Α΄ Τιμοθέου (2)

 

H. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΕΟΣ

α:17

Ο Παύλος εδώ εκρήγνυται σε δοξολογία και λατρεία επειδή αν και ο πρώτος των αμαρτωλών τώρα είναι σωσμένος και δηλώνει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Ο μόνος Θεός που ο Παύλος λατρεύει είναι αιώνιος, αόρατος, άφθαρτος και πάνσοφος.

 

Θ. ΑΝΑΓΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

α:18-20

Ο Παύλος παραγγέλλει στο πνευματικό του παιδί “να στρατεύσει την καλήν στρατείαν”. Να κρατάει την πίστη και να έχει αγαθή συνείδηση γιατί αυτά σώζουν τους ανθρώπους από πνευματικά ναυάγια.

Είναι συγκλονιστικό θέαμα να βλέπεις ένα πλοίο να παρασύρεται από τα κύματα και τελικά να βυθίζεται. Άλλο τόσο λυπηρό είναι να βλέπεις ένα χριστιανό που ξεκινάει το ταξίδι της ζωής να ναυαγεί!

Ο Παύλος μιλάει για δύο ταραχοποιούς από τους ψευδοδιδάσκαλους της Εφέσου, τον Υμέναιο και τον Αλέξανδρο, που απομακρύνθηκαν από την πίστη και την αγαθή συνείδηση και ναυάγησαν.

Βλασφήμησαν επειδή αντιτάχθηκαν στην υγιή διδασκαλία. Πρόκειται για τον ίδιο Αλέξανδρο που αργότερα πήγε στην Ρώμη για να καταθέσει σαν μάρτυρας εναντίον του Παύλου (Β’Τιμ.δ:14) αν και ήταν φίλος του πριν (Πραξ.ιθ:33).

Ακόμα βλέπουμε τις ψευδοδιδασκαλίες του Υμέναιου στη Β’Τιμ.β:17. Αυτοί οι άνθρωποι παραδόθηκαν στον Σατανά όχι για καταδίκη αλλά για παιδεία (Α’ Κορ.ε:5). Αυτή η παιδεία σημαίνει ότι αποκόπηκαν από την κοινωνία της εκκλησίας κι έτσι δεν ήταν πια κάτω από την ασφάλεια και την προστασία της. Έτσι ήταν ανοιχτοί στις επιθέσεις του Σατανά μέχρι να καταλάβουν και να μετανοήσουν.

Ακόμα και σ’ αυτή την εκκλησία του πρώτου αιώνα, υπάρχει ανάγκη προειδοποίησης κατά της ψευδοδιδασκαλίας που μοιάζει πολύ μ’ αυτή του 21^ου αιώνα.

Η παραγγελία του Παύλου στον Τιμόθεο περιλάμβανε κάτι περισσότερο από την υγιή διδασκαλία. Ήθελε υγιή ζωή. Ήξερε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πιστεύει στον λόγο του Θεού απόλυτα κι όμως να ζει μια ζωή μακριά απ’ τις αλήθειες του.

Ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμήσεις την πλάνη, είναι κατ’ αρχή μια ζωή που μετριέται με τα μέτρα του λόγου του Θεού. Πολλοί από μας είμαστε οι μοναδικές Γραφές που οι άλλοι διάβασαν ποτέ. Ο Παύλος θέλει τον Τιμόθεο να ζει μια ζωή που θα επισφραγίζει την αλήθεια που κηρύττει.

 

Ι. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

β:1-8

Στο δεύτερο κεφάλαιο ο Παύλος συνεχίζει τις προτροπές δίνοντας οδηγίες για προσευχή και λατρεία. Έγραψε ότι οι άνδρες πρέπει να προσεύχονται οπουδήποτε σηκώνοντας καθαρά χέρια χωρίς οργή και δισταγμό.

Η εκκλησία έχει μια μεγάλη κλήση. Δεν καλούμαστε μόνο να παρακαλούμε τους ανθρώπους να επιστρέψουν στον Θεό, αλλά να παρακαλούμε τον Θεό για τους ανθρώπους.

Ας θυμόμαστε όταν προσευχόμαστε ότι ο Θεός “θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι...” που σημαίνει ότι θέλει να προσευχόμαστε για όλους, δίκαιους και άδικους.

