Ψαλμός 94:19

Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου,

Αυτή η φράση περιγράφει την ανθρώπινη εμπειρία βαθιάς αγωνίας και ανησυχίας.

Το άγχος συχνά προκύπτει από εξωτερικές απειλές ή εσωτερικούς αγώνες.

Οι Ψαλμοί συχνά αναφέρονται στο θέμα της αμηχανίας, φανερώνοντας την εξάρτηση του ψαλμωδού από τον Θεό σε δύσκολους καιρούς.

Ιστορικά, οι Ισραηλίτες αντιμετώπιζαν πολυάριθμες προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων εισβολών, εξορίας και προσωπικών δοκιμασιών, οι οποίες συνέβαλλαν σε τέτοια αισθήματα.

Αυτή η φράση, μαζί με άλλες γραφές, όπως η Φιλιπ.δ:6-7, ενθαρρύνει τους πιστούς να φέρουν τα αιτήματά τους στον Θεό σε περιόδους ανησυχίας.

Αναγνωρίζεται η αφόρητη φύση του άγχους, αλλά είναι επίσης ένα κάλεσμα για αναζήτηση θεϊκής παρέμβασης.

 

αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου.

Ο ψαλμωδός βρίσκει παρηγοριά στην παρουσία και τις υποσχέσεις του Θεού.

Ο όρος «παρηγορίαι» υποδηλώνει μια βαθιά, διαρκή πράξη που προέρχεται μόνο από τον Θεό.

Στον αρχαίο Ισραήλ, η παρηγοριά συχνά συνδεόταν με την πιστότητα της διαθήκης του Θεού και τον ρόλο Του ως ποιμένας του λαού Του.

Ης.μ:1 «Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός σας».

Η ευφροσύνη της ψυχής είναι μια βαθιά χαρά και ειρήνη που ξεπερνά κάθε κατανόηση, ένα θέμα που συχνά συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, σαν «η ειρήνη του Χριστού»:

Ιωάν.ιδ:27 Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά.

Καθώς ο Δαβίδ γράφει τούτα τα λόγια, αναρωτιόμαστε αν ήταν δυνατόν, αυτός ο σπουδαίος άνδρας, ο «κατά την καρδίαν» του Θεού, ο μεγάλος στρατηλάτης, ο βασιλιάς του Ισραήλ, να νοιώθει αμηχανία στην καρδιά του, να 'χει αδιέξοδα, απορίες….

Κι όμως φαίνεται πως είχε, και μάλιστα πολλές, πλήθος αμηχανιών.

Συμβαίνει πραγματικά, πολλές φορές, έστω κι αν έχεις ισχυρή προσωπικότητα, να έρθουν περιστάσεις στη ζωή, που η καρδιά σου να βρεθεί σε αμηχανία.

Δεν είναι ο νους, το μυαλό μας που παθαίνει σύγχυση, που μπερδεύεται, είναι η καρδιά, το κέντρο της ανθρώπινης θέλησης, απ' όπου πηγάζουν οι εκβάσεις της ζωής που βρίσκεται σε αμηχανία, που δεν μπορεί να εξηγήσει τα γεγονότα της ζωής.

Βρέθηκε ο Δαβίδ σε αμηχανία, όταν σκεφτόταν τον Σαούλ, τον άνθρωπο που ο ίδιος τόσο είχε ευεργετήσει.

Στη σκέψη του έρχονταν σαν σε όνειρο, οι ώρες που κάποτε έπαιζε τη λύρα του για να κατευνάσει το ταραγμένο πνεύμα του Σαούλ στο παλάτι.

Θυμόταν ακόμα το κυνηγητό του Σαούλ, που τον ανάγκαζε να κρύβεται μια ζωή και να πολεμάει πάνω στα βουνά.

Θυμόταν τις αποτυχίες, τις πτώσεις και τις αμαρτίες του ενώπιον του Θεού γι' αυτό η καρδιά του βρισκόταν σε αμηχανία.

Ίσως πολλές φορές ν' αναζήτησε σε ανθρώπινες πόρτες τη λύση στο αδιέξοδο της ψυχής του και δεν μπόρεσε να βρει απάντηση.

Ίσως στη γεμάτη δράση σταδιοδρομία του, να έψαξε για ανακούφιση, χωρίς αποτέλεσμα, μέχρις ότου βρήκε την απάντηση κι ευχαριστούμε το Θεό γιατί, χάρη σ' αυτήν την απάντηση, έχουμε τους ευλογημένους αυτούς στίχους που φυλάγονται στο πέρασμα των αιώνων σαν λόγια αλήθειας, που τιμούν και δοξάζουν το όνομα του Κυρίου μας.

 

«Αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχή μου»

Ο Δαβίδ πολύ νωρίς κατάλαβε πως τα πολλά αγαθά και τα πλούτη που απέκτησε, δεν μπόρεσαν να δώσουν κάποια ευχαρίστηση στην ψυχή του, αντίθετα με τον άφρονα πλούσιο της παραβολής του Κυρίου μας, που πίστεψε πως η ψυχή του θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με υλικά πράγματα (Λουκ.ιβ:19).

