Ο Θεός που κρίνει

Α’ Βας.κα:1-29

Ο Ιησούς είχε μια συζήτηση με κάποιον που Τον πλησίασε και Τον αποκάλεσε «Διδάσκαλο αγαθό». Απαντώντας είπε: «Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς» (Ματθ.ιθ:17).

Ο Θεός είναι αγαθός. Είναι γεμάτος καλοσύνη  και αγάπη για τα πλάσματά Του. Αυτή είναι μια από τις πρώτες αλήθειες που μαθαίνουμε. Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος, έχει ατελείωτη χάρη, αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί η αγαθότητά Του, κάτι που αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για μας!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - β:21-23

και έδωκα αυτή χρόνον ίνα μετανοήση και ου θέλει μετανοήσαι εκ της πορνείας αυτής

Ο Ιησούς λέει ότι της έδωσε χρόνο να μετανοήσει και δεν μετανόησε ή καλύτερα δεν θέλει να μετανοήσει κι αυτή είναι η κατάστασή της.

Αυτή η φυσική γυναίκα Ιεζάβελ στην πόλη των Θυάτειρων απ’ ότι φαίνεται ονόμαζε τον εαυτό της προφήτη ενώ ήταν ένοχη πολλών ανήθικων πράξεων που γινόταν φυσικά στην «κλίνη».  Έτσι κι ο Θεός χρησιμοποιεί λίγο σαρκασμό εδώ, και λέει ότι θα την βάλει στην «κλίνη» της Μεγάλης Θλίψης μαζί μ’ αυτούς που μοιχεύει, εάν δεν μετανοήσουν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - β:20

αλλά έχω κατά σου ότι αφείς την γυναίκα Ιεζάβελ, η λέγουσα εαυτήν προφήτιν, και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα.

Ο Ιησούς συνεχίζει με προειδοποιήσεις και έλεγχο για την εκκλησία Του. Έχει εναντίον τους ότι αφήνουν την Ιεζάβελ να πλανά τους δούλους Του.

Όταν βγήκε η βούλα του Πάπα να καεί ο Σαβοναρόλα, αυτός είπε ότι δέχομαι να με κάψετε, αλλά αν ο Θεός βρέξει και σβήσει τη φωτιά, θα με αφήσετε ελεύθερο. Ο Πάπας δέχτηκε κι όταν τον ανέβασαν στην πυρά, πράγματι έβρεξε ο Θεός και έσβησε η φωτιά. Όμως αυτοί τον πήραν, τον έβαλαν σε ένα στάβλο κι εκεί τον έκαψαν.

Η αμαρτία της ανοχής

«Διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν» (Αποκ.β:20)

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, ο στόχος του Κυρίου, που είναι ο συντάκτης και αποστολέας της επιστολής, είναι η νίκη. «…Όστις νικά, στον νικώντα, αυτός που νικά…». Είναι όμως εξίσου γνωστό σε όλους μας ότι για να είναι μία νίκη πραγματική και έγκυρη, υπάρχουν όροι, προϋποθέσεις, πορεία συγκεκριμένη που πρέπει να ακολουθηθεί, κριτήρια. Δεν είναι όλα νίκη, δεν καταλήγουν όλοι οι δρόμοι σε νίκη, δεν αναγνωρίζονται, ούτε επιβραβεύονται όλες οι νίκες.

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες της Αποκάλυψης, έτσι και στην πολύ ιδιαίτερη περίπτωση της εκκλησίας των Θυατείρων (β:18-29), αν και το μήνυμα που έχει να στείλει ο Κύριος είναι πολύ σημαντικό και για τότε και για σήμερα, ο σωστότερος τρόπος να αρχίσουμε τη μελέτη της είναι ο ίδιος ο Κύριος. Το πρόσωπό Του, τα γνωρίσματά Του, αυτά που θέλει, αυτά που λέει, αυτό που πραγματικά είναι ο Κύριος και της επιστολής, αλλά και της ζωής μας, της σωτηρίας μας, ο μόνος αληθινός Θεός. Ίσως το πιο αποφασιστικό στη ζωή τού κάθε ανθρώπου είναι να γνωρίσει την ουσία του Θεού, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα Του, να αγαπήσει και να αποζητά με την καρδιά του την κυριότητά Του σε κάθε βήμα της ζωής του.  Υψηλότερο και ασφαλέστερο επίπεδο από αυτό δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.

Αχαάβ

Μετά το Σολομώντα, ο λαός του Θεού διαιρέθηκε σε δύο βασίλεια, του Ισραήλ στο βορά και του Ιούδα στο νότο. Στο βασίλειο του Ιούδα βασίλεψαν μερικοί ευσεβείς άνδρες, ενώ στο βόρειο βασίλειο ούτε ένας βασιλιάς δεν είχε φόβο Θεού στην καρδιά του. Ο πιο ασεβής απ’ όλους ήταν ο Αχαάβ.

Η Γραφή μας λέει καθαρά γι’ αυτό τον άνθρωπο: «Και έπραξεν ο Αχαάβ ο υιός του Αμρί πονηρά ενώπιον του Κυρίου, υπέρ πάντας τους προ αυτού» (Α΄Βασ.ις:30).

Στη συνέχεια διαβάζουμε τις πράξεις της αποστασίας και της αμαρτίας του, όπως ήταν: ο γάμος του με μια ειδωλολάτρισσα, την Ιεζάβελ, οι εκδηλώσεις λατρείας του Βαάλ, η οικοδόμηση ναού και βωμού στη Σαμάρεια για τον Βαάλ, η ανοχή που έδειξε στον Χιήλ τον Βαιθηλίτη στην προσπάθειά του ν΄ ανοικοδομήσει την Ιεριχώ, παρά την ρητή απαγόρευση που υπήρχε από την εποχή του Ιησού του Ναυή (Ι.Ναυή ς:26).

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - Επιστολή τέταρτη

ΑΠΟΚ.β:18 Και τω αγγέλω της εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον, Τάδε λέγει ο υιός του Θεού ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω

Α. Η περίοδος της εκκλησίας των Θυάτειρων είναι 606-1517 μ.Χ. Η πρώτη αληθινή Παποκρατία άρχισε να «βασιλεύει» γύρω στο 606 μ.Χ. Το 1517 άρχισε να προβάλλεται σταθερά η κίνηση της Μεταρρύθμισης με το Μαρτίνο Λούθηρο και ο Θεός άρχισε να βγάζει το λαό Του μέσα από τα σκοτάδια του Παπισμού. Ο Ιησούς λοιπόν μιλά στους Χριστιανούς αυτής της περιόδου που την ονομάζει Θυάτειρα.