Η εκκλησία οδηγείται να προσεύχεται για την κυβέρνηση κι όλους αυτούς που είναι σε εξουσίες. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό τον καιρό αυτοκράτορας στη Ρώμη είναι ο Νέρων, αυτός που έβαλε φωτιά στην πόλη και ενοχοποίησε τους χριστιανούς με αποτέλεσμα μεγάλο διωγμό. Κάτω απ’ αυτό τον κακό άρχοντα ο Παύλος ήταν αιχμάλωτος και μάλλον που ήξερε ότι θα τον αποκεφάλιζαν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσευχόμαστε για καλούς και κακούς άρχοντες.

Η βάση κάθε προσευχής και λατρείας είναι ότι υπάρχει ένας Θεός, και ένας Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός. Εξαιτίας αυτού ξέρουμε ότι ο Θεός ακούει και δέχεται τις προσευχές και τις ευχαριστίες μας.

 

Κ. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ

β:9-15

Στο δεύτερο μέρος αυτού του κεφαλαίου βρίσκουμε μερικές πολύ σημαντικές διδασκαλίες σχετικά με την θέση των γυναικών στην λατρεία.

Δίνονται οδηγίες στον Τιμόθεο σχετικά με την σωστή, ιεροπρεπή συμπεριφορά και εμφάνιση των γυναικών. Γυναίκες που επαγγέλλονται θεοσέβεια δεν χρειάζονται κοσμήματα και στολίδια. Ο στολισμός τους είναι τα καλά τους έργα. Είναι σωστό να ντύνονται σεμνά και συνετά με τα κατάλληλα ρούχα.

Δεν είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση που πρέπει να είναι άγια, αλλά πρέπει να υπάρχει το σωστό πνεύμα και συμπεριφορά.

Το χριστιανικό μήνυμα αναβάθμισε την θέση των γυναικών (Γαλ.γ:28). Όμως ο Θεός δεν σκόπευε να πάρουν αυτές τα ηνία. Όπως ο Παύλος κατέκρινε την υπερβολή και την επίδειξη στο ντύσιμο των γυναικών, το ίδιο κατακρίνει την τάση να μιμούνται τους άνδρες.

Στον ουρανό δεν θα υπάρχει διάκριση φύλων (Ματθ.κβ:30) αλλά άνδρες και γυναίκες θα είναι ίσοι στα μάτια του Θεού. Σ’ αυτόν όμως τον κόσμο, υπάρχει η φυσική διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, που καλό είναι να μην παραβλέπεται γιατί οι ρόλοι τους στην ζωή δεν είναι ταυτόσημοι.

Οι γυναίκες πρέπει να είναι υποταγμένες στους άνδρες. Δεν έχουν εξουσία να πουν στους άνδρες με διδακτικό και εξουσιαστικό πνεύμα τί είναι σωστό και τί είναι λάθος.

Στα εδάφια 11 & 12 το σκεπτικό δεν είναι να πάρει κανείς από τη γυναίκα το δικαίωμα να λατρέψει ή να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό, αλλά ότι πρέπει να ξέρει την θέση της και να μην σφετερίζεται εξουσία πάνω από τον άνδρα.

Στα εδάφια 13 & 14 ο απόστολος Παύλος εξηγεί γιατί η γυναίκα πρέπει να έχει αυτή την θέση.

Για το εδάφιο 15 υπάρχουν δύο ερμηνείες. Η πρώτη είναι ότι ένα μέρος της κατάρας στο γυναικείο φύλο ήταν οι λύπες και οι πόνοι κατά τη γέννα κι εδώ έχουμε μια υπόσχεση ότι αυτές που μένουν στην πίστη με αγιασμό, αγάπη και σωφροσύνη δεν θα διατρέχουν κίνδυνο κατά την γέννα. Η άλλη αναφέρεται στην γέννηση του Ιησού Χριστού. Αν και η αμαρτία ήρθε στον κόσμο με την γυναίκα, από γυναίκα γεννήθηκε και ο Σωτήρας μας, Αυτός που βάσταξε τις αμαρτίες μας.

