ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΙΚΟΣΤΟ
Αυτό
το κεφάλαιο μας φανερώνει δύο ξεχωριστά πράγματα:
Την ηθική αμαύρωση που το παιδί του Θεού
μερικές φορές έχει στα μάτια του κόσμου, αλλά και την ηθική αξία που είναι
πάντοτε περιβλημένο στα μάτια του Θεού.
Γέν.κ:1,2
Και εκίνησεν εκείθεν ο Αβραάμ εις την γην την
προς μεσημβρίαν, και κατώκησε μεταξύ Κάδης και Σούρ· και παρώκησεν εν Γεράροις.
Και είπεν ο Αβραάμ περί Σάρρας της γυναικός αυτού, Αδελφή μου είναι. Έστειλε δε
Αβιμέλεχ ο βασιλεύς των Γεράρων, και έλαβε την Σάρραν.
Γέραρα: Πόλη προς το Νότο, κάτω από Φιλισταίο βασιλιά.
Ο Αβραάμ δείχνει ξανά πόσο φοβάται τις
περιστάσεις. Κατοικεί στα Γέραρα και φοβάται τους κατοίκους του τόπου. Επειδή
κρίνει ότι ο Θεός δεν είναι μαζί τους, ξεχνά ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί του.
Φαίνεται ότι τον απασχολούν περισσότερο οι κάτοικοι των Γεράρων, παρά Εκείνος
που είναι ισχυρότερος απ’ όλους αυτούς.
Ο χρόνος κάνει τον άνθρωπο να ξεχνάει. Ο
Αβραάμ ξέχασε ότι ο Θεός έχει τη δύναμη να φυλάξει τη Σάρρα και καταφεύγει στο
ίδιο τέχνασμα που είχε κάνει πριν 13 χρόνια περίπου στην Αίγυπτο. Παρασύρθηκε
γιατί πήρε τα μάτια του απ’ τον Θεό, εγκατέλειψε-ίσως για λίγο-τη θέση της
εξάρτησης απ’ Αυτόν κι έτσι υπέκυψε στον πειρασμό. Είμαστε δυνατοί μόνο όταν
μένουμε προσκολλημένοι σ’ Αυτόν με τη συναίσθηση της τέλειας αδυναμίας
μας! Αν ο Θεός βοήθησε τον Αβραάμ να
διαλύσει τα στρατεύματα πέντε βασιλιάδων, δεν θα τον βοηθούσε αν χρειαζόταν στη
μικρή πόλη των Γεράρων! Τίποτα δεν
μπορεί να μας βλάψει όσο περπατάμε στο μονοπάτι των εντολών του Θεού. Αν ο
Αβραάμ στηριζόταν με απλότητα στο Θεό, οι άνθρωποι των Γεράρων δεν θ’ ασχολούνταν
μαζί του. Και θα είχε το προνόμιο ν’ αποδείξει την πιστότητα του Θεού και να
διαφυλάξει τη δική του αξιοπρέπεια σαν πιστός!
Όταν ο Σατανάς αρχίζει να μας πιέζει και χάνουμε την όραση και την πίστη
που πρέπει να έχουμε, ας θυμηθούμε τί ο Θεός έχει κάνει στη ζωή μας στο
παρελθόν.
Ίσως ο Αβραάμ να νόμιζε ότι όπως ο Θεός τον
ελευθέρωσε στην Αίγυπτο, έτσι θα τον ελευθερώσει κι εδώ, όμως αυτός είναι λάθος
τρόπος σκέψης. Η συμφωνία αυτή να λέει η Σάρρα ότι είναι αδελφή του έγινε στην
Ούρ (κ:13).
Ο Αβραάμ δεν έπρεπε να θυσιάσει την
καθαρότητα της Σάρρας, ιδιαίτερα μετά την υπόσχεση του Θεού ότι θα του έδινε
γιό απ’ αυτήν. Η Σάρρα ήταν 89 χρονών αλλά ακόμα πολύ όμορφη (εδ.11). Ο
Αβιμέλεχ δεν θα κοίταζε για νεανική αλλά για ώριμη ομορφιά όπως της Σάρρας για
να ταιριάσει με τη βασιλικότητα.
