Ξέρουμε ότι ο Κύριος απαιτεί από τους εργάτες
Του ορισμένα προσόντα, και τους δίνει οδηγίες για το έργο και τη συμπεριφορά
τους. Τώρα θα δούμε τη Βιβλική διδασκαλία για το πώς η διακονία πρέπει να αντιμετωπιστεί
από την εκκλησία.
Α’ Θεσ.ε:12,13 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε
τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας
νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού
διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας.
Αυτό είναι ένα
νικηφόρο κεφάλαιο, και διακρίνουμε
ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνεις για να είσαι εξ ολοκλήρου αγιασμένος,
είναι να τιμάς πολύ ιδιαίτερα (υπερεκπερισσού) αυτούς που είναι από πάνω σου, για χάρη του έργου τους.
Εβρ.ιγ:7 Ενθυμείσθε
τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού, των οποίων
μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.
Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε
εις τους προεστώτάς σας και υπακούετε· διότι αυτοί
αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να
κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.
Ο λόγος για
την υπακοή και την τιμή αυτών που είναι από πάνω σου εν Κυρίω, δίνεται στο
παραπάνω εδάφιο: «διότι αυτοί αγρυπνούσιν
υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον». Αν εσύ είσαι υπάκουος
σ’ αυτούς, θα δώσουν λόγο «μετά χαράς» και αυτό σε ωφελεί! Στην αντίθετη
περίπτωση, ο λόγος τους θα είναι «μετά στεναγμού» και αυτό δεν σε ωφελεί.
Στην Α’ Τιμ.ε:17
μας λέει ότι «Οι καλώς προϊστάμενοι
πρεσβύτεροι ας αξιόνωνται διπλής τιμής, μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και
διδασκαλίαν». Ο σεβασμός προς τη διακονία, απαιτεί επίσης να μην δεχόμαστε
κατηγορία εναντίον ενός πρεσβύτερου, εκτός από δύο ή τρεις μάρτυρες (Α’ Τιμ.ε:19).
Η διακονία θα είχε
μεγαλύτερη εκτίμηση από τον κόσμο, αν οι πιστοί τηρούσαν πάντα αυτόν τον
κανόνα.
Στον Ιούδα 8
και Β’ Πέτρ.β:10 βλέπουμε ότι υπήρχαν κάποιοι που τόλμησαν να περιφρονήσουν την
κυβέρνηση του Θεού και να μιλάνε άσχημα
για τα διάφορα αξιώματα, με αποτέλεσμα να είναι μεταξύ των καταδικασμένων. Ο
Θεός προειδοποιεί τους πιστούς να μην περιφρονούν την κυβέρνησή Του, γιατί εκεί
υπάρχουν άνθρωποι με εξουσία δοσμένη από τον ουρανό.
Στον Ιάκ.γ:1,2
ο λόγος του Θεού μας συμβουλεύει:
«Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι, αδελφοί μου,
εξεύροντες ότι μεγαλητέραν κατάκρισιν θέλομεν λάβει· διότι εις πολλά πταίομεν
άπαντες. Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ, δυνατός να
χαλιναγωγήση και όλον το σώμα»
Ο δάσκαλος
είναι σε υπεύθυνη θέση και πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός ως προς το τι
διδάσκει. Είναι προτιμότερο να μην επιθυμούμε αυτή τη θέση αν δεν μπορούμε να
την εκπληρώσουμε σωστά. Αλλά αν κάποιος ονομάζεται έτσι, «έκαστος ας εξετάζη το εαυτού έργον, και τότε εις εαυτόν μόνον θέλει
έχει το καύχημα και ουχί εις τον άλλον» (Γαλ.ς:4). Αν σαν σπουδαστές της Βίβλου
σέβεστε και τιμάτε τη διακονία, μετά, όταν κληθείτε κι εσείς να υπηρετήσετε, οι
άλλοι θα σας σεβαστούν γιατί «ό, τι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει
(Γαλ.ς:7).
Αν ένας πρεσβύτερος
αμαρτήσει, πρέπει να επιπληχθεί δημόσια, ώστε να φοβηθούν οι υπόλοιποι (Α’ Τιμ.ε:20).
Ενώ έχουμε δει πώς ο Κύριος προστατεύει τη διακονία και ζητά διπλή τιμή, εδώ
διαπιστώνουμε ότι εάν ένας εργάτης αμαρτήσει με αποτέλεσμα να έρθει μομφή στο
έργο του Θεού, πρέπει να επιπληχθεί μπροστά σε όλους. Αυτό έρχεται σε αντίθεση
με το Γαλ.ς:1 που είναι μόνο για τα απλά μέλη της Εκκλησίας.