  

Α. ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

γ:1

Ο Παύλος πάντοτε διόριζε πρεσβυτέρους για να φροντίζουν την κάθε εκκλησία. Εκτός από τα πέντε χαρίσματα της διακονίας που αναφέρονται στην Εφεσ.δ:11 (απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές ποιμένες και δάσκαλοι) υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τίτλοι που χρησιμοποιούνται για λειτουργούς της εκκλησίας: πρεσβύτεροι, επίσκοποι, προεστώτες και διάκονοι. Επίσκοπος είναι αυτός που επι-σκοπεί, ο επιτηρητής, ο επόπτης και είναι το ίδιο με το πρεσβύτερος και προεστός.

Στην Φιλιπ.α:1 φαίνεται ότι υπάρχουν δύο λειτουργήματα στην εκκλησία που είναι ξεχωριστά από την υπόλοιπη συνάθροιση και αυτά είναι του επισκόπου και του διακόνου. Αυτοί οι λειτουργοί, ονομάζονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι στον Τιτ.α:5 και Πραξ.κ:17,28. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πνευματικοί ηγέτες στην εκκλησία αποκαλούνται επίσκοποι, προεστώτες και πρεσβύτεροι.

Η λέξη “διάκονος” σημαίνει υπηρέτης, αυτός που υπηρετεί. Ο διάκονος υπηρετεί τις φυσικές ανάγκες της εκκλησίας. Ο Παύλος δεν κατακρίνει αυτούς που επιθυμούν να χρησιμοποιηθούν απ’ τον Θεό σαν λειτουργοί της εκκλησίας, αλλά χρησιμοποιεί ένα γνωμικό της εποχής - “Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί” - για να δώσει έμφαση στο “καλόν έργον” αναφέροντας τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας επίσκοπος κι ένας διάκονος.

 

Β. ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

γ:2-7

Αν η εκκλησία θέλει να εκπληρώσει την αποστολή της κηρύττοντας το ευαγγέλιο προσευχόμενη για όλους, πρέπει να κυβερνάται σωστά και να γνωρίζει την πραγματική αιτία της ύπαρξής της.

Εδώ περιγράφονται δύο αξιώματα που θα διευθύνουν την εκκλησία, επίσκοποι και διάκονοι. Ο Παύλος σκιαγραφεί τις απαιτήσεις και για τις δύο ομάδες.

Καθώς διαβάζουμε τα προσόντα του επισκόπου, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί λέει “καλόν έργον”. Καθένας που επιθυμεί μια τέτοια θέση, έχει πραγματικά μια ευγενική φιλοδοξία. Γενικά, ο επίσκοπος πρέπει να είναι ένας άνδρας που θα έχει υψηλές ηθικές αξίες, να είναι διδακτικός, να μπορεί να ελέγχει και να χαλιναγωγεί τον εαυτό του και την οικογένειά του και να είναι πνευματικά ώριμος.

Υπάρχουν κάποιες παρατηρήσεις που μπορούν να γίνουν σχετικά με τα προσόντα των επισκόπων και διακόνων: Ο όρος “μιας γυναικός ανήρ” δε σκοπεύει να αποκλείσει τους άγαμους, αλλά μάλλον τους πολύγαμους. Βέβαια προτιμάται γι’ αυτή τη θέση κάποιος που θα είναι παντρεμένος και κρατάει την οικογένειά του σε αγιασμό από ένα ανύπαντρο. Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τον γάμο επιτακτικό για ένα επίσκοπο, γιατί και ο Παύλος και μερικοί απ’ αυτούς που τον ακολουθούσαν ήταν απάντρευτοι. Ο επίσκοπος πρέπει να είναι πιστός στην μία εν ζωή σύζυγό του.

Ακόμα ο όρος αυτός αναιρεί την ψευδοδιδασκαλία της αγαμίας. Ο Παύλος έδωσε έμφαση στο πώς πρέπει να είναι το σπίτι του επισκόπου. Να υπάρχει αγιασμός και να είναι φιλόξενο. Τα τέκνα του να είναι κάτω από τον έλεγχο των γονέων και σε υπακοή. Διαφορετικά πώς θα φροντίσει την εκκλησία του Θεού. Η υπόδειξη να μην είναι νεοκατήχητος προειδοποιεί για την υπερηφάνεια που μπορεί να γίνει αιτία να πέσει στην καταδίκη του διαβόλου.

