Μετά το Σολομώντα, ο λαός του Θεού διαιρέθηκε
σε δύο βασίλεια, του Ισραήλ στο βορά και του Ιούδα στο νότο. Στο βασίλειο του
Ιούδα βασίλεψαν μερικοί ευσεβείς άνδρες, ενώ στο βόρειο βασίλειο ούτε ένας
βασιλιάς δεν είχε φόβο Θεού στην καρδιά του. Ο πιο ασεβής απ’ όλους ήταν ο
Αχαάβ.
Η Γραφή μας λέει καθαρά γι’ αυτό τον άνθρωπο:
«Και έπραξεν ο Αχαάβ ο υιός του Αμρί
πονηρά ενώπιον του Κυρίου, υπέρ πάντας τους προ αυτού» (Α΄ Βασ.ις:30).
Στη συνέχεια διαβάζουμε τις πράξεις της
αποστασίας και της αμαρτίας του, όπως ήταν: ο γάμος του με μια ειδωλολάτρισσα,
την Ιεζάβελ, οι εκδηλώσεις λατρείας του Βαάλ, η οικοδόμηση ναού και βωμού στη
Σαμάρεια για τον Βαάλ, η ανοχή που έδειξε στον Χιήλ τον Βαιθηλίτη στην
προσπάθειά του ν΄ ανοικοδομήσει την Ιεριχώ, παρά την ρητή απαγόρευση που υπήρχε
από την εποχή του Ιησού του Ναυή (Ι.Ναυή ς:26).
Ήταν τρομερά προκλητική και ασεβής η στάση
του μπροστά στο ζωντανό και αληθινό Θεό, που με στιβαρό χέρι έβγαλε το λαό Του
από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων, διέσχισε θάλασσες και ποτάμια και τον εγκατέστησε
σ’ αυτή την εύφορη χώρα που έρεε μέλι και γάλα.