Β΄ Κορινθίους (3)

 

Β’ Κορινθίους η - ιγ

 

Α. Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Β’ Κορ.η-θ

 

1. Η συνεισφορά για τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ

Τα κεφάλαια η και θ περιλαμβάνουν οδηγίες για την συνεισφορά προς τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ. Το αντικείμενο αυτής της χρηματικής αρωγής βρίσκεται σε τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη (Α’ Κορ.ις:1-3, Β’ Κορ.η,θ, Ρωμ.ιε:26,27, Πράξ.κδ:17).

Α΄ Κορινθίους (6)

 

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

 

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’ Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.

Είναι το δέκατο βιβλικό;

Όταν ήταν μικρό παιδί, η μαμά της της έδωσε μερικά ευρώ για να πάρει ένα δώρο για τα γενέθλια του παππού της.

Όταν μεγάλωσε, είχε ένα καλό εισόδημα και ο παππούς της της έδωσε μια σημαντική κληρονομιά, αλλά κάθε χρόνο συνέχιζε να του αγοράζει ένα μικρό, φθηνό δώρο.

Ακούγεται σαν αχαριστία και παιδιάστικο, αλλά αναρωτιέμαι αν είναι ο τρόπος που μερικές φορές φερόμαστε στον Θεό. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι Χριστιανοί σπάνια δίνουν ακόμη και το 10% του εισοδήματός τους στον Θεό.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 30 - Να τιμάς τους εργάτες και να δίνεις τα δέκατά σου.

Ξέρουμε ότι ο Κύριος απαιτεί από τους εργάτες Του ορισμένα προσόντα, και τους δίνει οδηγίες για το έργο και τη συμπεριφορά τους. Τώρα θα δούμε τη Βιβλική διδασκαλία για το πώς η διακονία πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εκκλησία.

Α’ Θεσ.ε:12,13 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.

Αυτό είναι ένα νικηφόρο κεφάλαιο, και διακρίνουμε ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να είσαι εξ ολοκλήρου αγιασμένος, είναι να τιμάς πολύ ιδιαίτερα (υπερεκπερισσού) αυτούς που είναι από πάνω σου, για χάρη του έργου τους.

Τι είναι το δέκατο;

Εγώ πρέπει να δίνω δέκατα;

Η σύντομη απάντηση είναι — όχι, δεν πρέπει να δίνεις. Ο Θεός δεν είναι φοροεισπράκτορας, ούτε ζητά την υπακοή σου. Ο Θεός σε αγαπά τόσο πολύ που σου δίνει το δικαίωμα της επιλογής. Αλλά γιατί δεν θα ήθελες να Του επιστρέψεις κάτι; Εάν έχεις τοποθετήσει την αιωνιότητά σου στα χέρια Του, γιατί δεν θα ήσουν πρόθυμος να φέρεις το δέκατο και τις προσφορές σου για να πεις ευχαριστώ στον Θεό για όλη αυτή τη δημιουργία;

Αλλά τι λέει η Γραφή για τα δέκατα; Μήπως είναι υπόθεση της Παλαιάς Διαθήκης;

Δε ζητάω τα δικά σας, αλλά εσάς

Β' Κορινθίους ιβ:14

«Ιδού, τρίτην φοράν είμαι έτοιμος να έλθω προς εσάς, και δεν θέλω σας καταβαρύνει· διότι δεν ζητώ τα υμών, αλλ' υμάς. Διότι δεν χρεωστούσι τα τέκνα να θησαυρίζωσι διά τους γονείς, αλλ' οι γονείς διά τα τέκνα..» (Β΄ Κορ. ιβ:14).

Καταπληκτική φράση, Δεν ζητώ τα δικά σας, αλλά εσάς. Αυτή η φράση φανερώνει ότι ο Θεός δεν ζητάει απλά να του δώσουμε πράγματα, ζητάει εμάς τους ίδιους.

