ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (5)

 

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 

Κείμενο: Πράξ.γ & δ

 

Α. ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ

Στις Πράξ.β:43 διαβάζουμε ότι πολλά τεράστια και σημεία γινόταν δια των αποστόλων.  Στις Πραξ.δ:30, η εκκλησία προσευχήθηκε να γίνονται  σημεία και τεράστια στο όνομα του Ιησού όπως ο Ίδιος είχε πει και αναφέρεται στο Μαρκ.ις:17.

Και σήμερα αυτή η αλήθεια ισχύει, ότι σημεία πρέπει να ακολουθούν το κήρυγμα του αποστολικού ευαγγελίου.  Εμείς δεν πρέπει ποτέ ν’ ακολουθούμε τα σημεία, μάλλον αυτά πρέπει ν’ ακολουθούν εμάς.

Ένα απ’ τα πρώτα θαύματα που αναφέρεται ότι ακολούθησαν την Πεντηκοστή, ήταν η θεραπεία του παράλυτου στην Ωραία πύλη.

Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Η Αγία Γραφή αφηγείται συνολικά εννέα αναφορές ανθρώπων που αναστήθηκαν από τους νεκρούς. Η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει τρία θαύματα από τα εννέα:

    · τον γιο της Σουναμίτισσας (Β ́ Βας.δ:32-37),

    · ένα νεκρό στον τάφο του προφήτη Ελισαιέ (Β ́ Βας.ιγ:20-21)

    · τον γιο της χήρας στα Σαρεπτά (Α ́ Βας.ιζ:17-24).

Β΄ Κορινθίους (2)

 

Β’ Κορινθίους ε - ζ

 

 Α. ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Ο Παύλος εξέθεσε αρκετά πράγματα, τα οποία τον παρακίνησαν στο να αφιερωθεί στην διακονία. Θα τ’ αναφέρουμε εδώ, για περαιτέρω μελέτη και σπουδή:

1.   Η γνώση και βεβαιότητα της αθανασίας (ε:1-9)

2.   Κρίση (ε:10)

3.   Φόβος (ε:11)

4.   Ανιδιοτέλεια (ε:12,13)

5.   Αγάπη (ε:14,15)

6.   Ανανέωση (ε:16,17)

7.   Συνδιαλλαγή (ε:18-21)

8.   Χρόνος (ς:1,2)

9.   Δεινοπαθήματα (ς:3-10)

Α΄ Κορινθίους (6)

 

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

 

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’ Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.

Ανέστη Πράγματι;

Κάθε στοχαστικός άνθρωπος θα παραδεχτεί, πιστεύω, τη γνώμη, πως η ανάσταση του Χριστού αποτελεί το πιο κρίσιμο σημείο στην έρευνα του Χριστιανισμού.

Από οποιαδήποτε κατεύθυνση και αν ξεκινά ο μελετητής, είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα, που παρουσιάζει η ανάσταση και να δώσει μια εξήγηση.

Από το συμπέρασμα που θα βγάλει ο αμερόληπτος μελετητής, εξαρτάται όλη η στάση του απέναντι του Χριστιανισμού. Ούτε η διδασκαλία, ούτε η ηθική, ούτε τίποτε από το Χριστιανισμό δεν μπορεί να σταθεί αν δεν στηρίζεται η ανάσταση.

Εξ άλλου, αν η ανάσταση του Χριστού είναι γεγονός που μπορούμε να πειστούμε γι' αυτό με αμερόληπτα μέσα, τότε όλα τ' άλλα στηρίζονται μόνα τους, χωρίς καμιά δυσκολία.

Οι πρώτες εντολές της ανάστασης

 

Ματθ.κη:1 - 10

Εκείνο, το οποίον ήτο απ' αρχής, το οποίον ηκούσαμεν, το οποίον είδομεν με τους οφθαλμούς ημών, το οποίον εθεωρήσαμεν και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής· και η ζωή εφανερώθη, και είδομεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν προς εσάς την ζωήν την αιώνιον, ήτις ήτο παρά τω Πατρί και εφανερώθη εις ημάς εκείνο, το οποίον είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλλομεν προς εσάς· (Α΄ Ιωάν.α:1-3).

