Η αποφυγή της επιπόλαιης κριτικής

Όχι τους άλλους, άλλα τον εαυτό σου να κρίνεις.

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ τον εαυτό σου και ν’ αποφεύγεις να κρίνεις τους άλλους.

Αυτός που κρίνει τους άλλους, κάνει κόπο άσκοπο, τις περισσότερες φορές γελιέται και πολύ εύκολα αμαρτάνει.

Αυτός όμως που κρίνει και προσέχει τον εαυτό του κάνει αποδοτική δουλειά.

Ο σωστός τρόπος να ελέγxεις χριστιανούς δασκάλους

.

Εάν οι πηγές χρησιμοποιούν μη χριστιανικές μεθόδους για να εκθέσουν τους ψευδοδιδασκάλους, μην τις εμπιστεύεσαι.

Τακτικά διαβάζω ή ακούω καυστικά σχόλια για χριστιανούς συγγραφείς, δασκάλους και ποιμένες.

Ενώ είναι σωστό να κρίνουμε τους Χριστιανούς δασκάλους (Α’ Ιωάν.δ:1), πρέπει να τους κρίνουμε δίκαια, χωρίς αλαζωνεία, σαρκασμό, υπερβολή ή κοροϊδία (Κολ.δ:6).

Το μυαλό μας δουλεύει με ό,τι το «ταΐσουμε»

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ …

Ο φόβος της κριτικής κλέβει από τον άνθρωπο την πρωτοβουλία, καταστρέφει τη δύναμη της φαντασίας, περιορίζει την ατομικότητα, παίρνει μακριά την αυτάρκεια και του κάνει ζημιά με εκατοντάδες άλλους τρόπους.

Οι γονείς συχνά κάνουν στα παιδιά τους ανεπανόρθωτη ζημιά με το να τα κριτικάρουν.

Ο κάθε ένας μας έχει ένα απόθεμα κριτικής που προσφέρει «απλόχερα» προς τους άλλους είτε του το ζητήσουν, είτε όχι. 

…θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ως έγκλημα (της χειρότερης μορφής), για ένα γονιό το να χτίζει κόμπλεξ κατωτερότητας στο παιδί του μέσω μη αναγκαίας κριτικής. 

Το έργο του άλλου

Έκαστος δούλος ενώπιον του Κυρίου αυτού  ίσταται (Ρωμ.ιδ:4)

Σε είδα. Παρακολουθούσες τη δουλειά του άλλου. Ψέματα δεν μπορείς να πεις. Το ενδιαφέρον σου δεν ήτανε καθαρό. Δεν ήτανε η επιθυμία σου να τον δεις να προκόβει. Αντίθετα, έψαχνες να βρεις ελαττώματα, κάποια κουσούρια. Και ακόμα μερικές φορές χαμογέλασες.

Κολακεία ή αύξηση;

Δεν είναι δημοφιλές να ασκείς κριτική στους ανθρώπους, ακόμη και αν το κάνεις ευγενικά και εποικοδομητικά.

Οι άνθρωποι σήμερα, είναι πεπεισμένοι ότι η μεγαλύτερη ανάγκη τους είναι ο έπαινος.

Αλλά ο λόγος του Θεού δεν συμφωνεί:

«ΤΟΞΙΚΟΙ» ΤΥΠΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι εις πολλά πταίομεν άπαντες (Ιάκ.γ:2).

Αυτό το άρθρο είναι μια καλή ευκαιρία να προσευχηθούμε στον Θεό να μας δείξει τις πτυχές της ζωής μας που δεν είναι παράλληλες με το ευαγγέλιο και να μας δείξει τον τρόπο να είμαστε μια εκκλησία που πραγματικά θα δοξάζει τον Ιησού Χριστό!

Υπάρχουν κάποιοι «τοξικοί» Χριστιανοί που έχουν την ιδιότητα και ικανότητα να επηρεάζουν ολόκληρες εκκλησίες σήμερα.

Ίσως να αναγνωρίσουμε κάποια σημεία στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν ναι, καλό είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε!

Αγύριστη σταχτόπιτα

 Ωσηέ ζ:8 Ο Εφραΐμ είναι ως εγκρυφίας όστις δεν εστράφη.

Μια πίτα, που ψήνεται στη στάχτη ενός αναμμένου φούρνου χωρίς να γυρίζεται, πολύ γρήγορα καίγεται από την πλευρά που είναι κοντότερα στα πυρωμένα κάρβουνα. Παρόλο που κανένας πιστός δεν μπορεί να έχει θρησκευτικό ζήλο τόσο όσο να τσουρουφλιστεί, εντούτοις υπάρχουν μερικοί, που ο φανατισμός τους είναι στραμμένος τόσο έντονα και μόνιμα προς ορισμένες όψεις της αλήθειας, που καίγονται τελικά και καρβουνιάζουν από εκείνη την πλευρά η οποία φαίνεται πως ταιριάζει καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία τους. Η απατηλή εμφάνιση μιας υπεραγιωσύνης συμβαδίζει συχνά με την παντελή έλλειψη της πραγματικής ευσέβειας. Αυτός που παρουσιάζεται υπεράγιος μπροστά στους άλλους είναι ένας πραγματικός διάβολος όταν βρίσκεται μόνος του. Την ημέρα πουλάει αλεύρι και τη νύχτα φούμο. Η σταχτόπιτα που καρβουνιάζει από τη μια πλευρά, παραμένει άψητο ζυμάρι από την άλλη.