Δεν πρέπει ποτέ να γίνουμε μια Εκκλησία όπου θα πει ο Θεός για μας, «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού» (Ματθ.ιε:8). Όπου δίνουμε από τα χρήματά μας, για να μας αφήσει ο Θεός ήσυχους να κάνουμε μετά ό,τι θέλουμε και η καρδιά μας θα είναι μακριά Του. Δε πρέπει ποτέ να γίνουμε μια Εκκλησία όπου ο Θεός θα μας πει, «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε και εκείνα να μη αφίνητε» (Ματθ.κγ:23). Ο Θεός δε ζητάει τα λεφτά μας, ζητάει εμάς τους ίδιους.

Το βιβλίο των αριθμών 14

ζ:10 Στη συνέχεια οι άρχοντες δίνουν δώρα (εδ.11-18)

Κάθε φυλή έδωσε τα ίδια πράγματα. Ενότητα, ταυτότητα και ομόνοια. Εμείς το πρώτο δώρο που δίνουμε στον Κύριο είναι η καρδιά μας, ο εαυτός μας μετά το πιο άμεσο δώρο μας για τον Κύριο είναι η λατρεία μας σ’ Αυτόν.

Α' Κορ.α:10 πρέπει οι καρδιές μας να είναι δοσμένες σ’ αυτή την ενότητα για να τη φέρει ο Θεός. Όμως ποτέ εις βάρος της αλήθειας του λόγου.

πρόσφεραν: 1 ασημένιο δίσκο γεμάτο σιμιγδάλι ζυμωμένο με λάδι. Πρώτα ο Χριστός και έπειτα οι λυτρωμένοι άγιοι, αγγεία του Θεού - αναμάρτητοι, αγνοί, χρισμένοι με έλαιο.

Το βιβλίο των αριθμών 13

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο του βιβλίου των Αριθμών. Περιέχει λεπτομερή κατάλογο των ονομάτων των δώδεκα αρχηγών της συναγωγής και των σχετικών προσφορών τους με την ευκαιρία του στησίματος της σκηνής.

Ο μη πνευματικός αναγνώστης, διαβάζοντας αυτό το κεφάλαιο, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί: «Γιατί κάτι που μπορεί να ειπωθεί σε δέκα γραμμές κρατάει τόσο πολύ; Αν κάποιος άνθρωπος θα ήθελε να αναφέρει τα γεγονότα που εξιστορεί αυτό το κεφάλαιο, θα τα συνόψιζε σε μια απλή διήγηση, ότι οι 12 άρχοντες πρόσφεραν αυτά κι αυτά.

ΤΡΕΙΣ ΑΡΧΕΣ

Η διδασκαλία της Α’Κορ.ις:1-2 μας δίνει τρεις αρχές σχετικά με τις προσφορές στην Καινή Διαθήκη.

1.  Ο Παύλος είπε, “κατά την πρώτην της εβδομάδος”. Διδασκόμαστε ότι πρέπει να δίνουμε συστηματικά, όχι απλώς όποτε το αισθανόμαστε.

2.  Ο Παύλος είπε “έκαστος ημών ας εναποθέτη παρ’ εαυτώ”. Διδασκόμαστε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση είναι υπεύθυνοι να δίνουν στο Θεό.

3.  Ο Παύλος είπε: “ο,τι αν ευπορείται”. Διδασκόμαστε να δίνουμε ανάλογα μ’ αυτά που κερδίζουμε.

Πρώτα στον άνθρωπο του Θεού;

Να δίνω στον άνθρωπο του Θεού πρώτα; Ο σαρκικός άνθρωπος απορρίπτει αυτή την ιδέα αμέσως γιατί είναι εγωιστής και τα θέλει όλα δικά του. Όμως όταν το Άγιο Πνεύμα ανακαινίσει το νου μας, τότε  θέλουμε να μοιραζόμαστε ότι έχουμε με τους άλλους.

