Γέν.ιη:16
Σηκωθέντες δε εκείθεν οι άνδρες διευθύνθησαν
προς τα Σόδομα· και ο Αβραάμ επορεύετο μετ' αυτών διά να συμπροπέμψη αυτούς.
Ήταν συνήθεια τότε, αλλά και σήμερα, να
περπατήσεις για λίγο με τους επισκέπτες σου.
Γέν.ιη:17
Και είπε Κύριος, Θέλω κρύψει εγώ από του
Αβραάμ ό,τι κάμνω;
Ο Αβραάμ ήταν για το Θεό το πιο εκλεκτό
πρόσωπο πάνω σ’ όλη τη γη και τώρα γίνεται θεματοφύλακας των σκέψεων Του και
των σχεδίων Του σχετικά με τα Σόδομα. Αν και το θέμα δεν αφορά προσωπικά τον
Αβραάμ, επειδή είναι κοντά στο Θεό, τον πληροφορεί για τις προθέσεις Του
σχετικά μ’ αυτή την πόλη. Μιλάει ο ΕΛ ΣΑΝΤΑΙ στον Αβραάμ σαν σε φίλο Του. Του
ανοίγει την καρδιά Του για να ξέρει ο Αβραάμ. Αν θέλουμε να μάθουμε τις
προθέσεις του Θεού όσον αφορά τον παρόντα πονηρό αιώνα, πρέπει να είμαστε
ολοκληρωτικά ξεχωρισμένοι απ’ αυτόν και να μην μετέχουμε στους σκοπούς και τους
αγώνες του. Όσο πιο κοντά στο Θεό μένουμε, υποτασσόμενοι στο Λόγο Του, τόσο
περισσότερο θα γνωρίζουμε τις σκέψεις Του για όλα τα πράγματα. Επειδή είμαστε ο
εκλεκτός λαός του Θεού, μας μιλάει και μας φανερώνει τα μέλλοντα για να μας
βεβαιώσει ότι είναι μαζί μας. Δεν θέλει να κρατάει τίποτα κρυφό από μας που να
έχει σχέση με τη σωτηρία και την πνευματική μας πρόοδο.
Αν ο Αβραάμ πήγαινε στα Σόδομα για να μάθει
το μέλλον της πόλης, τί θα άκουγε; Αν ρωτούσε κάποιον από τους πιο έξυπνους
άρχοντές τους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα του έλεγε για τις γεωργικές και
αρχιτεκτονικές επιτυχίες και επιχειρήσεις των συμπατριωτών του, για τα τόσα
πολλά μέσα που διέθετε ο τόπος τους, θα του έδειχνε το πλήθος των πωλητών και
των αγοραστών, εκείνους που έκτιζαν, φύτευαν, έτρωγαν, έπιναν, πάντρευαν και
παντρευόταν.
Όλοι αυτοί οι κάτοικοι των Σοδόμων δεν θα
είχαν ποτέ φανταστεί μια κρίση. Αν κάποιος τους μιλούσε για κάτι τέτοιο, θα
έβλεπε στα χείλια τους το γέλιο της απιστίας.
Όμως επειδή
Θεός δεν ήθελε να βρεθεί ο Αβραάμ ξαφνικά μπροστά σ’ αυτή την
καταστροφή, έρχεται και του το λέει πριν γίνει.
Γέν.ιη:18,19
ο δε Αβραάμ θέλει εξάπαντος γείνει έθνος μέγα
και δυνατόν· και θέλουσιν ευλογηθή εις αυτόν πάντα τα έθνη της γής· επειδή
γνωρίζω αυτόν ότι θέλει διατάξει προς τους υιούς αυτού και προς τον οίκον
αυτού, μεθ' εαυτόν, και θέλουσι φυλάξει την οδόν του Κυρίου, διά να πράττωσι
δικαιοσύνην και κρίσιν, ώστε να επιφέρη ο Κύριος επί τον Αβραάμ τα όσα ελάλησε
προς αυτόν.
Ο Θεός επαναλαμβάνει όσα έχει πει στον
Αβραάμ. Τον επιβεβαιώνει για να τον προφυλάξει από αμφιβολίες που ο διάβολος
μπορεί να σπείρει στο νου του.
Ας προσέξουμε το εδάφ.19. Αυτός είναι ο λόγος
που ο Θεός εμπιστεύτηκε τον Αβραάμ. Πολλοί στηρίζουν εδώ την Καλβινιστική
θεωρία ότι ο Θεός προόρισε τον Αβραάμ για σωτηρία. Αυτό όμως είναι λάθος. Ο
Θεός προγνώρισε τον Αβραάμ, την καρδιά του, τις αποφάσεις του. Τον είδε να
διδάσκει με επιμέλεια τον οίκο του τις οδούς του Κυρίου και βάσει αυτής της
πρόγνωσης, προόρισε τον Αβραάμ να είναι ο Αβραάμ!
