Ο Θεός τα βλέπει όλα.
Ετοίμασε λοιπόν τον εαυτό σου για την ημέρα της κρίσης.
ΟΤΑΝ κάνεις κάτι, να σκέφτεσαι ότι κάποτε θα κριθείς. Τίποτε
κρυφό δεν υπάρχει για τον Θεό. Για τις πράξεις σου δεν δέχεται δικαιολογία καμιά, αλλά κρίνει με δικαιοσύνη.
Φτωχέ, ανόητε αμαρτωλέ! Ποια απολογία θα έχεις τότε μπροστά
στον Θεό, εσύ που τρέμεις μπροστά σ’ έναν άνθρωπο θυμωμένο;
Γιατί δεν φροντίζεις ώστε εκείνη τη φοβερή ημέρα να είσαι έτοιμος;
Τότε κανείς δεν θα είναι δυνατόν να σε υπεράσπιση. Καθένας
θα σηκώνει το δικό του φορτίο και τίποτε άλλο δεν θα είναι σε θέση να κάνει.
Τώρα αν αγωνιστείς, θα έχεις τότε καρποφορία. Τώρα αν κλάψεις,
θα γίνουν τότε τα δάκρυα σου δεκτά. Τώρα αν στενάζεις και λυπάσαι, είναι
δυνατόν να καθαρίσεις το αμαρτωλό παρελθόν σου.
Μεγάλος θα είναι ο μισθός του υπομονετικού ανθρώπου που όταν
υβρίζεται πιο πολύ λυπάται για την κακία του υβριστή παρά για την ύβρι, που προσεύχεται
για τους εχθρούς του μέσα απ’ την καρδιά του και συγχωράει ολόψυχα αυτούς που
τον βλάπτουν, που ζητά πρόθυμα συγγνώμη απ’ όσους στενοχωρεί, που ευκολότερα
δείχνει ευσπλαχνία παρά θυμό, που πιέζει τον εαυτό του για να νικήσει την ατίθαση
σάρκα του.
Ας καθαρίσουμε σύντομα τις αμαρτίες μας, αν δεν θέλουμε να
τιμωρηθούμε μαζί μ’ αυτές.
Μη ξεγελάς τον εαυτό
σου! Δεν υπάρχει σωτηρία για τον αμετανόητο αμαρτωλό.
· Η απερίσκεπτη αγάπη για το σώμα, μας εξαπατά.
· Τιμωρία αιώνια είναι η συνέπεια των αμαρτιών
σου.
Όσο περισσότερο υποχωρείς τώρα στις άλογες ορέξεις της
σάρκας σου, τόσο αυστηρότερη θα είναι η τιμωρία που ετοιμάζεις για τον εαυτό
σου. Στη φωτιά που σε περιμένει, εσύ ο ίδιος ρίχνεις λάδι.
Η τιμωρία για τις αμαρτίες σου θα είναι αυστηρή. Ήσουν οκνηρός,
άκρατης, φιλήδονος, ασελγής, φθονερός; Πόνοι και τύψεις βαριές σε περιμένουν.
Όλες οι κακίες θα τιμωρηθούν. Ο υπερήφανος θα ταπεινωθεί. Ο
φιλάργυρος θα κληρονομήσει την αθλιότητα και τη φτώχεια.
Φοβερή θάναι η θέση των αμαρτωλών στον τόπο εκείνο της
βασάνου. Οι ώρες θα είναι πικρές. Δεν θα υπάρχουν διαλείμματα παρηγοριάς. Δεν
θα υπάρχει ανάπαυση. Δεν θα υπάρχει η συντροφιά των φίλων.
Απέραντη χαρά και ανακούφιση
περιμένει αυτόν που πεθαίνει δίκαιος. Αφάνταστα τα αγαθά της ουράνιας
Βασιλείας.
Η σκέψη λοιπόν των αμαρτιών σου να σε γεμίζει φόβο, ώστε
όταν έρθει η μέρα εκείνη η φοβερή να βρεθείς στην μερίδα των μακαρίων.
Τότε αυτός που σήμερα ταπεινά υποτάσσεται θα πάρει την εξουσία
να δικάσει.
Τότε ο φτωχός θα βρει την ανάπαυσή του και ο υπερήφανος τον
δίκαιο κολασμό του.
Τότε θα φανερωθεί ότι εκείνοι που σ’ αυτόν τον κόσμο ήταν «μωροί διά Χριστόν», αυτοί ήταν οι πραγματικοί
σοφοί.
Τότε θα είναι των ευσεβών η χαρά και των ασεβών η κατάθλιψη.
Τότε οι τωρινές μας λύπες, θα καρποφορήσουν.
Τότε η ταλαίπωρη σάρκα μας που τόσες θλίψεις υπέφερε θα θριαμβεύσει.
Τότε τα ράκη των δικαίων θα λάμψουν ενώ τα πολύτιμα ενδύματα
των άδικων θα αμαυρωθούν.
Τότε θα είναι μεγαλύτερα η τιμή της φτωχής τρώγλης, από το ολόφωτο
ανάκτορο.
Τότε η υπομονή μας θα δικαιωθεί.
Τότε η ταπεινή υπακοή θα μας ανεβάσει σε ύψη δόξας απροσμέτρητα.
Τότε θα εννοήσουμε σε όλη την πληρότητά της την χαρά της αγαθής
συνείδησης.
Τότε θα εκτιμηθεί η αφιλαργυρία και θα ευρεθεί ανώτερη από
όλα τα πλούτη του κόσμου.
Τότε θα δεις το μισθό των ευσεβών προσευχών σου.
Τότε θα αντικρύσεις την άξια της σιωπής μάλλον — παρά της ανώφελης
φλυαρίας.
Τότε θα απολαύσεις την ωφέλεια που θα σού δώσουν – τα καλά
έργα κι όχι οι ωραίοι άκαρποι λόγοι.
Τότε θα δεις την γλυκύτητα της αυστηρής και με μετάνοια ζωής,
που κανένα θέλγητρο του κόσμου δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Για όλα αυτά πρέπει εδώ να υποφέρεις θλίψεις και δοκιμασίες,
ώστε εκεί να αναπαυθείς και να αναπνεύσεις.
Ουράνια και κοσμική χαρά δεν συμβιβάζονται.
Είναι αδύνατο να απόλαυσης και την κοσμική και την ουράνια
χαρά. Το ένα αποκλείει το άλλο.
Σε τι θα σε ωφελήσουν οι ισόβιες έστω τιμές και απολαύσεις;
Όλα είναι μάταια έξω απ’ την αγάπη του Θεού.
Όποιος μ’ όλη του την καρδιά αγαπά τον Θεό, ούτε θάνατο φοβάται,
ούτε τιμωρία, ούτε κρίση, ούτε κόλαση. Ζει κοντά στο Θεό.
Ο αμαρτωλός όμως τρέμει και στη σκέψη ακόμη του θανάτου.
Το καλύτερο θα ήταν να συγκρατιόμαστε από την αμαρτία για την
αγάπη του Θεού, αν όμως αυτή ατονεί μέσα μας, ας μας συγκρατεί τουλάχιστον ο
φόβος Του.
Αυτός που βγάζει από μέσα του τον φόβο του Θεού, ξεφεύγει από
τον ίσιο δρόμο και σύντομα μπλέκεται στις παγίδες του Σατανά.