Προσέξτε τα ρήματα: «Είδαμε», «ακούσαμε», «ψηλαφήσαμε», «τον είδαμε από κοντά», «μας φανερώθηκε».

Αυτού του είδους η μαρτυρία είναι σημαντική, γιατί ο χριστιανισμός στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα, όχι απλά σε εμπειρίες πιστών. Πιστεύουμε πως υπήρξε το ιστορικό πρόσωπο Ιησούς, ο οποίος επί Ποντίου Πιλάτου έπαθε, σταυρώθηκε πέθανε κι αναστήθηκε.

Επιστολές (9)

 

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΜΕΡΟΣ IV 

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

 

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’ Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.

Είναι αγάπη θυσίας. Η άλλη λέξη είναι «φιλέω». Αυτός είναι ένας κατώτερος τύπος αγάπης, όπως κάποιος αγαπά κάποιον σε μια αμοιβαία σχέση αγάπης.

ΠΟΙΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ;

Οι τριαδικοί αδυνατούν να εξηγήσουν ακριβώς ποιος ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς.

Ήταν ο Πατέρας Θεός, ή ο Ιησούς, σαν ένα ξεχωριστό πρόσωπο, που ανέστησε τον εαυτό Του από τον τάφο; Ένας νεκρός θεός ανέστησε τον εαυτό του; Σίγουρα δεν πιστεύουν ότι δύο πρόσωπα ανέστησαν τον Ιησού από τον τάφο.

Αν ο Πατέρας ανέστησε τον Ιησού, ο Χριστός εσκεμμένα μας εξαπατά στο Ιωάν.β:19-21;

Αν ο Ιησούς ανέστησε τον εαυτό Του, μήπως ο Πατέρας Θεός καυχήθηκε για κάτι που δεν μπορούσε να κρατήσει;

Κάθε τριαδικός, θα πρέπει κάποια στιγμή στη ζωή του, να αναρωτηθεί πόσο πολύ Θεός είναι ο Ιησούς;

Ο Ιησούς είναι ένα μέρος της θεότητας, ή όλη η θεότητα είναι μέσα στον Ιησού (Κολ.β:9), όπως διδάσκει ο μονοθεισμός;

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΤΑΦΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Ταφή

Μετά, ταυτιζόμαστε με την ταφή του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον…» (Ρωμ.ς:3-4) και επανέλαβε αυτή την αλήθεια, ότι οι Χριστιανοί θάβονται μαζί με τον Χριστό στο βάπτισμα, στους Κολ.β:12.

Όπως όταν πέθανε ο Χριστός, τοποθέτησαν το σώμα Του στον τάφο, έτσι κι εμείς αφού μετανοήσουμε πρέπει να βαπτιστούμε στο νερό γιατί έτσι ταυτιζόμαστε μαζί Του.

Καθώς μελετάμε το θέμα αυτό, θα δούμε ότι το βάπτισμα στο νερό είναι ουσιαστικό, μόνο όταν ακολουθεί την μετάνοια, ότι η καταβύθιση είναι ο Βιβλικός τρόπος και το όνομα του Ιησού είναι αυτό στο οποίο πρέπει να βαπτιστούμε, σύμφωνα πάντα με τον λόγο του Θεού.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Α.  Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ

 

1.  Παλαιά Διαθήκη

α. Στον λόγο - Ιώβ ιθ:25-27, Δαν.ιβ:1-3, Ψαλμ.ις:9, ιζ:15

β. Σε τύπο - Γεν.κβ:5, Εβρ.ια:19

γ. Σε προφητεία - Ησ.κς:19, Ωσ.ιγ:14

δ. Στην πραγματικότητα - Β’ Βασ.δ:32-35, ιγ:21

 

