Γέν.ιθ:18-20 Και είπεν
ο Λωτ προς αυτούς, Μη, παρακαλώ, Κύριε· ιδού, ο δούλός σου εύρηκε χάριν ενώπιόν
σου, και εμεγάλυνας το έλεός σου, το οποίον έκαμες προς εμέ, φυλάττων την ζωήν μου·
αλλ' εγώ δεν θέλω δυνηθή να διασωθώ εις το όρος, μήπως με προφθάση το κακόν και
αποθάνω· ιδού, παρακαλώ, η πόλις αύτη είναι πλησίον ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι
μικρά· εκεί, παρακαλώ, να διασωθώ· δεν είναι μικρά; και θέλει ζήσει η ψυχή μου.
Στο εδάφιο 18 η λέξη
“Κύριε” δεν είναι “Αδών” αλλά Αδωνάϊ (πληθυντικός). Κι επειδή συντάσσεται με
αντωνυμία πληθυντικού αριθμού (αυτούς), πρέπει να ερμηνευτεί “Κύριοι” και όχι
“Κύριε”.
Οι άγγελοι όχι μόνο
χρειάστηκε να τον πιάσουν απ’ το χέρι και να τον πιέσουν να φύγει, αλλά ακόμα
όταν ένας απ’ αυτούς τον παροτρύνει να σώσει τη ζωή του - το μόνο πράγμα που
μπορούσε να σώσει απ’ την καταστροφή - και να καταφύγει στο όρος, ο Λωτ
απάντησε: Μή παρακαλώ Κύριοι....
Ο Λωτ μοιάζει με κάποιον
που πνίγεται και προσπαθεί να γαντζωθεί από ένα φτερό που πλέει κοντά του! Ο
άγγελος του λέει να σωθεί στο όρος, κι αυτός ζητά “μια μικρή πόλη”, ένα
κουρελάκι του κόσμου. Το όρος για τον Λωτ ήταν κάτι δύσκολο. Δεν μπορούσε να το κάνει επειδή είχε μάθει τη
ζωή της πόλης. Είχε περπατήσει πολύ
καιρό μακριά απ’ το Θεό και για πολύ καιρό ανέπνεε τη βρομιά της πόλης, έτσι
ώστε να μην μπορεί να εκτιμήσει τον καθαρό αέρα της παρουσίας του Θεού.
Η ψυχή του είναι
ταραγμένη. Η “φωλιά” που είχε φτιάξει τώρα δεν υπάρχει και δεν έχει αρκετή
πίστη να καταφύγει στο Θεό. Δεν ήταν συνηθισμένος στην κοινωνία με τον πνευματικό
κόσμο και τώρα ο ορατός κόσμος του φεύγει. Ζητά λοιπόν και πάλι μια μικρή
πόλη. Αλλά κι εκεί δεν αισθάνεται καλά,
έτσι μόλις τέλειωσε η καταστροφή ανεβαίνει στο όρος. Ο φόβος τον ωθεί τώρα να
κάνει αυτό που αρνήθηκε όταν του το παρήγγειλε ο άγγελος του Θεού.
Γέν.ιθ:21,22 Και είπε
προς αυτόν ο Κύριος, Ιδού, επήκουσά σου και εις το πράγμα τούτο, να μη καταστρέψω
την πόλιν, περί της οποίας ελάλησας· τάχυνον, διασώθητι εκεί· διότι δεν θέλω δυνηθή
να κάμω ουδέν, εωσού φθάσης εκεί· διά τούτο εκάλεσε το όνομα της πόλεως Σηγώρ.
Η λέξη “Κύριος” που
είναι με μικρά γράμματα στη Γραφή μας δεν υπάρχει στο Εβραϊκό κείμενο, γιατί
μιλάει ο άγγελος.
Ο Λωτ και πάλι δεν
άκουσε το Θεό. Ήθελε πάλι κάποια πόλη για να έχει την ασφάλεια των τειχών της,
έστω και μικρής (λίγο κόσμο!). Ξέχασε
ότι μέσα στην πόλη κινδύνεψε ήδη δύο φορές, ενώ ο Αβραάμ εμπιστευόμενος κάθε
μέρα το Θεό προόδευε υλικά και πνευματικά.
Οι άγγελοι επέτρεψαν
στο Λωτ να πάει εκεί αν και δεν ήταν αυτό το θέλημα του Θεού. Πολλές φορές ο
Θεός μας αφήνει να έχουμε πράγματα που είναι ενάντια στο θέλημά Του για να μας
διδάξει ένα μάθημα.
