Γένεση (090)

KEΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

Γέν.κα:1 Και επεσκέφθη ο Κύριος την Σάρραν, ως είπε· και έκαμεν ο Κύριος εις την Σάρραν, ως ελάλησε.

Εδώ έχουμε την εκπλήρωση της επαγγελίας, τον ευλογημένο καρπό της προσδοκίας! Κανείς δεν περίμενε ποτέ μάταια όταν έλπιζε στο Θεό. Ο Θεός πάντα όταν κάνει διαθήκη κρατάει το Λόγο Του. Όποιος με πίστη κρατάει την υπόσχεση του Θεού, είναι κάτοχος μιας σταθερής πραγματικότητας που θα απολαύσει.

Όταν πια ο Αβραάμ είχε μπροστά του εκπληρωμένη την υπόσχεση του Θεού, μπορούσε να καταλάβει τη ματαιότητα των δικών του προσπαθειών για να πετύχει την εκπλήρωση.  Ο Ισμαήλ ήταν τελείως άχρηστος σε ό,τι αφορά την υπόσχεση του Θεού.  Ήταν μόνο αντικείμενο στοργής για τα φυσικά αισθήματα της καρδιάς του Αβραάμ.

Η Σάρρα που συμβολίζει εδώ την εκκλησία γεννά στα γηρατειά της (90 χρονών) υιό. Υπάρχουν κι άλλες γυναίκες μέσα στο λόγο του Θεού που ήταν στείρες αλλά στο τέλος γέννησαν:

Θάμαρ (δεν ήταν στείρα αλλά γέννησε μετά από πολλά βάσανα ηλικιωμένη), Ρεβέκκα, Άννα, Ελισάβετ.  Ο Θεός μ’ όλα αυτά θέλει να μας δείξει ότι πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε για να απολαύσουμε τις επαγγελίες (Εβρ.ι:36). Ετοίμαζε τον Ισραήλ να δεχτεί την παρθενογέννηση του Ιησού, ζωοποιώντας νεκρές μήτρες.

Ο ΙΣΑΑΚ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

1.   Το υποσχεθέν σπέρμα.

2.   Μεγάλο διάστημα ανάμεσα στην υπόσχεση και την εκπλήρωση

3.   Η μητέρα διερωτάται για τη δυνατότητα της γέννησης (Λουκ.α:34).

4.   Δόθηκε όνομα πριν τη γέννα από τον πατέρα Γέν.ιζ:19 Ματθ.α:21

5.   Γεννήθηκε στον ορισμένο από το Θεό καιρό με θαύμα.

6.   Όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ φάνηκε η αληθινή φύση του Ισμαήλ που συμβολίζει τους γραμματείς και Φαρισαίους (σάρκα).

7.   Ο Ισαάκ σήκωσε στον ώμο του τα ξύλα της θυσίας προς το Μοριά που είναι ο Γολγοθάς.

8.   Τόσο ο πατέρας, όσο κι ο γιός πρόσφεραν θυσία με τη θέλησή τους.

9.   Ο πατέρας είχε στο νου του την ανάσταση του γιου του (Εβρ.ια:17-19).

10.Η αγάπη ήταν το κίνητρο της θυσίας (Ιωάν.γ:16).

11.Ο πατέρας του έψαξε για νύμφη (Ελιέζερ, Ρεβέκκα)

12.Η νύμφη έπρεπε να έρθει στη χώρα του πατέρα του

13.Η νύμφη αγάπησε και δέχτηκε το νυμφίο πριν ακόμα τον δει.

14.Ο Ισαάκ έδωσε μαζί με τον Ελιέζερ δώρα στη νύμφη (χαρίσματα).

15.Διαμάχη ανάμεσα σε Ισαάκ (πνεύμα) και Ισμαήλ (σάρκα).

