Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018

Τι είναι το δέκατο;


Εγώ πρέπει να δίνω δέκατα;

Η σύντομη απάντηση είναι — όχι, δεν πρέπει να δίνεις. Ο Θεός δεν είναι φοροεισπράκτορας, ούτε ζητά την υπακοή σου. Ο Θεός σε αγαπά τόσο πολύ που σου δίνει το δικαίωμα της επιλογής. Αλλά γιατί δεν θα ήθελες να Του επιστρέψεις κάτι; Εάν έχεις τοποθετήσει την αιωνιότητά σου στα χέρια Του, γιατί δεν θα ήσουν πρόθυμος να φέρεις το δέκατο και τις προσφορές σου για να πεις ευχαριστώ στον Θεό για όλη αυτή τη δημιουργία;

Αλλά τι λέει η Γραφή για τα δέκατα; Μήπως είναι υπόθεση της Παλαιάς Διαθήκης;


Ο Θεός δημιούργησε ένα πολύ καλό κόσμο. Το είπε έξι φορές στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης — «Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν».

Αλλά στο τρίτο κεφάλαιο όλα άλλαξαν. Ο Αδάμ δεν υπάκουσε και η Εύα εξαπατήθηκε. Ακούγοντας το φίδι αντί να υπακούσει τον Θεό, η αμαρτία μπήκε στον τέλειο κόσμο του Πατέρα, όπως ακριβώς είπε ότι θα γινόταν.

Στο τέταρτο κεφάλαιο, συναντάμε την πρώτη αναφορά προσφοράς. Ο Κάιν πρόσφερε καρπούς και ο Άβελ πρόσφερε ένα πρωτότοκο αρνί από το κοπάδι του. Η προσφορά του Άβελ έγινε δεκτή, αλλά όχι του Κάιν.

Γιατί η προσφορά του Άβελ ήταν αποδεκτή και δεν ήταν του Κάιν; Επειδή ο Άβελ ήταν υπάκουος και έδωσε αυτό που είχε αποκαλύψει ο Θεός. Ο Κάιν δεν έλαβε υπόψη του την θεϊκή εντολή, έδωσε αυτό που ήθελε. Ο Κάιν ήταν θυμωμένος με τον Θεό, αρνήθηκε να μετανοήσει, και απέρριψε την ευκαιρία που του έδωσε ο Θεός να αλλάξει τους τρόπους του. Θυμωμένος και γεμάτος ζήλια, σκότωσε τον αδελφό του και ήταν καταραμένος από τον Θεό.

Γνωρίζοντας όλα αυτά, τι νομίζεις ότι λένε τα δέκατα για την καρδιά σου;

Στην Γέν.ιδ:18-20 μαθαίνουμε για τον Μελχισεδέκ, τον βασιλιά της Σαλήμ (αρχαία Ιερουσαλήμ), που η Γραφή τον προσδιορίζει σαν ιερέα του Θεού του Υψίστου — Ελ Ελυόν (Υπέρτατος Κύριος). Ο Άβραμ επέστρεφε στο σπίτι του μετά από μια επιτυχή μάχη, όταν ο βασιλιάς-ιερέας, Μελχισεδέκ, έφερε ψωμί και κρασί και ευλόγησε τον Άβραμ:

Γέν.ιδ:19,20 Και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γήν· και ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων.

Αυτή είναι η πρώτη αναφορά αποδεκατισμού μέσα στην Αγία Γραφή. Αυτή η προσφορά του 10% ήταν εθελούσια, σε αντίθεση με το απαιτούμενο δέκατο που όριζε ο Μωσαϊκός νόμος.

Το Λευιτικό, οι Αριθμοί και το Δευτερονόμιο, καθορίζουν τα δέκατα και τις προσφορές σαν απαίτηση από τους Ισραηλίτες εκείνης της εποχής, για να λάβουν τις ευλογίες του Θεού του Υψίστου.

