Προς Εβραίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ

β:1-4

Αν ο λόγος που λαλήθηκε απ’ αγγέλους ήταν αληθινός, αξιόπιστος κι έπρεπε να του δοθεί προσοχή, πόσο μάλλον τα λόγια του Κυρίου μας που επιβεβαιώθηκαν με σημεία και θαύματα, αλλά και με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς την κρίση που ακολουθούσε κάθε παράβαση και ανυπακοή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς αν αμελήσει το δώρο της θαυμαστής σωτηρίας.

Αμέλεια μπορεί να σημαίνει αποτυχία στο να δώσεις την πρέπουσα προσοχή στην προσευχή, στη μελέτη της Βίβλου, στην παρακολούθηση της εκκλησίας κτλ. Μπορεί ακόμα να σημαίνει αδιαφορία εξ αιτίας κοσμικού πνεύματος, αγάπης για τον κόσμο.

Η έμφαση είναι στο επίρρημα «τόσον». Αυτή η σωτηρία δεν είναι μόνο μεγάλη, αλλά είναι «ΤΟΣΟΝ μεγάλη». Γιατί είναι τόσο μεγάλη;

1.  Γιατί είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλη.

2.  Η τιμή που πληρώθηκε γι’ αυτήν την κάνει μεγάλη. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή Του πάνω στο σταυρό γι’ αυτήν.

3.  Αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο. Είναι για κάθε άνθρωπο, άσχετα με την κοινωνική του θέση το χρώμα και τη μόρφωση.

4.  Σώζει εντελώς. Δεν κάνει τον άνθρωπο απλά θρησκευόμενο, αλλά τον αναζωογονεί.

5.  Έχει δύναμη να σώσει τον καθένα, άσχετα πόσο βαθιά έχει πέσει μέσα στην αμαρτία.

Πρέπει να προσέχουμε να μην εκπέσουμε ποτέ απ’ το ευαγγέλιο που ακούσαμε γιατί αν αμελήσουμε το μήνυμα της σωτηρίας είμαστε χαμένοι και μας περιμένει σίγουρη κρίση.

 

Β. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Ο Θεός φανερώθηκε μέσα από άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γίνουν υιοί Θεού. Ο Ιησούς είχε την ίδια φύση μ’ εμάς, δεν πήρε την φύση των αγγέλων γιατί δεν ήρθε για  να λυτρώσει αγγέλους, αλλά τον άνθρωπο. Έζησε σαν άνθρωπος, πέθανε σαν άνθρωπος και σαν άνθρωπος είναι ο μεσίτης μας (Α’Τιμ.β:5).

Είμαστε απόλυτα σωστοί, σύμφωνα με το λόγο του Θεού, όταν δίνουμε έμφαση στη θεότητα του Ιησού Χριστού και Τον λατρεύουμε σαν τον μόνο Θεό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανθρώπινη φύση Του.

Συμμερίστηκε τις ασθένειες και τις αδυναμίες μας (Ησ.νγ:3), κουράστηκε, έμεινε μόνος Του, απορρίφθηκε, πείνασε, δίψασε και πειράστηκε. Εξαιτίας αυτού όμως, τώρα μπορεί να μας δυναμώνει όταν και εμείς περνάμε τέτοιες καταστάσεις. Είναι ελεήμων και σπλαχνικός Αρχιερέας.

 

Γ. ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΤΟ ΜΩΥΣΗ.

γ:1-6

Εδώ ο απόστολος Παύλος σκιαγραφεί την υπεροχή του Ιησού απέναντι στο Μωυσή. Καλεί τους Εβραίους να κατανοήσουν τον Ιησού ο Οποίος είναι ο Απόστολος και Αρχιερέας της ομολογίας μας.

Ο Μωυσής εθεωρείτο σωτήρας και οδηγός του λαού Ισραήλ και σαν τέτοιος κατείχε τη θέση του αποστόλου του Θεού προς αυτούς.

Δεύτερος σε σπουδαιότητα ερχόταν ο αρχιερέας Ααρών, που λειτουργούσε σαν μεσίτης ανάμεσα σ’ αυτούς και το Θεό.

Ο Μωυσής έσωσε τους Ισραηλίτες από τη δουλεία και φυσικό θάνατο, ο Ιησούς σώζει τους πιστούς από πνευματικό θάνατο. Ο Ααρών μια φορά το χρόνο έμπαινε μέσα στα Άγια των Αγίων, χωρίς να μπορεί να πάρει το λαό εκεί μέσα. Ο Ιησούς άνοιξε το δρόμο για να μπορούμε να μπούμε μέσα στην παρουσία του Θεού.

