Χριστός ανέστη

Ιωάν.κ:1-10

Αν θέλεις να χωρίσεις όλες τις θρησκείες του κόσμου σε δύο κατηγορίες, μπορείς να το κάμεις πολύ εύκολα ως εξής:

Τόπος προσκυνήματος όλων των θρησκειών είναι κάποιος τάφος, ένα λείψανο, κάποιο «ενθάδε κείται». Μόνον η χριστιανική πίστη έχει να επιδείξει έναν άδειο τάφο. Και ένα θριαμβευτικό- «ουκ έστιν ώδε».

Πολλές είναι οι αποδείξεις της αναστάσεως του Χριστού. Πολλές και αδιαφιλονίκητες. Όμως, θ’ αναφέρουμε μία. Είναι, αυτοί τούτοι οι μαθητές. Κανένας τους δεν ήταν προδιατεθειμένος να την πιστέψει. Σε κανενός την καρδιά, δεν άναβε τέτοια φλόγα. Ούτε στη Μαρία, που όταν Τον είδε και Τον πήρε για τον κηπουρό.

Όμως, να. Τούτη η ανάσταση, ποια επαναστατική αλλαγή έφερε στην καρδιά τους! Τους ζωντάνεψε την πίστη. Τους έκαμε άτρομους κήρυκες. Τους έδωσε τη δύναμη, για μια αναστημένη ζωή.

Υπάρχει, λοιπόν, εκτός των άλλων αποδείξεων, και ο ατομικός πειραματισμός. Νεκρός στις παραβάσεις και τα παραπτώματα, αν με μετάνοια και πίστη έρθεις στο Χριστό, θα νιώσεις μια προσωπική και κοσμογονική ανάσταση να συντελείται μέσα σου. Ο «αναστήσας τον Χριστόν από τους νεκρούς, θ’ αναστήσει και σένα σε μια νέα ζωή». Είναι μια τόσο καταπείθουσα πραγματικότητα, που κάνει τον πιστό να βεβαιώνει- «ένα γνωρίζω, ότι ήμουνα τυφλός και τώρα βλέπω» (Ιωάν.θ:25).

Δεν έχεις, παρά να δοκιμάσεις. Ο αναστημένος Χριστός προσφέρει μια αναστημένη ζωή.

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο αυτού του άρθρου, μπορεί να σκεφτεί: σε λάθος εποχή δημοσιεύθηκε.

Η ανάσταση του Χριστού και τα αποτελέσματά της δεν έχουν να κάνουν με ορισμένη εποχή του χρόνου, είναι διαχρονικά!!