Στις ώρες τις δύσκολες, στις ώρες του πόνου και της απογοήτευσης, τα υλικά πράγματα δεν μπορούν να ευφράνουν την ψυχή μας, αλλά ούτε και η κοσμική δύναμη, ούτε η δόξα.

Χρειαζόμαστε κάτι άλλο, κάτι πιο πολύ, μια αληθινή παρηγοριά.

Είναι σπουδαίο να δούμε πώς απαντάει ο Θεός, στο πλήθος των δικών μας αμηχανιών, με πλούσια παρηγοριά.

Φίλε μου, αν έχεις κουραστεί από το πλήθος των αμηχανιών της καρδιάς σου, μην ψάχνεις σε «παρηγορητές» τούτης της ζωής για να βρεις ανακούφιση.

Δεν θα μπορέσουν παρά μονάχα ψίχουλα ανάπαυσης να σου προσφέρουν. Κοίτα ψηλά στον Κύριο, είναι Εκείνος που έχει απέραντο έλεος, απερίγραπτη αγάπη, απεριόριστη παρηγοριά, θα χύσει βάλσαμο στην ψυχή σου.

«Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, δια να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει δια της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού» (Β΄ Κορ.α:3-4).

Το άγχος μπορεί να είναι ένας παραλυτικός φόβος για το «τι θα συμβεί αν….» και «τι θα συμβεί στη συνέχεια;».

Έρχεται σε πολλές μορφές και εμφανίζεται σε μερικές από τις πιο ακατάλληλες στιγμές.

Είναι αυτή η δυσφορία που προκαλείται από το μυαλό που τρέχει πιο γρήγορα από τη λογική, ανησυχεί για το αύριο, ανησυχεί για αυτό που δεν γνωρίζουμε ή για το τι θα μπορούσε να συμβεί.

Ανησυχία υπάρχει όταν έχουμε ανεπαρκή πίστη στη χάρη του Πατέρα μας.

Τελικά, «εμπιστεύομαι πραγματικά τον Θεό»; Κάνω όπως λέει το Α’ Πέτρ.ε:7;:

«και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ' αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών».

Ένα πράγμα που ξέρω είναι ότι ο Θεός έχει τον πλήρη έλεγχο και αυτό είναι παρηγοριά.

Ο Κύριος είναι εκεί για να μας φέρει χαρά και ειρήνη.

Θέλει να ξεκουραστούμε γνωρίζοντας ότι έχουμε ένα παράκλητο.

Είναι πάντα μαζί μας, και στις καλές και τις κακές στιγμές.

Όταν η ανησυχία είναι στο αποκορύφωμά της, χρειάζεται απλά να στηριχθούμε περισσότερο στον Κύριο για καθοδήγηση.

Το άγχος είναι μια μάχη που πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε και είναι αδύνατο να ξεπεραστεί χωρίς να αναπαυθούμε στην αλήθεια του Θεού.

Το να αφιερώνουμε χρόνο για να μετατρέψουμε τις ανησυχίες μας σε προσευχές και να εκζητούμε τον Κύριο, είναι απαραίτητο για να νικήσουμε τις επιθέσεις του εχθρού.

Η ανάπαυση της ψυχής έρχεται όταν εμπιστευόμαστε πλήρως τον Θεό, κάτι που είναι αρκετά διαφορετικό από το να λέμε απλώς ότι εμπιστευόμαστε τον Θεό.

Οι λέξεις δεν θα μας δώσουν την ανάπαυση που λαχταρά η ψυχή μας. Η εμπιστοσύνη θα το κάνει.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό, ότι είναι ο βράχος, η σωτηρία και το φρούριό μας θα αλλάξει ολόκληρη την άποψή μας για τη ζωή.

Όταν αναπαυόμαστε στη δύναμη του Θεού, τίποτα δεν μπορεί να μας κλονίσει.

Ο Ιησούς προσκαλεί όλους εμάς που αισθανόμαστε ανήσυχοι και φορτωμένοι, να έρθουμε σε Αυτόν για να βρούμε ανάπαυση.

Έξοδ.λγ:14 και είπεν, Η παρουσία μου θέλει ελθεί μετά σου και θέλω σοι δώσει ανάπαυσιν.

Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας σε όλες τις δοκιμασίες και τα προβλήματά μας.

Στις μάχες που αντιμετωπίζουμε όταν χτυπά το άγχος, Εκείνος είναι εκεί. Στο συνεχές άγχος της ζωής, είναι εκεί. Είναι πάντα μαζί μας ό,τι κι αν συμβεί!

 

Εδάφια για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας, όταν χτυπά το άγχος:

Ιωάν.ιδ:27 Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά.

Ματθ.ς:34 Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.