Ο Μωυσής ήταν πιστός υπηρέτης στον οίκο του Θεού, ο Ιησούς είναι ο Κύριος αυτού του οίκου. Ακόμα είναι Αυτός που οικοδομεί αυτό το σπίτι και έτσι είναι άξιος περισσότερης τιμής.

Στο εδ.6 διαβάζουμε ότι στην πραγματικότητα εμείς είμαστε αυτός ο οίκος, αν κρατηθούμε στερεοί μέχρι τέλους. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τόπος για χωρίς όρους αιώνια ασφάλεια (Καλβινισμός).

 

Δ. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

γ:7-19

Το υπόλοιπο του τρίτου κεφαλαίου είναι μια νουθεσία, όταν ακούσουμε τη φωνή του Θεού να υπακούσουμε. Ο Μωυσής οδήγησε το λαό Ισραήλ μέχρι τα σύνορα της Χαναάν, αλλά απέτυχαν να μπουν μέσα λόγω απιστίας. Η απιστία είναι μεγάλη αμαρτία.

Προσέξτε την έκφραση στο εδ.12 «πονηρά καρδία απιστίας». Όταν απιστούμε, είναι το ίδιο με το να αποκαλούμε το Θεό ψεύτη. Αυτή η κατάσταση θ’ αποκλείσει πάρα πολύ κόσμο απ’ τον ουρανό. Ακόμα η απιστία κλέβει απ’ τους πιστούς τη χαρά την ειρήνη και τη δύναμη που δικαιωματικά τους ανήκουν.

Η αμαρτία εξαπατά (εδ.13) και σκληραίνει την καρδιά. Λέει να προτρέπουμε ο ένας τον άλλο κάθε μέρα. Πρέπει να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο, μήπως η καρδιά κάποιου σκληρυνθεί εξαιτίας απιστίας και θελήσει να γυρίσει πίσω στην Αίγυπτο.

Στο εδ.14 διαβάζουμε ότι γινόμαστε μέτοχοι του Χριστού, αν κρατήσουμε μέχρι τέλους σταθερή την πίστη μας.

 

Ε. Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

δ:1-3

Η λέξη κλειδί σ’ αυτό το κεφάλαιο είναι «ανάπαυση». Σ’ ένα κεφάλαιο με 16 εδάφια αναφέρεται 9 φορές και περιγράφει την ανάπαυση του Θεού. Δεν αναφέρεται στη φυσική ανάπαυση, αλλά μάλλον στην ειρήνη και την ικανοποίηση που ακολουθεί όταν τελειώσει ένα έργο.

Την έβδομη μέρα, ο Θεός αναπαύθηκε απ’ τα έργα Του. Όμως, πώς αναπαύθηκε; Κουράστηκε μήπως σωματικά; Θα μπορούσε να συνεχίσει ασταμάτητα να προφέρει λόγους και να δημιουργεί χωρίς να κουραστεί καθόλου.

Η ανάπαυση του Θεού είναι η κατάπαυση από έργα μαζί με μια βαθιά ειρήνη επειδή η αποστολή εκπληρώθηκε. Είναι μια ανάπαυση της καρδιάς, που έρχεται μόνο μέσα από μια απόλυτη πίστη σε ό,τι ο Θεός έχει κάνει.

Ο Θεός έχει μια ανάπαυση για τον λαό Του (εδ.9). Αυτή η ανάπαυση γίνεται πραγματικότητα στην καρδιά του αναγεννημένου παιδιού του Θεού. Είναι η ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος (Ησ.κη:11,12).

Αν αυτή η ανάπαυση είναι η κατάπαυση απ’ τις προσπάθειες (έργα) του καθένα, τότε ποια είναι η σημασία του εδ.11 που λέει να σπουδάσουμε για να μπούμε στην κατάπαυση;

Στην πραγματικότητα είναι μια προτροπή να μη γίνουμε απρόσεκτοι ή αδιάφοροι και δεν υπακούσουμε το Θεό. Το θέμα είναι να πιστεύουμε επιμελώς στο Θεό. Χρειάζεται επιμέλεια, επειδή ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ενεργητικός, εισέρχεται βαθιά μέσα στις σκέψεις και τον εσωτερικό μας άνθρωπο και κρίνει τους σκοπούς και τα ελατήρια της καρδιάς μας. Όλα είναι γυμνά και ανοιχτά στα μάτια του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν να φοβηθούμε μήπως δεν έχουμε τα προσόντα για να μπούμε στην ανάπαυσή Του εξαιτίας απιστίας (Εβρ.δ:1-16).

