Τι εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε «ακολούθησε με»;

 

Ματθ.ιθ:16-31

 

Μια ιστορία που την έχουμε ζήσει αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι πιο πολλοί από εμάς, είναι όταν κάποιος/α που ήταν κάποτε μαζί μας, σήμερα δεν είναι! Γνωστή και πονεμένη ιστορία!

Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε και να θυμηθούμε ανθρώπους που ήταν κάποτε μαζί μας και τώρα δεν είναι. Ανθρώπους, που κάποτε έκαναν την ομολογία τους, και μετά για διάφορους λόγους τους χάσαμε.

Είναι εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να ομολογήσουν πίστη στο Χριστό, είναι πιο δύσκολο όμως, οι άνθρωποι να προχωρήσουν  και να μαθητεύσουν.

Τι κάνεις με αυτούς που για καιρό τους ήξερες, έλεγαν ότι πίστευαν και μετά εξαφανίστηκαν; Ή με άλλους που λένε ότι πιστεύουν αλλά ζουν χωρίς η πίστη τους να έχει επιρροή στη ζωή τους;

Το ασυγχωρητικό πνεύμα

Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος που τρέφει τους σπόρους της ασυγχωρητικότητας που παράγει την ρίζα της πικρίας και τους καρπούς της:

οργή – θυμός – κραυγή – κακία - κακολογία.

 

Εβρ.ιβ:14,15 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον, παρατηρούντες μήπως υστερήται τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί

Η πικρία έχει το ιδίωμα να μιαίνει πολλούς, όχι μόνο τον πικραμένο.

Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος

Αποτελέσματα:

     1)     Ο διάβολος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση

Απέφευγε την υψηλοφροσύνη και τις μάταιες ελπίδες

Μην εμπιστεύεσαι στον εαυτό σου και μην υψηλοφρονείς για τα χαρίσματά σου. Αν ο Θεός αποσύρει τη χάρη Του όλα θα εξαφανιστούν.

ΑΥΤΟΣ που έχει πεποίθηση στους ανθρώπους, ή στα άλλα πλάσματα του Θεού, είναι μωρός.

Δεν είναι ντροπή να υπηρετείς τους συνανθρώπους σου για χάρη του Ιησού, ούτε είναι ντροπή η φτωχή σου εμφάνιση μπροστά στον κόσμο.

3 στάδια υπερηφάνειας

Προσέξτε αυτά τα σημάδια υπερηφάνειας που επηρεάζουν κάθε ηλικία και στάδιο της ζωής.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι υπερηφάνειας:

Η υπερηφάνεια της νιότης, στα 20 και τα 30 μας, τότε που νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Αυτοί που υποστηρίζουν την αυτοεκτίμηση, το ενθαρρύνουν αυτό, αλλά είναι καταστροφικό αν δεν βασίζεται στην επιμέλεια και την επιδεξιότητα. Μόνο και μόνο επειδή νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι, δεν σημαίνει ότι μπορούμε (Ρωμ.ιβ:3).

Μιλώντας μειωτικά

Το πράγμα είναι απλό: μειώνουμε κάποιον για να αυξήσουμε τη δική μας αυτοαξία. Για να νιώσουμε πιο έξυπνοι, πιο όμορφοι, πιο ψηλοί, για να δώσουμε στον εαυτό μας την αίσθηση της υπεροχής και της εκτίμησης. Επίσης υποδηλώνονται οι δικοί μας φόβοι. Ό,τι χαρακτηρίζουμε με κακία είναι αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε.

Υπάρχει και η περίπτωση της ανταποδοτικότητας: μειώνουμε κάποιον, γιατί νιώθουμε απειλή από αυτόν ή προσπαθούμε να αμυνθούμε, γιατί κάποτε νιώσαμε απειλή ή και καταπίεση. 

Ποιος κάθεται στο τιμόνι;

Πολλοί πιστοί σήμερα υπερηφανεύονται για τη φυλή τους, υπερηφανεύονται για το πρόσωπό τους, υπερηφανεύονται για την χάρη - είναι υπερήφανοι που έχουν σωθεί με την χάρη! Φίλε μου, η σωτηρία σου δεν πρέπει να σε κάνει περήφανο, δεν είναι καν κάτι για να καυχιέσαι. Είναι κάτι που κανονικά πρέπει να δοξάζει τον Θεό κι εσένα να σε κρατάει ταπεινό. Δεν ντρέπεσαι που πρέπει να σωθείς από την χάρη του Θεού, επειδή είσαι ένας τόσο άθλιος αμαρτωλός; Μακάρι να είχα κάτι να προσφέρω στον Θεό για τη σωτηρία, αλλά δεν έχω τίποτα. Ως εκ τούτου, σώζομαι με την χάρη και δεν μπορώ καν να καυχηθώ για αυτό.

