ΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών^. η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν^. και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5).

 

Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής-ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους- σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για ένα σταυρωμένο Σωτήρα.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα ευρύ και δυνατό κίνημα που κυκλοφορεί στον κόσμο με σκοπό να δώσει στον άνθρωπο ειρήνη και να τον ανακουφίσει από την ιστορική ευθύνη για τη σταύρωση και το θάνατο του Ιησού Χριστού.

Το ασυγχωρητικό πνεύμα

Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος που τρέφει τους σπόρους της ασυγχωρητικότητας που παράγει την ρίζα της πικρίας και τους καρπούς της:

οργή – θυμός – κραυγή – κακία - κακολογία.

 

Εβρ.ιβ:14,15 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον, παρατηρούντες μήπως υστερήται τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί

Η πικρία έχει το ιδίωμα να μιαίνει πολλούς, όχι μόνο τον πικραμένο.

Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος

Αποτελέσματα:

     1)     Ο διάβολος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση

Συγχώρεση και Άφεση.

Κάποιοι διδάσκουν ότι συγχώρεση και άφεση είναι δύο διαφορετικά γεγονότα, που το πρώτο συμβαίνει όταν κάποιος μετανοεί και το δεύτερο στο βάπτισμα στο νερό.

Σύμφωνα μ’ αυτή την διδασκαλία, στην μετάνοια ο Θεός δέχεται την απολογία του ανθρώπου αποκαθιστώντας τον σε προσωπική σχέση, και στο βάπτισμα αφαιρεί τον κατάλογο και τον μισθό των αμαρτιών του παρελθόντος.

Ωστόσο, οι δύο αυτές λέξεις χρησιμοποιούνται μέσα στη Γραφή εναλλακτικά.

Στην Παλαιά Διαθήκη, η συγχώρεση ήταν συνδεδεμένη με τη θυσία εξιλέωσης. Ο Ισραηλίτης δεν χρειαζόταν μόνο να ομολογήσει την αμαρτία του και να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό, αλλά έπρεπε να προσφέρει και αιματηρή θυσία προκειμένου να συγχωρεθεί κι αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από τα παρακάτω εδάφια: Λευιτ.δ:13-35, ε:7-18, ς:1-7, ιθ:22,  Αριθ.ιε:22-28 και Δευτ.κα:1-8.

Η γκαρνταρόμπα του Χριστιανού

 

Κολ.γ:12,13 Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς·

«Σπλάγχνα» είναι μάλλον τα ευγενέστερα σωθικά και όχι τα έντερα. Η χρήση αυτής της εικόνας, που βρίσκεται τρεις φορές στην επιστολή προς  Φιλήμονα, είναι Εβραϊσμός (Λουκ.α:78, Β ́ Κορ.ς:12, Φιλήμ.ς:7,12,20, Ιάκ. ε:11, Α’ Ιωάν.γ:17), αν και παρόμοιες εκφράσεις υπάρχουν και στους Έλληνες ποιητές.

Ο απόστολος, έχοντας ελέγξει τους πιστούς στις Κολοσσαίς, για τα βρώμικα κουρέλια της παλιάς τους ζωής, τους φέρνει μπροστά στην «χριστιανική ντουλάπα» και τους δείχνει μερικά από τα ρούχα της δικαιοσύνης, τις ομορφιές της αγιότητας, τα κοσμήματα της χάρης, με τα οποία μπορούν να στολιστούν.

και αφες ημιν τα οφειληματα ημων ως και ημεις τοις οφειλεταις ημων (Ματθ.ς:12).

Δεν παραδεχόμαστε πως κάνουμε κάτι λάθος, ακόμη και όταν είναι πασιφανές.

Η φυσική μας αντίδραση όταν κρινόμαστε για κάτι που κάναμε ή κάτι που είπαμε, είναι «να αμυνθούμε». Νοιώθουμε ότι απειλούμαστε και προσπαθούμε να αποδείξουμε, όταν μας κάνουν κριτική, πως «ποτέ δεν κάνουμε λάθη».

Στη θεωρία είναι εύκολο να πω, «όλοι κάνουμε λάθη». Στην πράξη όμως είναι δύσκολο να το παραδεχτώ.

Το ίδιο γίνεται και στα πράγματα του Θεού. Είναι εύκολο να παραδεχτώ πως «όλοι μας έχουμε αμαρτίες», δύσκολο όμως στην πράξη, να παραδεχτώ και να αναγνωρίσω τις δικές μου.

Ίσως να αναρωτιέστε, γιατί είναι δύσκολο; Αντίθετα, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Αν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος πως δεν έχει αμαρτίες! Όποιος το λέει αυτό δεν έχει διαβάσει τη Γραφή!

Τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι καινούργια.