Ο Θεός εργάστηκε για
να βγάλει το Λωτ από κει μέσα (Β’ Πέτρ.β:9) όπως κάνει και μ’ εμάς χωρίς όμως
να επεμβαίνει στην ελεύθερη εκλογή που έχουμε. Βλέπουμε ακόμα τους αγγέλους να
βιάζονται να κάνουν κρίση γιατί η αμαρτία είχε φθάσει στο πλήρες και ο θυμός
του Θεού όπως και τις τελευταίες μέρες (Αποκ.κβ:20) πρέπει να ικανοποιηθεί. Ο
Θεός δεν κάνει κρίση μέχρι να διαφύγουν οι δίκαιοι (Β’ Θεσ.β:7).
Γέν.ιθ:23 Ο ήλιος ανέτειλεν επί
την γην, ότε ο Λωτ εισήλθεν εις Σηγώρ.
Στο πρώτο εδάφιο
είδαμε ότι οι άγγελοι μπήκαν στην πόλη το εσπέρας. Όλο το βράδυ έγιναν οι
φασαρίες με τους Σοδομίτες και στο εδ.15 λέει ότι όταν έγινε αυγή βίαζαν οι
άγγελοι το Λωτ. Ο Λωτ μπήκε στη Σηγώρ, όταν ο ήλιος ανέτειλε (εδ.23). Η διαδρομή
του Λωτ από τα Σόδομα στη Σηγώρ θα ήταν περίπου μία ώρα, 7 χλμ. Από την αυγή
μέχρι να ανατείλει ο ήλιος Ψαλμ.ξη:1-3
Κριτ.ε:31. Το ίδιο σ’ εμάς ο ήλιος ανατέλλει μόνο όταν βγαίνουμε απ’ τα
Σόδομα!
Γέν.ιθ:24,25 Και έβρεξεν
ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού· και
κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των
πόλεων και τα φυτά της γης.
Έβρεξε ο
Κύριος....παρά Κυρίου Διπλή επανάληψη
του ονόματος ΓΙΑΧΒΕ, για να δώσει έμφαση στην πηγή της κρίσης. Αυτό που συνέβη
ήταν απ’ τον ουρανό, από το Θεό κι όχι από κάποιο φυσικό φαινόμενο. Όλη αυτή η
καταστροφή έγινε από δύο αγγέλους που είχαν εντολή από τον Κύριο! Οι άγγελοι
έχουν δύναμη όταν ο Θεός διατάζει!
Ο Αβραάμ ήταν 99
χρονών, γιατί ξέρουμε ότι στα 100 του γέννησε τον Ισαάκ (κα:5). Σύμφωνα με τη
χρονολογία της Βίβλου, ο Αβραάμ γεννήθηκε το 2166 π.Χ. Αφαιρώντας τώρα τα 99
χρόνια του βλέπουμε ότι η καταστροφή των Σοδόμων έγινε το 2067 π.Χ. Δεν ξέρουμε
πότε ακριβώς άρχισαν να υπάρχουν τα Σόδομα & Γόμορρα. Σήμερα οι δύο αυτές πόλεις
έχουν βρεθεί στα Νότια της Νεκράς Θάλασσας.
Τα συντρίμμια τους
υπήρχαν τον καιρό του Χριστού. Το αναφέρει ο Τάκιτος (Ρωμαίος ιστορικός), ο
Ιώσηπος και ο Κλήμεντας.
Γέν.ιθ:26 Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα
όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος.
Στο εδάφιο 17 ο
άγγελος είπε: “Μη περιβλέψεις οπίσω σου”.
Όμως η γυναίκα του Λωτ φαίνεται ότι δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση το λόγο
του Θεού και τον αψήφησε. Ίσως από περιέργεια, ίσως επειδή η καρδιά της ήταν
δοσμένη εκεί, ίσως να σκέφτηκε ότι δεν είναι και τόσο κακό, όμως ο Θεός
εννοούσε αυτό που έλεγε! Ας μην
προσπαθήσουμε ποτέ να δοκιμάσουμε το Θεό αν θα κρατήσει το λόγο Του σε κάτι.
στήλη άλατος: Υπάρχουν πολλές
στήλες άλατος σήμερα σ’ εκείνο το μέρος και υπάρχουν πολλές παραδόσεις ότι μια
απ’ αυτές είναι η γυναίκα του Λωτ.
Λουκ.ιζ:26-35 Μιλάει για τις
τελευταίες ημέρες. Αν θες ν’ ακολουθήσεις τον Κύριο, μη σε νοιάζει τί αφήνεις,
απλά ακολούθησέ Τον. Αν γυρίσεις πίσω, θα γίνεις στήλη άλατος.
Γέν.ιθ:27,28 Ο δε Αβραάμ
σηκωθείς ενωρίς το πρωΐ ήλθεν εις τον τόπον όπου είχε σταθή ενώπιον του Κυρίου·
και βλέψας επί τα Σόδομα και Γόμορρα και εφ' όλην την γην της περιχώρου, είδε, και
ιδού, ανέβαινε καπνός από της γης, ως καπνός καμίνου.