ΑΓΑΠΗ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Διάβασα προ ημερών μια θέση στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, την οποία παραθέτω αυτούσια, με κάποιες παρατηρήσεις που θα ήθελα να κάνω.

(Οι παρατηρήσεις μου με κόκκινο χρώμα)

Θέλω να ξεκινήσω με το αξίωμα, ότι δεν μπορείς να κρίνεις το λόγο του Θεού, ούτε να τον διδάσκεις με βάση προσωπικά σου βιώματα, εμπειρίες ή κακοπαθήματα που μπορεί να είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών, λάθος ανθρώπινων συμπεριφορών ή λάθος διδασκαλίας. 

Σημεία υπερηφάνειας:

1. Κοιτάζεις αφ’ υψηλού όσους είναι λιγότερο μορφωμένοι, λιγότερο εύποροι, λιγότερο εξευγενισμένοι ή λιγότερο πετυχημένοι απ’ ότι εσύ;
2. Νομίζεις ότι είσαι πιο πνευματική/ός από ό, τι ο/η σύντροφός σου, ή άλλα άτομα στην εκκλησία σου;
3. Μήπως έχεις ένα επικριτικό πνεύμα προς εκείνους που δεν κάνουν τις ίδιες επιλογές τρόπου ζωής που κάνεις εσύ... ενδυματολογικά πρότυπα,  σχολείο των παιδιών, ψυχαγωγία, κλπ.;
4. Είσαι γρήγορος/η να βρίσκεις λάθη στους άλλους και να εκφράζεις με λόγια αυτές τις σκέψεις σε άλλους;

Η περηφάνεια

Η υπερηφάνεια είναι αμαρτία. Είναι εμπόδιο στην πνευματική μας ζωή και πορεία. Είναι αιτία που προκαλεί τον Θεό να επέμβει και να προκαλέσει συντριμμό της υπερηφάνειας μας.

Πολύ εύκολα μπαίνει μέσα στην πνευματική μας ζωή. 

Αθόρυβα. Σιωπηλά. Ανακατεύεται με τη σκέψη μας. Δεν μπορούμε να την ξεχωρίσουμε. Δεν την υποψιαζόμαστε. Και όμως υπάρχει και μολύνει.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (3)

Ας πάμε τώρα σε μια άλλη «κατηγορία» αμαρτιών.

Θεληματικές αμαρτίες

Κοσμικές σκέψεις. Ποια είναι η κατάσταση της καρδιά σου σχετικά με τα πράγματα που σου ανήκουν; Τα θεωρείς ότι πράγματι είναι δικά σου και πως έχεις το δικαίωμα να τα διαθέσεις όπως εσύ θέλεις, σύμφωνα με το δικό σου θέλημα; Αν αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι, γράψ' το κι αυτό στο χαρτί σου. Αν σου αρέσει να έχεις πολλά στην ιδιοκτησία σου με σκοπό να ευχαριστήσεις τις ασελγείς επιθυμίες σου, τη φιλοδοξία σου, το κοσμικό σου πνεύμα ή ακόμα και την οικογένειά σου, έχεις ήδη αμαρτήσει. Πρέπει να μετανοήσεις.

Το βιβλίο των αριθμών 26

ις:7-9 μικρόν πράγμα; Είναι βασική αρχή, όταν επιθυμείς τη διακονία κάποιου άλλου σημαίνει ότι απεχθάνεσαι τη δική σου, δηλαδή αποδοκιμάζεις και περιφ­ρονείς την ενέργεια του Θεού στη ζωή σου, που σημαίνει ότι περιφρονείς τον ίδιο τον Κύριο  Ρωμ.ιβ:3.

Ο Κορέ και οι άλλοι είχαν σοβαρές και λαμπρές διακονίες και θα έπρεπε να αισθάνονταν προνομιούχοι και ικανοποιημένοι γι’ αυτό.

Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε Μη κρίνετε;

Κάτι έγινε με κάποιο αδελφό, κάτι είπε ή κάτι έκανε και παίρνεις το θάρρος να εξασκήσεις το λόγο του Θεού (Γαλ.ς:1 Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής), διορθώνοντάς τον.

Αλλά φαίνεται ότι και ο αδελφός ξέρει καλά το λόγο του Θεού και σου απαντά:

Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε· (Ματθ.ζ:1)

Μπαμ!!!

Υπερηφάνεια, και υπερήφανο βλέμμα.