Όταν ο Ηλίας έφθασε στο σπίτι της χήρας από τη Σαρεπτά, τη βρήκε να μαζεύει ξύλα και της είπε: “φέρε μοι, παρακαλώ, ολίγον ύδωρ εν αγγείω, διά να πίω, (δες Α’ Βασ.ιζ:9-16). Όταν ο προφήτης είδε την προθυμία της, γνωρίζοντας ότι ο Θεός την είχε ήδη διατάξει να τον συντηρεί, της ζήτησε ένα κομματάκι ψωμί. Εκείνη του είπε τις ανάγκες της. Είχε μόνο μια χούφτα αλεύρι σ’ ένα βαρέλι, και λίγο λάδι σ’ ένα δοχείο. Ο Ηλίας της είπε, “κάμε εις εμέ πρώτον μίαν μικράν πήτταν”. Κάποιοι πιστοί θα έλεγαν “τι αναιδής εργάτης”. Όμως έχουμε να κάνουμε με μια Βιβλική αρχή, όχι μ’ ένα παράλογο εργάτη.

ΔΕΚΑΤΑ (5)

• Πώς μπορούμε να πούμε ότι η αγάπη του Θεού βασιλεύει μέσα στις καρδιές μας εάν δεν δίνουμε από τα χρήματά μας το ελάχιστο που Αυτός έχει καθιερώσει;

• Εάν ο λαός του Θεού έδινε “δέκα τοις εκατό” την περίοδο του Νόμου του Μωυσή, πόσο πρέπει να δίνουμε εμείς σήμερα; Λιγότερο;

• Πώς μπορούμε να δώσουμε λιγότερα στο Θεό από εκείνους που ήταν υπό το κράτος της καταδίκης; Δεν θα ήταν αυτό σαν να λέγαμε στο Θεό και σ’ όλο τον κόσμο ότι ο Νόμος του Μωυσή είχε περισσότερη ισχύ από το νόμο του Χριστού;

• Οι Ισραηλίτες αγαπούσαν περισσότερο το Θεό, που έδιναν πιστά τα δέκατα τους, από μερικούς ανθρώπους σήμερα, που αφού απόλαυσαν την αγάπη και τη χάρη του Θεού, δεν θέλουν να δίνουν τουλάχιστον όσα εκείνοι (οι Ισραηλίτες) έδιναν και φτάνουν στο σημείο να δίνουν λιγότερα;  

ΔΕΚΑΤΑ (4)

Τυπολατρία ή υποχρέωση αγάπης;

Ο δεκατισμός ισχύει ακόμα και κάτω απ’ τη χάρη, σαν μια θεία αρχή. Εξυπηρετεί σαν μοντέλο ή σχέδιο που ο Θεός καθιέρωσε για να μας δείξει το ελάχιστο ποσό που πρέπει να δίνουμε στο έργο Του.

Το δέκατο είναι ένα ακριβές, αμετάβλητο ποσό που εξυπηρετεί σαν μια βάση με την οποία μετράμε τη διαχείριση των οικονομικών μας. Σταθερά μέτρα είναι το μέτρο που έχει 100 εκατοστά, το χιλιόμετρο που έχει 1000 μέτρα κτλ. Το δέκατο είναι ένα σταθερό μέτρο.  

Το ελάχιστο ποσό που ένας πιστός πρέπει να δίνει στο Θεό κάτω από χάρη είναι ένα δέκατο του εισοδήματός του. Το δέκατο κάτω από χάρη είναι το ελάχιστο αφού ο Θεός δεν μας δεσμεύει μόνο σ’ αυτό το ποσό.