Ψαλμ.νς:3 Καθ' ην ημέραν φοβηθώ, επί σε θέλω ελπίζει·

Ησ.μα:10 μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σού· μη τρόμαζε· διότι εγώ είμαι ο Θεός σου· σε ενίσχυσα· μάλιστα σε εβοήθησα· μάλιστα σε υπερησπίσθην διά της δεξιάς της δικαιοσύνης μου.

Φιλ.δ:6,7 Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ' εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού.

Β’ Τιμ.α:7 διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.

 

Πολύ όμορφο το εδάφιο που εξετάζουμε σήμερα!

Αξίζει να το απομνημονεύσουμε, να το φυλάξουμε στην καρδιά μας, ειδικά για δύσκολες, σκοτεινές μέρες.

«Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου»

Πόσο συχνά ισχύει αυτό στη ζωή μας;

Τόσες πολλές διαφορετικές έγνοιες, ανησυχίες στην καρδιά μας.

Οι καρδιές μας επιβαρύνονται από πολλά πράγματα.

Θα ήθελα απλά να ομολογήσω ότι περιγράφει τη ζωή μου αυτή τη στιγμή, και υποθέτω ότι δεν είμαι μόνος, ότι υπάρχουν πολλοί από εμάς που έχουν πολλές έγνοιες στην καρδιά τους, πολλά πράγματα που είναι βαριά στην καρδιά και το μυαλό μας.

Αλλά, όταν συμβαίνει αυτό, αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου.

Ο Δαβίδ αναγνωρίζει τον Θεό σαν την πηγή της ελπίδας του.

Και ποιος δεν θα το ήθελε αυτό!

Πώς μπορεί να ευφραίνεται η ψυχή μας όταν οι μέριμνες της καρδιάς μας είναι πολλές;

Είναι δυνατόν με την παρηγοριά του Θεού, τα παρηγορητικά λόγια του Θεού, χαροποιούν την ψυχή μας.

Θέλω απλώς να πω αυτά τα λόγια, ειδικά σε όσους περπατάνε αυτή τη στιγμή μέσα σε δυσκολίες.

Ησ.μγ:1 Και τώρα ούτω λέγει Κύριος, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ· Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι.

Ησ.μγ:2 Όταν διαβαίνης διά των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι· και όταν διά των ποταμών, δεν θέλουσι πλημμυρήσει επί σέ· όταν περιπατής διά του πυρός, δεν θέλεις καή ουδέ θέλει εξαφθή η φλόξ επί σε.

Το λέει αυτό για τον λαό Του. Είσαι πολύτιμος και τιμημένος στα μάτια μου και σε αγαπώ. Αυτό είναι παρηγοριά από τον Θεό.

Ρωμ.η:1,2 Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα.  Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.

Ρωμ.η:15-17 Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού.  Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.

Ρωμ.η:31,32 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ' ημών; Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ' αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;

Ρωμ.η:38,39 Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα παρηγορητικά λόγια, και η Βίβλος είναι γεμάτη από αυτά, για να χαρούν οι ψυχές μας, όταν οι μέριμνες της καρδιάς μας είναι πολλές.

 

Ανεξάρτητα από τον τύπο της αμηχανίας, όλες έχουν την ίδια ρίζα.

Ιωάν.ι:10 Ο κλέπτης δεν έρχεται, ειμή διά να κλέψη και θύση και απολέση· εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία.

Αλλά, υπάρχει ένα όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα – και αυτό το όνομα είναι το όνομα του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα μας.

Το όνομά του είναι ισχυρότερο από κάθε εθισμό, πόνο ή φόβο.

Το δεύτερο μέρος του Ψαλμού 94:19 δείχνει ότι ο Θεός απλώνει το χέρι Του σε εμάς ακόμα και όταν οι φόβοι μας αυξάνονται.

Όταν αισθανόμαστε φοβισμένοι, το τελευταίο συναίσθημα που τείνουμε να βιώσουμε είναι η χαρά.

Ωστόσο, ο Θεός υπόσχεται ότι η ειρήνη Του περικλείει τα πάντα στη ζωή μας.

Η χαρά και η ευχαρίστησή Του θα ξεχειλίσουν από τα παρηγορητικά χέρια Του στις θλιμμένες καρδιές μας, όταν Του επιτρέψουμε να αγγίξει το πρόβλημά μας.

Οι δηλώσεις του κόσμου δεν ταιριάζουν με τον λόγο του Θεού.

Είτε η πηγή του άγχους σας προκαλείται από εσωτερική ανησυχία είτε από εξωτερικές περιστάσεις, σκύψτε στον Ψαλμό 94:19 και ακούστε τη θεραπευτική φωνή του Θεού να σας μιλάει σήμερα.

Ο Ψαλμός 94:19 δείχνει ότι δεν είμαστε μόνοι. Όταν αντιμετωπίζουμε άγχος, κατάθλιψη και όλες τις μορφές απελπισίας, ο Θεός πηγαίνει μπροστά μας και προετοιμάζει έναν δρόμο προς τα εμπρός.

Η ειρήνη του Θεού είναι διαφορετική από την κοσμική άποψη για ειρήνη. Σε ποια από τις δύο επικεντρώνεσαι σήμερα;