Ο Θεός μισεί τους υπερήφανους οφθαλμούς (Παρ.ς:17). Στους υπερήφανους αντιτάσσεται και δίνει χάρη στους ταπεινούς (Ιακ.δ:6). Η υπερηφάνεια ήταν η αμαρτία που έγινε αιτία για την πτώση του Σατανά, και που θα γίνει η αιτία της πτώσης και της καταστροφής όλων όσων την υποκρύπτουν (Ησ.ιδ:12-15 Παρ.ις:18).

Η περηφάνια

Η υπερηφάνεια είναι αμαρτία. Είναι εμπόδιο στην πνευματική μας ζωή και πορεία. Είναι αιτία πού προκαλεί το Θεό νά επέμβει και νά προκα­λέσει σύντριμμα της υπερηφάνειάς μας.

Πολύ εύκολα μπαίνει μέσα στην πνευματική μας ζωή. Αθόρυβα, σιωπηλά. Ανακατεύεται με τη σκέψη μας. Δεν μπορούμε να την ξεχωρίσουμε, δεν την υποψιαζόμαστε. Και όμως υπάρχει και μο­λύνει.

Όταν σκέπτεσαι πώς είσαι πιο φρόνιμος και πιο προσεκτικός χριστιανός. Όταν διακρίνεις ότι ή ζωή η δική σου είναι καλύτερη από τη ζωή των άλλων. Μπορεί νά είναι. Μα αυτό εσύ δεν μπορείς νά το ξέρεις. Αυτό το ξέρει ο Θεός. Και αν μια τέ­τοια αντίληψη τη δέχεσαι, την ασπάζεσαι και τη γλυκοπιπιλίζεις στη σκέψη σου, πόσο σε ζημιώνει.

Ο ΚΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ

Διηγούνται, την παρακάτω ιστορία: Κάπου βρισκόντουσαν φυτεμένα δίπλα - δίπλα, ένας περήφανος πανύψηλος κέδρος κι ένα ταπεινό αδύναμο καλάμι. Ήτανε χειμώνας κι ο ουρανός φορτωμένος μολυβένια σύννεφα. Η θύελλα, ξεσπούσε, όπου και να 'ταν. Σέ μια στιγμή το καλάμι πλησίασε τον κέδρο και του 'πε: «εγώ λέω να σκύψουμε και να λυγίσουμε, τώρα που 'ρχεται η δυνατή μπόρα». «Εσύ σκύψε, απάντησε αγέρωχα ο κέδρος, εγώ ποτέ». Η μπόρα ήρθε. Πίσω της άφησε ένα γκρεμισμένο, συντριμμένο κέδρο κι ένα ανέπαφο στη θέση του καλάμι. Τώρα, απομακρυνόμενοι από το δάσος, ερχόμαστε σ’ εμάς τους ανθρώπους.

Συμπεριφορές

Υπερηφάνεια, και υπερήφανο βλέμμα. Ο Θεός μισεί τους υπερήφανους οφθαλμούς (Παρ.ς:17). Στους υπερήφανους αντιτάσσεται και δίνει χάρη στους ταπεινούς (Ιακ.δ:6). Η υπερηφάνεια ήταν η αμαρτία που έγινε αιτία για την πτώση του Σατανά, και που θα γίνει η αιτία της πτώσης και της καταστροφής όλων όσων την υποκρύπτουν (Ησ.ιδ:12-15 Παρ.ις:18). Η υπερηφάνεια της ζωής ή η αλαζονεία του βίου είναι μια από τις τρεις βασικές κατηγορίες κοσμικότητας που πειράζουν τους χριστιανούς (Α΄Ιωάν.β:16). Ο Ιωάννης ο βαπτιστής και ο Ιησούς κήρυξαν τα πιο σκληρά τους κηρύγματα ενάντια στην υποκρισία και την υπερηφάνεια των γραμματέων και των Φαρισαίων. Πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτά τα βίαια και ορμητικά λόγια δεν ειπώθηκαν σε αμαρτωλούς, αλλά στους θρησκευτικούς αρχηγούς του καιρού εκείνου. Βλέπουμε ότι συχνά οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι περισσότερο επιδεκτικοί στην αμαρτία της υπερηφάνειας.

Είσαι αρκετά ταπεινός ώστε να είσαι "ξένοιαστος";

Α' Πέτρου ε:5-7

 Η ταπείνωση δεν είναι δημοφιλής αρετή στον κόσμο μας. Δύσκολα θα βρεις κάποιο βιβλίο που να προτίθεται έστω να σε μάθει την αξία της.