Στη σημερινή εποχή έχουν πολλαπλασιαστεί και επιδεινωθεί. Μπορεί να μας εμφανίζονται με νέα μορφή, αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε τους ίδιους πειρασμούς, τις ίδιες θλίψεις, τις ίδιες δοκιμασίες που πάντοτε αντιμετώπιζε η ανθρωπότητα.

Από την Εδέμ το ανθρώπινο γένος δοκιμάζεται συνεχώς με τρία άλυτα και βασανιστικά προβλήματα: τη διαφθορά, την ασθένεια και το θάνατο. Η διαφθορά έχει γεμίσει τις φυλακές μας, η αρρώστια τα νοσοκομεία μας και ο θάνατος τα νεκροταφεία μας. Εξαιτίας της διεφθαρμένης και αμαρτωλής φύσης του ο άνθρωπος είναι γεμάτος μίσος, απληστία και ζήλια. Η κατάρα της αμαρτίας είναι πάνω στο σώμα του και πάντοτε τον κατέχει ο φόβος του επερχόμενου θανάτου. Ο άνθρωπος παρ' όλη την εφευρετική ιδιοφυΐα του αν και κατόρθωσε να αλλάξει τα πάντα, δεν μπόρεσε να αλλάξει τον εαυτό του.

«Η Εκκλησία, μια κοινωνία θεραπείας και συγ­χώρησης».

Ο ρόλος της χριστιανικής Εκκλησίας στο σπουδαίο αυτό έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης των αμαρτιών.

Στην επιστολή του Ιακώβου (ε:16), ο λόγος του Θεού μας προτρέπει, «εξομολογείσθε εις αλλή­λους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων διά να ιατρευθήτε». Θα πρέπει να τονίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι η λέξη «Εκκλησία» στην Καινή Διαθήκη, δεν σημαίνει ένα σύνολο ιεραρχίας, ούτε μια ομάδα αν­θρώπων προικισμένων με ιδιαίτερα χαρίσματα και εξουσίες, αλλά συμπεριλαμβάνει όλους τους πι­στούς που αποτελούν μια τοπική Εκκλησία, το λαό του Θεού, το σώμα του Ιησού Χριστού. Αυτή η Εκ­κλησία έχει υψηλή αποστολή και διακονία στο έργο της εξομολόγησης και της συγχώρησης. Αυτό εννοεί ο λόγος του Θεού με τα λόγια «εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεστε υπέρ αλλή­λων διά να ιατρευθήτε». Η Εκκλησία λοιπόν είναι μια κοινωνία θεραπείας και συγχώρησης.

Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας

Ιωάν.κ:23 Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς, αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι.

Ματθ.ις:19 Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.

Ματθ.ιη:18 Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.

Συγχώρεση – Αναβολή – Επιστροφή

Ο Πέτρος ρώτησε:

Ματθ.ιη:21 Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;

Και ο Κύριος απάντησε:

ΑΓΑΠΗ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Διάβασα προ ημερών μια θέση στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, την οποία παραθέτω αυτούσια, με κάποιες παρατηρήσεις που θα ήθελα να κάνω.

(Οι παρατηρήσεις μου με κόκκινο χρώμα)

Θέλω να ξεκινήσω με το αξίωμα, ότι δεν μπορείς να κρίνεις το λόγο του Θεού, ούτε να τον διδάσκεις με βάση προσωπικά σου βιώματα, εμπειρίες ή κακοπαθήματα που μπορεί να είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών, λάθος ανθρώπινων συμπεριφορών ή λάθος διδασκαλίας. 

Ο Θεός σβήνει τις αμαρτίες μας

Ξέρεις γιατί τα μολύβια συνήθως είναι βαμμένα κίτρινα;

Επειδή ο καλύτερος γραφίτης στα 1800, προέρχονταν από την Κίνα και οι κατασκευαστές μολυβιών έβαφαν τα μολύβια τους με το χρώμα της Κινέζικης αυτοκρατορίας για να αποδείξουν ότι χρησιμοποίησαν τον καλύτερο. Η ειρωνεία είναι ότι το κίτρινο μολύβι είναι πλέον πολύ σύνηθες φαινόμενο, αλλά δεν είναι καθόλου αυτοκρατορικό.

Συγχώρεση: Η βασική ουσία της πίστης μας

Ματθ.ς:14-15  «Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος· εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας».

Ο Ιωσήφ, ήταν η υπερηφάνεια και η χαρά του πατέρα του. Αν και ο Ιακώβ είχε άλλους δέκα γιους, ο Ιωσήφ ήταν ο ευνοούμενος, επειδή γεννήθηκε στα γηρατειά του. Ο Ιακώβ ποτέ δεν έκανε τον κόπο να κρύψει τα ιδιαίτερα αισθήματά του — ούτε καν από του άλλους γιους. Στην πραγματικότητα, εξέφρασε την εύνοιά του κατάφωρα και ορατά δίνοντας στον Ιωσήφ ένα ακριβό χιτώνα που φτιάχτηκε ειδικά γι’ αυτόν.