Ο κυρίαρχος Θεός μας, είναι Θεός τάξης. Δημιούργησε το Λευιτικό σύστημα αποδεκατισμού, σαν μέσο φροντίδας για τους ιερείς και τους Λευίτες, τον ξένο, τα ορφανά και τις χήρες που ζούσαν μέσα από τις πύλες τους. Αλλά μέσα σ’ όλο το λόγο του Θεού, υπάρχει μια υπόσχεση που πάει πάντα μαζί με την απαίτηση των δεκάτων και των προσφορών.

Δευτ.ιδ:28,29 Εις το τέλος του τρίτου έτους, θέλεις εκφέρει παν το δέκατον των γεννημάτων σου του έτους εκείνου, και θέλεις εναποθέτει εντός των πυλών σου· και ο Λευΐτης, διότι δεν έχει μερίδα ουδέ κληρονομίαν μετά σου, και ο ξένος και ο ορφανός και η χήρα, οίτινες είναι εντός των πυλών σου, θέλουσιν έρχεσθαι και θέλουσι τρώγει και χορταίνει διά να σε ευλογήση Κύριος ο Θεός σου εις πάντα τα έργα της χειρός σου όσα εργάζεσαι.

Γιατί θα πρέπει κάποιος να διυλίζει τον κώνωπα, την δε κάμηλον να καταπίνει, όταν πρόκειται να επιστρέψει ένα μέρος στον Ύψιστο Θεό που μας δίνει τα πάντα;

Ματθ.ς:19-21 Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.

Η Γραφή μιλάει για ανυπάκουους βασιλιάδες και σκληρόκαρδους Ισραηλίτες. Τελικά, ο Θεός έστειλε τον εκλεκτό λαό Του σε αιχμαλωσία εξαιτίας της αμαρτίας και της επαναστατικότητάς τους. Ο Ισραήλ διασκορπίστηκε από την Ασσυρία και ο Ιούδας στάλθηκε στη Βαβυλώνα για 70 χρόνια.

Τον ορισμένο καιρό, ακριβώς όπως ο Θεός είχε πει, ο βασιλιάς Κύρος υπέγραψε το διάταγμα και έστειλε τον οινοχόο Νεεμία, να οδηγήσει τον Ιούδα πίσω στην Ιερουσαλήμ. Όμως ο τελευταίος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μαλαχίας, εξέδωσε μια αυστηρή προειδοποίηση από το Θεό για τους επαναπατριζόμενους πρόσφυγες.

Μαλ.γ:6-9 Διότι εγώ είμαι ο Κύριος· δεν αλλοιούμαι· διά τούτο σεις, οι υιοί του Ιακώβ, δεν απωλέσθητε. Εκ των ημερών των πατέρων σας απεχωρίσθητε από των διαταγμάτων μου και δεν εφυλάξατε αυτά. Επιστρέψατε προς εμέ και θέλω επιστρέψει προς εσάς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· πλην είπετε, Τίνι τρόπω θέλομεν επιστρέψει; Μήπως θέλει κλέπτει ο άνθρωπος τον Θεόν; σεις όμως με εκλέπτετε· και λέγετε, Εις τι σε εκλέψαμεν; εις τα δέκατα και εις τας προσφοράς. Σεις είσθε κατηραμένοι με κατάραν· διότι σεις με εκλέψατε, ναι, σεις, όλον το έθνος.

Η εκτίμηση είναι ότι σε κάθε συνάθροιση, ένα πολύ μικρό ποσοστό σηκώνει το βάρος των οικονομικών αναγκών της εκκλησίας. Αναρωτιέμαι, μήπως κι εμείς κλέβουμε τον Θεό σαν τον αρχαίο Ισραήλ;

Ψαλμ.ρι:4 Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει αυτό το εδάφιο από τους Ψαλμούς στην Εβρ.ζ:17-21:

