Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ

 

 

Α.  ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ.

Εκείνη την νύχτα η απόφαση του Πιλάτου για τον Ιησού ήταν τόσο πολύωρη. Στέκεται ώρα με την ώρα χωρίς νερό, φαγητό ή φίλους, τώρα αρχίζει το αργό, κουραστικό ταξίδι στον λόφο του Γολγοθά. Γονατίζει καθώς το βάρος του σταυρού τοποθετείται στον ματωμένο Του ώμο και τα χέρια Του δένονται σ’ αυτόν (τον σταυρό). Καθώς η παρέλαση αρχίζει οι στρατιώτες τον περικυκλώνουν. 

ΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών^. η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν^. και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5).

 

Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής-ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους- σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για ένα σταυρωμένο Σωτήρα.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα ευρύ και δυνατό κίνημα που κυκλοφορεί στον κόσμο με σκοπό να δώσει στον άνθρωπο ειρήνη και να τον ανακουφίσει από την ιστορική ευθύνη για τη σταύρωση και το θάνατο του Ιησού Χριστού.

Ποιος σταύρωσε τον Κύριο Ιησού;

 

Λουκάς κγ:33-38

Εισαγωγή:

Το ερώτημα φαίνεται να είναι άνευ σημασίας, σχεδόν 2.000 χρόνια μετά που συνέβη. Αλλά οι συνέπειες του γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε, έχουν να κάνουν και πολύ μάλιστα, μ’ εμάς σήμερα.

Η  Ρωμαϊκή ιστορία στην περιοχή της Παλαιστίνης από την εποχή του Ηρώδη έως την δεύτερη επανάσταση του 135μ.Χ. είναι τόσο παραποιημένη που είναι δύσκολο να βρει κάποιος ερευνητής  άκρη. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, αφού οι πλαστογράφοι της ιστορίας δεν είχαν την πρόνοια να σβήσουν όλα τα ίχνη.

ΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών^. η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν^. και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5).

 

Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής-ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους- σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για ένα σταυρωμένο Σωτήρα.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα ευρύ και δυνατό κίνημα που κυκλοφορεί στον κόσμο με σκοπό να δώσει στον άνθρωπο ειρήνη και να τον ανακουφίσει από την ιστορική ευθύνη για τη σταύρωση και το θάνατο του Ιησού Χριστού.

Ποιος σταύρωσε τον Χριστό;

ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ;

Ναι, κατά κάποιο τρόπο:

Μάρκ.ιε:15 Ο Πιλάτος λοιπόν, θέλων να κάμη εις τον όχλον το αρεστόν, απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν και παρέδωκε τον Ιησούν, αφού εμαστίγωσεν αυτόν, διά να σταυρωθή.

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ;

Ναι, κατά κάποιο τρόπο:

Ματθ.κς:59 Οι δε αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού, διά να θανατώσωσιν αυτόν,

Ματθ.κζ:25 Και αποκριθείς πας ο λαός είπε· το αίμα αυτού ας ήναι εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών.

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ

Γραφικές αναφορές: Ματθ.κζ:32-61   Μάρκ.ιε:21-47   Λουκ.κγ:26-49   Ιωάν.ιθ:16-42

Α.  Η ΜΑΣΤΙΓΩΣΗ

Η μαστίγωση λάμβανε χώρα πριν απ’ τη σταύρωση. Ήταν μία τιμωρία τόσο φριχτή που το μυαλό μουδιάζει και μόνο στη σκέψη της. Το θύμα γυμνωνόταν δημόσια, δενόταν απ’ τα χέρια σε κυρτή στάση πάνω σ’ ένα πάσσαλο κι ύστερα, στα τεντωμένα νεύρα της γυμνής πλάτης που συσπόνταν, έριχναν χτυπήματα με δερμάτινα λουριά, τα οποία κατέληγαν σε βαριές, οδοντωτές άκρες από κόκαλο και μολύβι. Με κάθε χτύπημα σκιζόταν το δέρμα μέχρι που φαίνονταν οι φλέβες. Συχνά, το μαστίγιο έπεφτε πάνω στο πρόσωπο κι “έβγαζε” τα μάτια και τα δόντια. Το θύμα, τις περισσότερες φορές, λιποθυμούσε και συχνά πέθαινε.  Οταν μαθαίνουμε πόσο φριχτό ήταν το μαστίγωμα των Ρωμαίων, τα λόγια του Πέτρου, “Με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε” (Α’ Πέτρ.β:24) αποκτούν καινούριο νόημα.

Ποιος σταύρωσε τον Κύριο Ιησού;

Και ότε ήλθον εις τον τόπον τον ονομαζόμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους, τον μεν εκ δεξιών, τον δε εξ αριστερών. Ο δε Ιησούς έλεγε· Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι. Διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού, έβαλον κλήρον. Και ίστατο ο λαός θεωρών. Ενέπαιζον δε και οι άρχοντες μετ' αυτών, λέγοντες· Άλλους έσωσεν, ας σώση αυτόν, εάν ούτος ήναι ο Χριστός ο εκλεκτός του Θεού. Ενέπαιζον δε αυτόν και οι στρατιώται, πλησιάζοντες και προσφέροντες όξος εις αυτόν και λέγοντες· Εάν συ ήσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων, σώσον σεαυτόν. Ήτο δε και επιγραφή γεγραμμένη επάνωθεν αυτού με γράμματα Ελληνικά και Ρωμαϊκά και Εβραϊκά· Ούτος εστίν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων. (Λουκ.κγ:33-38)

Το ερώτημα φαίνεται να είναι άνευ σημασίας, σχεδόν 2000 χρόνια μετά που συνέβη. Αλλά οι συνέπειες του γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε, έχουν να κάνουν και πολύ μάλιστα, μ’ εμάς σήμερα.