Στο Εβραϊκό κείμενο λέει: “επειδή τον έχω
γνωρίσει... ή τον έχω αναγνωρίσει”
Γέν.ιη:20,21 Είπε δε Κύριος, Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων
επλήθυνε, και η αμαρτία αυτών βαρεία σφόδρα· θέλω λοιπόν καταβή και θέλω ιδεί
αν έπραξαν ολοκλήρως κατά την κραυγήν την ερχομένην προς εμέ· και θέλω
γνωρίσει, αν ουχί.
κραυγή: Πιθανόν από τα
θύματα της ηθικής παραλυσίας ή από τον δίκαιο Λωτ. Ακόμα σαν κραυγή μπορεί να
χαρακτηριστεί και ο θόρυβος απ’ όλα αυτά τα όργια που συνέβαιναν εκεί μέσα, “ο
θόρυβος της αμαρτίας”. Ποιος πιστός σήμερα δεν “ακούει” αυτή την κραυγή; Και ο
Θεός που ακούει, δεν κάθεται απαθής, αλλά έρχεται να κρίνει και να καυτηριάσει
την αμαρτία.
θέλω
λοιπόν καταβή:
Ο Θεός δεν είναι ανάγκη να κατεβεί για να δει, αλλά μιλάει έτσι κατά τη
συνήθεια των ανθρώπων. Ακόμα θέλει να δείξει ότι ποτέ δεν κάνει κρίση αν δεν
λάβει υπ’ όψιν Του όλες τις εκδοχές και τις απόψεις. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν
το Θεό, πολλές φορές όταν βλέπουν μια κρίση ρίχνουν τα βάρη σ’ Αυτόν. Αυτό όμως
είναι αφροσύνη. Οι κρίσεις του Θεού είναι πάντοτε δίκαιες, άγιες και αληθινές.
ολοκλήρως: Δηλαδή αν η αμαρτία
τους είχε φθάσει στο πλήρες. Στο σημείο αυτό που δεν γίνεται τίποτε άλλο από
κρίση. Βλέπουμε ότι ο Θεός έχει κάποιο όριο ανοχής όσον αφορά την υπομονή Του
και την αγάπη Του. Αν ο άνθρωπος σπάσει αυτό το όριο της ανοχής του Θεού, τότε
έρχεται δίκαιη κρίση. Σήμερα, αυτό το όριο ανοχής πιέζεται καθημερινά από τους
ανθρώπους.
Γέν.ιη:22 Και αναχωρήσαντες εκείθεν οι άνδρες υπήγον προς τα
Σόδομα· ο δε Αβραάμ ίστατο έτι ενώπιον του Κυρίου.
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι οι δύο “άνδρες” ήταν
άγγελοι (ιθ:1) και ο τρίτος ήταν ο ΓΙΑΧΒΕ.
Γέν.ιη:23-32
Ο Αβραάμ στέκεται ενώπιον του Κυρίου! Πώς
χρησιμοποίησε ο Αβραάμ αυτό που του αποκάλυψε ο Θεός και τη θαυμαστή θέση που
απολαμβάνει; Με τί είναι απασχολημένος στην παρουσία του Κυρίου; Μεσιτεύει για
άλλους. Αυτός που μπορεί να πλησιάζει το Θεό “εν πληροφορία πίστεως”, αυτός που έχει τέλεια ειρήνη μέσα στην
καρδιά του και τη συνείδησή του, θα είναι σε θέση να ικετεύει και υπέρ των
άλλων. Αυτός που έχει ενδυθεί την “πανοπλία
του Θεού” μπορεί να προσεύχεται “υπέρ
πάντων των αγίων” (Εφεσ.ς:18).
Ο Αβραάμ λοιπόν βλέποντας τους δύο αγγέλους
να φεύγουν για να φέρουν την κρίση του Θεού στα Σόδομα και τα Γόμορρα και
ξέροντας ότι μέσα εκεί είναι ο Λωτ και η οικογένειά του, αρχίζει “να κάνει παζάρια”
με το Θεό. Δεν κρίνει το Θεό, ούτε προσπαθεί να Του πει τί θα κάνει. Απλά
προσεύχεται και ικετεύει γνωρίζοντας τη φύση Του (εδ.25).
Όμως όσο ευλογημένη κι αν ήταν αυτή η ικεσία
του Αβραάμ, ήταν περιορισμένη. Ενώ ήξερε ότι η οικογένεια του Λωτ ήταν τέσσερα
άτομα, σταμάτησε να ζητά στα δέκα. Για το Θεό δεν υπάρχει πρόβλημα, σ’ Αυτόν
υπάρχει αφθονία χάρης και υπομονής ώστε να ακούσει τα αιτήματα του αγαπητού Του
φίλου. Όμως ο Αβραάμ απέφυγε να το κάνει. Ίσως φοβήθηκε μήπως υπερβεί το ποσό
της πίστωσής του. Σταμάτησε να ζητά και ο Θεός σταμάτησε να δίνει. Δεν
συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Κύριό μας! Αυτός, δύναται να σώζει
εντελώς...(Εβρ.ζ:25). Μακάρι να μπορούσαμε να μένουμε συνδεδεμένοι μαζί Του σ’
όλες τις ανάγκες μας, τις αδυναμίες μας και τους αγώνες μας.
