Ψαλμός ριθ:97-104
Το εδάφιο 101, βεβαιώνει εκείνο που λέγεται, ότι δηλαδή «η Βίβλος θα σε κρατήσει μακριά από την αμαρτία, όπως και η αμαρτία θα προσπαθήσει να σε κρατήσει μακριά από τη Βίβλο». Τα δυο, με κανένα τρόπο δεν μπορούν να συμβαδίσουν.
Πρόκειται δηλαδή για μια αμφίδρομη επίδραση. «Φύλαττε τις εντολές του Θεού» και αυτές θα σε φυλάξουνε από την εμπλοκή της αμαρτίας. Από την άλλη έλεγχε τούτο και το άλλο, κατά πόσο και εάν συμφωνεί με το λόγο του Θεού, κι έτσι θα δώσεις την αρμόζουσα θέση στο λόγο του Θεού. Ξαναδές έπειτα από τούτες τις σκέψεις την αμφίπλευρη διατύπωση του αναγνώσματός μας: «εφύλαξα το λόγο σου... δια να φυλάξω το λόγο σου» (εδ. 100, 101).
«Πόσο γλυκείς είναι οι λόγοι του Θεού» (103)! Γίνονται δε ακόμη γλυκύτεροι, αν τους παραβάλει κανείς με τους ανθρώπινους λόγους, σ’ όλη την πολυποίκιλη γκάμα τους. Είναι στιγμές, που σαν άνθρωπος, ζητάς... ένα λόγο. Ένα λόγο συμπάθειας και κατανόησης. Ένα λόγο, παρηγοριάς και ενθάρρυνσης. Ένα λόγο, στήριξης και αντίληψης. Και μοιάζεις, ο επαίτης που μ’ απλωμένο το χέρι, ζητάει και δεν βρίσκει, παρακαλεί και δεν του δίνουν. Δεν βρέθηκες, σε τέτοιες περιστάσεις; Και δεν ένιωσες βαθύτατη πικρία; Και δεν είπες: «γιατί, μα γιατί; Τόσο άπονος λοιπόν και τσιγκούνης είναι ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπό του;».
Φίλε μου, σταμάτα τα ερωτηματικά σου. Πάψε να είσαι ο ζητιάνος του ανθρώπινου λόγου. Στρέψε, στο λόγο του Θεού. Αυτός είναι γλυκύς. Αυτός παρηγοράει, ενθαρρύνει, επιδένει.