 

Ζ. Η ΙΕΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

δ:14 - ε:14

Ένα απ’ τα κύρια θέματα αυτής της επιστολής είναι η σύγκριση του Χριστού με το Λευιτικό ιερατείο. Αυτοί ήταν απ’ τη φυλή Λευί, ο Ιησούς ήταν απ’ τη φυλή Ιούδα. Αυτοί πρόσφεραν θυσίες ζώων, Αυτός πρόσφερε τον Εαυτό Του. Αυτοί πέθαναν, Αυτός ζει!

Ο Παύλος έδειξε ότι ο Ιησούς πληρούσε τις προϋποθέσεις για τη θέση του ιερέα. Πήρε αυτό το αξίωμα κατευθείαν απ’ το Θεό. Ακόμα μπορούσε να μας συμπαθήσει και να μας σπλαχνιστεί. Η ανθρώπινη φύση Του ήταν κατά πολύ ανώτερη των Ιουδαίων αρχιερέων. Ήταν αναμάρτητος. Ο Εβραίος αρχιερέας ήταν κατά την τάξη Ααρών. Ο Ιησούς ανήκε σε μια υψηλότερη τάξη, στην τάξη Μελχισεδέκ. Από κάθε άποψη ήταν ανώτερος της Λευιτικής ιεροσύνης.

Είπε ακόμα στους Εβραίους ότι αν και είχαν ακούσει τόσα πολλά, ήταν ακόμα  πνευματικά νήπια. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτές τις αλήθειες.

Αφού ο Αρχιερέας μας πειράχτηκε κατά πάντα, όπως εμείς, μπορεί να μας καταλάβει και να μας σπλαχνιστεί. Ωστόσο, εμείς, μπορούμε με παρρησία να πλησιάζουμε το θρόνο Του και να βρίσκουμε χάρη κάθε φορά που τη χρειαζόμαστε (δ:15,16).

 

Η. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

ς:1-20

Το μήνυμα προς τους Εβραίους, μέσα απ’ αυτή την επιστολή, δεν είναι να πάνε πίσω, αλλά να προχωρήσουν προς την τελειότητα. Χρειαζόταν ν’ αυξηθούν και να ωριμάσουν σαν πνευματικοί Χριστιανοί. Προειδοποιούνται λοιπόν ότι αν συρθούν πίσω θα χάσουν την ψυχή τους.

Το θεμέλιο είναι πολύ σημαντικό για μια οικοδομή. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, αντίθετα προσέχουμε να είναι στερεό για να μπορέσουμε μετά να οικοδομήσουμε πάνω σ’ αυτό.

Κατά τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν κάποιες θεμελιώδεις διδασκαλίες, έξι στον αριθμό, πάνω στις οποίες πρέπει να κτίσουμε και να τελειοποιήσουμε τις ζωές μας:

1.    Μετάνοια από νεκρά έργα

2.    Πίστη στο Θεό

3.    Η διδασκαλία των βαπτισμών (νερό και Πνεύμα)

4.    Η επίθεση των χειρών

5.    Η ανάσταση των νεκρών

6.    Η αιώνια κρίση

           

Αυτές οι θεμελιώδεις διδασκαλίες είναι πολύ σημαντικές, αλλά δεν σταματάμε σ’ αυτές. Προχωράμε. Θα πάμε είτε μπροστά, είτε πίσω. Όμως είναι πολύ επικίνδυνο να πάμε πίσω.

Ίσως, κάποιοι να ισχυριστούν ότι οι προειδοποιήσεις που βρίσκονται στα εδάφια 4-6 δεν είναι για αναγεννημένους Χριστιανούς, όμως ας προσέξουμε ότι:

·       Κάποια στιγμή φωτίστηκαν

·       Γεύτηκαν την επουράνιο δωρεά

·       Έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος

·       Γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μέλλοντα αιώνα

Όλα αυτά χαρακτηρίζουν ανθρώπους με την εμπειρία της αναγέννησης και η προειδοποίηση φανερώνει τη σοβαρότητα του κινδύνου της αποστασίας.

Ένας αποστάτης που αμαρτάνει, μπορεί να αποκατασταθεί με τη μετάνοια, όμως αυτός που δεν μπορεί να μετανοήσει δεν μπορεί και να συγχωρεθεί. Ο κίνδυνος να πάει κανείς πίσω σχετικά με την αλήθεια είναι μεγάλος, γι’ αυτό πρέπει να κρατιόμαστε καλά τις αλήθειες του λόγου του Θεού!