Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ
Α’ Κορ. ιγ
Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι
λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς
χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’
Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.
Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.
Είναι αγάπη θυσίας. Η άλλη λέξη
είναι «φιλέω». Αυτός είναι ένας κατώτερος τύπος αγάπης, όπως κάποιος αγαπά
κάποιον σε μια αμοιβαία σχέση αγάπης.
Πουθενά στην λογοτεχνία δεν
υπάρχει περισσότερο εξυψωμένη ηθική απ’ αυτήν που ο Παύλος εκθέτει στο κεφάλαιο
της αγάπης. Δείχνει πόσο κενό και ανάξιο είναι ό,τι κι αν πρεσβεύεις η
επαγγέλλεσαι όταν δεν υπάρχει αγάπη.
Μετά περιγράφει τις ενέργειες και
τις δραστηριότητές της, έτσι ώστε κανείς δεν μένει με την απορία, αν έχει ή όχι
αυτή την αγάπη. Αυτή η αγάπη δεν είναι ένα φυσικό απόκτημα, αλλά εκχέεται μέσα
στην καρδιά δια Πνεύματος Αγίου (Ρωμ.ε:5).
1. Η αξία της αγάπης. (εδ.1-3)
Η αγάπη είναι ζωτική. Χωρίς αυτήν,
όλες οι άλλες ιδιότητες είναι άχρηστες.
2. Τα χαρακτηριστικά της αγάπης. (εδ.4-8α)
Υπάρχει μια μεγάλη λίστα με τις
αρετές και τα χαρακτηριστικά της αγάπης:
α) Μακροθυμεί και αγαθοποιεί
β) Δεν φθονεί λ) Πάντα
ανέχεται
γ) Δεν αυθαδιάζει μ) Πάντα πιστεύει
δ) Δεν επαίρεται ν) Πάντα ελπίζει
ε) Είναι ευγενική ξ) Ουδέποτε εκπίπτει
ζ) Δεν ζητεί τα εαυτής
η) Δεν παροξύνεται
θ) Δεν διαλογίζεται το κακόν
ι) Δεν χαίρει εις την αδικίαν
κ) Συγχαίρει εις την αλήθειαν
3. Η υπομονή της αγάπης (εδ.8β-13).
Τα άλλα χαρίσματα θα καταργηθούν,
όταν η εκκλησία θα τελειοποιηθεί. Αυτά έχουν δοθεί για την οικοδομή της
εκκλησίας κι όταν η εκκλησία θ’ αρπαχτεί, θα έχουν εκπληρώσει τον σκοπό για τον
οποίο δόθηκαν. Τα χαρίσματα του Πνεύματος δεν θα είναι πλέον αναγκαία, όταν θα
έχουμε αρπαχτεί απ’ αυτόν τον κόσμο. Η αγάπη είναι αυτό που θα παραμείνει στην
αιωνιότητα και γι’ αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Β. ΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
Α’ Κορ.ιε
1. Η βεβαιότητα της ανάστασης (εδ.1-34).
Στην Κόρινθο είχε δημιουργηθεί
απορία σχετικά με την ανάσταση. Προφανώς, μερικοί είχαν πιστέψει στο κήρυγμα
των Σαδουκαίων. Η υλιστική αντίληψη για την ανάσταση του σώματος είχε οδηγήσει
σε λάθος απόψεις σχετικά μ’ αυτό το θέμα.
Ο Παύλος ασχολήθηκε μ’ αυτά τα
λάθη με το να επιμένει στην σωματική ανάσταση του Ιησού, σαν το πιο θεμελιώδες
γεγονός, πάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρο το ευαγγέλιο. Υποστήριξε έντονα,
ότι αν λείψει η ελπίδα της ανάστασης, ο χριστιανισμός δεν έχει λόγους ύπαρξης.
Σ’ αυτό το κεφάλαιο δίνονται τρεις
λόγοι για το γεγονός της ανάστασης:
1. Σωζόμαστε
με το ευαγγέλιο (Α’ Κορ.ιε:1,2). Οι εμπειρίες που είχαν οι Κορίνθιοι, ήταν
απόδειξη γι’ αυτούς ότι οι νεκροί αναστήνονται. Το εδ.2 είναι μια δυνατή
απόδειξη, ότι η διδασκαλία μιας άνευ όρων αιώνιας ασφάλειας είναι λάθος.
2. Η
Γραφή μαρτυρεί την πραγματικότητα της ανάστασης.