Κριτική

Σκέψεις: μικροί άνθρωποι (φθόνος, κακία, ζήλια, κριτικη).

«Μετριότητα» δεν σημαίνει μέτρια νοημοσύνη. Είναι μία μέτρια νοημοσύνη που μισεί και φθονεί αυτούς που είναι καλύτεροι.

Μη μισείς αυτούς ή αυτές που σε ζηλεύουν, αλλά να σέβεσαι τη ζήλια τους. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είσαι καλύτερός από αυτούς/ές.

Ένας στενόμυαλος άνθρωπος δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει ότι είναι άξιος, από το να προσπαθεί να περνάει πάντα το δικό του.

Ο θρησκευτκός υποκριτής κριτικάρει υπερβολικά.

Αυτή είναι η φυσική συνέπεια της νεκρής θρησκείας ή ενός ξερού, φθαρμένου βαδίσματος. Οι θρησκευτικοί υποκριτές δεν είναι αληθινά χαρούμενοι, έτσι δεν τους αρέσει να βλέπουν άλλους χαρούμενους. Δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι άνθρωποι ευλογούνται. Μίζεροι άνθρωποι που κάνουν κι άλλους ανθρώπους μίζερους! Κι επειδή δεν βαδίζουν με πίστη και δεν βιώνουν τα πλούτη της χάρης του Θεού στη δική τους ζωή, οι θέσεις τους είναι σχεδόν πάντα αρνητικές. Αν υπάρχει ένα προβληματικό μέρος στη συνάθροιση κι ένα αδύναμο σημείο στον εργάτη, θα το βρουν. Και θα παίξουν μ' αυτό με όλα τους τα δυνατά. Ένα ελάχιστο ψεγάδι γίνεται μέγιστη αποτυχία.

Η κρίση

«Ο χριστιανός δεν μπορεί να μην καταδικάζει τις πράξεις εκείνες – όχι τα πρόσωπα – που παραβιάζουν το νόμο του Χριστού.

Σεβόμαστε τη διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουν άλλοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε όμως να τους ακολουθήσουμε.

Μην ενοχλείτε. Η εκκλησία κοιμάται!

Δεν είναι λίγοι αυτοί που δυσανασχετούν για τον κριτικό τρόπο παρουσίασης ορισμένων γεγονότων και ειδικά όταν διαβάζουν κάτι που θίγει κάποια σίγουρη γι' αυτούς και υπεράνω πάσης υποψίας βεβαιότητα, ένα οπτικό πεδίο περιοριστικά διαμορφωμένο στα μέτρα που τους εξυπηρετεί.

Σεβόμαστε τη διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουν άλλοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε όμως να τους ακολουθήσουμε.

Ρίχνοντας την πρώτη πέτρα

Ο Ιησούς μας συμβούλεψε: «Μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιωάν.ζ:24). Μια λαϊκή παροιμία λέει: «Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του» όπου μπορούμε να προσθέσουμε σαν σχόλιο, «Ποτέ μην κρίνεις από την όψη, αλλά πάντα να θυμάσαι ότι έτσι θα κρίνεσαι»!

«Εχθρός υμών γέγονα... ...αληθεύων υμίν;»

Πολλοί είναι πρόθυμοι να μιλήσουν και να γράψουν αυστηρά εναντίον των πάντων, όμως ενοχλούνται όταν αποκαλύπτεται κάτι που αφορά τη διαγωγή τη δική τους ή των φίλων τους.

Η ενόχληση αυτή προφανώς φανερώνει μια άρρωστη κατάσταση, που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια της εξωτερικής καλής εικόνας του εαυτού μας, που καλλιεργούμε και θέλουμε να προβάλλεται.

βλέπε , άκου , σώπα ;

Πολλοί  χριστιανοί (και αυτό είναι διαδογματικό φαινόμενο)αποφεύγουν να ασκήσουν κριτική στα εκκλησιαστικά πράγματα .
 Οπως βλέπουμε μέσα απο τον λόγο του Θεού ο Κύριος και οι μαθητές Του ποτέ δεν ήλθαν επικριτικοί απέναντι στούς αμαρτωλούς , ούτε φιλονίκησαν με απλούς ανθρώπους ,ούτε εσάρκασαν με τίς απόψεις τους.

Αντιθέτως όμως ο Ιησούς και όλοι οι απόστολοι δέν χαρίστηκαν σε τίποτε στούς σοφούς του κόσμου, στούς φαρισαίους ,στούς γνωστικούς ,στούς νικολαίτες ,στους ιουδαίζοντες ,σε όσους παραποιούσαν τον λόγο Του.