Μιχ.ς:8 Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και
τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και
να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;
Όσοι είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την αμαρτία τους, την
δυστυχία τους και την επικίνδυνη κατάσταση που βρίσκονται εξαιτίας αυτού του
γεγονότος, θα έδιναν όλο τον κόσμο, αν τον είχαν, για ειρήνη και συγχώρηση.
Όμως, δεν προσφέρουν σωστά. Οι θυσίες είχαν αξία επειδή αναφερόταν
στον Χριστό, ήταν αδύνατο το αίμα των ταύρων και των αιγών να σήκωνε τις
αμαρτίες. Και όλες οι προτάσεις για ειρήνη, εκτός εκείνων που είναι σύμφωνες με
το Ευαγγέλιο, είναι παράλογες. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της
θείας δικαιοσύνης, ούτε ικανοποιούν όλα τα λάθη που γίνονται, τάχα προς τιμή
του Θεού, από την αμαρτία. Ακόμα δεν αντικαθιστούν καθόλου τον αγιασμό της
καρδιάς και την αναμόρφωση της ζωής.
Οι άνθρωποι μπορεί ν’ αφήσουν οτιδήποτε άλλο, παρά τις
αμαρτίες τους, αλλά δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από τον Θεό, εκτός αν τις
αφήσουν. Οι ηθικές εντολές δίδονται επειδή είναι καλό για τον άνθρωπο. Όταν
υπακούμε τις εντολές του Θεού, υπάρχει μεγάλη ανταμοιβή, όχι μόνο τη στιγμή που
το κάνουμε, αλλά και εις βάθος χρόνου. Ο Θεός δεν το γνωστοποίησε απλά, αλλά το
έκανε σαφές.
Το καλό που ο Θεός περιμένει από εμάς, δεν είναι να
πληρώσουμε την τιμή της συγχώρησης των αμαρτιών μας και της αποδοχής μας από Αυτόν,
αλλά αγάπη γι’ Αυτόν - και που το παράλογο, ή το δύσκολο σ’ αυτό; Κάθε διαλογισμός
μας πρέπει να υποταχθεί στην υπακοή του Θεού, αν θέλουμε να περπατήσουμε άνετα
μαζί Του. Πρέπει να το κάνουμε αυτό σαν μετανοημένοι αμαρτωλοί, εξαρτώμενοι από
το Λυτρωτή και το έργο της εξιλέωσης. Ευλογημένος να είναι ο Κύριος που είναι
πάντα έτοιμος να δώσει χάρη στους ταπεινούς, περιμένοντας να μετανοήσουν.
