Διακοπές

Σχεδόν από την αρχή της Βίβλου βλέπουμε τη σπουδαιότητα της ξεκούρασης.

Οι διακοπές, δεν αναφέρονται στην Αγία Γραφή, αλλά αναφέρονται συγκεκριμένες ώρες ανάπαυσης, όπως και η διαχείριση του χρόνου και του χρήματος.

«Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε· και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων των έργων αυτού, τα οποία έκαμε» (Γέν.β:2).

 

«Εις εξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, εν δε τη εβδόμη ημέρα κατέπαυσε και ανεπαύθη» (Έξοδ.λα:17).

Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη να αναπαυθεί, ήθελε απλά να μας δώσει ένα παράδειγμα.

 

Ξεκουραζόμαστε κάθε μέρα μέσω του ύπνου. Είμαστε δημιουργημένοι για να έχουμε ώρες δουλειάς και ώρες ξεκούρασης.

Δεν είναι ότι η ανάπαυση, είτε καθημερινά, εβδομαδιαία ή ετήσια, είναι ο στόχος μας, αλλά η εύρεση ισορροπίας εργασίας και ανάπαυσης μας εναρμονίζει με τις προθέσεις του Θεού!

Ψαλμ.90:12 Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν.

Εφεσ.ε:15-17 Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Κυρίου.

Η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια αλλά μάλλον αναγκαιότητα.

Όμως, μερικές φορές διαστρεβλώνουμε το νόημα της ξεκούρασης όπως το εννοεί ο Θεός.

Στη θέση της ανάπαυσης που ο Θεός επιδίωξε, εμείς μερικές φορές την αντικαθιστούμε με πράγματα που ονομάζονται «ελεύθερος χρόνος ή αναψυχή».

Ο ελεύθερος χρόνος κι η αναψυχή μπορεί να είναι ευχάριστα, αλλά προσφέρουν μόνο στιγμιαία ανάταση και δεν διαρκούν.

Σπάνια ξεκουραζόμαστε διασκεδάζοντας. Πόσο συχνά κάποιος λέει μετά από εκτεταμένες διακοπές, «Ήθελα να γυρίσω σπίτι για να ξεκουραστώ»;

 

Η ιδέα του Σαββάτου, ή του να παίρνεις μία ημέρα την εβδομάδα για να ξεκουραστείς, καθιερώθηκε από τον Θεό καθώς ολοκλήρωνε την εβδομάδα της δημιουργίας Του.

 

Η έννοια του Σαββάτου έχει εκπληρωθεί στον Ιησού και δεν αποτελεί πλέον απαίτηση για τους Χριστιανούς. Ωστόσο, η αρχή παραμένει σημαντική. Αν και στις ημέρες του Ιησού το Σάββατο είχε γίνει ένα βάρος αυστηρών κανόνων που έπρεπε να ακολουθήσουν, προοριζόταν να είναι ένα δώρο για εμάς:

 

Μάρκ.β:27 Και έλεγε προς αυτούς· το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον·

 

Η Ημέρα του Κυρίου προοριζόταν να είναι καιρός λατρείας, ανάπαυσης και αποκατάστασης.

Δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Θεό για την πρόνοιά Του με το να μην εργαζόμαστε. Βασιζόμαστε σ' Αυτόν για να αναζωογονήσει το σώμα, το νου και το πνεύμα μας.

Οι διακοπές μπορούν να είναι ένα μέσο για να βιώσουμε αυτή την ξεκούραση και την αναζωογόνηση.

Ο Ιησούς συχνά απομακρύνθηκε από τα πλήθη, ακόμη και από τους μαθητές Του, για να ξεκουραστεί και να πλησιάσει τον Πατέρα. Πρέπει να Τον δούμε σαν πρότυπο, καθώς ήταν τέλειος άνθρωπος. Πρωταρχικό καθήκον για κάθε άνθρωπο είναι η σωστή φροντίδα του σώματος σαν ναό του Θεού.

