Μακρόθυμος

Έξοδ.λδ:6 Και παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός,

Αριθ.ιδ:18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.

Η μακροθυμία του Θεού είναι ένα αίνιγμα για τον διάβολο.

Δύναται….. υπομονή!

«όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών» (Εβρ.ζ:25).

 

Ποιος δύναται; Ο πλούσιος, ο δυνατός, ο σοφός, αυτός που έχει κάποια θέση ή εξουσία;

Πιστεύεις πως υπάρχει ουρανός;

 

Επικίνδυνες Ερωτήσεις:

Εβρ.ια:13-16, Λουκ.ιβ:13-21, Αποκ.ζ:13-17

Τι να τον κάνω τον ουρανό, όταν εδώ έχω ό,τι θέλω; Τι να τον κάνω τον ουρανό, όταν έχω δώσει την καρδιά μου στο Χριστό, έχω τακτοποιήσει το μέλλον μου και περνάω καλά; Πόσο πιο καλά δηλαδή μπορεί να είναι εκεί; Τι παραπάνω θα έχω; Και γιατί να επιθυμώ δρόμους από χρυσάφι, ή σπίτι στον ουρανό, όταν έχω το Village Center, το Starbucks, το Allou, το The Mall, όλο τον κόσμο στα πόδια μου με το ίντερνετ, παιχνίδια με εικονική πραγματικότητα στους υπολογιστές, πολυκαταστήματα με όλα τα είδη, πολυτέλεια......

Η γκαρνταρόμπα του Χριστιανού

 

Κολ.γ:12,13 Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς·

«Σπλάγχνα» είναι μάλλον τα ευγενέστερα σωθικά και όχι τα έντερα. Η χρήση αυτής της εικόνας, που βρίσκεται τρεις φορές στην επιστολή προς  Φιλήμονα, είναι Εβραϊσμός (Λουκ.α:78, Β ́ Κορ.ς:12, Φιλήμ.ς:7,12,20, Ιάκ. ε:11, Α’ Ιωάν.γ:17), αν και παρόμοιες εκφράσεις υπάρχουν και στους Έλληνες ποιητές.

Ο απόστολος, έχοντας ελέγξει τους πιστούς στις Κολοσσαίς, για τα βρώμικα κουρέλια της παλιάς τους ζωής, τους φέρνει μπροστά στην «χριστιανική ντουλάπα» και τους δείχνει μερικά από τα ρούχα της δικαιοσύνης, τις ομορφιές της αγιότητας, τα κοσμήματα της χάρης, με τα οποία μπορούν να στολιστούν.

Υπομονή μέσα στα παθήματα

Ιακ.ε:7 - 11

«Ο Θεός μέλλει να σε κτυπήση, τοίχε ασβεστωμένε» (Πράξ.κγ:3). Αυτά τα λόγια ανήκουν στον απόστολο Παύλο «εν βρασμώ ψυχής», όταν κατά την ανάκρισή του από το συνέδριο των Ιουδαίων διέταξε ο αρχιερέας ένα δούλο να τον χτυπήσει στο στόμα.

Νομίζω πως όλοι μας θα δείξουμε σαν άνθρωποι κατανόηση στον απόστολο Παύλο, ειδικά από τη στιγμή που βρισκόταν ουσιαστικά υπό διωγμό, και ιδιαίτερα γιατί όλοι έχουμε νοιώσει την πίεση από τα προβλήματα και τις θλίψεις. Και αυτή η πίεση μπορεί πολύ εύκολα να μας κάνει να χάσουμε την υπομονή μας. Θυμηθείτε τον Ιώβ, «Είθε να χαθή η ημέρα καθ' ην εγεννήθην, και η νυξ καθ' ην είπον, Εγεννήθη αρσενικόν» (Ιώβ γ:3). Ποιος από μας άραγε μπορεί να κατηγορήσει τον Ιώβ ότι ξέφυγε εδώ;

Μακρόθυμος

Έξοδ.λδ:6 Και παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός,

Αριθ.ιδ:18 Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς.

Η μακροθυμία του Θεού είναι ένα αίνιγμα για τον διάβολο.

Ακούμε καμιά φορά ανθρώπους να λένε: αν υπάρχει Θεός, ας με ρίξει κάτω νεκρό. Και δεν πέφτει κάτω νεκρός! Όχι γιατί δεν υπάρχει Θεός, αλλά επειδή ο Θεός είναι μακρόθυμος.

Αίτημα προσευχής

Κολ.α:9-11 Διά τούτο και ημείς, αφ' ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομεν προσευχόμενοι διά σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου, ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού, ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν,

Αυτή η επιστολή, αντίθετα με άλλες που είναι επιπληκτικές, περιέχει ενθάρρυνση και καθοδήγηση.

Οι δύο πρώτες λέξεις δείχνουν την αιτία (δια τούτο).