Ποιος σταύρωσε τον Κύριο Ιησού;

Λουκάς κγ:33-38

Εισαγωγή:

1. Το ερώτημα φαίνεται να είναι άνευ σημασίας, σχεδόν 2000 χρόνια μετά που συνέβη. Αλλά οι συνέπειες του γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε, έχουν να κάνουν και πολύ μάλιστα, μ’ εμάς σήμερα.

2. Για τους Εβραίους έχει απαίσιες και φοβερές συνέπειες. Για αιώνες φέρουν την ενοχή και ονομάζονται «Δολοφόνοι του Χριστού» σε χιλιάδες γλώσσες. Έχουν μισηθεί και ακόμα έχουν δολοφονηθεί. Κι όμως, αυτοί που μισούσαν τους Εβραίους, πραγματικά το έκαναν αυτό το λάθος. Οι περισσότεροι έχουν χρησιμοποιήσει τη σταύρωση του Ιησού για να τους καταδικάσουν και να τους μισήσουν. Αλλά ο πραγματικός λόγος έχει να κάνει με τον πλούτο και την κλειστή κοινωνία τους. Όσοι έχουν διώξει τους Εβραίους στην πραγματικότητα δεν το έκαναν από αγάπη για το Χριστό.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Ο Γολγοθάς

Γραφικές αναφορές: Ματθ.κζ:32-61   Μάρκ.ιε:21-47   Λουκ.κγ:26-49   Ιωάν.ιθ:16-42

Α.  Η ΜΑΣΤΙΓΩΣΗ

Η μαστίγωση λάμβανε χώρα πριν απ’ τη σταύρωση. Ήταν μία τιμωρία τόσο φριχτή που το μυαλό μουδιάζει και μόνο στη σκέψη της. Το θύμα γυμνωνόταν δημόσια, δενόταν απ’ τα χέρια σε κυρτή στάση πάνω σ’ ένα πάσσαλο κι ύστερα, στα τεντωμένα νεύρα της γυμνής πλάτης που συσπόνταν, έριχναν χτυπήματα με δερμάτινα λουριά, τα οποία κατέληγαν σε βαριές, οδοντωτές άκρες από κόκαλο και μολύβι. Με κάθε χτύπημα σκιζόταν το δέρμα μέχρι που φαίνονταν οι φλέβες. Συχνά, το μαστίγιο έπεφτε πάνω στο πρόσωπο κι “έβγαζε” τα μάτια και τα δόντια. Το θύμα, τις περισσότερες φορές, λιποθυμούσε και συχνά πέθαινε.  Οταν μαθαίνουμε πόσο φριχτό ήταν το μαστίγωμα των Ρωμαίων, τα λόγια του Πέτρου, “Με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε” (Α’ Πέτρ. β 24) αποκτούν καινούριο νόημα.

Αναζητώντας την αλήθεια - 035

Α.  ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ.

Εκείνη την νύχτα η απόφαση του Πιλάτου για τον Ιησού ήταν τόσο πολύωρη. Στέκεται ώρα με την ώρα χωρίς νερό, φαγητό ή φίλους, τώρα αρχίζει το αργό, κουραστικό ταξίδι στον λόφο του Γολγοθά. Γονατίζει καθώς το βάρος του σταυρού τοποθετείται στον ματωμένο Του ώμο και τα χέρια Του δένονται σ’ αυτόν (τον σταυρό). Καθώς η παρέλαση αρχίζει οι στρατιώτες τον περικυκλώνουν. Ο Αρχιερέας γελάει καθώς παραπατάει ο Ιησούς. Είναι μεγάλη προσπάθεια για τον Ιησού να βάλει το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Οι στρατιώτες του φωνάζουν να επιταχύνει και Τον μαστιγώνουν. Δεν υπάρχει ένας γλυκός λόγος, χαμόγελο ή έλεος παρά μόνο κατάρες, προσβολές, καθώς αναγκάζεται να προχωρήσει. Μόνο αν υπήρχε ένας από τους μαθητές Του που να έχει το κουράγιο να προχωρήσει μπροστά και να πάρει αυτός τον σταυρό ! Τι ανακούφιση, Πιλάτε αν εσύ τα πέρναγες αυτά !  Πρέπει ο Ιησούς να δεχτεί το σταυρό μόνος του και ο κόσμος όλος ελεύθερος. Όχι, υπάρχει ένας σταυρός για κάθε έναν και για μένα.

Ποιος σταύρωσε το Χριστό;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών. η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν. και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5).
 
Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής-ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους- σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για ένα σταυρωμένο Σωτήρα.