 

Ο εργάτης θα κηρύξει μόνο όσο το φυσικό του σώμα είναι σωστά φροντισμένο. Μία ορισμένη ώρα για ξεκούραση και ψυχαγωγία επιβάλλεται για κάθε άτομο και βέβαια για έναν εργάτη.

 

Φυσικά κάθε εργάτης θα πρέπει να είναι έτοιμος να προσφέρει και να δαπανηθεί. Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ίσως μείνει χωρίς ύπνο ή ξεκούραση για μεγάλα διαστήματα χρόνου.

 

Ο ταχυδρόμος δεν κάνει διανομές στις διακοπές του, ο οδηγός ταξί δεν κάνει διαδρομές, ο οικοδόμος δεν χτίζει, κι επομένως ούτε ένας εργάτης θα πρέπει να μελετά κατά το διάστημα που ξεκουράζεται εάν επιθυμεί αυτό το διάστημα να έχει τα σωστά αποτελέσματα.

 

Είναι λοιπόν κακό πράγμα οι διακοπές;

 

Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Θεός πριν πλάσει τον άνθρωπο ετοίμασε γι’ αυτόν το ωραιότερο περιβάλλον, που εμείς ούτε να το φανταστούμε μπορούμε.

Διαβάζουμε στο λόγο Του: «Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατ’ ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γής παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8-9).

 

Βλέπετε, ο Πατέρας έκανε για μας και τα ωραία και τα νόστιμα. Και τις παραλίες και τις βουνοκορφές. Και τις λιακάδες και τις βροχερές μέρες.

Ένα περιβάλλον όμορφο και κατάλληλο να αναζωογονεί το κορυφαίο πλάσμα της δημιουργίας Του: εσάς κι εμένα!

Μπορούμε επομένως όλα αυτά να τα απολαμβάνουμε «Ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα....» (Εφεσ.ε:20).

Πηγαίνοντας διακοπές, έχουμε την ευκαιρία να ξεκουράσουμε το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα μας.

 

Είτε πάμε σ’ ένα άλλο μέρος, είτε μείνουμε στο σπίτι, είναι σημαντικό να υποβάλουμε τα σχέδιά σας στον Θεό.

 

Κολ.γ:17 Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα.

 

Μας δίνεται επίσης η οδηγία να είμαστε σοφοί διαχειριστές των οικονομικών και του χρόνου μας.

 

Δεν είναι σωστό να πηγαίνουμε διακοπές δανειζόμενοι και πρέπει να προσπαθούμε να είναι οικονομικά προσιτές, αναζωογονητικές διακοπές για εμάς και την οικογένειά μας.

 

Η δαπάνη χρημάτων στις διακοπές δεν είναι λάθος. Ο χρόνος για να οικοδομηθούν σημαντικές σχέσεις, να γίνει αποκατάσταση, να ξεκουραστείτε και να γνωρίσετε νέους τόπους αξίζει την οικονομική επένδυση.

 

Ζητήστε σοφία από τον Θεό όταν σχεδιάζετε τις διακοπές και απολαύστε τις!

 

Η απομάκρυνσή μας από τη φύση και η συγκέντρωσή μας στις φρικτές μεγαλουπόλεις, μέχρι ένα σημείο καρπός της ανθρώπινης «προόδου» των τελευταίων καιρών, δεν έχει καμία σχέση με όσα προβλέπονται για την ανθρώπινη ζωή, ακόμα και μετά την πτώση...

 

Αν μπορείς, έστω και για λίγο, να ζήσεις μακριά απ’ το «νέφος», αν μπορείς να τρέφεσαι χωρίς τα δηλητηριώδη συντηρητικά και άλλα βελτιωτικά, ποιος σοφός άνθρωπος θα μπορούσε να σε κατηγορήσει;

Αντίθετα, μάλιστα, θα χαιρετούσαμε κάθε σχετική πρωτοβουλία, αρκεί να μη χαρακτηρίζεται από υπερβολές και καταχρήσεις.

 

Όμως, υπάρχει κι ένα άλλο είδος διακοπών που αυτό προβληματίζει.