3. Υπήρχαν
αυτόπτες μάρτυρες του αναστημένου σώματος του Ιησού. Τον είχαν δει σε
διαφορετικές στιγμές οι απόστολοι. Ο Ιησούς είχε εμφανιστεί σ’ ένα πλήθος 500
ατόμων σε μια στιγμή. Αυτό συνέβη 27 χρόνια πριν γράψει ο Παύλος αυτά κι οι
μισοί απ’ αυτούς τους 500 ζούσαν ακόμα. Ένα πλήθος τέτοιου μεγέθους δεν θα
μπορούσε να φανταστεί το ίδιο πράγμα. Η ανάσταση ήταν μια πραγματικότητα. Ο
ίδιος ο Παύλος ήταν μάρτυρας της ανάστασης του Ιησού. Ο Παύλος είχε δει τον
Ιησού στον δρόμο για την Δαμασκό. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καμία άλλη εξήγηση
στο φαινόμενο της ζωής του Παύλου.
Αν δεν υπάρχει ανάσταση των
νεκρών, τότε ο Ιησούς δεν αναστήθηκε. Αν ο Ιησούς δεν αναστήθηκε, τότε η πίστη
των Κορινθίων ήταν μάταιη και βρισκόταν ακόμα μέσα στις αμαρτίες τους.
Ο Χριστός είναι η απαρχή. Ακόμα κι
όταν οι τάφοι ανοίχτηκαν με το θάνατό Του, δεν υπήρξε καμία ανάσταση των αγίων
της Παλαιάς Διαθήκης πριν τη δική Του ανάσταση (Ματθ.κζ:52,53).
Υπάρχει ένα πρόβλημα στο εδάφιο
29, που αφορά το βάπτισμα με αντιπρόσωπο. Δεν είμαστε σίγουροι αν οι Κορίνθιοι
τηρούσαν κάποια συνήθεια των εθνικών. Σαφώς ο Παύλος δεν το ενέκρινε, αν το
έκαναν αυτό. Ρώτησε, αν δεν υπήρχε ανάσταση, τότε γιατί το έκαναν.
Μια καλύτερη ερμηνεία αυτού του
εδαφίου είναι ότι ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην πράξη του βαπτίσματος και
ρώτησε το εξής: Γιατί να βαπτίζονται, αν ο Ιησούς ποτέ δεν αναστήθηκε, γιατί αν
δεν υπάρχει ανάσταση, τότε το τυπικό του βαπτίσματος χάνει το νόημά του.
2. Το είδος και η φύση της ανάστασης
(εδ.35-50).
Ο Παύλος προέβλεψε ορισμένες
ερωτήσεις που θα γίνονταν σχετικά με την φύση της ανάστασης, και τις απάντησε.
Παρομοίασε το σώμα με το σπόρο που φυτεύεται. Όπως κάθε σπόρος έχει το δικό του
σώμα, έτσι και τα θνητά μας σώματα, δια του θανάτου, θ’ αναστηθούν μ’ ένα νέο
σώμα δοσμένο απ’ τον Θεό. Θα είναι ένα πνευματικό σώμα, μεταλλαγμένο από θνητό
σε αθάνατο. Δεν θα πεθάνουμε όλοι, αλλά όλοι όμως θα μεταμορφωθούμε.
Η ελπίδα μας δεν είναι κυρίως στην
αφθαρσία του πνεύματος αλλά στην ανάσταση του σώματος (Ρωμ.η:23 Α’ Θεσ.ε:23 Β’
Κορ.ε:4). Δεν θα είναι το ίδιο φθαρτό επίγειο σώμα, αλλά ένα πνευματικό σώμα,
το οποίο θα προσεγγίζει την φύση της ουράνιας δόξας του Θεού.
3. Ο τελικός θρίαμβος (εδάφια 51-58).
Ο Παύλος αποκάλυψε ένα μυστήριο
γι’ αυτούς που είχαν πεθάνει εν Κυρίω. Τους περιγράφει σαν «κεκοιμημένους» με τον Ιησού. Είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος να
περιγράψει κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται όσοι έχουν αναχωρήσει απ’
αυτή την ζωή: κοιμούνται εν Ιησού. Το να είσαι απών από το σώμα, σημαίνει ότι
είσαι παρών με τον Κύριο. Περιμένουν να ενδυθούν το νέο σώμα. Οι νεκροί
κοιμούνται εν Ιησού: ένα απολυτρωμένο πνεύμα χωρίς σώμα περιμένει εκείνη την
στιγμή, εκείνη τη μέρα της ανάστασης.
