Πόσο ανθρώπινος, γι’ αυτό και πόσο κοντά μας είναι τούτος ο μαθητής του Χριστού! Κι όσο βρίσκουμε ότι του μοιάζουμε (ή μας μοιάζει), τόσο πρέπει να φροντίζουμε να διδαχθούμε από τα παθήματά του.
Η παρένθεση με την τριπλή ερώτηση, έχει κλείσει πια. Η αρμονία στη σχέση με τον Κύριο αποκαταστάθηκε. Μάλιστα ο Χριστός, του απεύθυνε κείνο το ευλογημένο· «ακολούθει μοι» (19). Όμως!..
Ναι, ο Πέτρος γυρνάει και βλέπει κι άλλον ν’ ακολουθεί. Κάτι μέσα του τον ανακατεύει. Κάπου φαίνεται να μπερδεύεται. Ο Κύριος τον είχε ρωτήσει αν περσότερο απ’ όλα κι όλους αγαπάει αυτόν και του ’χε πει- «ναι, ναι, ναι». Όλος ο Πέτρος ανήκει στον Κύριο. Δεν θα ’πρεπε κι όλος ο Κύριος ν’ ανήκει στον Πέτρο;
Πέτρο, Πέτρο! Η δική σου καρδιά πρέπει όλη, ναι, ν’ ανήκει στον Κύριο. Όμως του Κυρίου η καρδιά Πέτρο, χωράει και σένα και τον Ιωάννη. Και τον Ιωάννη, χωρίς να παραμερίζει εσένα. Αλίμονο Πέτρο, αν ήσουν... ο μόνος μαθητής.
Έπειτα Πέτρο, αυτός είναι ο Κύριος κι εσύ ταπεινός του δούλος. Εσύ Πέτρο, ακολούθα. Εσύ Πέτρο, άφησε ανενόχλητη την καρδιά του Κυρίου, να χωράει όλους, ακόμη και κάποιον Ιωάννη, που ακόμα δεν κατάφερες σωστά να τον δεις και να τον τοποθετήσεις, ανάμεσά σου και του Κυρίου.
Προσευχή: Από τη δική σου αγάπη Κύριε, γέμισε την καρδιά μου. Αγάπη προς Σένα κι από Σένα για όλους γύρω μου. Η αγάπη μου δε τούτη, ας είναι καθημερινή και έμπρακτη.
