Δαν.ε:1-3
Συγκλονιστική η στιγμή, που ο άνθρωπος ακούει την ετυμηγορία
του Θεού, για τη ζωή του. Που πέρα κι αντίθετα απ’ ό,τι αυτός τυχόν πιστεύει ως
τα τώρα για τον εαυτό του ή οι άλλοι τον βεβαίωσαν κολακεύοντάς τον, ακούει το
πόσο λειψός είναι στα μέτρα και την πλάστιγγα του Θεού. Ιστορικά, συνέβηκε στον
Βαλτάσαρ. Ουσιαστικά και πνευματικά πρέπει να συμβαίνει με τον καθένα μας.
«Θεκέλ, ζυγίστηκες στην πλάστιγγα του Θεού» (27).
·
Θεκέλ, στην αγάπη. Κοιτάζεις τον εαυτό σου και
τους άλλους και λες, αγαπώ. Μπαίνεις όμως στην πλάστιγγα του Θεού όπου ακούς το
«εξ όλης ψυχής, διανοίας και δυνάμεως», βλέπεις την αγάπη του Χριστού στο
Σταυρό και λες... «θεκέλ».
·
Θεκέλ, στην πίστη. Βεβαιώνεις και τους άλλους
στη μαρτυρία σου ότι είσαι πιστός. Να, πίστεψες τον τάδε χρόνο. Όμως ακούς το
«αν έχετε πίστη σαν κόκκο σιναπιού», διαβάζεις το δαφνοστεφανωμένο κεφάλαιο της
πίστης στην προς Εβραίους ια' και ντροπιασμένος λες... «θεκέλ».
· Θεκέλ, στο έργο. Καμάρωσες, θυμάσαι, για την
συμμετοχή σου σ’ αυτό, για την κάποια ώρα που του αφιέρωσες, ώσπου άκουσες το
«ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανήσομαι» κι έσκυψες το κεφάλι κάτω και ψιθύρισες...
«θεκέλ».
Πρόταση: Στάσου σήμερα με ταπείνωση και προσευχή μπροστά στο
Θεό και εξακρίβωσε τα «θεκέλ» της πνευματικής σου ζωής. Και... δέξου ταπεινά
την ετυμηγορία του Θεού, όποια και να ’ναι, για την πνευματική σου ζωή.