 

Γ. ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ

γ:8-13

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι τα προσόντα για ένα διάκονο είναι σχεδόν ίδια μ’ αυτά του επισκόπου. Θα αναφέρουμε αυτά που προστίθενται στα προσόντα του επισκόπου.

1.     Να μην είναι δίγλωσσοι

2.     Να κατέχουν το μυστήριο της πίστης με καθαρή συνείδηση

3.     Πρώτα να δοκιμάζονται

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στον χαρακτήρα της  γυναίκας του διακόνου. Πρέπει να είναι σεμνή, εγκρατής, πιστή κατά πάντα και να μην διαβάλλει. Φαίνεται, ότι αν η γυναίκα είχε κοσμικό φρόνημα, αυτό ήταν αιτία για να χάσει ο άνδρας τα προσόντα γι’ αυτή την θέση. Παραδείγματα για το εδάφιο 13 μπορούμε να αναφέρουμε τον Φίλιππο και τον Στέφανο.

 

Δ. ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑYΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

γ:14,15

Αν και ο Παύλος έλπιζε να δει τον Τιμόθεο, έγραψε αυτές τις οδηγίες. Κάτι μπορεί να τον καθυστερούσε, όμως ήταν βασικό η εκκλησία να είναι σωστά οδηγημένη. Η εκκλησία είναι που κρατάει ψηλά την αλήθεια του Θεού και είναι ζωτικό για το καλό της εκκλησίας οι ηγέτες της να πληρούν τα απαραίτητα προσόντα.

 

Ε. Ο ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ ΕΝ ΣΑΡΚΙ

γ:16

Εδώ ο Παύλος ξεσπά σ’ ένα ύμνο δοξολογίας κηρύττοντας ποιητικά την αληθινή φανέρωση της θεότητας του Ιησού. Είναι φανερό ότι ο απόστολος αναφέρεται στον Ιησού. Εναρμονίζει την ανθρώπινη φύση, με τη θεότητα που κατοίκησε μέσα Του. Έτσι ο Ιησούς είναι ο Θεός και την ίδια στιγμή τέλειος άνθρωπος.

 

Ζ. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ

δ:1-5

Ο Παύλος προειδοποιεί για την αποστασία των τελευταίων καιρών για την οποία το Άγιο Πνεύμα έχει μιλήσει ρητά. Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα γυρίσουν την πλάτη τους στην αλήθεια και θα προσέχουν σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων.

Αν και η εκκλησία είναι ο στύλος της αλήθειας επιφορτισμένη με την υποχρέωση να κρατήσει αυτή την αλήθεια μπροστά στους ανθρώπους και να κηρύξει το ευαγγέλιο, θα διαμορφωθούν μέσα στους κόλπους της πλάνες. Οι ψευδοδιδάσκαλοι αυτοί θα λένε τόσο συχνά ψέματα, που η συνείδησή τους δεν θα τους ενοχλεί πια.

Η βασική πηγή της ψευδοδιδασκαλίας είναι ο ίδιος ο διάβολος και προωθείται από ανθρώπους με νεκρή συνείδηση. Διακηρύττουν ότι η σκέψη τους είναι υπέρ-χριστιανική ενώ στην πραγματικότητα είναι υπό-χριστιανική.

Ο Παύλος ονομάζει δύο απ’ αυτές τις δαιμονικές διδασκαλίες: Η πρώτη είναι ότι αν θες να είσαι καθαρός δεν πρέπει να παντρεύεσαι και η δεύτερη ότι δεν πρέπει να τρως ορισμένα φαγητά όπως το κρέας. Δίδασκαν ότι ο ασκητισμός είναι αρετή. Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να βρουν τί μπορούν να “κάνουν” για να κληρονομήσουν αιώνια ζωή. Ο απόστολος ξεκαθαρίζει ότι ό,τι ο Θεός δημιούργησε για να τρώγεται, οι πιστοί μπορούν να το τρώνε ευχαριστώντας γι’ αυτό τον Θεό. Άλλωστε όταν προσευχόμαστε πριν το φαγητό, υπάρχει ασφάλεια για ό,τι τρώμε.