Ξαφνικά, εν ριπή οφθαλμού, η
σάλπιγγα θα ηχήσει. Οι νεκροί θ’ αναστηθούν άφθαρτοι κι εμείς θα
μεταμορφωθούμε. Θα υπάρξει μια γενιά, η οποία δεν θα πεθάνει, μια γενιά που δεν
θα πάει στην κοιλάδα του θανάτου, αλλά όλοι τους θα μεταμορφωθούν.
Θα έρθει μια μέρα, όπου το άφθαρτο
πνεύμα θα ξαναενωθεί μ’ ένα σώμα, το οποίο θα είναι ντυμένο την αφθαρσία. Ο
προορισμός της ψυχής σου, θα είναι και προορισμός του σώματός σου, αυτά τα δύο
δεν θα μπορούν να χωριστούν αιώνια.
Αποχωρίζονται για λίγο καθώς το
σώμα περιμένει την ανάστασή του, αλλά όταν έρθει ο Ιησούς, το πνεύμα θα
ξαναενωθεί με το σώμα. Ο θάνατος δεν μπορεί να αγγίξει την ψυχή ή το πνεύμα
ενός χριστιανού. Αγγίζει το σώμα για λίγο καιρό, μέχρι να γίνει η ανάσταση.
Το κεντρί έχει φύγει απ’ τον
θάνατο, επειδή η αμαρτία έχει καταργηθεί. Ο θάνατος δεν είναι πια εχθρός του
χριστιανού. Μπορούμε να πατήσουμε πάνω στο σβέρκο του εχθρού θανάτου και να τον
κοροϊδέψουμε: «Ω θάνατε, πού η νίκη σου;» Αντί να μας καταπιεί, ο ίδιος ο
θάνατος θα καταποθεί. Αντί να μας πάει στην αιώνια κόλαση, ο ίδιος ο θάνατος θα
πάει εκεί. Εξαιτίας του Γολγοθά, οι όροι έχουν αντιστραφεί.
Τελικά, αυτή η νίκη μας αφήνει μια
πρόκληση - μια πρόκληση στο να είμαστε σταθεροί, αμετακίνητοι και περισσεύοντες
στο έργο του Κυρίου.
Γ. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Α’ Κορ.ις
1. Το θέμα των συνεισφορών
Ο Παύλος έδωσε οδηγίες στην
εκκλησία σχετικά με τις συνεισφορές για να βοηθηθεί η συνάθροιση στην
Ιερουσαλήμ. Προφανώς οι αδελφοί εκεί υπέφεραν οικονομικά κι ο Παύλος συγκέντρωνε
συνεισφορές απ’ τις εκκλησίες των Εθνικών για βοήθεια της μητέρας εκκλησίας.
Συμβούλεψε τους Κορίνθιους να συγκεντρώνουν τα χρήματα την πρώτη μέρα της
εβδομάδας και να διαλέξουν κάποιον να τα παραδώσει στην Ιερουσαλήμ. Ο ίδιος δεν
θα το έκανε.
2. Τελικές νουθεσίες.
Ο Παύλος έδωσε στους Κορίνθιους
πολλές τελικές νουθεσίες: «αγρυπνείτε,
στέκεσθε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε και πάντα τα έργα υμών ας
γίνωνται εν αγάπη».
Τους μίλησε για τα σχέδιά του να
επισκεφτεί την Κόρινθο. Είπε ότι θα διαπερνούσε την Μακεδονία και πιθανότατα θα
περνούσε τον χειμώνα μαζί τους.
Είναι πολύ πιθανό να έχει γραφτεί
αυτή η επιστολή απ’ τον Σωσθένη (Α’ Κορ.α:1), με υπαγόρευση του Παύλου και μετά
την υπέγραψε ο Παύλος με το χέρι του (ις:21).
Πρέπει να πρόσθεσε το ακόλουθο
εδάφιο: «Όστις δεν αγαπά τον Κύριον
Ιησούν Χριστόν, ας είναι ανάθεμα, Μαράν αθά».
Το εδάφιο αυτό περιλαμβάνει ένα
πολύ σοβαρό μήνυμα και μας λέει ποια είναι η κατάληξη, αν δεν αγαπάμε τον
Ιησού. Θα είμαστε αναθεματισμένοι με μια πολύ σοβαρή κρίση, όταν θα έρθει ο
Κύριος.
