ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ
Αυτό το κεφάλαιο ανοίγει με το δεύτερο γάμο
του Αβραάμ, γεγονός που δεν είναι χωρίς σημασία αν το δούμε σε σχέση με το
προηγούμενο κεφάλαιο. Τα προφητικά βιβλία της Καινής Διαθήκης μας διδάσκουν ότι
το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο μετά που η
εκλεκτή νύμφη του Χριστού θα ετοιμαστεί και θα αρπαχτεί. Έτσι, μετά το γάμο του
Ισαάκ, το Άγιο Πνεύμα μας μιλάει για την ιστορία των κατά σάρκα απογόνων του
Αβραάμ σε σχέση μ’ ένα καινούριο γάμο που έκανε.
Γέν.κε:1-4
Έλαβε δε ο Αβραάμ και άλλην γυναίκα,
ονομαζομένην Χεττούραν. Και αύτη εγέννησεν εις αυτόν τον Ζεμβράν και τον Ιοξάν
και τον Μαδάν και τον Μαδιάμ και τον Ιεσβώκ και τον Σουά. και ο Ιοξάν εγέννησε
τον Σεβά και τον Δαιδάν· οι δε υιοί του Δαιδάν ήσαν Ασσουρείμ και Λετουσιείμ
και Λαωμείμ. Οι υιοί δε του Μαδιάμ ήσαν Γεφά και Εφέρ και Ανώχ και Αβειδά και
Ελδαγά· πάντες ούτοι υιοί της Χεττούρας.
Βλέπουμε πώς ο Θεός ζωοποίησε τον Αβραάμ έτσι
ώστε αν και τόσο γέρος να συνεχίζει να κάνει παιδιά. Ήταν 137 χρονών όταν
πέθανε η Σάρρα.
Η Σάρρα πέθανε 127 χρονών (κγ:1). Αν ο Ισαάκ
ήταν 33,5 χρονών όταν προσφέρθηκε θυσία, ή Σάρρα έπρεπε να ήταν τότε 123,5
χρονών γιατί γέννησε τον Ισαάκ στα 90 της. Πέθανε δηλαδή Σάρρα 3,5 χρόνια μετά
που της πήραν τον “υιόν άρσεν” όπως η γυναίκα στην έρημο στην Αποκ.ιβ:6.
Γέν.κε:5,6
Έδωκε δε ο Αβραάμ πάντα τα υπάρχοντα αυτού
εις τον Ισαάκ. Εις δε τους υιούς των παλλακών αυτού έδωκεν ο Αβραάμ χαρίσματα,
και εξαπέστειλεν αυτούς, έτι ζων, μακράν από του υιού αυτού Ισαάκ προς
ανατολάς, εις την γην της Ανατολής.
Ο Αβραάμ αν και είχε κι άλλους γιους, την
κληρονομιά και την εξουσία την έδωσε στον Ισαάκ (Ματθ.κη:18). Το ίδιο θα γίνει
και με την εκκλησία. Θα υπάρξουν οι άγιοι της θλίψης, οι 144.000 Ισραηλίτες, οι
λαοί της χιλιετούς βασιλείας αλλά καμία απ’ αυτές τις ομάδες δεν θα είναι νύμφη
του Ιησού.
Γέν.κε:7-11
Και ταύτα είναι τα έτη των ημερών της ζωής
του Αβραάμ, όσα έζησεν, έτη εκατόν εβδομήκοντα πέντε. Και εκπνεύσας απέθανεν ο
Αβραάμ εν γήρατι καλώ, γέρων και πλήρης ημερών· και προσετέθη εις τον λαόν
αυτού. Και έθαψαν αυτόν ο Ισαάκ και ο Ισμαήλ οι υιοί αυτού εν τω σπηλαίω
Μαχπελάχ, εν τω αγρώ του Εφρών, υιού του Σωάρ του Χετταίου, τω απέναντι της
Μαμβρή· τω αγρώ, τον οποίον ηγόρασεν ο Αβραάμ παρά των υιών του Χέτ· εκεί ετάφη
ο Αβραάμ και Σάρρα η γυνή αυτού. Και μετά τον θάνατον του Αβραάμ, ευλόγησεν ο
Θεός Ισαάκ τον υιόν αυτού· και κατώκησεν ο Ισαάκ πλησίον του φρέατος Λαχαΐ-ροΐ.
Ο Αβραάμ πεθαίνει 175 χρονών. Ήταν 75 χρονών
όταν ο Θεός τον κάλεσε και έζησε μέσα στη γη Χαναάν 100 χρόνια.
Στον τάφο του Μαλπελάχ τάφηκαν 6 άτομα
(Σάρρα, Αβραάμ, Ισαάκ, Ρεβέκκα, Ιακώβ και Λεία). Η Ραχήλ αφού γέννησε τον
Βενιαμίν πέθανε και την έθαψαν “εν τη οδώ της Εφραθά ήτις είναι η Βηθλεέμ”
(λε:19). Το 6 είναι ο αριθμός του ανθρώπου και συμβολίζει τους νεκρούς εν
Χριστώ που θα αναστηθούν.
Γέν.κε:12-18
Γενεαλογίες των υιών του Ισμαήλ.
Αβιλά
έως Σούρ:
είναι μια μεγάλη έκταση στο Βόρειο τμήμα της Αραβικής χερσονήσου. Η Σούρ
συνορεύει με την Αίγυπτο, που σημαίνει ότι κατοίκησαν από τα βόρεια της Αιγύπτου
μέχρι την Ασσυρία.
έμπροσθεν
πάντων των αδελφών αυτού: στα Εβραϊκά έχει την έννοια “προκλητικά, εχθρικά” προς
τους συγγενείς του.