Αβιμέλεχ: σημαίνει “πατέρας
του βασιλιά” ή καλύτερα “πατέρα μου βασιλιά” και ήταν μάλλον τίτλος όπως Φαραώ
παρά όνομα.
Γέν.κ:3-7
Και ήλθεν ο Θεός προς τον Αβιμέλεχ κατ' όναρ
την νύκτα, και είπε προς αυτόν, Ιδού, συ αποθνήσκεις εξ αιτίας της γυναικός,
την οποίαν έλαβες· διότι είναι νενυμφευμένη με άνδρα. Ο δε Αβιμέλεχ δεν είχε
πλησιάσει εις αυτήν· και είπε, Κύριε, ήθελες φονεύσει έθνος έτι και δίκαιον; δεν
μοι είπεν αυτός, Αδελφή μου είναι; και αυτή πάλιν, αυτή είπεν, Αδελφός μου
είναι. Εν ευθύτητι της καρδίας μου και εν καθαρότητι των χειρών μου έπραξα
τούτο. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός κατ' όναρ, Και εγώ εγνώρισα ότι εν ευθύτητι
της καρδίας σου έπραξας τούτο· όθεν και εγώ σε εμπόδισα από του να αμαρτήσης
εις εμέ· διά τούτο δεν σε αφήκα να εγγίσης αυτήν· τώρα λοιπόν απόδος την
γυναίκα προς τον άνθρωπον, διότι είναι προφήτης· και θέλει προσευχηθή υπέρ σου
και θέλεις ζήσει· αλλ' εάν δεν αποδώσης αυτήν, έξευρε ότι εξάπαντος θέλεις
αποθάνει, συ και πάντα όσα έχεις.
έθνος έτι και δίκαιον: Τα γεγονότα των
Σοδόμων φαίνεται ότι είναι ακόμα φρέσκα στη μνήμη του Αβιμέλεχ. Η καταστροφή
των δύο πόλεων θα συγκράτησε έστω και για λίγο την αμαρτία.
προφήτης: Ο Αβραάμ ήταν προφήτης, όχι όμως σαν
τον Ησαΐα. Όμως ο Θεός του μιλούσε, του
έδειχνε τα μέλλοντα (Εβρ.ια:10). Ο Αβραάμ ήταν “ναβί” δηλαδή κοχλάζων το λόγο
του Θεού.
Ας εξετάσουμε όμως τώρα την ηθική αξία του
Αβραάμ στα μάτια του Θεού. Καθώς μελετάμε την ιστορία του λαού του Θεού, είτε
σαν σύνολο είτε ατομικά, πολύ συχνά μας κάνει έκπληξη βλέποντας τη διαφορά που
υπάρχει μεταξύ του τρόπου που βλέπει ο Θεός το λαό Του και του τρόπου που ο
κόσμος τον βλέπει. Ο Θεός βλέπει τους δικούς Του εν Χριστώ, τους βλέπει στο
πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έτσι ώστε να είναι μπροστά Του “χωρίς κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων”. Είναι μπροστά στο Θεό
ό,τι είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι τέλειοι όσο αφορά τη θέση τους εν Χριστώ
(Εφεσ.ε:27 α:4-6 Α’Ιωάν.δ:17
Ρωμ.η:9).
Συνήθως οι χριστιανοί πιστεύουν για τον εαυτό
τους ότι είναι φτωχοί, αδύνατοι, ατελείς, υποκείμενοι σε σφάλματα και σε
ασυνέπειες. Όμως ανήκει στο Θεό το
προνόμιο να φανερώνει την ωραιότητα, την αξία και την τελειότητα του λαού
Του. Αυτός μόνο έχει αυτό το προνόμιο,
γιατί Αυτός έχει δώσει στο λαό Του όλα αυτά. Ο λαός του Θεού δεν έχει άλλη
ωραιότητα απ’ αυτή που ο Θεός έδωσε σ’ αυτόν.