Εφτά φορές δεν είναι αρκετές;

Ματθ.ιη:21 Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε· Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;

Ήταν του Πέτρου η φωνή που ακούστηκε. Και ήταν ανάγκη ν’ ακουστεί. Τους είχε μιλήσει ο Χριστός για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Για το καθήκον μας απέναντι σ’ εκείνους που μας αδίκησαν, μας πλήγωσαν, μας πίκραναν. Καθώς μιλούσε ο Χριστός, τα μέτωπα ολόγυρά Του συνοφρυώθηκαν και οι καρδιές ταράχτηκαν. Χίλια ερωτήματα ανέβηκαν στο νου των μαθητών. Και όπως το συνήθιζε, ανέλαβε ο Πέτρος να τα μαζέψει αυτά τα ερωτήματα από τις καρδιές των συμμαθητών του και να τα παρουσιάσει στο Χριστό. Δεν ήταν δικό του μόνο το ερώτημα. Αν οι άλλοι δεν το διατύπωσαν με λόγια, δεν ήταν γιατί δεν είχαν νιώσει το βάρος του, αλλά ίσως γιατί από προηγούμενη πείρα τους ήξεραν ότι θ’ αναλάμβανε πάλι αυτός ο συμμαθητής τους να γίνει ο διερμηνέας των δικών τους αισθημάτων.

Το συγχωρητικό πνεύμα

Δεν υπάρχει ούτε μία πιο  ενδιαφέρουσα και απελευθερωτική πράξη στην ανθρώπινη εμπειρία από αυτή την ιδιότητα.  Έχουν γραφτεί Βιβλία και βιβλία γι’ αυτή τη λυτρωτική πράξη. Αμέτρητες ψυχές έχουν ξεδιψάσει σ’ αυτή την πηγή εκτιμώντας πάρα πολύ το καλό που τους έγινε. Η έλλειψη αυτής της ιδιότητας, χωρίς αμφιβολία, είναι ο λόγος που πολλοί ζουν άδειες και θλιμμένες ζωές.

είναι πιστός και δίκαιος

μετάνοια, συγχώρεση

Είναι απίστευτο το ότι ο Θεός μας συγχωράει όταν εμείς ειλικρινά ομολογούμε τις αμαρτίες μας και τις παρατάμε. Άλλες θρησκείες βασίζουν τη συγχώρεση στα έργα ή στις τιμωρίες, αλλά η Γραφή λέει:

Συγχώρεση και Άφεση.

Κάποιοι διδάσκουν ότι συγχώρεση και άφεση είναι δύο διαφορετικά γεγονότα, που το πρώτο συμβαίνει όταν κάποιος μετανοεί και το δεύτερο στο βάπτισμα στο νερό. Σύμφωνα μ’ αυτή τη διδασκαλία, στη μετάνοια ο Θεός δέχεται την απολογία του ανθρώπου αποκαθιστώντας τον σε προσωπική σχέση, και στο βάπτισμα αφαιρεί τον κατάλογο και το μισθό των αμαρτιών του παρελθόντος. Ωστόσο, οι δύο αυτές λέξεις χρησιμοποιούνται μέσα στη Γραφή εναλλακτικά.

Το συγχωρητικό πνεύμα

Δεν υπάρχει ούτε μία πιο  ενδιαφέρουσα και απελευθερωτική πράξη στην ανθρώπινη εμπειρία από αυτή την ιδιότητα.  Έχουν γραφτεί Βιβλία και βιβλία γι’ αυτή τη λυτρωτική πράξη. Αμέτρητες ψυχές έχουν ξεδιψάσει σ’ αυτή την πηγή εκτιμώντας πάρα πολύ το καλό που τους έγινε. Η έλλειψη αυτής της ιδιότητας, χωρίς αμφιβολία, είναι ο λόγος που πολλοί ζουν άδειες και θλιμμένες ζωές.

Πάτερ, άφες αυτοίς

Η σκληρή μάχη της Γεσθημανή έχει τελειώσει με απόλυτη επιτυχία. Οι κραυγές, τα δάκρυα και η ένθερμη προσευχή, Έβρ.ε:7, έχουν τώρα δώσει τη θέση τους στην ουράνια αταραξία και την απόλυτη γαλήνη. Το σκάφος του Ιησού Χριστού για μια ακόμη φορά απέφυγε, χωρίς την παραμικρή απώλεια, τους σκοπέλους και υφάλους του παμπόνηρου εχθρού.

Συγχώρεση