Γέν.κε:19-22
Και αύτη είναι η γενεαλογία του Ισαάκ, υιού
του Αβραάμ· ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ· ήτο δε ο Ισαάκ ετών τεσσαράκοντα, ότε
έλαβεν εις εαυτόν γυναίκα την Ρεβέκκαν, θυγατέρα Βαθουήλ του Σύρου από
Παδάν-αράμ, αδελφήν Λάβαν του Σύρου. Και εδέετο ο Ισαάκ προς τον Κύριον περί
της γυναικός αυτού, διότι ήτο στείρα· και επήκουσεν ο Κύριος αυτού, και
συνέλαβεν η Ρεβέκκα η γυνή αυτού. Και τα παιδία συνεκρούοντο εντός αυτής· και
είπεν, Αν μέλλη ούτω να γείνη, διά τι εγώ να συλλάβω; και υπήγε να ερωτήση τον
Κύριον.
O Ισαάκ ήταν 40 χρονών όταν παντρεύτηκε τη
Ρεβέκκα. Το “40” συμβολίζει τη δοκιμασία.
Η Ρεβέκκα ήταν στείρα 20 χρόνια (Γεν.κε:26).
Ίσως πολλές φορές να έκανε σκέψεις όπως: “Μα, αφού είμαστε άνθρωποι του Θεού, ο
Θεός μας ευλόγησε αρκετές φορές, γιατί να συμβαίνει τώρα αυτό; Αυτές οι
Χαναναίες δεν έχουν κανένα πρόβλημα, γεννάνε όποτε θέλουν....κι εμείς που
θέλουμε ένα παιδί κληρονόμο των επαγγελιών του Θεού δεν το έχουμε...”
Ναι, ο Θεός τα παιδιά Του τα δοκιμάζει ενώ
τους άλλους τους περιμένει πρώτα να επιστρέψουν σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό αν
συμβαίνουν τέτοια παράξενα πράγματα στη δική μας ζωή να μην λυπόμαστε, αλλά να
ξέρουμε ότι βρισκόμαστε πάνω στον τροχό του αγγειοπλάστη! Ο Θεός μας φτιάχνει
κατά την εικόνα και την ομοίωσή Του, σε κάτι πολύ όμορφο κι ευλογημένο. Πρέπει
να μάθουμε να υποτασσόμαστε στον Κύριο και να μην σκληραίνουμε την καρδιά μας.
Όταν ένα αγγείο σκληραίνει, είναι πολύ εύκολο να σπάσει και μετά δεν γίνεται
τίποτα.
Ο Ισαάκ περίμενε 20 χρόνια για παιδί. Είναι
φυσικό να προσευχόταν πολύ γι’ αυτό. Όμως δεν σημαίνει ότι ό,τι ζητάμε ο Θεός
μας το δίνει αμέσως! Πολλές φορές θέλει να μας μάθει υπομονή, να περιμένουμε
δίχως ν’ αλλά ζούμε στάση και τοποθέτηση. Η πίστη όμως πάντα νικά! Τελικά ο
Θεός απάντησε στην προσευχή του Ισαάκ και η Ρεβέκκα συνέλαβε.
συνεκρούοντο: Η Ρεβέκκα
καταλάβαινε ότι κάτι παράξενο γίνεται μέσα στην κοιλιά της. Ίσως να σκεφτόταν,
αν αυτή η σύλληψη είναι αποτέλεσμα της προσευχής του Ισαάκ γιατί να υποφέρει
έτσι;
Γέν.κε:23
Και είπεν ο Κύριος προς αυτήν, Δύο έθνη είναι
εν τη κοιλία σου· και δύο λαοί θέλουσι διαχωρισθή από των εντοσθίων σου· και ο
εις λαός θέλει είσθαι δυνατώτερος του άλλου λαού· και ο μεγαλήτερος θέλει
δουλεύσει εις τον μικρότερον.
Πήγε λοιπόν να ρωτήσει τον Κύριο, κι ο Κύριος
μέσω κάποιου προφήτη Του της απάντησε ότι έχει δύο έθνη μέσα στην κοιλιά της κι
ότι ο μεγαλύτερος θα δουλέψει τον μικρότερο. Αυτό το λέει ο Θεός με βάση την
πρόγνωσή Του κι όχι τον προορισμό. Ο Θεός προγνώριζε τις ζωές αυτών των
παιδιών, τις αποφάσεις τους, τα έργα τους, τις αντιδράσεις τους σε συγκεκριμένα
πράγματα. Στην Ρωμ.θ:13 λέει: ”Τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα”. Όμως
γιατί; Αφού ξέρουμε ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πραξ.ι:34). Πρέπει να
υπάρχει κάποιος λόγος για να μιλήσει έτσι ο Θεός. Ο λόγος είναι ακριβώς ότι ο
Θεός είδε την αδιαφορία του Ησαύ για τα πνευματικά, δεν θα εκτιμούσε τις
πνευματικές αιώνιες ευλογίες που ο Θεός θα του έδινε κι ότι θα ζούσε απόλυτα
σαρκικά. Αντίθετα, ο Ιακώβ θα εκτιμούσε σωστά τις πνευματικές ευλογίες. Ο Ησαύ
ήταν σαρκικός, ο Ιακώβ πνευματικός.
δύο
λαοί:
ο ένας σαρκικός, ο άλλος πνευματικός. Δεν έχει σημασία αν ο σαρκικός είναι
μεγαλύτερος, θα δουλέψει στο μικρότερο. Σήμερα δεν έχει καμιά σημασία αν τα
κοσμικά σαρκικά συστήματα φαίνονται τόσο μεγάλα και δυνατά. Όλα αυτά θα υποταχτούν
στο Θεό και θα ομολογήσουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος.
