Όταν δεν είσαι κοντά στο Θεό, όσα αγαθά και αν κατέχεις, θα
σε συνοδεύει πάντα η αθλιότητα και η δυστυχία.
ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ μακριά από το Θεό, θα είσαι πάντοτε άθλιος
και δυστυχής.
Γιατί χάνεις το θάρρος και την ηρεμία σου όταν δεν έρχονται
τα πράγματα όπως τα θέλεις;
Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος πάνω στη γη που να τα έχει
όλα πάντοτε όπως τα θέλει;
Μη γελιέσαι. Κανένας δεν υπάρχει χωρίς στεναχώριες και
βάσανα, όσο μεγάλη θέση κι αν κατέχει.
Εκείνος δε που βρίσκεται στην καλύτερη θέση, είναι αυτός που
μπορεί να υποφέρει τις λύπες του για χάρη του Θεού.
Οι επιπόλαιοι άνθρωποι λένε συνήθως. Ο τάδε πλούσιος ή
ισχυρός είναι ευτυχισμένος γιατί έχει το χρήμα ή τη δόξα. Πόσο γελιούνται!
Σήκωσε τα μάτια σου στον ουρανό. Αντίκρυσε τα αγαθά της ουράνιας βασιλείας που
μένουν άφθαρτα και αιώνια και θα αντιληφθείς τότε πως όλα τα πράγματα του
κόσμου είναι μηδέν. Αν δίνουν δε σίγουρα κάτι, αυτό είναι ο φόβος και η
ανησυχία.
Δεν εξαρτάται η ευτυχία του ανθρώπου από το πλήθος των
υλικών αγαθών. Την αλήθεια αυτή την συναισθάνεται καλύτερα ο άνθρωπος όσο πιο
πνευματικός γίνεται. Τότε αντιλαμβάνεται που βρίσκεται η αληθινή χαρά και απόλαυση,
και που η δυστυχία και ποθεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της γης για να πετάξει
ελεύθερος κι’ ευτυχισμένος στον ουρανό.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι σ’ αυτή τη ζωή, πολύ μας πιέζουν οι
σωματικές ανάγκες. Γι’ αυτό και ο ψαλμωδός με θερμή προσευχή ζητούσε την απελευθέρωσή
του από αυτές.
Ψαλμ.κε:17 Αι θλίψεις της καρδίας μου ηύξησαν· εξάγαγέ
με εκ των στενοχωριών μου.
Όσοι λοιπόν δεν θέλουν να δούνε την αθλιότητά τους είναι
δυστυχισμένοι. Πιο δυστυχισμένοι όμως είναι αυτοί που την αθλιότητα αυτή την αγαπούν
και δεν θέλουν να την αφήσουν. Σέ τέτοιο σημείο διαστροφής φθάνουν μερικοί
άνθρωποι.
Μωροί και ανόητοι! Θα είναι αργά όταν ανακαλύψουν πόσο
δυστυχείς είναι.
Οι άγιοι που δοξάστηκαν από τον Θεό καθόλου δεν πρόσεχαν τα
πρόσκαιρα, αλλά είχαν δώσει όλη την προσοχή στα αιώνια. Όλη η σκέψη τους και η
καρδιά ήταν προσηλωμένα στον ουρανό, στα αόρατα, αλλά σταθερά και αιώνια - σ’ αυτά
που κατεργάζονται αιώνιο βάρος δόξης.
Προσοχή, υπομονή και καρτερία αδελφέ μου !
Πρόσεχε λοιπόν αδελφέ μου. Δεν χάθηκαν ακόμη όλες οι
ευκαιρίες. Υπάρχει όμως φόβος να χαθούν. Γι’ αυτό πρόσεχε. Να αγρυπνάς. Μην αναβάλλεις.
Σήκω αμέσως και πες αποφασιστικά. «Ο καιρός της δράσης, της προσπάθειας, της διόρθωσης,
είναι τώρα. Ας μη χάσω ούτε λεπτό». Όταν σε δοκιμάζουν οι θλίψεις, τότε είναι
κατάλληλος καιρός να κάνεις ευσεβείς σκέψεις. Είναι ανάγκη να περάσεις από δοκιμασίες
πολλές πριν δοκιμάσεις την αναψυχή.
Πρέπει να βιάσεις τον εαυτό σου για να νικήσεις την φύση σου
που σε φέρνει προς το κακό.
Η αμαρτία έγινε αφορμή να χάσουμε την πρώτη εκείνη αθωότητα
και μακαριότητά μας. Γι’ αυτό όσο ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο θα μας συντροφεύει η
πίκρα και η στενοχώρια.
Ανάγκη λοιπόν υπομονής, και καρτερίας. Το έλεος του Θεού
κάποτε θα έρθει.
Η ανθρώπινη αδυναμία είναι πολύ μεγάλη. Γι’ αυτό ρέπουμε
συνεχώς προς το κακό. Δεν προφθάνουμε να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας, και
να πάλι τις επαναλαμβάνουμε. Πριν λίγο παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις και
τώρα ενεργούμε σαν να μη έγινε τίποτα.
Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ταπεινοί γιατί είμαστε αδύνατοι
και επιπόλαιοι.
Ό,τι καλό έχουμε μας το χάρισε η χάρις του Θεού, εύκολο δε
είναι με τις απροσεξίες μας να το χάσουμε.
Όταν τώρα, στην αρχή της ζωής μας ο ζήλος μας είναι μικρός,
τι θα γίνουμε όταν περάσουν τα χρόνια;
Αλλοίμονό μας αν κοιμόμαστε ήσυχοι, σαν να βρισκόμαστε σε απόλυτη
ασφάλεια, ενώ η ζωή μας δεν έχει και πολύ σχέση με την αγιότητα.
Προτιμότερο είναι να θεωρούμε τον εαυτό μας αρχάριο και να
προσπαθούμε να διδαχτούμε απ’ την αρχή. Θα είχαμε τότε πολύ μεγαλύτερες
πιθανότητες διόρθωσης και μεγαλύτερης πνευματικής ανόδου.