Όταν βρεθούμε αποκομμένοι από κάθε αδελφική συναναστροφή, μέσα σ’ ένα εντελώς ξένο περιβάλλον. Μερικά νεαρά άτομα ιδιαίτερα επιζητούν αυτές τις περιπέτειες. Πόσο εύκολο είναι τότε να γίνουμε ένα με τον κόσμο. Κανείς δεν μας ξέρει, κανείς γνωστός δεν μας βλέπει, ποιος θα μας κρίνει; Έτσι γίνονται ένα με το πλήθος. Ντύνονται όπως όλοι οι άλλοι, ακούνε την ίδια μουσική, συχνάζουν στα ίδια κέντρα, διαβάζουν τα ίδια περιοδικά.

 

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δουλειά, διακονία και οικογενειακές υποχρεώσεις που μας κρατούν απασχολημένους.

 

Ανεξάρτητα από τον τύπο της προσωπικότητας μας, μπορούμε να εξαντληθούμε αν δεν προσέχουμε.

 

Ο Ιησούς και οι μαθητές του είχαν μια απαιτητική καθημερινότητα, γιατί πολλοί άνθρωποι, συνεχώς, ζητούσαν τη βοήθειά τους.

 

Κάποια στιγμή, ο Ιησούς έστειλε τους δώδεκα μαθητές, «και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων.... υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε»  (Ματθ.ι:5-8).

 

Τι τρομακτικό έργο!

 

Όταν τελείωσαν τα ταξίδια, ο Ιησούς τους είπε κάτι που όλοι πρέπει να ακούσουμε:

 

Μάρκ.ς:31 Και είπε προς αυτούς· Έλθετε σεις αυτοί κατ' ιδίαν εις τόπον έρημον και αναπαύεσθε ολίγον· διότι ήσαν πολλοί οι ερχόμενοι και οι υπάγοντες, και ουδέ να φάγωσιν ηυκαίρουν·

 

Ο Ιησούς ήξερε ότι έπρεπε να περάσουν χρόνο μαζί Του, μακριά από τους πολλούς περισπασμούς τους.

 

Αυτό ήταν απαραίτητο για την πνευματική, συναισθηματική και σωματική τους ευεξία. Και είναι απαραίτητο και για τη δική μας.

 

Σιγουρέψου ότι θα πας μαζί Του «σε ένα ήσυχο μέρος και θα ξεκουραστείς».

 

Δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούμε τις ασχολίες μας σαν δικαιολογία ώστε να παραλείψουμε το χρόνο μας με τον Κύριο.

 

Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο Χριστός ανησυχούσε ότι δεν είχαν χρόνο να φάνε. Ο Χριστός νοιάζεται για τις σωματικές μας ανάγκες καθώς και για τις πνευματικές και συναισθηματικές.

 

Ο Χριστός μας δίνει ανάπαυση από τις έγνοιες και τις ανησυχίες μας:

Ματθ.ια:28 Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.

Ο λόγος Του μας διδάσκει, μας επιπλήττει, μας διορθώνει και μας εκπαιδεύει (Β’ Τιμ.γ:16-17). Μας παρηγορεί (Β’ Κορ.α:3-4) και μας δίνει ειρήνη την ώρα της δοκιμασίας (Ιωάν.ιδ:27, ις:33).

 

«Πέθανε στα είκοσι πέντε, θάφτηκε στα ογδόντα πέντε»

 

Μια προσωπική ερώτηση: πόσα χρόνια περιμένεις να ζήσεις;

Για να το θέσω πιο σωστά, πόσα ακόμα χρόνια πιστεύεις ότι έχουν μείνει μέχρι να πεθάνεις; Δέκα χρόνια; Είκοσι χρόνια; Τριάντα χρόνια; Σαράντα χρόνια; Πενήντα χρόνια; Εξήντα χρόνια;

Πόσο σίγουρος είσαι για ό, τι κι αν είπες; Η ερώτηση είναι εύκολη. Δεν είσαι σίγουρος για κανένα από αυτά. Η αλήθεια είναι, ότι θα μπορούσες να πεθάνεις αύριο - ή σήμερα - από χίλιες δυο αιτίες. Κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό θα ζήσει ή πότε ακριβώς θα πεθάνει. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις για κανένα μας.

