωποι παίζουν του ρόλο του Θεού, κι επιβάλλουν νόμους που ο Θεός έχει καταργήσει; Πώς τολμούν να κρατούν δέσμιους, αυτούς που ο Χριστός ελευθέρωσε; Ω! 'Ελεος κύριε, και μην στρέψεις το πρόσωπο σου από μας εωσότου συνετιστούμε.

Η Ομα 'Ελις είναι ένα άλλο φωτεινό παράδειγμα αφιέρωσης και διακονίας στον Κύριο. Πενήντα ολόκληρα χρόνιά δοσμένα σ’ Εκείνον που την αγάπησε τόσο ώστε να ανέβη στον σταυρό γι’ αυτήν. Η Ομα ίδρυσε 9 εκκλησίες, ποίμανε ακόμα περισσότερες, και κήρυξε αναζωπύρωση σε αναρίθμητες. Η φωτιά του πνεύματος την ακολουθούσε παντού. Άνθρωποι δυστυχισμένοι γνώρισαν τον Θεό, απελπισμένοι παρηγορήθηκαν, κι άρρωστοι θεραπεύτηκαν, γιατί δεν κράτησε το στόμα της κλειστό, αλλά δίδαξε τον Λόγο. Μήπως θα κλείσουμε τα μάτια μας μπροστά σε τόση ευλογία; θα επιμένουμε ακόμα πώς είναι γυναίκα; Δεν θα διαφέρουμε από εκείνους τους δυστυχισμένους που δεν έβλεπαν τα θαύματα του Κυρίου μας αλλά επέμεναν; Τα έκανε Σάββατο.

Σχόλια

Τα συμπεράσματα μπορεί να τα βγάλει κανείς μόνος του, απλά θα ήθελα να κάνω κι εγώ κάποια σχόλια.

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές πάνω σ’ αυτό το θέμα ορθοτομώντας το λόγο της αλήθειας. Έχουμε δει ποιο είναι το σχέδιο και το θέλημα του Θεού. Δεν θα μείνουμε εδώ εξηγώντας τις περιπτώσεις «Ιουνιαν, Σάρρας, Δεβόρρας, Φοίβης, Πρίσκιλλας, Όλδας, Αβιγαίας κτλ».

Αρχικά, δεν πρόκειται για «αποκάλυψη Ιησού Χριστού όπως ισχυρίζεται η «αδελφή», αλλά για μετάφραση από τα αγγλικά!

Γαλ.β:1-2 Έπειτα μετά δεκατέσσαρα έτη πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά του Βαρνάβα, συμπαραλαβών και τον Τίτον· ανέβην δε κατά αποκάλυψιν· και παρέστησα προς αυτούς το ευαγγέλιον, το οποίον κηρύττω μεταξύ των εθνών, κατ' ιδίαν δε προς τους επισημοτέρους, μήπως τρέχω ή έτρεξα εις μάτην.

Τι έκανε ο Παύλος αφού πήρε την αποκάλυψη από το Θεό σχετικά με το λόγο Του; Πήγε και βρήκε τους επισημότερους αποστόλους και συνέκρινε αυτά που του φανέρωσε ο Θεός με αυτά που αυτοί είχαν διδαχτεί και ήξεραν, μήπως έτρεξε ή τρέχει μάταια! Και βέβαια πήρε την έγκριση και ξεκίνησε το έργο που ο Θεός τον είχε καλέσει.

Όσο κι αν ισχυρίζεται η «αδελφή» ότι ο κατ’ εξοχής συγγραφέας της Καινής Διαθήκης είναι λάθος κι ότι δεν μπορούμε να στηριχτούμε στη γνώμη του για τις γυναίκες, Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης! (Β’ Τιμ.γ:16).

Ο λόγος του Θεού μας προειδοποιεί: Γαλ.α:8 Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα. Ας προσέχουμε!

Β’ Πέτ.γ:15-16 και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.

Ο Πέτρος, που θεωρείται από την συγγραφέα «ανοιχτό μυαλό», ομολογεί ότι όλες οι επιστολές του Παύλου είναι γραμμένες με τη σοφία που ο Θεός του έδωσε, αλλά δυστυχώς, όπως βλέπουμε, υπάρχουν αμαθείς και αστήρικτοι που στρεβλώνουν τα γραφτά του επειδή δεν τα καταλαβαίνουν με αποτέλεσμα την απώλειά τους.