Ο Θεός που κρίνει

Α’ Βας.κα:1-29

Ο Ιησούς είχε μια συζήτηση με κάποιον που Τον πλησίασε και Τον αποκάλεσε «Διδάσκαλο αγαθό». Απαντώντας είπε: «Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς» (Ματθ.ιθ:17).

Ο Θεός είναι αγαθός. Είναι γεμάτος καλοσύνη  και αγάπη για τα πλάσματά Του. Αυτή είναι μια από τις πρώτες αλήθειες που μαθαίνουμε. Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος, έχει ατελείωτη χάρη, αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί η αγαθότητά Του, κάτι που αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για μας!

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 2 - Χριστιανική ζωή

«Ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως» (Γαλ.γ:11).

«O δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ.ε:22-23). 

Βασικές ιδέες χριστιανικής ζωής. Όταν οι Χριστιανοί μιλάνε για αγιασμό, είναι εύκολο ν' αρχίσουν να δίνουν έμφαση σε κανόνες και ορισμούς, τί πρέπει και τι δεν πρέπει.

Εαυτούς εξετάζετε

Βρισκόμαστε σε ένα Αφρικανικό κράτος, όπου υπάρχουν και λευκοί και μαύροι και προσπαθούν να συμβιώσουν με τις γνωστές δυ­σκολίες. Κάποια κυρία σταμάτησε σε ένα μαγαζί «ταχείας εξυπηρέ­τησης», τα γνωστά μας «Fast Food», για να φάει κάτι.

Πήγε σε ένα τραπεζάκι από αυτά που δεν έχουν ούτε καν κάθισμα, κρέμασε την τσάντα της στον κρίκο κάτω από το τραπεζάκι και κατευθύνθη­κε προς το εσωτερικό του μαγαζι­ού να παραγγείλει μια κρεατόσου­πα που ήθελε να φάει. Πήρε το πιάτο της και γύρισε στο τραπεζά­κι που κρεμόταν η τσάντα της για να φάει.

Όμως εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε ότι η κρεατόσουπα ήθελε κουτάλι για να μπορέσει να τη φάει. Άφησε τη σούπα στο τραπεζάκι και ξαναγύρισε μέσα στο μαγαζί να πά­ρει ένα κουτάλι. Επιστρέφοντας τι βλέπει; Ένας μαύρος ήταν στο τρα­πεζάκι της όρθιος και έτρωγε τη σούπα της. Τάχασε. Μετά νευρίασε, άναψε.

..Αλλά σε λίγο το ξανασκέ­φτηκε. Πλησίασε, στάθηκε απέναντί του, έβαλε κι αυτή το δικό της κου­τάλι στη σούπα και άρχισε να τρώει μαζί του από το ίδιο πιάτο. Μόλις τέλειωσε η σούπα, ο μαύρος πήγε στο μαγαζί, πήρε δύο καφέδες, πρόσφερε τον ένα στην κυρία, ήπιε το δικό του και χωρίς να ανταλλά­ξουν ούτε μια λέξη έφυγε.

 

Ο μακρόθυμος Θεός

Πράξεις ζ:1-53

Ο Στέφανος ήταν ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα. Πνευματικός αλλά και έξυπνος άνθρωπος. Ήξερε που στεκόταν πνευματικά. Ήξερε τι πίστευε. Στις Πράξ.ς:5, γράφει πως οι πιστοί  «εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου». Λίγο πιο κάτω στο ς:8 λέει «Ο δε Στέφανος, πλήρης πίστεως και δυνάμεως, έκαμνε τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ».

Αυτό το καταλάβαιναν και οι αντίπαλοί του. Στο εδάφιο 10 γράφει πως «δεν ηδύναντο να αντισταθώσιν εις την σοφίαν και εις το πνεύμα, με το οποίον ελάλει». Ακόμη και μετά τη σύλληψή του όταν τον κατηγορούσαν στο δικαστήριο διαβάζουμε πως ατενίζοντας σ' αυτόν, όλοι εκείνοι που κάθονταν στο συνέδριο, είδαν το πρόσωπό του σαν πρόσωπο αγγέλου (ς:15).

Ένα σώμα

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά» (Πράξ.δ:32).

Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερο, υψηλότερο, πολυτιμότερο αγαθό για τη ζωή και την πορεία μιας εκκλησίας.

«...Να γίνουμε πολλοί... να γεμίσουν τα καθίσματα... να βγούμε έξω να μιλήσουμε στον κόσμο... να σωθούν κι άλλοι... να φωνάξουμε δυνατούς ομιλητές...» 

Πιστεύεις πως υπάρχει ουρανός;

Επικίνδυνες Ερωτήσεις:

Εβρ.ια:13-16, Λουκ.ιβ:13-21, Αποκ.ζ:13-17

Το πρόβλημα

Τι να τον κάνω τον ουρανό, όταν εδώ έχω ό,τι θέλω;

Τι να τον κάνω τον ουρανό, όταν έχω δώσει την καρδιά μου στο Χριστό, έχω τακτοποιήσει το μέλλον μου και περνάω καλά; Πόσο πιο καλά δηλαδή μπορεί να είναι εκεί;