Ο Παύλος
προειδοποιεί τους πρεσβύτερους της Εφέσου να τρέφουν την εκκλησία του Θεού.
Τους άφησε σε κάτι που ήξερε ότι θα συμβεί μετά την αναχώρησή του. Είπε, «θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη
φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες
διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών..» (Πράξ.κ:28-30).
Τώρα, πρέπει να διδαχτούμε από αυτές τις γραφές τι κάνουν οι ψευδοδιδάσκαλοι
και οι ψευδοπροφήτες, που μπορεί να είναι και μέσα από το πρεσβυτέριο. Θα
πρέπει όμως να προσέξουμε να μην κάνουμε ποτέ αυτή τη δουλειά για το διάβολο.
Όταν αυτοί οι λύκοι που ενεργούν σαν πρόβατα αρχίσουν να λειτουργούν σε μια συνάθροιση,
πρέπει να είμαστε σε θέση να τους διακρίνουμε από τις γραφές και να μην μένουμε
μαζί τους.
Φαίνεται ότι
υπάρχει μια εγωιστική, ανθρώπινη επιθυμία σε ορισμένους να γίνουν ηγέτες και
καθώς προσπαθούν να περάσουν τις ιδέες τους, δημιουργούν προβλήματα και κάνουν
το έργο του Θεού να υποφέρει. Πόσο πιο όμορφα δεν είναι να είσαι ένα
αφιερωμένο, ικανοποιημένο πρόβατο, υποταγμένο στην καλή διδασκαλία του ποιμένα σου
και να έχεις την ευλογία του Θεού στη ζωή σου.... Και όταν ο Θεός δει ότι έχεις
τα προσόντα για μια υπεύθυνη θέση, θα ανοίξει το δρόμο μπροστά σου χωρίς σπρωξίματα
και συνωστισμό από την πλευρά σου.
Δίνοντας το δέκατο
Το ζήτημα του
δέκατου φαίνεται ότι είναι δύσκολο να κατανοηθεί από το μυαλό κάποιων ανθρώπων.
Γιατί να πληρώσουμε δέκατα; Επειδή δέκατα πληρώθηκαν από τον Αβραάμ, και ο
Ιησούς είπε ότι αν είστε σπέρμα του Αβραάμ, θα κάνετε τα έργα του Αβραάμ
(Ιωάν.η:39). Πρέπει να πληρώσουμε τα δέκατα, γιατί δέκα λεπτά του ευρώ είναι πολύ
λίγα. Αν δώσουμε λιγότερα, δεν κάνουμε ότι κάνανε οι Εβραίοι. Το δέκατο, είναι
το ελάχιστο που μπορούμε να δώσουμε. Αν κάποιος κερδίζει αρκετά, πρέπει να
δώσει περισσότερα απ’ αυτόν που κερδίζει λίγα (Α’ Κορ.ις:2).
Η διακονία
πρέπει να καλύπτεται οικονομικά από τα μέλη της συνάθροισης. Αν όλοι δώσουν το
δέκατο για τον ποιμένα, μια μικρή συνάθροιση θα εκπλαγεί πόσο εύκολα μπορούν να
καλυφθούν οι ανάγκες του.
Ορισμένοι που
ενοχλούνται από το δέκατο, θα πουν ότι δεν πρέπει να δίνουμε μόνο το ένα δέκατο
τώρα, αλλά πρέπει να δίνουμε τα πάντα. Λοιπόν, εμείς λέμε, αν θέλετε να πιστεύετε
ότι αυτό είναι το καλύτερο, το δεχόμαστε αρκεί να ανταποκριθείτε σ’ αυτό! Στη
συνέχεια θα μας πουν ότι δεν σημαίνει να τα δώσουν όλα, αλλά να τα βάλουν στο
θυσιαστήριο για τον Θεό. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι τα δένουν στο θυσιαστήριο
τόσο σφιχτά που παραμένουν εκεί - και το έργο του Κυρίου δεν ωφελείται από αυτό.
Έτσι, αυτός που δίνει με πιστότητα το δέκατό του, κάνει περισσότερα για το έργο
του Θεού από ό, τι αυτός που λέει «εγώ τα δίνω όλα»!
Ο Θεός ευλογεί
τον άνθρωπο που πληρώνει το δέκατό του και συναλλάσσεται τίμια μαζί Του. Αυτό
μας πείθει ότι ο πιο βιβλικός τρόπος για την υποστήριξη ενός ποιμένα είναι το
δέκατο. Οι προσφορές δίδονται για άλλες ανάγκες που μπορεί να προκύψουν.