Πρέπει να ήταν ένα
συνταρακτικό θέαμα, αλλά για τον Αβραάμ ήταν μια απόδειξη ότι είχε πάρει το
σωστό δρόμο.
Γέν.ιθ:29 Ούτω λοιπόν, ότε ο Θεός
κατέστρεψε τας πόλεις της περιχώρου, ενεθυμήθη ο Θεός τον Αβραάμ, και εξαπέστειλε
τον Λωτ εκ μέσου της καταστροφής, ότε κατέστρεψε τας πόλεις, εις τας οποίας κατώκει
ο Λωτ.
Ο Θεός θυμήθηκε τον
Αβραάμ, και εξαιτίας του έσωσε το Λωτ (Ιακ.ε:16).
Γέν.ιθ:30 Ανέβη δε ο Λωτ από Σηγώρ
και κατώκησεν εν τω όρει, και μετ' αυτού αι δύο θυγατέρες αυτού, διότι εφοβήθη να
κατοικήση εν Σηγώρ· και κατώκησεν εν σπηλαίω, αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού.
Ο τόπος εκεί γύρω είναι
γεμάτος σπηλιές. Ο Λωτ έφυγε από τη Σηγώρ, μάλλον γιατί θα είδε τους κατοίκους
της να κάνουν τα ίδια με τα Σόδομα κι επειδή είχε δει και τη γυναίκα του να
γίνεται στήλη άλατος, φοβήθηκε.
Ο Θεός έφερε τελικά
το Λωτ στο όρος, όμως ήταν πια πολύ αργά γι’ αυτόν να κάνει το θέλημα του Θεού.
Είχε καθίσει πάρα πολύ μέσα στα Σόδομα και τώρα θερίζει τους καρπούς. Α’ Ιωάν.β:15. Όλα τα Σόδομα και οι Σηγώρ του
κόσμου τούτου μοιάζουν. Σε τέτοιες περιοχές, η καρδιά δεν βρίσκει ασφάλεια,
ειρήνη, ανάπαυση, ικανοποίηση. Η κρίση του Θεού θα πέσει πάνω σε κάθε τέτοια
κατάσταση και μόνο η μακροθυμία Του γίνεται αιτία να φερθεί ακόμα με έλεος και
να συγκρατήσει τη ρομφαία Του “μή θέλων
να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν” (Β’ Πέτρ.γ:9).
Ας ζητάμε λοιπόν χάρη
για να ακολουθούμε την άγια οδό, έξω απ’ τον κόσμο και πάν ότι είναι εκ του
κόσμου, τρέφοντας και αγαπώντας την ελπίδα της επιστροφής του Κυρίου μας. Μακάρι οι καλά ποτιζόμενες πεδιάδες του
κόσμου να μην επηρεάζουν τις καρδιές μας αλλά σαν τον Αβραάμ να ξέρουμε να
υψωνόμαστε στην παρουσία του Θεού, κι από κει να βλέπουμε αυτή τη γη σαν μια
μεγάλη έκταση γεμάτη ερείπια (Β’ Πέτρ.γ:10)
Οι κόρες του Λωτ
λοιπόν κοιμούνται με τον πατέρα τους για ν’ αναστήσουν σπέρμα. Αυτό είναι πράξη μεγάλης ντροπής επειδή έγινε
με πλήρη συνείδηση. Με τη ζωή που έκαναν στην πόλη, τέτοια γεγονότα δεν θα τις
σοκάριζαν. Είχαν συνηθίσει να βλέπουν να γίνονται τέτοιες πράξεις χωρίς αγάπη,
αλλά μόνο από σαρκική ηδονή (ζωώδες). Αν και δεν υπήρχε ακόμα ξεκάθαρος νόμος
για την αιμομιξία, ήξεραν ότι δεν είναι σωστό και γι’ αυτό μέθυσαν τον Λωτ.
Γέν.ιθ:37,28 Και εγέννησεν
η πρεσβυτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Μωάβ· ούτος είναι ο πατήρ των Μωαβιτών
έως της σήμερον. Εγέννησε δε και η νεωτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Βεν-αμμί·
ούτος είναι ο πατήρ των Αμμωνιτών έως της σήμερον.
Ο Λωτ έγινε το όργανο
διά του οποίου γεννήθηκαν οι Αμμωνίτες και οι Μωαβίτες, οι κηρυγμένοι εχθροί
του λαού του Θεού.
Μωάβ: “Από τον
πατέρα” (από τον πατέρα της μητέρας του). Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε ντροπή
γι’ αυτό που έκαναν και γι’ αυτό δεν προσπάθησαν και να το κρύψουν.
Βέν-αμμι: “Υιός του λαού μου” κι όχι από τους Σοδομίτες