2.  Καινή Διαθήκη

α. Σε λόγο

Απ’ τον Ιησού - Ιωάν.ε:28-29   Ιωάν.ς:39-54    Λουκ.ιδ:13-14

Απ’ τον Παύλο - Πραξ.κδ:15   Α’ Κορ.ιε   Α’ Θεσ.δ:14-15   Φιλιπ.γ:11

Απ’ τον Ιωάννη - Αποκ.κ:4-6, 13

β. Στην πραγματικότητα

Ανάσταση του Λάζαρου - Ιωάν.ια

Ανάσταση των Αγίων της Π. Διαθήκης - Ματθ.κζ:52-53

Ανάσταση του Ιησού - Ματθ.κη

 

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (2)

Α. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον».

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη».

Ένα από τα σπουδαιότερα μηνύματα του άδειου τάφου ειπώθηκε από τα σάβανα και το σουδάρι. Στην ανάσταση του Λάζαρου (Ιωαν.ια:44), αυτός εμφανίστηκε από τον τάφο δεμένος χειροπόδαρα με τα σάβανα. Ήταν απαραίτητο να τον λύσουν με το να τον ξετυλίξουν από τα σάβανα. Αυτό που εντυπωσίασε τον Πέτρο και Ιωάννη στην ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν το γεγονός ότι τα σάβανα και το σουδάρι ήταν στην θέση τους απείρακτα, όπως θα ήταν όταν το σώμα ήταν εκεί, αλλά τώρα το σώμα είχε φύγει. Δεν ήταν απαραίτητο να ξετυλιχτούν κάποια σάβανα για να αναστηθεί ο Ιησούς. Η πέτρα δεν κύλησε για να κάνει την ανάσταση δυνατή, είχε κυλιστεί για να δείξει στον κόσμο τον άδειο τάφο.

Το μάθημα που πρέπει να διδαχτούμε εδώ είναι ότι δεν θα είναι απαραίτητο οι τάφοι να ανοιχτούν για ν’ αναστηθούν οι άγιοι στην πρώτη ανάσταση. Μάλλον οι τάφοι θα ανοιχτούν σαν μαρτυρία στον κόσμο ότι η ανάσταση έχει λάβει χώρα (Ματθ.κζ:52).

H ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (1)

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

 

Πραξ.β:24 «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τάς ωδύνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού».

Πράξ.γ:15 «Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες».

Πραξ.ιζ:31 «Και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».

Φιλιπ.γ:21 «Όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνει σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν».

Η χριστιανική πίστη βασίζεται πάνω στην ανάσταση του θεμελιωτή της. Στο Α’ Κορ.ιε ο απόστολος Παύλος κάνει τον Χριστιανισμό απάντηση για την ζωή του και για την κυριολεκτική αλήθεια της ανάστασης του Ιησού Χριστού.

Στα μέσα της Μ. Θλίψης υπάρχει αρπαγή, αλλά όχι της εκκλησίας!

Α’ Θεσ.δ:15-17 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Στα μέσα της Μ. Θλίψης υπάρχει αρπαγή, αλλά όχι της εκκλησίας!

Α’ Θεσ.δ:15-17 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Α.  Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ

1.  Παλαιά Διαθήκη

α. Στο λόγο - Ιώβ ιθ:25-27, Δαν.ιβ:1-3, Ψαλμ.ις:9, ιζ:15

β. Σε τύπο - Γεν.κβ:5, Εβρ.ια:19

γ. Σε προφητεία - Ησ.κς:19, Ωσ.ιγ:14

δ. Στην πραγματικότητα - Β’ Βασ.δ:32-35, ιγ:21

2.  Καινή Διαθήκη

α. Σε λόγο

Απ’ τον Ιησού - Ιωάν.ε:28-29   Ιωάν.ς:39-54    Λουκ.ιδ:13-14

Απ’ τον Παύλο - Πραξ.κδ:15   Α’ Κορ.ιε   Α’ Θεσ.δ:14-15   Φιλιπ.γ:11

Απ’ τον Ιωάννη - Αποκ.κ:4-6, 13

β. Στην πραγματικότητα

Ανάσταση του Λάζαρου - Ιωάν.ια

Ανάσταση των Αγίων της Π.Διαθήκης - Ματθ.κζ:52-53

Ανάσταση του Ιησού - Ματθ.κη

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος ΙΙ)

Α. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον».

