Πολλοί πιστοί
σήμερα υπερηφανεύονται για τη φυλή τους, υπερηφανεύονται
για το πρόσωπό τους, υπερηφανεύονται για την χάρη - είναι υπερήφανοι που έχουν
σωθεί με την χάρη! Φίλε μου, η σωτηρία σου δεν πρέπει να σε κάνει περήφανο, δεν
είναι καν κάτι για να καυχιέσαι. Είναι κάτι που κανονικά πρέπει να δοξάζει τον
Θεό κι εσένα να σε κρατάει ταπεινό. Δεν ντρέπεσαι που πρέπει να σωθείς από την χάρη
του Θεού, επειδή είσαι ένας τόσο άθλιος αμαρτωλός; Μακάρι να είχα κάτι να
προσφέρω στον Θεό για τη σωτηρία, αλλά δεν έχω τίποτα. Ως εκ τούτου, σώζομαι με
την χάρη και δεν μπορώ καν να καυχηθώ για αυτό.
Η υπερηφάνεια
είναι αυτό που καταστρέφει τη μαρτυρία πολλών χριστιανών και τους έχει κάνει
πολύ αναποτελεσματικούς για τον Θεό. Κάνουν ότι κάνουν για επίδειξη και αυτό
που τελικά φτιάχνουν είναι μια μεγάλη θημωνιά από άχυρα. Δεν χτίζουν πάνω στο
θεμέλιο του Χριστού με χρυσό, ασήμι και πολύτιμες πέτρες. Η περηφάνια έχει κάνει πολλούς
Τι είναι η
περηφάνια; Υπερηφάνεια της καρδιάς είναι η στάση ζωής που διακηρύττει την
ικανότητά της να ζει χωρίς τον Θεό. Βρίσκουμε στο βιβλίο του Αβδιού ότι η
υπερηφάνεια της καρδιάς είχε ξεσηκώσει το έθνος του Εδώμ ακριβώς όπως ο Ησαύ,
που είχε περιφρονήσει τα πρωτοτόκια του. Ακόμα και στο σπίτι του Ισαάκ, όπου
υπήρχε αρκετή τροφή, ήθελε το μαγείρευμα
του Ιακώβ, περισσότερο από τα πρωτοτόκια. Δεν τον ένοιαζε καθόλου ο
Θεός. Στο περιφρονώντας τα πρωτοτόκια, ουσιαστικά περιφρόνησε τον Θεό. Και τώρα
ο Ησαύ είχε γίνει ένα μεγάλο έθνος που είχε δηλώσει την ικανότητά του να ζει
χωρίς τον Θεό.
Άβδ.α:3 Η υπερηφανία της καρδίας σου ηπάτησε σε τον
κατοικούντα εν τοις κοιλώμασι των κρημνών, του
οποίου η κατοικία είναι υψηλή, όστις λέγει εν τη καρδία αυτού, Τις θέλει με
καταβιβάσει εις την γην;
Κατοικούσαν «εν τοις κοιλώμασι των κρημνών». Ζούσαν σε μεγάλα κτίρια που ήταν
λαξευμένα στον μασίφ βράχο μέσα σ’ αυτό το μεγάλο φαράγγι. Ήταν απόλυτα
ασφαλείς - τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Ο Εδωμίτες είχαν υπογράψει μια διακήρυξη
ανεξαρτησίας. Είχαν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας και είχαν διακόψει όλες τις
σχέσεις τους με τον Θεό. Είχαν αποσχιστεί από την κυβέρνηση του Θεού. Είχαν επαναστατήσει εναντίον Του.
Τώρα, τι θα κάνει ο Θεός σε μια τέτοια περίπτωση;
«Εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει Κύριος» (Άβδ.α:4).
Ο αετός χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή σαν σύμβολο της θεότητας. Οι Εδωμίτες ήθελαν
να ανατρέψουν τον Θεό, όπως ο Σατανάς είχε προσπαθήσει να κάνει, ώστε να γίνουν
αυτοί θεοί. Θα διαχειριζόταν τις δουλειές που υποτίθεται ότι ο Θεός έπρεπε να χειριστεί. «και εάν θέσης την φωλεάν σου αναμέσον των άστρων» - αυτό ήταν το
αμάρτημα του Σατανά, επεδίωξε να υψώσει το θρόνο του πάνω από τα άστρα. Ο Θεός λέει, «και εκείθεν
θέλω σε
καταβιβάσει».
Πόσοι άνθρωποι
σήμερα προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους σαν να ήταν ο Θεός; Αισθάνονται ότι δεν
χρειάζονται τον Θεό, και ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς Αυτόν. Το ενδιαφέρον είναι
ότι όταν ο Θεός μας δημιούργησε, δεν έβαλε ένα τιμόνι σε κανέναν από εμάς.
Γιατί; Γιατί θέλει να καθοδηγεί τις ζωές μας. Θέλει πρώτα να Τον πλησιάσουμε
για να σωθούμε, και μετά θέλει να αναλάβει την ευθύνη της ζωής μας. Όταν εσύ κι
εγώ ζούμε τις ζωές μας, είμαστε στη θέση του Θεού. Είμαστε στη θέση του οδηγού.
Είμαστε οι καπετάνιοι της βαρκούλας μας ή πιλότοι του μικρού μας αεροπλάνου,
και περνάμε μέσα από το νερό ή τον αέρα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε
τους εαυτούς μας. Αυτό είναι υπερηφάνεια, και όποιος φτάσει σ’ αυτή τη θέση, αν
συνεχίσει έτσι, διαπράττει μια αμαρτία που είναι μοιραία, διότι σημαίνει ότι θα
χαθεί αιώνια.
