Η ανοχή στα ελαττώματα των άλλων

Είναι απαραίτητο να βαστάζουμε «τα βάρη αλλήλων».

ΟΠΟΙΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ η διόρθωση δεν εξαρτάται από την θέλησή μας, πρέπει με υπομονή να το υποφέρουμε, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να σκέπτεσαι πως ίσως καλλίτερα τα πράγματα να γίνονται έτσι, ώστε να δοκιμάζεται η υπομονή σου και να γυμνάζεται η ψυχή σου που έχει αξία ανεκτίμητη.

συνοικοδομείσθε στην ΑΝΟΧΗ

«υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη» (Εφες.δ:2, Κολ.γ:13)

Και τούτη η προτροπή, είναι ένας τομέας του «συνοικοδομείσθε». Η προηγούμενη, φαινομενικά μοιάζει ταυτόσημη με τούτη. Όμως, υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσά τους. Το Γαλ.ς:2, με προσκάλεσε να «βαστάξω» το βάρος του αδελφού. Το Εφες.δ:2 και Κολ.γ:13, με καλεί να βαστάξω - «ανεχόμενος» - τον ίδιο τον αδελφό. Και είναι αναμφίβολα τούτο το δεύτερο, κάτι πιο πολύ και πιο προσωπικό από το πρώτο. Άλλο το όποιο βάρος μου (ασθένεια, διωγμός, φτώχεια κλπ.) κι άλλο όταν το βάρος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Στην πρώτη περίπτωση ο αδελφός μου θα «βαστάξει» κάτι, στη δεύτερη θα «ανεχθεί» κάποιον.

Μην ενοχλείτε. Η εκκλησία κοιμάται!

Δεν είναι λίγοι αυτοί που δυσανασχετούν για τον κριτικό τρόπο παρουσίασης ορισμένων γεγονότων και ειδικά όταν διαβάζουν κάτι που θίγει κάποια σίγουρη γι' αυτούς και υπεράνω πάσης υποψίας βεβαιότητα, ένα οπτικό πεδίο περιοριστικά διαμορφωμένο στα μέτρα που τους εξυπηρετεί.

Σεβόμαστε τη διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουν άλλοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε όμως να τους ακολουθήσουμε.

Η αμαρτία της ανοχής

«Διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν» (Αποκ.β:20)

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, ο στόχος του Κυρίου, που είναι ο συντάκτης και αποστολέας της επιστολής, είναι η νίκη. «…Όστις νικά, στον νικώντα, αυτός που νικά…». Είναι όμως εξίσου γνωστό σε όλους μας ότι για να είναι μία νίκη πραγματική και έγκυρη, υπάρχουν όροι, προϋποθέσεις, πορεία συγκεκριμένη που πρέπει να ακολουθηθεί, κριτήρια. Δεν είναι όλα νίκη, δεν καταλήγουν όλοι οι δρόμοι σε νίκη, δεν αναγνωρίζονται, ούτε επιβραβεύονται όλες οι νίκες.

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες της Αποκάλυψης, έτσι και στην πολύ ιδιαίτερη περίπτωση της εκκλησίας των Θυατείρων (β:18-29), αν και το μήνυμα που έχει να στείλει ο Κύριος είναι πολύ σημαντικό και για τότε και για σήμερα, ο σωστότερος τρόπος να αρχίσουμε τη μελέτη της είναι ο ίδιος ο Κύριος. Το πρόσωπό Του, τα γνωρίσματά Του, αυτά που θέλει, αυτά που λέει, αυτό που πραγματικά είναι ο Κύριος και της επιστολής, αλλά και της ζωής μας, της σωτηρίας μας, ο μόνος αληθινός Θεός. Ίσως το πιο αποφασιστικό στη ζωή τού κάθε ανθρώπου είναι να γνωρίσει την ουσία του Θεού, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα Του, να αγαπήσει και να αποζητά με την καρδιά του την κυριότητά Του σε κάθε βήμα της ζωής του.  Υψηλότερο και ασφαλέστερο επίπεδο από αυτό δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.