Το θέμα δεν είναι πόσο καιρό θα ζήσεις, αλλά τι έκανες στα χρόνια που σου δόθηκαν.

Πάρα πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στην ηλικία των είκοσι πέντε, αλλά δεν θάβονται μέχρι να γίνουν ογδόντα πέντε. Σπαταλούν τα καλύτερα χρόνια τους, σε ασήμαντα πράγματα, χάνοντας την ένταση του να ζεις δια πίστεως. 

Το να ακολουθείς το θέλημα του Θεού δεν σου εγγυάται εγκόσμια επιτυχία.

Ο Θεός έχει μία άποψη τι σημαίνει επιτυχία, ο κόσμος έχει μια άλλη.

Το Ι. Ναυή α:8 μας υπενθυμίζει ότι αν αποφασίσεις να «μελετάς ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν τω βιβλίω του νόμου»….. «τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου».

Ο Ψαλμ.α αντιπαραθέτει τον ανόητο που «εν οδώ αμαρτωλών εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών εκάθησεν» με τον δίκαιο που χτίζει τη ζωή του πάνω στο λόγο του Θεού.

Ο τελευταίος θα είναι «ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται» (εδ.3α).

Ο Θεός ανταμείβει ένα τέτοιο άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο: «πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή» (εδ.3β).

Αλλά ας μην το συγχέουμε αυτό με τη λανθασμένη ιδέα ότι αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού ζει μια ζωή χωρίς προβλήματα.

Ο Αβραάμ ζούσε σε σκηνές όλη του τη ζωή. Πέθανε χωρίς να πάρει ό, τι ο Θεός του είχε υποσχεθεί. Με πολλούς τρόπους θα μπορούσες να πεις ότι, αφήνοντας την Ουρ, έχασε κάθε ευκαιρία για κοσμική επιτυχία.

Ποτέ ξανά δεν θα γνώριζε τη σταθερότητα και την πάγια ευημερία που είχε στην Ουρ. Από την ημέρα που έφυγε μέχρι την ημέρα που πέθανε, ο Αβραάμ ήταν ένας παρεπίδημος, ένας σκηνίτης, άνθρωπος που ζούσε σε γη που δεν ήταν δική του.

Αν η ασφάλεια και η εγγύηση επίγειας επιτυχίας, είναι αυτό που θέλεις, τότε θα πρέπει να ψάξεις κάπου αλλού.

Αλλά εάν είσαι πρόθυμος να ακολουθήσεις τον Ιησού, μπορώ να σου υποσχεθώ ότι ποτέ δεν θα απογοητευθείς μαζί Του και η ζωή σου δεν θα είναι βαρετή.

Αν ποτέ αποφασίσεις να κάνεις το θέλημα του Θεού, τη μεγάλη προτεραιότητα της ζωής σου, θα ανακαλύψεις ότι είναι πράγματι ένα απίστευτο ταξίδι.

Όπως τον Αβραάμ, η αναζήτηση σου για το θέλημα του Θεού θα σε οδηγήσει από τη ζώνη της άνεσης στη συναρπαστική αρένα της ζωής  δια πίστεως.

Στην πορεία, θα ανακαλύψεις ότι μπορείς πράγματι να επιβιώσεις χωρίς απόλυτη βεβαιότητα σχετικά με το τι θα φέρει το αύριο.

Μπορεί ακόμη και να μάθεις να απολαμβάνεις τη ζωή στα όρια μεταξύ πίστης και απόλυτης καταστροφής.

Γνωρίζοντας το θέλημα του Θεού, θα πάψει να είναι μια βαρετή άσκηση, όπως το να κάνεις τα μαθήματά σου πριν πας για ύπνο.

Αντ’ αυτού, θα γίνει η πιο συναρπαστική περιπέτεια που έχεις γνωρίσει ποτέ καθώς ξεκινάς για το άγνωστό ακολουθώντας το Θεό, όπου κι αν σε οδηγεί.