Όχι τους άλλους, άλλα
τον εαυτό σου να κρίνεις.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ τον εαυτό σου και ν’ αποφεύγεις να
κρίνεις τους άλλους.
Αυτός που κρίνει τους άλλους, κάνει κόπο άσκοπο, τις
περισσότερες φορές γελιέται και πολύ εύκολα αμαρτάνει.
Αυτός όμως που κρίνει και προσέχει τον εαυτό του κάνει αποδοτική
δουλειά.
Η προς τον εαυτόν μας αγάπη, καταστρέφει την ειλικρίνεια της
κρίσης μας και μας κάνει να κρίνουμε σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας.
Δεν θα ταρασσόμασταν ποτέ, αν βάζαμε πάντοτε σαν βάση των
ενεργειών μας τον Θεό, έστω κι αν βρίσκαμε αντίθεση στα αισθήματά μας.
Κάτι γύρω μας ή μέσα μας υπάρχει, που μας παρασύρει.
Υπάρχουν πολλοί που ενώ με τις ενέργειές τους
τίποτε άλλο δεν επιζητούν παρά το συμφέρον τους,
όμως δεν το καταλαβαίνουν. Φαίνονται να ζουν ειρηνικά όσο τα πράγματα είναι
σύμφωνα προς τις επιθυμίες τους, μόλις όμως παρουσιαστούν δυσκολίες και
εμπόδια, ταράσσονται και χάνουν την ψυχραιμία
τους.
Μάθε να υποτάσσεσαι,
ακολουθώντας το παράδειγμα του Χρίστου.
Η διαφορά στις αντιλήψεις και στις προτιμήσεις, γίνεται
συχνά αφορμή προστριβών ανάμεσα σε φίλους, συγχωριανούς, συνεργάτες, ακόμη και
μεταξύ προσώπων αφοσιωμένων στον Θεό.
Είναι δύσκολο να παραιτηθεί κανείς από τις συνήθειες του και
να ακολουθήσει τις γνώμες των άλλων.
Πολύ λίγο θα νοιώσεις την ουσία της πνευματικής ζωής, αν
βασίζεσαι στη δύναμη της λογικής σου και στις άλλες σου ικανότητες και δεν
καλλιεργείς την υποταγή, αυτή που ο Χριστός μας δίδαξε με το παράδειγμά Του. Ο
Θεός ζήτα την ολοκληρωτική υποταγή μας.
