Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ (1)

Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η επιστολή αυτή γράφτηκε από τον Ιούδα, τον αδελφό του Ιακώβου και ετεροθαλή αδελφό του Ιησού (Ιούδας 1). Αναφέρεται στα παρακάτω εδάφια: Ματθ.ιγ:55 και Μάρκ.ς:3.

Ο Ιούδας δεν ήταν απόστολος. Μετά την ανάσταση του Κυρίου μας παραδέχτηκε το Μεσσιανικό έργο του αδελφού του. Κατά τη διάρκεια της διακονίας του Κυρίου μας, ο Ιούδας ήταν άπιστος. Μετά την εμφάνιση του Ιησού στον Ιάκωβο πίστεψε ο Ιούδας.

 

Β. Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ        

Ακόμη και αν η επιστολή αυτή περιλαμβάνει μόνο εικοσιπέντε εδάφια, είναι ένα πολύ σημαντικό βιβλίο. Στο θέμα της αντιμετώπισης της σοβαρότητας της αποστασίας είναι αξεπέραστη. Περιλαμβάνει κάποια ομοιότητα με τη δεύτερη επιστολή του Πέτρου. Παρόλο, που δεν είναι γνωστή η ημερομηνία που γράφτηκε η επιστολή αυτή, πιθανότατα τοποθετείται μεταξύ του 70 και 80 μ.Χ.

Η επιστολή έχει Ιουδαϊκό χαρακτήρα, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί στην εκκλησία παντού.

Ο Ιούδας έφερε παραδείγματα από δύο απόκρυφα βιβλία: το βιβλίο του Ενώχ και την Κοίμηση του Μωυσή. Το γεγονός, ότι ο Ιούδας αναφέρθηκε στα δύο αυτά βιβλία δεν τα καθιστά πιο θεία από το αν ένας κήρυκας σήμερα αναφερόταν στον Σαίξπηρ. Στην πραγματικότητα ο απόστολος Παύλος αναφερόταν σε εθνικούς ποιητές.

 

Γ. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ο χαιρετισμός είναι όμορφος και θα έπρεπε να μελετηθεί με προσοχή. Ο Ιούδας μίλησε για τον εαυτό του σαν να ήταν:

 

1. Υπηρέτης του Ιησού Χριστού

Η λέξη «δούλος» σημαίνει πιο πολλά από ένας υπηρέτης, σημαίνει σκλάβος. Είναι ο μοναδικός τίτλος, που έδωσε στον εαυτό του, ένας «σκλάβος του Ιησού».

 

2. Αδελφός του Ιακώβου.

Ο Ιούδας ήταν ικανοποιημένος με (το να κατέχει) τη δεύτερη θέση. Ήταν ευχαριστημένος με το να είναι γνωστός σαν ο αδελφός του Ιακώβου.

Ο Ιούδας έγραψε το γράμμα αυτό σε Χριστιανούς, οι οποίοι είναι αγιασμένοι, διατηρημένοι και κλητοί. Αυτό εκφράζει ξεκάθαρα την υπερβάλλουσα Καινή Διαθήκη: “προς τους κλητούς τους ηγιασμένους υπό Θεού Πατρός, και τετηρημένους υπό του Ιησού Χριστού.”

 

Δ. ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Ιούδας 3-4

Ο Ιούδας είχε σκοπό να γράψει στους αναγνώστες του για την κοινή σωτηρία. Αυτό θα ήταν μια γενική δήλωση σχετική με το μήνυμα του ευαγγελίου. Όμως, εξαιτίας μιας ανησυχητικής ανάπτυξης της αποστασίας, παροτρύνθηκε να γράψει αυτή την αυστηρή προειδοποίηση εκθέτοντας τους αποστάτες και δείχνοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης αυτής.

Αποστασία είναι η απομάκρυνση από την αλήθεια. Συνήθως συνοδεύεται από διαστροφή. Ο πιο σοβαρός χαρακτήρας της αποστασίας είναι, ότι η συγχώρηση και η αποκατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολες.

Ο αποστάτης πολύ σπάνια επιστρέφει σε πλήρη κοινωνία με τον Θεό. Αυτός, που πέφτει έστω και σε μια απλή πράξη αμαρτίας μπορεί να αποκατασταθεί μέσω της ειλικρινούς μετάνοιας και εξομολόγησης. Ο αποστάτης έχει παραδοθεί στην απάτη και σπάνια βλέπει την ανάγκη του για μετάνοια.

Ο Ιούδας περιέγραψε τους ασεβείς σαν να κάνουν δύο πράγματα:

1.  Μεταστρέφουν τη χάρη του Θεού σε ασέλγεια

2.  Αρνούνται τον μόνο Κύριο Θεό.

Αυτά είναι μια επίθεση κατά της αγιότητας και της αλήθειας της θεότητας του Ιησού. Η Εκκλησία είναι ακόμη σε κρίση ως προς αυτά τα δύο σημεία. Η ασέλγεια μπορεί να οριστεί σαν άδεια προς την αμαρτία. Όταν διδάσκεται ότι η χάρη του Θεού συγχωρεί την αμαρτία και το μήνυμα της μονότητας καταστρέφεται, τότε ακολουθεί κάθε κακή και διεφθαρμένη πράξη.

Ο Ιούδας προειδοποίησε, ότι την αποστασία ακολουθούσε πάντα η κρίση, και είναι απαραίτητο να αγωνιζόμαστε για την καθαρή πίστη των αποστόλων.

 

Ε. Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ

Ο Ιούδας περιγράφει τους αποστάτες μέσα στην Εκκλησία με πολύ δυνατούς όρους:

1.  Ασεβείς (εδ.4)

2.  Παραδομένοι στην πορνεία (εδ.7)

3.  Με ρυπαρά ενύπνια (εδ.8)

4.  Σαν άλογα ζώα, φθείρουν τον εαυτό τους (εδ.10)

5.  Κηλίδες στις αγάπες μεταξύ σας (εδ.12)

6.  Νεφέλες άνυδροι (εδ.12)

7.  Δένδρα άκαρπα (εδ.12)

8.  Κύματα άγρια θαλάσσης (εδ.13)

9.  Αστέρες πλανήτες (εδ.13)

10.Γογγυστές (εδ.16)

11.Μεμψίμοιροι (εδ.16)

12.Εμπαίκτες (εδ.18)

13.Ζωώδεις (εδ.19)

14.Πνεύμα μη έχοντες (εδ.19)

Είναι αμφίβολο, αν κάποιος μπορούσε να καταδικαστεί με ισχυρότερους όρους. Σίγουρα αυτοί (οι όροι) μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε τη φοβερότητα της αποστασίας.

Στο εδάφιο 12, ο Ιούδας δήλωσε, ότι αυτοί είναι (δένδρα) «δις αποθανόντα» και «εκριζωθέντα». Αυτό σίγουρα αποδεικνύει το αδέξιο σφάλμα της άνευ όρων αιώνιας ασφάλειας. Αυτοί οι άνθρωποι σώθηκαν κάποτε, αλλά τώρα είναι αιώνια χαμένοι.