Ιεζεκ.ιδ:1-23
Σε πολλές περιπτώσεις στην Παλιά Διαθήκη διαβάζουμε για την
πνευματική εκτροπή λαού και ηγετών, που άλλοτε χωριστά κι άλλοτε μαζί, έστησαν
βωμούς, πάνω στους οποίους τοποθέτησαν ποικιλώνυμα είδωλα. Στο σημερινό μας
όμως ανάγνωσμα διαβάζουμε για έναν ιδιότυπο βωμό, που δεν είναι άλλος από
την... καρδιά του ανθρώπου.
Στα εδάφια 3, 4 και 7 διαβάζουμε την προειδοποίηση για
κείνον που «αναβιβάζει τα είδωλα αυτού
εις την καρδίαν αυτού». Πρωταρχικής αξίας τούτη η αλήθεια, γιατί αν «εκ του
περισσεύματος της καρδιάς λαλεί η γλώσσα» (Λουκ.ς:45), άλλο τόσο αληθεύει ότι
και εκ του περισσεύματος της καρδίας... χτίζουν ειδωλολατρικούς ναούς τα χέρια.
Έτσι, όπως και σ’ όλο το φάσμα της πνευματικής ζωής, η κύρια
κι αποφασιστική μάχη δίνεται πάντοτε μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Εκεί,
υψώνονται και γκρεμίζονται αξίες. Εκεί, ο θρόνος κατέχεται από τον Κύριο ή το
είδωλο. Εκεί, υπόγεια όπως στην υλική οικοδομή, χτίζονται τα όποια θεμέλια,
πάνω από τα οποία θα φανεί η αντίστοιχη οικοδομή.
Να γιατί η προτροπή του Θεού δεν είναι- «γκρεμίσατε τα
είδωλα», αλλά «μετανοήσατε κι επιστρέψατε
από των ειδώλων σας» (6). Καιρός συνεπώς, να στραφούμε μέσα στις καρδιές
μας και με φως Αγίου Πνεύματος να δούμε, πόσα και ποια είδωλα «ανεβιβάσαμεν εις τας καρδίας ημών».
Και... ας μετανοήσουμε.
Προσευχή: Σταμάτησέ με Κύριε, μ’ όποιο τρόπο, όταν δεις μέσα
στην καρδιά μου να θρονιάζω όποιο είδωλο, με όποιο όνομα.