Γέν.κα:2 Και συνέλαβεν η Σάρρα, και εγέννησεν εις τον Αβραάμ υιόν εν τω γήρατι αυτού· κατά τον καιρόν, τον οποίον είπε προς αυτόν ο Θεός.

H λέξη «Θεός» στα Εβραϊκά είναι ΕΛΟΧΙΜ, δίνοντας έτσι έμφαση στη δύναμη αντίθετα με το εδ.1 όπου χρησιμοποιείται το όνομα ΓΙΑΧΒΕ για να δώσει έμφαση στην πιστότητα σε σχέση με τη διαθήκη.

Υπάρχει ο “ορισμένος καιρός” του Θεού και ο πιστός θα πρέπει να μάθει να τον περιμένει με υπομονή. Βέβαια πολλές φορές μας φαίνεται μακρύς ο χρόνος της προσμονής και η αναβαλλόμενη απόλαυση αυτού που ελπίζεις βασανίζει την καρδιά, αλλά ο πνευματικός άνθρωπος ενθαρρύνεται με τη βεβαιότητα ότι ο σκοπός όλων αυτών των δυσκολιών είναι η τελική φανέρωση της δόξας του Θεού (Αβακ.β:3,4).

Γέν.κα:3,4 Και εκάλεσεν ο Αβραάμ το όνομα του υιού αυτού, του γεννηθέντος εις αυτόν, τον οποίον η Σάρρα εγέννησεν εις αυτόν, Ισαάκ. Περιέτεμε δε ο Αβραάμ τον υιόν αυτού Ισαάκ την ογδόην ημέραν, ως προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός.

Ισαάκ σημαίνει γέλωτας. Ο Αβραάμ του έκανε περιτομή την όγδοη μέρα. Συμβολίζει την αποβολή της σάρκας για να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή. Το αντίτυπο το βρίσκουμε στην Κολ.β:10-12.

Αν και ο Ισαάκ έζησε περισσότερο απ’ τους άλλους πατριάρχες, η Βίβλος αναφέρει λιγότερα γι’ αυτόν.  Πέθανε σε ηλικία 180 χρονών.

Ο Ισαάκ ήταν αρκετά διαφορετικός απ’ τον πατέρα του Αβραάμ. Ήταν ευγενικός και ειρηνικός άνθρωπος. Ο χαρακτήρας του διαφαίνεται καθαρά στην υποταγή του στο όρος Μοριά.  Όπως ο Αβραάμ ήταν ο άνθρωπος των “βομών”, έτσι ο Ισαάκ ήταν άνθρωπος “πηγαδιών”. Η ζωή του Αβραάμ μας μιλάει για το Γολγοθά, ενώ η ζωή του Ισαάκ για την Πεντηκοστή. Όπου πήγαινε ο Ισαάκ, άφηνε πηγάδια με νερό. Ακόμα ξανάνοιγε πηγάδια που οι εχθροί είχαν κλείσει και τα νερά ξανάτρεχαν (κς:18)!

Γέν.κα:5-8 Ήτο δε ο Αβραάμ εκατόν ετών, ότε εγεννήθη εις αυτόν Ισαάκ ο υιός αυτού. Και είπεν η Σάρρα, Ο Θεός με έκαμε να γελώ· όστις ακούση, θέλει γελά μετ' εμού. Και είπε, Τις ήθελεν ειπεί προς τον Αβραάμ, ότι ήθελε θηλάσει τέκνα η Σάρρα; επειδή εγέννησα υιόν εν τω γήρατι αυτού. Το δε παιδίον ηύξησε και απεγαλακτίσθη· και έκαμεν ο Αβραάμ μέγα συμπόσιον, καθ' ην ημέραν απεγαλακτίσθη ο Ισαάκ.

Ο Αβραάμ είναι 100 χρονών και δεν έχει τίποτα να καυχηθεί σ’ αυτό. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει πια καμιά ελπίδα, όταν δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από τον εαυτό του, τότε έρχεται ο καιρός του Θεού. Και όταν ο Θεός φανερώνεται, τότε όλα είναι χαρά, θριαμβευτική χαρά! Η Σάρρα λέει: Ο Θεός μ’ έκαμε να γελώ.