Δέκατο

«Ο δε Ηλίας είπε προς αυτήν, Μη φοβού· ύπαγε, κάμε ως είπας· πλην εξ αυτού κάμε εις εμέ πρώτον μίαν μικράν πήτταν και φέρε εις εμέ, και έπειτα κάμε διά σεαυτήν και διά τον υιόν σου»(A΄ Βας.ιζ:13)

Εδώ βρισκόμαστε σε ένα πολύ σημαντικό περιστατικό της Γραφής, που μας δείχνει μια μεγάλη αλήθεια που μπορεί να ξεκλειδώσει μεγάλες ευλογίες για τη ζωή μας.

Μία από τις βασικότερες αρχές του λόγου του Θεού, είναι η σπορά και ο θερισμός! Στην Γαλ.ς:7 μας λέει «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει».

Τώρα μπορούμε να πούμε ότι αυτό καλύπτει κάθε τομέα της ζωής μας! Δηλαδή αν σπέρνουμε αγάπη, θα θερίσουμε αγάπη. Ο λόγος του Θεού μας λέει στην Γέν.α:11 ότι ο κάθε σπόρος παράγει σύμφωνα με το είδος του! Δηλαδή αν πας σήμερα σε ένα χωράφι και σπείρεις σπόρο ντομάτας, αυτό που θα πάρεις θα είναι ντομάτα και όχι πατάτα! Αυτό που θα σπείρεις αυτό θα θερίσεις!

Όλο το φυσικό σύστημα στο οποίο ζούμε κινείται με χρήματα και αν δεν μάθετε να είστε καλοί διαχειριστές των χρημάτων από νωρίς….τότε θα βρεθείτε σε πολύ άσχημη θέση αργότερα! 

Μια περίεργη μακαριότητα

Πραξ.κ:32-35  «Μακάριον εστίν μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν»

ΙΣΩΣ δεν είναι η καταλληλότερη εποχή για να κάνει κανείς ένα τέτοιο κήρυγμα. Τις ημέρες αυτές ο τύπος βουίζει, όπως μήνες τώρα, για την οικονομία. Στις εφημερίδες και στα μπλοκ κυριαρχούν τίτλοι όπως: «Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα κατά των κυβερνητικών μέτρων», «Ύφεση 3% και αύξηση της ανεργίας προβλέπει ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος», «Σκαρφαλώνει η μέση τιμή της αμόλυβδης βενζίνης», «Σε νέα ιστορικά ύψη εκτοξεύτηκαν τα σπρεντ των ομολόγων», «Μεγαλύτερη του επίσημου δείκτη είναι η ανεργία», «Έρχονται περικοπές: μειώσεις των επικουρικών συντάξεων έως 6%». Άντε τώρα εσύ να πεις ότι αυτός που δίνει (δηλαδή συνήθως ο φορολογούμενος πολίτης) είναι μακάριος, παρά εκείνος που τα παίρνει!!

Από την άλλη μεριά τι είδους μακαριότητα είναι αυτή, όταν όλος ο κόσμος ξέρει πως ο τυχερός, ο μακάριος είναι εκείνος που εισπράττει, εκείνος που κάνει αναλήψεις, εκείνος που κρύβει χρήματα, εκείνος έχει σύνθημά του τη φράση του Ντάριο Φο που έγινε και της μόδας και συγκεκριμένη μαχητική οργάνωση, «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω».

Δύο Μοναδικά Διαμάντια Ανεκτίμητης Αξίας

Στο Μάρκο ιβ:38-40 ο Ιησούς καταδικάζει την υποκριτική ευσέβεια των γραμματέων, που λερώνει και αλυσοδένει την ψυχή. 

Μας καλεί να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί μ' όλους εκείνους που, ναι μεν έχουν ''μορφήν ευσεβείας'', αλλά εσωτερικά είναι κούφιοι, νεκροί και επικίνδυνοι. 

Επομένως τα εδάφια 41-44 που ακολουθούν δε συνδέονται με τους προηγούμενους μόνο λόγω της λέξης ''χήρα'', εδ.40, αλλά η σύνδεσή τους είναι βαθύτερη και ουσιαστικότερη.