«διότι μαρτυρεί λέγων ότι Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Διότι αθέτησις μεν γίνεται της προηγουμένης εντολής διά το ασθενές και ανωφελές αυτής· επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον, έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλητέρας, διά της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν. Και καθ' όσον δεν έγεινεν ιερεύς χωρίς ορκωμοσίας· διότι εκείνοι έγειναν ιερείς χωρίς ορκωμοσίας, ούτος δε μετά ορκωμοσίας διά του λέγοντος προς αυτόν· Ώμοσε Κύριος, και δεν θέλει μεταμεληθή· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο τέλειος γιος — ο αρχιερέας μας. Μας έσωσε από την ποινή της αμαρτίας. Στις Πράξ.δ:34,35 διαβάζουμε για τις συνήθειες της πρώτης εκκλησίας της Καινής Διαθήκης. «διότι όσοι ήσαν κτήτορες αγρών ή οικιών, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πωλουμένων και έθετον εις τους πόδας των αποστόλων· και διεμοιράζετο εις έκαστον κατά την χρείαν την οποίαν είχε».

Ο Θεός δεν σου ζητά να πουλήσεις τα πάντα. Αλλά ο Ιησούς μας άφησε με μία εντολή, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν....» (Ματθ.κη:19-20).

Το να πας, να μιλήσεις, να βαπτίσεις και να διδάξεις απαιτεί χρήματα, χρήματα που ο Θεός προσφέρει δίνοντας σε εσένα και σε μένα τα ταλέντα και τις ικανότητες να κερδίσουμε χρήματα για τη φροντίδα της οικογένειάς μας και της εκκλησία Του.

Εβρ.ζ:12-22 Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. Επειδή εκείνος, περί του οποίου λέγονται ταύτα, άλλης φυλής μετείχεν, εξ ης ουδείς επλησίασεν εις το θυσιαστήριον. Επειδή είναι πρόδηλον ότι εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών, εις την οποίαν φυλήν ο Μωϋσής ουδέν περί ιερωσύνης ελάλησε. Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερεύς, όστις δεν έγεινε κατά νόμον σαρκικής εντολής αλλά κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου· διότι μαρτυρεί λέγων ότι Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Διότι αθέτησις μεν γίνεται της προηγουμένης εντολής διά το ασθενές και ανωφελές αυτής· επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον, έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλητέρας, διά της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν. Και καθ' όσον δεν έγεινεν ιερεύς χωρίς ορκωμοσίας· διότι εκείνοι έγειναν ιερείς χωρίς ορκωμοσίας, ούτος δε μετά ορκωμοσίας διά του λέγοντος προς αυτόν· Ώμοσε Κύριος, και δεν θέλει μεταμεληθή· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ· κατά τοσούτον ανωτέρας διαθήκης εγγυητής έγεινεν ο Ιησούς.

Η Εβρ.ζ:4-9 δείχνει την ανωτερότητα της ιεροσύνης Μελχισεδέκ σε σχέση με τη Λευιτική ιεροσύνη. Ο Αβραάμ, ο πρόγονος των Λευιτών, έδωσε δέκατο στον Μελχισεδέκ, του οποίου η γενεαλογία δεν έχει να κάνει μ’ αυτή των Λευιτών. Πήρε λοιπόν το δέκατο του Αβραάμ, που είναι ο αποδέκτης των θείων υποσχέσεων... 

Αλλά η Γραφή διδάσκει ότι ο Ιησούς είναι ο αρχιερέας μας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, για πάντα. Αν ο Αβραάμ έδωσε δέκατο στον Μελχισεδέκ, γιατί πρέπει εσύ και εγώ να απαλλαχτούμε από την καταβολή δέκατου στον Ύψιστο Θεό;

Β’ Κορ.θ:7,8 Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός. Δυνατός δε είναι ο Θεός να περισσεύση πάσαν χάριν εις εσάς, ώστε έχοντες πάντοτε εν παντί πάσαν αυτάρκειαν να περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν,

Ο Θεός δημιούργησε εσένα και μένα. Έχει μετρημένες τις τρίχες του κεφαλιού μας, και ο μονογενής Γιος Του πέθανε με φρικτό θάνατο για να πληρώσει τις αμαρτίες μας. Γιατί να μην είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε πίσω ένα μέρος από όλα αυτά που τόσο επιμελώς μας έχει παραχωρήσει; Άφθονη χάρη, επάρκεια σε όλα τα πράγματα, μία αιώνια κατοικία μαζί Του. Αλληλούια!