Ο βασικός λόγος για την γενικότερη απουσία της ταπείνωσης από το μυαλό μας είναι πως μπορεί να υπάρχει μόνο όταν ο Θεός είναι μέρος της εικόνας που έχουμε για τη ζωή. Όταν ο Θεός είναι ο μεγάλος απών στην καθημερινότητά μας, τότε και η ταπείνωση «πάει περίπατο». Χωρίς το Θεό η ταπείνωση είναι παράλογη.

Το περιβάλλον που ζούμε είναι εχθρικό στην ταπείνωση. Και τα εδάφια που θα διαβάσουμε, είναι πέρα για πέρα ξένα για την εποχή μας, και στο νου των ανθρώπων εκτός από παράξενα, είναι και άχρηστα.

Η παγίδα και οι συνέπειες της υπερηφάνειας

Αβδιού 1-9

Από τους 12 μικρούς προφήτες ο Αβδιού είναι ο πιο «μικρός». Αυτό δεν αφορά τη σημασία βέβαια του βιβλίου ή του προφήτη, αλλά το μέγεθος του βιβλίου. Μ’ αυτή την έννοια δεν είναι μόνο το μικρότερο των προφητών, αλλά όλης της Παλαιάς Διαθήκης. Περιέχει ένα μόνο κεφάλαιο με 21 εδάφια. Υπάρχει άλλο ένα θέμα με αυτόν τον «μικρό» προφήτη. Ποιος τον ξέρει; Ποιος γνωρίζει για ποιο πράγμα μιλάει; Κι όμως, αυτό το πολύ μικρό βιβλίο είναι διαχρονικό στο μήνυμά του.

Το βιβλίο ασχολείται με τον Εδώμ. Είναι λοιπόν, κάπως σημαντικό να θυμηθούμε λίγο την ιστορία αυτού του αρχαίου βασιλείου. Είναι γνωστό με τα ονόματα Σηείρ, Χορ, Ησαύ, και βρισκόταν στα όρια του Ιούδα νότια και ανατολικά. Από τον ποταμό Ιορδάνη και κάτω. Ήταν μια μακρόστενη λωρίδα γης 20 χιλιόμετρα πλάτος και περίπου 70 χιλιόμετρα μήκος.

Ταπείνωση

Α' Πέτρου ε:5-7

Η ταπείνωση δεν είναι δημοφιλής αρετή στον κόσμο μας. Δεν την αναφέρουν στα talk shows, ούτε στις εκπομπές διασκέδασης. Δύσκολα θα βρεις κάποιο βιβλίο που να προτίθεται έστω να σε μάθει την αξία της. Γιατί;

Ο βασικός λόγος για την γενικότερη απουσία της ταπείνωσης από το μυαλό μας είναι πως μπορεί να υπάρχει μόνο όταν ο Θεός είναι μέρος της εικόνας που έχουμε για τη ζωή. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως η ταπείνωση ακολουθεί το Θεό σαν σκιά. Όταν ο Θεός είναι ο μεγάλος απών στην καθημερινότητά μας, τότε και η ταπείνωση «πάει περίπατο». Χωρίς το Θεό η ταπείνωση είναι παράλογη.

Πριν από χρόνια κάποια εφημερίδα έγραφε στο σημείωμα του εκδότη, το εξής που δείχνει την ατμόσφαιρα η οποία προκαλεί ασφυξία στην ταπείνωση:

Υπάρχουν κάποιοι που με αφέλεια κλίνουν στην νοσταλγική ανάμνηση του Θεού. Ο μέσος θρησκευόμενος κάθε εβδομάδα θέλει να έχει την επαφή με αυτό που είναι «άγιο»… Στον υπόλοιπο χρόνο του όμως, βυθίζεται σε μια κοινωνία η οποία δεν αναγνωρίζει πλέον το Θεό ως παντογνώστη και παντοδύναμο, που τον αγαπάς και τον λατρεύεις… Σήμερα είμαστε πολύ προοδευμένοι για να έχουμε ανάγκη  το Θεό. Μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας. Είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να επιλέξουμε και να ορίσουμε την ύπαρξή μας. 

Ο δούλος

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη ντροπή που αισθάνθηκα όταν κατάλαβα ότι ήταν ο Ιησούς Αυτός που μου έπλυνε τα πόδια.

Ήμασταν όλοι μαζεμένοι και λογομαχούσαμε σχετικά με το ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανάμεσά μας και με σθένος υπερασπιζόμασταν το δικαίωμά να έχουμε την καλύτερη θέση στην ερχόμενη βασιλεία. Όταν κάποιος ήρθε μπουσουλώντας στο πάτωμα για να μου πλύνει τα πόδια, δεν έδωσα και τόση σημασία, αλαζονεύτηκα ότι θα ήταν ο υπηρέτης του σπιτιού.