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη».

Ένα από τα σπουδαιότερα μηνύματα του άδειου τάφου ειπώθηκε από τα σάβανα και το σουδάρι. Στην ανάσταση του Λάζαρου (Ιωαν.ια:44), αυτός εμφανίστηκε από τον τάφο δεμένος χειροπόδαρα με τα σάβανα. Ήταν απαραίτητο να τον λύσουν με το να τον ξετυλίξουν από τα σάβανα. Αυτό που εντυπωσίασε τον Πέτρο και Ιωάννη στην ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν το γεγονός ότι τα σάβανα και το σουδάρι ήταν στην θέση τους απείρακτα, όπως θα ήταν όταν το σώμα ήταν εκεί, αλλά τώρα το σώμα είχε φύγει. Δεν ήταν απαραίτητο να ξετυλιχτούν κάποια σάβανα για να αναστηθεί ο Ιησούς. Η πέτρα δεν κύλησε για να κάνει την ανάσταση δυνατή, είχε κυλιστεί για να δείξει στον κόσμο τον άδειο τάφο.

H ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος Ι)

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Πραξ.β:24 «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τάς ωδύνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού».

Πράξ.γ:15 «Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες».

Πραξ.ιζ:31 «Και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».

Φιλιπ.γ:21 «Όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνει σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν».

Η ανάσταση του Χριστού είναι απαραίτητη στη σωτηρία μας.

«Εδάκρυσεν ο Ιησούς»: δύο απλές λέξεις με απίστευτο βάθος

Το πιο μικρό εδάφιο της Βίβλου είναι το Ιωάν.ια:35: «Εδάκρυσεν ο Ιησούς». Παρά την γραμματική απλότητά του, είναι γεμάτο με ανεξιχνίαστη πολυπλοκότητα.

Ο Ιησούς έκλαψε αφού μίλησε με τις λυπημένες αδελφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία, βλέποντας το πένθος τους. Αυτό φαίνεται αρκετά φυσικό. Οι περισσότεροι από εμάς θα κλαίγαμε πολύ.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ (7)

Ποιος έχει δίκιο;

Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Στην όραση που είχε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά με τον ουρανό και τη μέλλουσα ζωή ανάφερε τα εξής:

«Και είδον θρόνους: και εκάθισαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού, και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον, ούτε την εικόνα αυτού- και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών, και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη, αυτή είναι η ανάστασις η πρώτη» (Αποκ.κ:4,5).

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ (4)

ΜΕΤΑΞΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Θα ήθελα τώρα να προσέξουμε ένα από τα πιο συναρπαστικά αναγνώσματα που μπορεί να βρει κανείς σ’ ολόκληρη τη Βίβλο. Είναι η ιστορία που είπε ο Χριστός για τον πλούσιο και τον Λάζαρο στον Άδη (Λουκ.ις:19-31).

Αυτό το ανάγνωσμα μας βοηθάει πολύ να καταλάβουμε πώς θα είναι η μετά θάνατον ζωή. Και ιδιαίτερα μας δίνει πληροφορίες σχετικά με την ενδιάμεση κατάσταση - Το χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στο θάνατο και στην ανάσταση του σώματος. Κάποιος σχολιαστής της Βίβλου είπε ότι το 16 κεφ. του Λουκά είναι το μοναδικό μέρος της Βίβλου που αναφέρει πώς αισθάνονται οι ασεβείς άνθρωποι μετά το θάνατό τους.