Όταν ο Βαλάκ ζήτησε να καταραστεί το σπέρμα
του Αβραάμ, ο Κύριος είπε: “Δεν θεωρώ
ανομίαν εις τον Ιακώβ, ουδέ βλέπω διαστροφήν εις τον Ισραήλ. Πόσον ωραίαι είναι
αι κατοικίαι σου Ιακώβ, αι σκηναί σου, Ισραήλ” (Αριθ.κγ:21, κδ:5).
Ο Κύριος τοποθετείται πάντοτε μεταξύ των
δικών Του και κάθε στόματος που ανοίγει για να τους κατηγορήσει. Δεν απαντά
στις κατηγορίες σύμφωνα με το πώς βλέπουν οι δικοί Του τους εαυτούς τους ή με
τον τρόπο που τους βλέπουν οι άνθρωποι του κόσμου, αλλά σύμφωνα με ό,τι τους
έχει καταστήσει ο Ίδιος και σύμφωνα με τη θέση που τους έχει βάλει. Έτσι έγινε
κι εδώ με τον Αβραάμ. Ο Αβραάμ έκανε λάθος, αλλά τον Αβραάμ υπερασπίζεται ο
Θεός. Ποιος μπορεί να μας κατακρίνει, όταν στον αγώνα μας να κάνουμε το θέλημα
του Θεού πέφτουμε, όταν ο ίδιος ο Κύριος μας υπερασπίζεται;
Ο Αβραάμ ταπεινώθηκε στα μάτια του
Αβιμέλεχ όμως όταν ο Θεός σηκώνεται υπέρ
του Αβραάμ, λέγει στον Αβιμέλεχ: “Ιδού, είσαι νεκρός”(αυτή είναι η σημασία του εδαφίου
αυτού) ενώ για τον Αβραάμ λέγει:”Είναι
προφήτης και θέλει προσευχηθεί υπέρ σου”. Ναι, παρ’ όλη την ευθύτητα της
καρδιάς του και την αθωότητα των χεριών του, ο βασιλιάς των Γεράρων δεν είναι
παρά “νεκρός”. Επιπλέον πρέπει να αποκατασταθεί η υγεία του με τις προσευχές
αυτού που είχε πέσει και ήταν ασυνεπής. Έτσι ενεργεί ο Θεός. Μπορεί να έχει
πολλές διαφορές με το παιδί Του σχετικά με τη διαγωγή του, όμως απ’ τη στιγμή
που ο εχθρός σηκώνεται εναντίον του, ο Κύριος παίρνει το μέρος του παιδιού Του.
Ο Θεός δεν αφήνει τον Αβιμέλεχ (τα έθνη) να επωφελούνται από τις πτώσεις των
χριστιανών. Ο Αβιμέλεχ (κόσμος) βλέπει τον Αβραάμ (αγίους) σαν υποκριτή, ψεύτη
και προβληματικό άνθρωπο. Ο Θεός όμως βλέπει τον Αβραάμ δίκαιο εν Χριστώ Ιησού.
Α’Χρον.ις:22 Ζαχ.β:8 Ρωμ.η:34
Κανένα βέλος του εχθρού δεν μπορεί να τρυπήσει
την ασπίδα κάτω από την οποία ο Κύριος φυλάει και το πιο αδύνατο πρόβατο της
ποίμνης Του που απέκτησε με την τιμή του αίματός Του. Κρατάει τους δικούς Του
κρυμμένους “εν τω αποκρύφω της σκηνής
αυτού”, βάζει τα πόδια τους “επί του
βράχου” των αιώνων, υψώνει την κεφαλή τους “υπεράνω των εχθρών των των περικυκλούντων αυτούς” και γεμίζει την
καρδιά τους με την αιώνια χαρά της σωτηρίας Του (Ψαλμ.κζ). Η αγκαλιά του Θεού
είναι πιο μεγάλη από τα σφάλματά μας και τις αδυναμίες μας!