100=10Χ10. Το δέκα συμβολίζει την πληρότητα του κόσμου, την ευθύνη απ’ τη μεριά του ανθρώπου. Ο Ισαάκ γεννήθηκε όταν ο Αβραάμ έφθασε στην πληρότητα του πνευματικού του βαδίσματος.  Ο Υιός άρσεν θα γεννηθεί όταν ο λαός του Θεού φτάσει στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού εις άνδρα τέλειον.

Σύμφωνα με τα έθιμα της Ανατολής, τα παιδιά απογαλακτιζόταν όταν ήταν 3-5 χρονών.  Όταν ο Ισαάκ απογαλακτίστηκε ο Αβραάμ διοργάνωσε μια μεγάλη γιορτή κατά την οποία μπορεί να ανακοίνωσε ότι ο Ισαάκ είναι ο κληρονόμος του.  Ο Ισμαήλ ήταν τώρα περίπου 17 χρονών.  Μπορεί μέχρι τώρα να ήταν ένα “καλό παιδί”, αλλά η γέννηση του υιού της ελευθέρας φανερώνει τον πραγματικό χαρακτήρα του και αρχίζει να κοροϊδεύει τον Ισαάκ. Στους ΓΑΛ.δ:29 ο Λόγος του Θεού αυτό το ονομάζει διωγμό. Ο Ισαάκ ήταν για το σπίτι του Αβραάμ ότι είναι η νέα φύση που γεννιέται μέσα σ’ ένα αμαρτωλό. Δεν άλλαξε ο Ισμαήλ, αλλά είχε γεννηθεί ο Ισαάκ!  Ο γιός της δούλης δεν μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που ήταν. Ας γινόταν μεγάλο έθνος, ας παρέμενε στην έρημο, ας ήταν τοξότης,  ας γινόταν πατέρας δώδεκα αρχόντων, παρέμενε πάντοτε ο γιός της δούλης. Απ’ την άλλη μεριά, όσο αδύνατος και περιφρονημένος κι αν ήταν ο Ισαάκ, ήταν ο γιός της ελευθέρας. Ότι είχε το είχε απ’ τον Κύριο, τη θέση, την τάξη, τα προνόμια, την ελπίδα (Ιωάν.γ:16).

Η αναγέννηση δεν είναι η αλλαγή της παλιάς φύσης αλλά η εισαγωγή μιας καινούριας. Με το που εμφυτεύεται η καινούρια φύση, ο χαρακτήρας της παλιάς δεν μεταβάλλεται. Παραμένει ο ίδιος φανερώνοντας μάλιστα και την πλήρη αντίθεσή του προς την καινούρια (Γαλ.ε:17).

Στους Ρωμ.η:7 διαβάζουμε ότι “το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν”. Έχοντας λοιπόν αυτή τη στάση, δεν μπορεί ν’ αλλάξει ή να βελτιωθεί επειδή “εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται αλλ’ ουδέ δύναται”. Ιωάν.γ:6  Παρ.κζ:22 Κολ.γ:9 δεν λέει να καλυτερεύσουμε τον παλαιό άνθρωπο αλλά να τον απεκδυθούμε.

Η γέννηση του Ισαάκ δεν καλυτέρευσε τον Ισμαήλ αλλά φανέρωσε την πραγματική του φύση.  Ποιο θα μπορούσε να είναι το φάρμακο αυτού του κακού; Οπωσδήποτε όχι η ελπίδα καλυτέρευσης του Ισμαήλ. Το φάρμακο είναι στο: “Δίωξον την δούλην ταύτην και τον υιόν αυτής διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ” (Εκκλ.α:15). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτό που είναι στρεβλό και ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό που είναι ευθύ από το Θεό.