Πράξ.ιγ:47 διότι ούτω προσέταξεν ημάς ο Κύριος, λέγων· Σε έθεσα φως των εθνών, διά να ήσαι προς σωτηρίαν έως εσχάτου της γης.

Είναι δυνατόν, αυτός που ο Θεός έθεσε «φως των εθνών», να έχει κάνει τέτοια λάθη;

Ησ.γ:12 Τον λαόν μου, παιδάρια καταδυναστεύουσιν αυτόν, και γυναίκες εξουσιάζουσιν επ' αυτού. Λαέ μου, οι οδηγοί σου σε κάμνουσι να πλανάσαι και καταστρέφουσι την οδόν των βημάτων σου.

Κρ.ε:7 Εξέλιπον οι ηγεμόνες εν τω Ισραήλ, εξέλιπον, εωσού εγώ η Δεβόρρα εσηκώθην, εσηκώθην μήτηρ εν τω Ισραήλ.

Τον καιρό της Δεβόρρας, ο Θεός έψαχνε μεταξύ των ανδρών να βρει ηγεμόνα, αλλά «Εξέλιπον οι ηγεμόνες εν τω Ισραήλ».

Εθεωρείτο συμφορά η κυβέρνηση από γυναίκα, αλλά το έκανε για να ντροπιάσει τους άντρες, όπως όταν άφησε να καταδυναστεύονται από παιδάρια.

Ο Ιησούς δεν κάλεσε καμία γυναίκα στη διακονία.

Όταν έπρεπε να ψηφίσουν οι απόστολοι για τον αντικαταστάτη του Ιούδα, δεν βλέπουμε υποψήφιες γυναίκες, αν και υπήρχαν πολλές που ακολουθούσαν και υπηρετούσαν τον Κύριο!

Πράξ.α:21 Πρέπει λοιπόν εκ των ανδρών, οίτινες συνήλθον μεθ' ημών καθ' όλον τον καιρόν, καθ' ον εισήλθε και εξήλθε προς ημάς ο Κύριος Ιησούς

Εκκλ.ζ:27-28 Ιδέ, τούτο εύρηκα, λέγει ο Εκκλησιαστής, εξετάζων εν προς εν, διά να εύρω τον λόγον· τον οποίον έτι η ψυχή μου εκζητεί αλλά δεν ευρίσκω· άνδρα ένα μεταξύ χιλίων εύρηκα· γυναίκα όμως μίαν μεταξύ πασών τούτων δεν εύρηκα.

Το γεγονός ότι ο Θεός μίλησε στο Βαλαάμ μέσα από ένα γαϊδούρι, δεν σημαίνει ότι και τα γαϊδούρια μπορούν να μιλάνε το λόγο του Θεού!!

Επειδή η Σάρρα συμβούλευσε τον Αβραάμ να «εισέλθει» στην Άγαρ, αυτό δεν σημαίνει ότι κι εμείς σήμερα μπορούμε να κάνουμε το ίδιο. Όταν η Σάρρα ζήτησε να διωχθεί η Άγαρ, το έκανε από ζήλια. Ο Θεός ερμηνεύει στον Αβραάμ γιατί έπρεπε να το κάνει. Πάντοτε ο Θεός μιλούσε στον Αβραάμ.

Όποιος ορέγηται επισκοπήν (ποιμένας, απόστολος, δάσκαλος κτλ), σύμφωνα με το Α’ Τιμ.γ:1-2 πρέπει να είναι «μιας γυναικός ανήρ»!!

Αν σήμερα, επειδή δεν σε βολεύει, βγάζεις μ’ αυτή την άνεση και την ανοησία τον απόστολο Παύλο λάθος σε ένα θέμα, γιατί αύριο αν δεν σε βολεύει κάτι άλλο να μην κάνεις το ίδιο;

Και μάλιστα, όταν σε κάποιο σημείο αναφέρεται ότι δεν ήταν μόνο ο Παύλος, αλλά όλοι οι απόστολοι είχαν κάνει λάθη. Μόνο η συγγραφέας είναι αλάνθαστη!!! 

Κλείνοντας, δεν πιστεύω ότι ο Θεός έδωσε αποκάλυψη στην "αδελφή", ότι ο απόστολος Παύλος ήταν λάθος!!!