Ιεζεκ.α:1-28
Τα δυο πρώτα εδάφια, είναι ίσως το κλειδί όλου του
προφητικού λόγου του βιβλίου του Ιεζεκιήλ. Ο προφήτης βρισκόταν «μεταξύ των αιχμαλώτων» και ήταν τότε που
ο Θεός του φανερώθηκε και του αποκάλυψε τα μελλούμενα να συμβούν. Του μίλησε
για την έπαρση του λαού, που έφερε την κρίση και για την ταπείνωση και
αναγνώριση, που θα κινούσε τον κραταιό βραχίονα του Θεού, για απελευθέρωση και
δόξα.
Τα εδ.4-14 αποτελούν το πρώτο μέρος της όρασης και
παρουσιάζουν το Θεό περιστοιχιζόμενο από ένα μεγάλο πλήθος αγγέλων, που είναι
οι αγγελιοφόροι Του και οι υπηρέτες που εκτελούν το θέλημά Του. Η φωτιά μιλάει
για την αγιότητα και μέσα απ’ αυτή βγαίνει η θεία δόξα. Και ενώ δεν έχουμε την
ικανότητα να δούμε το Θεό κατά πρόσωπο, τα τέσσερα «πρόσωπα» μας μιλούν για το
χαρακτήρα Του: Ο άνθρωπος για τη νόηση, το λιοντάρι για τη βασιλική δύναμη, το
βόδι για τη συνέπεια και επιμέλεια στο έργο που έχει να κάμει και ο αετός για
την ταχύτητα, το διαπεραστικό του βλέμμα και το ύψος.
Οι «τροχοί» στα εδ.15-25 κυλούνε εδώ κάτω στη γη, όμως και
σ’ αυτούς υπάρχει το ίδιο πνεύμα των ζώων. Στην καθημερινότητα και τα καθήκοντά
της, όταν τούτα γίνονται για το Θεό, υπάρχει η ευλογία του Θεού και η «ύψωση εν
καιρώ».
Τέλος τα εδ.26-28, μιλούν αναμφίβολα για τον Ιησού. Στο
θρόνο της αγιότητας και της δόξας, κάθεται-πόσο μας ενθαρρύνει τούτο - «ομοίωμα ως θέα ανθρώπου». Είναι, ο
θαυμαστός μας Κύριος.
